Bir Dakika Hayatınızı Değiştirebilir.

[Işıldayan Safir]

Kişilik Meselesi

Büyük tenisçi Arthur Ashe otobiyografisi “Days of Grace”’de 17 yaşındayken meydana gelen bir olayı anlatır:

Arthur, Batı Virginia’da bir turnuvada oynuyordu. Çoğunlukla olduğu gibi turnuvada oynayan tek siyahi yarışmacıydı. Bir gece çocuklardan birkaçı bir kabine zarar verdiler. Kabini neredeyse tamamen mahvetmişlerdi. Sonra bundan Arthur’un sorunlu olduğunu söylemeye karar verdiler. Olay gazetelerde çıktı. Arthur bu işle ilgisi olduğunu reddetti ama çocuklar yalanlarına devam ettiler. Arthur için en kötüsü babasının ne diyeceği ve ne yapacağı hakkındaki korkusuydu. Sonunda korktuğu telefon konuşmasını yaptı.

Tahmin ettiği gibi babasının durumdan zaten haberi vardı. Ses tonu sertti. Arthur’a yalnızca bir soru sordu. “Arthur, bilmek istediğim tek şey bu pisliğe bulaştın mı?

Arthur cevap verdi: “Hayır baba, bulaşmadım!” Babası bu konuda başka hiçbir soru sormadı. Arthur o gün neden her zaman doğruyu söylemeye teşvik edildiğini anladı. O’na inanılması gereken bir gün gelebilirdi ve bu öyle bir andı.

Babasının güvenini ve saygısını çok önceden kazanmış olduğundan kendisine inanmış olduğunu biliyordu. O günden sonra dürüst bir hayat yaşamaya her şeyden daha fazla önem verdi.

Ne yazık ki her alanda kişisel doğruluk ve dürüstlüğe öncelik vermeyen günümüz liderlerinden önemli örnekler görüyoruz. Ama bizim azizlere ihtiyacımız var. Dürüstlükleriyle ön plana çıkacak olanlara, erdemleriyle yaşamaya kararlı olanlara, yaşları ve sosyal mevkileri ne olursa olsun başkalarının güven ve saygısını günden güne kazanacak kişilere… Kişiliğin önemi üzerinde ısrarla duranlara…

Dünyamızın yeni bir azize ihtiyacı yok. Size var…

[Işıldayan Safir]

Harekete Geçin

Küçük ayı yavrusunun yürüme konusunda kafası biraz karışmıştı. Annesine sordu: “Önce ne yapmam lazım? Sağ ayağımla mı başlamalıyım? Yoksa sol ayağımla mı? Yoksa her iki ön ayağım ve sonra iki arka ayağımla mı? Yoksa sağ taraftaki iki ayağım ve sol taraftaki iki ayağımla mı?” Annesi cevap verdi: “Düşünmeyi bırak ve yürümeye başla.”

Anne doğru söylüyordu ve bilgece konuşmuştu. Çünkü büyün işler düşünmeyi ve konuşmayı bir yana bırakıp yapmaya başlayınca ilerler.

Atarinin yaratıcısı Nolan Bushnell’in dediği gibi duşa giren herkesin bir fikri olur. Farkı yaratan kişi duştan çıkıp kurulanıp bu fikri hayata geçirendir. Ya da köşe yazarı Sydney Harris’in ifade ettiği gibi “Yaptığımız şeyler için, duyduğumuz pişmanlık zamanla hafifler. Avutulamayan yapmadıklarımız için duyduğumuz pişmanlıktır.” Alabileceğimiz en iyi derslerden biri iyi bir fikir bulunca harekete geçmektir.

[Işıldayan Safir]

Çalışmak, Çalışmak, Çalışmak

Tanıdığım birisi, hayatıyla bankasının birbirine çok benzediğini söylemişti. Doğru; her ikisine de ne yatırdıysan o oranda geri alabiliyorsun ki bu benim bankam açısından, pek geçerli değil! Bu demektir ki eğer yaşamıma yaptığım yatırımlara dikkat edersem, hayattan çok büyük zevk ve tatmin elde edebilirim.

Gary Player uzun yıllan yerel ve uluslar arası golf turnuvalarında başarıyla oynayan usta bir golf oyuncusuydu. İnsanlar ona sürekli şöyle diyorlardı: “Topa sizin gibi vurabilmek için her şeyimi verirdim.”

Bir gün yine aynı sözlerle karşılaşan Player, sonunda kendini tutamayıp karşılık verdi: “Hayır, vermezdiniz. Topa benim gibi vurabilmek için her şeyi ancak kolay olsaydı yapardınız! Topa benim gibi vurmak için ne yapmanız gerekiyor biliyor musunuz? Her sabah saat 05:00’de kalkıp golf sahasına gidip bin tane topa vurmanız gerekiyor. Elleriniz kanamaya başlayınca kulüp binasına gidip elinizdeki kanı temizledikten sonra bir bant yapıştırıp, dışarı çıkıp bin topa daha vurmanız gerekiyor. Topa benim gibi vurabilmek için gereken işte bu.”

Player’ın hedefi yaptığı sporun zirvesinde olmaktı. Bu yüce hedef, çalışma, çalışma ve daha çok çalışmayı gerektiriyor. Hepimiz yaşamda mükemmelleşmeyi arzu ediyoruz. –sevmek, sevilmek, eğlenmek ve iyi ilişkiler kurmak- Ama kaçımız buna gerçekten yatırım yapıyoruz. Aynen topa vurmak gibi, böyle şeyler de ancak çok çalışmakla mümkün olur.

İçinizde istek duymasanız bile sevmek için çabalıyor musunuz? Mutsuz olsanız bile zevk almak için uğraşıyor musunuz? Zor ilişkiler için mesai harcıyor musunuz? Biliyorum bu kolay bir şey değil ama sonuçları için bence uğraşmaya değer.

[Işıldayan Safir]

Yaşlanmanın Yaşı

Bu adar uzun yaşamanın nasıl bir şey olduğu kendisine sorulduğunda, 91 yaşındaki hanım şöyle cevap verdi: “Sanırım Tanrı akrabalarımın sabrını ölçüyor.”

Ne zaman “artık çok yaşlı” olunur? Hangi yaşta pes ederiz?

Yüz yaşındayken büyükanne Momes hala resim yapıyordu ve Titian “Battle of Lepats”i yaptığında 98’indeydi.

93’ünde George Bernard Shaw “Farfetched Fables”i yazdı.

91’inde Eamon de Valera İrlanda başkanı olarak görev yaptı.

90’ında Pablo Picasso hala çiziyor ve oyuyordu.

89’unda Arthur Rubinstein New York Carnegie Salonu’nda en muhteşem resitallerinden birini verdi ve Pablo Casals 882inde hala çello konserleri veriyordu.

82’sinde Winston Churcill 4 ciltlik kitabı İngilizce Konuşan Halkların Tarihi’ni yazdı. Leo Tolstoy, Sensiz Kalamam isimli eserini tamamladı ve Goethe aynı yaşta Faust’u bitirdi.

81’inde Benjamin Franklin Amerika Anayasası’nın kabulünü sağlayan diplomasiyi geliştirdi.

Ne zaman çok yaşlısınız? Gerçekten verecek bir şeyiniz kalmadığı gün… Ve iyi haber de şu: O günün ille de gelmesi gerekmiyor.

[Işıldayan Safir]

Yaşamın Darbelerine Karşı Koymak

Hikaye gerçek değil ama iyi bir noktaya değiniyor.

Bir kadının kanaryası çok güzel ötüyor ve sahibesine mutluluk veriyormuş. Ta ki kadın elektrikli süpürgeyle kafesi temizlemeye kalkışıncaya kadar…

Ne yazık ki Pretty Pete’i süpürge yutuvermiş. Kadın süpürgenin torbasını açmış ve elini sokup bir ayın tozunun ve pisliğinin içinde canlı canlı gömülen kaskatı kesilmiş kuşu el yardımıyla bulmuş. İşleri daha da beter karıştırıp elinde kuşla lavaboya koşuşturup kuşu bacaklarından suyun altında tekrar sarılaşıncaya kadar tutmuş.

Birkaç gün sonra bir arkadaşı Pretty Pete’in nasıl olduğunu sormuş.

“ah sanırım oldukça iyi” demiş kadın. “Yalnız artık ötmüyor. Kafesinde öylece oturup gözlerinde donuk bir ifadeyle boşluğa bakıyor.”

Ben bu bakışı gördüm! Ve belki siz de birkaç kez bunu aynada görmüş olabilirsiniz. Özellikle çok acı bir darbe aldıktan sonra.

Eski bir Rus atasözü şöyle der: “Demir bir çekiç camı kırabilir ama demirden çelikte yapılabilir.” Yani acımasız olayların üzerine çekici indirdiğinde, kırılgansanız tuzla buz olabilirsiniz. Ancak yeterince güç ve inancınız varsa çekiç sizi çeliğe de döndürebilir.

Hepimizin çelik olması gerek! Her gün hayatın darbeleri bizleri camdan çok çeliğe dönüştürmeye yardımcı olabilir gerçekten de.

[Işıldayan Safir]

Birbirine Tutunmak

Sık sık yalnız hissederiz kendimizi. Ancak elimizden tutacak birisi vardır her zaman. Uzun yıllar hastanelerde çalışmış tanıdığım bir hemşirenin çok güzel bir hikayesi vardır.

Hemşire, bir gün hastasının yanına yorgun bir genç adamı getirir. Yaşlı hastaya doğru eğilip yüksek sesle “Oğlunuz geldi” der.

Hasta güçlükle gözlerini açar ve tanımayan gözlerle bakar karşısındakine. Sonra, gözleri kapanır. Genç adam ihtiyar eli avuçlarına alır ve yatağın yanında oturur. Gece boyunca elinde hastanın eli oturur öylece, teselli sözleri fısıldayarak.

Gün ışıdığında, hasta çoktan ölmüştür. Birkaç dakika içinde hastane görevlileri odaya dalar, makineleri kapatmak ve iğneleri çıkartmak için. Hemşire genç adamın yanına gelir ve acısını paylaşmak ister ama adam keser sözlerini. “Kimdi o adam?” diye sorar. Hemşire şaşkın cevap verir: “Babanız olduğunu sanmıştım!” “Yoo, hayır, babam değildi” der adam. “O’nu daha önce hiç görmemiştim.”

“O zaman sizi ona götürdüğümde niçin bir şey demediniz?”

“Yaşlı adamın oğluna ihtiyacı olduğunu ama onun burada olmadığını fark ettim.” diye açıklar adam.” “Ve beni tanıyamayacak kadar hasta olduğundan bana ihtiyacı olduğunu anladım.”

Hemşire Teresa bizlere kimsenin yalnız ölmemesi gerektiğini hatırlatırdı. Aynı şekilde kimse tek başına ne yas tutup ağlamalı, ne de yalnız gülüp, yalnız kutlama yapmalıdır.

Hayat yolunda el ele yürümek için yaratılmışız. Bugün elinizi sıkıca tutmaya hazır birisi mutlaka vardır ve onların ellerini tutmanızı umut eden birileri…

[Işıldayan Safir]

Sarılmak

Yazarı bilinmeyen bu cümleler bizlere bir ilişkide fiziksel temasın ne denli önemli olduğunu hatırlatıyor.

Sarılmak iyi bir şeydir:

Vücudun bağışıklık sistemini güçlendirir, depresyonu uzak tutar, stresi azaltır, uykuyu getirir, insanı canlandırır, gençleştirir ve hiçbir olumsuz yan etkisi yoktur. Sarılmak tamamen doğaldır ve organiktir. Tarım ilacı, koruyucu ve yapay madde içermez ve %100 yararlıdır. Sarılmak mükemmeldir. Oynak parçaları bulunmayan, tükenen piller yoktur, periyodik check up’lar yoktur, düşük enerji tüketimi ve yüksek enerji kazanımı vardır, enflasyon geçirmezdir. Şişmanlatmaz, aylık ödemeler v sigorta gerektirmez, hırsızlara karşı korunaklıdır, vergiden muaftır, çevreyi kirletmez ve tabii ki bütünüyle geri dönüştürülebilir.

Şimdi, hadi bakalım, uygulamaya!

[Işıldayan Safir]

Arkadaşlık

Adamın biri yalnızlıktan şikayet ediyordu. Kendisine şu tavsiye edildi:

“Üç yeni arkadaş edin ve neler olduğunu gör.”

Bir süre sonra, adam şöyle dedi: “3 yeni arkadaş edindim ve hiçbir şey olmadı. Şimdi üç yeni arkadaşa mahkum oldum!”

Arkadaş edinmeyi bilmek yararlıdır. Ancak arkadaş olmayı bilmek de bir o kadar önemlidir. Birileri olayı çok iyi açıklamış:

Önümde yürüme. Seni izlemeyebilirim.

Arkamda yürüme. Önder olmayabilirim.

Yanımda yürü. Ve sadece arkadaşım ol.

Arkadaş olmayı bilmek mutlu bir yaşam kurmanın önemli bir parçasıdır.

[Işıldayan Safir]

Seçim Yapmak

Joseph Henri çocukluğuyla ilgili oldukça garip bir hikaye anlatırdı. Hikaye şöyle:

Büyükannesi Joseph’in ayakkabılarını ayakkabı tamircisine yaptıracaktı. Adam Joseph’in ayaklarının ölçüsünü aldıktan sonra, O’na iki modelden birini seçebileceğini söyledi: Küt burunlu ya da domuz burunlu ayakkabı. Küçük Joseph karar veremedi. O’na bu vereceği karar çok önemliymiş gibi geliyordu. Nihayetinde uzun süre giyeceği tek ayakkabısı o olacaktı.

Tamirci düşünüp taşınması için ona birkaç gün mühlet verdi. Joseph artık her gün dükkana geliyordu, bazen günde üç dört kere! Her seferinde tamircinin ayakkabılarına bakıp karar vermeye çalıştı. Küt burunlu ayakkabılar daha kullanışlıydı ama domuz burunlu ayakkabılar modaya daha uygundu. Ertelemeye devam etti. Karar vermek istiyordu ama bunu bir türlü yapamıyordu.

Epeyce bir zaman geçtikten sonra, yine bir gün dükkana girdiğinde, tamirci bu kez ona kahverengi kağıda sarılı bir kutu uzattı. Bunlar yeni ayakkabılarıydı. Eve koştu. Paketi açtı ve bir çift deri ayakkabı gördü. Ayakkabılardan birisi küt burunlu ve diğeriyle domuz burunluydu!

Joseph kararlar hakkında acı bir ders almıştı. Eğer kararı biz vermezsek, başkaları bizim adımıza verir ve yaşamda bütünlük ancak kendi kararlarımızın sorumluluğunu aldığımızda yakalanabilir.

[Işıldayan Safir]

Değişimin Başladığı Yer

Yaşlı bir sufi, kendisi hakkında şunları demişti: “Gençken devrimciydim ve Tanrı’ya dua ederken Tanrım bana dünyayı değiştirecek gücü ver derdim. Orta yaşa yaklaştığımda ve yaşamımın yarısının tek bir insanı bile değiştiremeden uçup gittiğini fark ettiğimde duamı şöyle değiştirdim: “Tanrım, benimle birlikte olan insanları değiştirmem için bana yetenek ver, özellikle de ailemi ve arkadaşlarımı. O zaman mutlu olurum.”

Şimdi yaşlı bir adamım ve günlerim sayılıyken ne kadar aptal olduğumu görmeye başladım. Artık tek duam şöyle: “Tanrım, bana kendimi değiştirecek kuvvet ver. Eğer baştan beri böyle dua etseydim, hayatımı boşa harcamamış olurdum.”

Yıllarımızı başkalarını değiştirmeye çalışarak harcayabiliriz. Ama gerçekte değiştirebileceğimiz tek bir kişi vardır: Kendimiz… Sonuç itibariyle zaten bu da yeterli olacaktır.