Ölüm/Ölmek bilmez ölüm

[Berilce]

ÖLÜM/ ÖLMEK BİLMEZ ÖLÜM

İçinde, derininde en ölümsüz yanının adını koymayı başar. Onu yaşat. Ölen ya da seni terk edip giden duygu ya da tutkularından, vefasızlardan kurtul. Tek bir öğe kalıcıdır. Bu bir inanç ya da bir kişi olabilir. Gideni geri getirmek için çaba harcama ve bu gidişi salt kendine bağlama, kendini suçlama. Kalıcı olsa kalırdı!...

Bir kadın ağlayarak Boudha’ya gelir, çocuğu ölmüştür, üstelik duldur da. Yeni bir çocuk doğurma umudu, olanağı yoktur. Ve bu acıyı taşıyamamaktadır. Bu tek çocuk onun tüm aşkının odak noktası, tüm çabasının ürünü iken, ansızın yok olmuştur. Boudha’dan çocuğunu geri getirmesini, diriltmesini ister. Boudha gülümser ve kadına şöyle söyler:” Kente in ve içinde tek bir ölüm olayı geçmemiş bir evden, biraz hardal tohumu iste, bana getir, çocuğuna kavuşmanın koşuludur bu.”
Kadın deli gibi kente iner; kapı kapı dolaşır. Ancak beklediği yanıtı bulamaz. Her konuttan en az bir, pek çoğundan ise çok fazla sayıda ölü çıkmıştır. Günlerce dolaşır ama ölüm olayını yaşamamış tek bir aileye, tek bir ferde rastlayamaz. Ve anlar. “Ölüm yaşantının ayrılmaz bir parçası, kişisel bir sorun değil. Yalnızca benim başıma gelmiş bir felaket, bir bela hiç değil.”
Koşarak Boudha’ya gider.
- Hani nerede tohumlar; getirebildin mi? Diye sorar Boudha.
Kadın gülümser ve Boudha’nın ayaklarına kapanır:

“Ölümsüz olanı öğrenmeye geldim. Çocuğumu artık geri istemiyorum, çünkü biliyorum ki, geri gelse bile bir gün gene ölecek. Bana öyle bir şey öğret ki, içimde hiç bitmesin, hep Varolsun, hocam.”

Kumların Zekâsı
Cilt:1, Sayfa: 103