Affetmek En Asil İntikamdır

[gökçe y.]

Affetmek En Asil İntikamdır
Nefreti aşmanın tek yolu var: Affetmek
Başkalarını affettiğimizde biz özgürleşiriz.
Nefret yaşamdan zevk almamızı, insanların güzel yanlarını görmemizi engeller
Hiç kimse saf iyi ya da saf kötü değildir
Salt kötülükleri görmek bir süre sonra şüphe, depresyon ve umutsuzluk denizinde boğar insanı Nefret dolu bir yaşam, mutsuz bir yaşamdır.
Affetmek insanı derinleştirir.
Affetmek için, insanın ruhsal ve zihinsel olarak kendisini hazır hissetmesi gerekir
Çünkü affetmek bir seçimdir
Kimsenin zorlamasıyla affetmek mümkün değildir
Affetmek bir süreçtir Birdenbire affedişler bile bir sürecin ürünüdür
Affetmeyi seçtiğinizde kimse size borçlanmayacaktır Yani koşullu affetme yoktur
Diğer insanın da sizi affetmesini, değişmesini veya sizin istediğiniz gibi olmasını beklemeyin
Affetmek bir seçimdir. Amacı sizin rahatlamanızdır, sizin özgürleşmenizdir
Nefret duyduğunuz kişinin yaşıyor ya da ölmüş olması sizin affetme sürecinde duyduğunuz acıların yoğunluğunda bir farklılık yaratmayacaktır
O acılar sizin acılarınız. Affetmek kolay değildir.Fakat özgürleşmek için gereklidir
Çoğu insan affetmenin nefret ettiği kişiyi suçsuz ya da haklı bulduğu anlamına geleceğini sanır Oysa affetmek, geçmişteki anıların boyunduruğundan kurtulmak, yaşamımızı kontrolü altında tutmasına son vermek demektir
Affetmek, o kişiyi sevmek değil
Affetmek, o kişiyle konuşmak zorunda olmak değil
Affetmek, o kişiyle ilişkiyi sürdürmek değil
Affetmek, o kişinin beklentileri doğrultusunda davranmak değil
Affetmek, o kişiyi kucaklamak değil
Affetmek, o kişiyi suçsuz bulmak değil
Affetmek, o kişiyi hakli bulmak değil
Affetmek, o kişinin verdiği zararları telafi etmek için çaba göstermemek değil
Affetmek kırgınlığın, kızgınlığın, nefretin hapishanesinden özgürlüğe çıkmaktır
Affetmek artık acıyı hissetmemektir
Yapılanları zihinsel olarak unutmak zaten mümkün değildir
“Duygusal unutma” affetmenin diğer adıdır.


Nalan Yılmaz
alıntı

[sweeet]

Kendi duygularımdan ben sorumluyum intikam için değil daha özgür ve daha mutlu olmak için affediyorum. Affettiğim insanları da mutlu görmek istiyorum. En azından mutsuzluğunu görmemeyi istiyorum. Çünkü üzülüyorum. Çünkü biliyorum ki istediği takdirde herkes mutlu olabilir.