HAYATIM DEGİŞTİ CAFESİ (Günlük Sohbet Köşesi)

mutlaka okuyun...çok güzeeeel....


Bir gece kadının biri bekliyordu havaalanında, daha epeyce zaman vardı, uçağın kalkmasına. Havaalanındaki dükkandan bir kitap ve bir paket kurabiye alıp, buldu kendisine oturacak bir yer. Kendisini kitabına öyle kaptırmıştı ki, yine de yanında oturan adamın olabildiğince cüretkar bir şekilde aralarında duran paketten birer birer kurabiye aldığını gördü, ne kadar görmezden gelse de.

Bir taraftan kitabını okuyup, bir taraftan kurabiyesini yerken, gözü saatteydi, " kurabiye hırsızı "yavaş yavaş tüketirken kurabiyelerini. Kulağı saatin tik tak larındaydı ama yine de engelleyemiyordu tik tak lar sinirlenmesini. Düşünüyordu kendi kendine, "Kibar bir insan olmasaydım, morartırdım şu adamın gözlerini!" Her kurabiyeye uzandığında, adam da uzatıyordu elini. Sonunda pakette tek bir kurabiye kalınca "Bakalım simdi ne yapacak?" dedi kendi kendine. Adam, yüzünde asabi bir gülümsemeyle Uzandı son kurabiyeye ve böldü kurabiyeyi ikiye. Yarısını kurabiyenin atarken ağzına, verdi diğer yarıyı kadına. Kadın kapar gibi aldı kurabiyeyi adamın elinden ve "Aman Tanrım, ne cüretkar ve ne kaba bir adam, üstelik bir teşekkür bile etmiyor!" Anımsamıyordu bu kadar sinirlendiğini hayatında, Uçağının kalkacağı anons edilince bir iç çekti rahatlamayla. Topladı eşyalarını ve yürüdü çıkış kapısına, dönüp bakmadı bile "kurabiye hırsızı" na. Uçağa bindi ve oturdu rahat koltuğuna, sonra uzandı, bitmek üzere olan kitabına. Çantasına elini uzatınca, gözleri açıldı şaşkınlıkla. Duruyordu gözlerinin önünde bir paket kurabiye! Çaresizlik içinde inledi, "Bunlar benim kurabiyelerimse eğer; ötekiler de onundu ve paylaştı benimle her bir kurabiyesini!" Özür dilemek için çok geç kaldığını anladı üzüntüyle, Kaba ve cüretkar olan,"kurabiye hırsızı" kendisiydi işte.

alıntıdır.....

[silviya]

suzzy çok güzeldi..daha önce biliyo olmama rağmen yine okudum..teşekkürler paylaşım için

[yakamoz]

Willem van Gogh - Gece Kahvesi

[yakamoz]

Gece uyku tutmayan arkadaşlara Hasan Gezer'den güzel bir şiir bırakıyorum, yanında da kahve...

Gel desem, bu akşam
Bir kahve ısmarlayayım sana
Bir fincan kahve:
Cezvesinde kaynamış hatıralar,
Köpüklerinde sevgi parlayan,
Fincanında dostluk ile telve
Bir yorgunluk kahvesi.

En iyisi ben sana
Bir şiir ısmarlayayım
Yanında da
Bir fincan acı kahve...

[shamanic]

suzzy Nickli Üyeden Alıntı

maaşallaaaaah....çok tatlılar yaaa...

yakamoz Nickli Üyeden Alıntı

Gece uyku tutmayan arkadaşlara Hasan Gezer'den güzel bir şiir bırakıyorum, yanında da kahve...

Gel desem, bu akşam
Bir kahve ısmarlayayım sana
Bir fincan kahve:
Cezvesinde kaynamış hatıralar,
Köpüklerinde sevgi parlayan,
Fincanında dostluk ile telve
Bir yorgunluk kahvesi.

En iyisi ben sana
Bir şiir ısmarlayayım
Yanında da
Bir fincan acı kahve...

sizlerden hatıra olarak saklayacağım çok değerli iki mesaj her ikiside çok farklı anılarıma götürdü beni.. hüzün ve mutluk ve özleyiş.. derinlerde hissettim üçünüde bu mesajlarınızla..
yüreğimin en derin köşesinden sevgiyle teşekkür ederim..

[shamanic]

bu resmi görünce okuduğum bir mail de ki bu yaşanmış hikaye geldi aklıma

''mut'un bir dag koyunde dostlarla birlikte gezerken yasli bir kari kocayi gordum.. baktim bir kanepenin uzerinde oturuyorlar. .. ıyice yaklastigimda
tezekten yapilmis evlerinin bahcesinde oturduklari kanepenin bir tarafinin tamamen kirik oldugunu, kanepenin saglam tarafina sıkisarak
oturduklarini ve sohbet ettiklerini anladim.

yuzlerinde bir tebessum vardi..

kanapenin bir tarafi tamamen kirilmisti.. .

evin halinden ve kari kocanin kilik kiyafetinden maddi durumlarinin hic iyi olmadigi ve yeni bir kanepe alacak guclerinin olmadigi hemen
anlasiliyordu. ..

selamlastiktan sonra, 'kanepe kirilmis' dedim... yasli adam buyuk bir bilgelikle cevap verdi, ' biz de saglam tarafina oturuyoruz.. . yetiyor
bize..'

kadin da tamamladi, ' he ya yetiyor bize bak ne guzel oturuyoruz'

sevdigimin elini daha sıki sıki tuttum...

oyle ya,' ask bu kanepe neden kirik, neden yeni bir kanepe almiyoruz' diye dirdir etmek, sıkayet etmek yerine, 'kanepenin saglam tarafini paylasmak'
degil midir?...

ve iste ekte yer alan bu fotogafi buyuterek evimin en gorunur yerine astim...''

[hülyaa]

yaşanmış bir hikayeymiş..doğrusu ilk başlarda aman sonu berbat olmasa bari diye okuyordum..ama sonlarına doğru gözlerim doldu..bazen elimizdeki değerleri göremeyebiliyoruz..

hayatın ucundan tutmayın..tam boğazına yapışın..

Birbirlerini severek evlenmişlerdi. Altı yıllık birliktelikleri evlilikle noktalanmıştı. Yedi yıldır da evli idiler, iki yaşındaki küçük Ceren’leri ile mutlu idiler...

Aslında kadın mutluluk rolü oynuyordu. Yaşadığı hayat onu boğuyordu, sanki içinde saatli bir bomba vardı, bir patlasa herkesi yakacaktı. Mutsuzdu ama nedenini bir türlü bilemiyordu. Üniversiteyi bitirdikten sonra bir süre
çalışmış ama kocasının farklı yerlere çıkan tayinleri yüzünden bir türlü sürekli bir işi olamamıştı. Mimardı, ama 3 yıldır evde oturuyordu, evde gecen her boş gününü hayatından koparılmış boş bir sayfa olarak görüyor ve hiç bir şey onu mutlu edemiyordu.. Kocası derseniz bir dediğini iki etmiyordu, hayattan isteyebileceği her şey onunken, mutlu olması için gerekli her şeye sahipken o mutsuzdu..

Yağmurlu boğucu bir günde elinden okuduğu kitabı bıraktı, gidip bir kahve
yaptı, sonra gözü kocasının sadece iş için kullandığı bilgisayara erişti, gecen gün gazetede okuduğu yazıyı hatırladı: ''internette chat!!''

Yalnızdı.. yeni taşındıkları bu şehirde üniversiteden bir dost dışında kimseyi tanımıyorlardı.. belki internet sayesinde bir kaç dost edinebilirdi.. bilgisayarın başına oturdu. kahvesini ağır ağır
yudumlarken internette gezinmeye başladı.. arada havadan sudan sohbetler de
yapıyordu chat odalarında, chat yaparken zamanın nasıl geçtiğini fark edemiyordu..

Sonra bir gün gelen bir mesajı açtı. Mesaj da: “Hayatin ucundan tutmayın
tam boğazına yapışın” yazıyordu..
Dondu kaldı kadın. Hayatın ucundan ne kadar isteksiz ve kuvvetsiz ve
ellerinden kayıp gitmesine ne kadar kolay izin verilecek şekilde tuttuğunu o gün fark etti. Hayatın ümüğüne sarılacak gücü yoktu ki..

Altan’la o gün tanıştılar. Altan da onun gibi evli ve bir kız babası idi. Birbirlerine hiç yalan söylemeyeceklerine söz verdiler.

Kadın Altan’la konuşurken dünyayı unutuyor Altan’la uyuyor, Altan’la uyanıyordu, hiç tanımadığı bu adamı bir
dakika bile aklından çıkaramıyordu.
Bir adam nasıl bu kadar zarif olabilirdi? Bilgisayarını her açışında bir demet kırmızı gül buluyordu yollanmış ve güller arasında bir kart: “Günaydın!! Senin için mutlu bir gün olsun, güneş bugün senin için doğsun” Altan ne yaş gününü unutuyordu, ne yılbaşında kart atmayı, zaten her sabah değişik bir kart görme coşkusu ile koşuyordu bilgisayarına kadın, artık Altan soluyor, Altan yudumluyordu. Yüzünü hiç görmediği bu adama delice aşık olmuştu.

Ne yapıyordu kadın? Medcezir gibi ne yaptığını sorgulayan duygularla bir
gelip bir gidiyordu. Altan evli idi, kadın da.. Birer çocukları vardı. Üstelik kadın büyük bir aşkla olmasa da, büyük bir sadakatle kocasını seviyordu.

İki kişiyi sevebiliyormuş insan demek, birbirine benzer ama bir o kadar
farklı duygularla demek diye geçirdi içinden.. Sonra, toparladı kendini. Açmamalıydı artık bilgisayarını, bu şekilde noktalamalıydı bu aşkı.

Aldığı kararı açıklamak için oturdu bilgisayarın önüne, hoşça kal diyecekti.. Bu peri masalı bitmeli, yoksa biz biteceğiz diye başlayacaktı söze.

Altan gene bir demet kırmızı gül yollamıştı. Üzerine “Yarın sevgililer günü seni yakamozda bir demet gerçek gülle bekleyeceğim, saat 13.30 da sevgilim” yazmıştı..
Kadın yine dondu. Kaç zaman boş gözlerle ekrana baktı kim bilir? Sonra yazmaya başladı. gözlerinden akan yaşlar sel olmuştu.
Sevgili Altan, yarın ne yakamozda olacağım, ne de senin güllerini alacağım. Biz yıllar önce yaptığımız seçimleri yaşıyoruz. Seni sevmedim diyemem, ama 13 yılımı verdiğim bu aşkı da bitiremem. Aradığımız bir heyecandı. Bunu aşk adı altında yaşadık. Artık uyuduğumuz rüyadan kalkalım. Her şey çok güzeldi ama her güzel şey gibi bitti. Hoşça kal. Gitmeden önce söz veriyorum.. ucundan tutmayacağım hayatın tam boğazına sarılacağım.. Hoşça kal Canım!
Bütün gece uyumadı kadın. Kocası bu garipliği fark ediyordu. Sevgililer gününü evde geçirelim demişti kocasına, ama kocası ısrarla dışarı çıkmak istiyordu.
Direnecek gücü yoktu kadını gidip giyindi. Kızlarını bir arkadaşlarına
bırakıp yemeğe çıktılar. Yol boyunca pek konuşmadılar zaten son 3 aydır çok az konuşuyorlardı. Altan'la tanışalı 3 ay olmuştu.

Deniz kenarında bir balık restouranına oturdular, yemeklerini ısmarladılar. Çaylarını yudumlarlarken adam:
“sevgililerin en güzeline” diyerek bir küçük kutu uzattı.
Kadın çok şaşırmıştı, kocası uzun zamandır hediye almayı bırak özel günleri bile hatırlamıyordu çünkü.. kutunun içinden çıkan yüzüğü parmağına geçirirken gözleri doldu kadının..
Tam o sırada garsonun uzattığı bir demet kırmızı gülle irkildi. Güllerin arasındaki kartta “Boğazına yapıştığımız bu hayatı sonuna kadar birlikte geçirelim, seni yakamoza getiremedim ama 13 yıl sonra tekrar kendime aşık ettim, sevgilim''

Kocan Turgay(Altan) yazıyordu..
Kadın artık gözünden süzülen yaşlara engel olamıyordu bu sefer hüzünden
değil mutluluktan ağlıyordu.. 13 yıl sonra kocasına tekrar aşık olmuştu..
Sevgiyi lütfen uzaklarda aramayın...

hikayene bayıldım tek kelimeyle....

çok ama çok duygulandırdı beni hülyacığım..

aslında ...hep mutlu olduğumuzu sandığımız.. sade sıradan günlerle vakit geçiriyoruz...

belkide böyle küçük oyunlarla,hayatımızı renklendirmemiz lazım....

adamın biri artık karısının eskisi kadar iyi
duymadından korkuyormuş ve
karısının işitme cihazına ihtiyaç duyduğunu dünüyormuş.
ona nasıl yaklaşması gerektiğinden emin değilmiş.
bu durumu konuşmak için aile doktorunu aramş; doktor adamın
karısının ne kadar
duyduğunu anlayabilmesi için basit bir yöntem önermiş.
yapacaın şey şu, karından 40 adım ileride dur, normal bir
konuşma tonuyla bir
şeyler söyle; eğer duymazsa 30 adım ilerisinde ayn şeyi
tekrarla,
sonra 20 adım;
cevap alana kadar aynı şeyi tekrarla'
o akşam karısı mutfakta akşam yemeğini hazırlarken adam işlemi
uygulamaya koymuş.
40 adım uzaklıktan karısına normal bir konuşma tonuyla seslenmiş
'hayatım bu akşam yemekte ne var?'
cevap yok
mutfağa biraz yakla şmş. mesafeyi 30 adıma indirmiş ve soruyu
tekrarlamş 'hayatım bu akşam yemekte ne var?'
gene cevap yok
mutfağa biraz daha yaklaşmş, mesafe 20 adım ve tekrar sormuş
'hayatım bu akşam yemekte ne var?'
hala cevap yok
adam mutfaın kapısına gelmiş artık mesafe iyice azalmış ve
soruyu tekrarlamş
'hayatım bu akşam yemekte ne var?'
gene cevap alamamş
bu sefer karısına iyice yaklaşmş ve aynı soruyu tekrar sormuş
'hayatım bu akşam yemekte ne var?'

'hayatım beşinci kez söylüyorum, Tavuk' 44

hikayenin ana fikri:
! belki de genelde dündümüz gibi problem daima karımızdaki
kişilerde olmayabilir.
problemlerin sebebini birazda kendimizde aramalıyız



aynı dili konuşanlar değil,
aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilir.

mevlana

ellerine sağlık seda'cım iyi oldu bu ....

bu sabah'a biraz hüzünlü başladık ama neyse'ki kötü bir sebepten değil....

ama hikaye çok güzelmiş güldüm sabah sabah.... 44