farkındalık üzerine kendi deneyimlerim

[aysegul_tirtil]

1-trafigin yogun olmadıgı bir ara sokak yada daha güzeli yeşil bir alan olmadı kosu yolu yani kendinizi tehlikede hissetmeyeceginiz uzun bir yol ve yüremeye başlanır.yürürken etrafa degil bacaklarınıza bakın sadece bacaklarınız ve ayaklarınızda olsun bütün dikkatiniz.bir süre sonra bacaklarınızı hissetmeye ve yürüdügünüz farkında olmaya başlıyacaksınız.yardımcı olması açısından içinizden yürüyen benim veya bunlar benim bacaklarım diye tekrarlayabilirsiniz.

2.işten eve geldiniz yemegi yeyip söyle bir televizyon karşına uzandınız.ve bütün dikkatiniz televizyonda dimi:) imdi dikkati ordan alıp ellerine verin sadece parmaklarınıza bakın ilk defa görüyormuşsunuz gibi evirin çevirin bakın bir süre sonra gerçekten ilk defa gördügünüzü farkedeceksiniz.

beden bilgeliklerle doludur eger ona dikkatinizi özelliklede sevginizi verirseniz o da size karsılık verecektir.

[yasal06]

evet ayşegül ben de ilk önce yürüyen benim kolumu kaldıran benim burda oturan benim diye başladım. şimdi aklıma farkındalık geldikçe bütün bedenimi aynı anda hissedebiliyorum. ama henüz çevreyi farkedemiyorum yani aynı anda hem çevreyi hem de kendimi.. farkındalık çalışmama başlamamı sağlayan redflowers' a ve devamında fikirlerini hiç esirgemeyen ayşegül tırtıla teşekkürler:)

[Belgin ∞]

An da ve duygularımda farkındalığın eşsiz güzelliklerini yaşayabildiğimi düşünüyorum. En önemlisi iyi bir gözlemciyim. Aynı An da bir çok şeyin farkında olabiliyorum.

İlk başladığım yer fiziksel alanımdı. Kolumu kaldırıyorum, yürüyorum, oturuyorum, konuşuyorum vs. Konuşuyorum da konuştuklarımın farkına varmaya başladım ve baktım ki bazen çok saçmalayabiliyorum

Konuşmalarımdaki duyguya baktım, hangi duyguda nasıl tepki veriyorum, nasıl sözler kuruyorum. Sözleri değiştirmek için duyguyu değiştirmek gerekiyordu. Çünkü sözler duygudan kaynaklı ve duyguya çapalıydı. Sonra duygularımı izlemeye başladım, öfkem sinirim gezinmeye başladı farkettiğim zaman. Ve takip ettikçe tüm bedenimi gezmeye başladı ve bir açık bulup çıkıp gitti. Ama mutluluğumu ve sevincimi izlemedim hiç. Farkındalık hepsini izledikçe ve hepsinden arınmaya hazır olunca farkındalık oluyor bence. Ben şimdilik kullanım alanımı kısıtlı tutuyorum.

Ayrıca rüyalarımın farkına varmaya başladım son zamanlarda. Rüyadayken rüyada olduğumun, uyuduğumun farkında oluyorum. En güzeli de farkındalık çalışmasıyla beraber rüya çalışması yapmak benim için. Tüm mesajları kendim alamıyorum çünkü bakış açım ya çok geniş ya çok dar oluyor, yardıma ihtiyaç duyabiliyorum. Ama bu kadar yol almış olmak, kurban rüyalarından kurtulmuş olmak bile çok büyük bir adım benim için.

Farkında olmak çok kapsamlı, yani adı kadar küçük kısa bir yol değil. Girince kendini tanımaya, kendine yabancılaşmaya, kendini tanımaya, kendine yabancılaşmaya ve tekrar kendini tanımaya başlıyorsun :)

Şu an sadece açlığımın farkındayım

Sevgiler.

[aysegul_tirtil]

önce bedenden başlamalı farkındalıga sonra düsüncelere geçilmeli tabi burda işler birazcık zorlaşıyor önce bir yere uzanın ve öylece durun sonra bişey farkedeceksiniz kafanızın içinden bir sürü şey geçiyor dün olan bir olay yada az önce aaa olmadı yıllar önce olmuş birsey o kadar çoklarki şaşırıp kalıyosunuz izlemeye başladıgım ilk zamanlar kendime çok şaşırmıştım aman tanrım neler düsünüyorum birbiri ucuna eklenmiş karman çorman ortaya karısık düsünce çorbası hatta o zamanlar beynimin içine bir projeksiyon aleti takılsa Quettin Taranttino yanımda halt etmiş kill bil'in en vahşini ben çekerdim ne ara dolmustu bu kadar şiddet hiçbir fikrim yoktu ya işte ordaydıydılar.önceleri refleks itiyordum hatta utanıyor tiksiniyordum nasıl bunları düsünürüm diye sonra kendime sevkat göstermeyi denedim hayatında ilk kez televizyon seyreden birinde bile bu kadar şiddet birikir diye düsündüm bunlar benim özüm degil üstündeki tozlardı.ama itiraf etmeliyim ki oldukça toz vardı ve ben hala toz üflüyorum.üflemeye de devam edicem