[ßyKuS]

Uzun zamandır paylaşmak istediğim bir konuydu.. Benim kadar sizlerin bir kısmında da aynı sorunların olduğunu düşünüyorum. Bir kaç hafta öncesine kadar birisiyle tanıştım. Benim için bir yabancıydı. Ama kendinden bu kadar emin ve iddialı birisini daha hatırlamıyorum. Konuştuğum herkes muhabbettimden zevk alır demişti. Şaşırtıcı tarafı ise bunu gerçekten kanıtlamasıydı. Ben ona kendimden bahsediyorum. O da daha önce hiçkimseye bahsetmediği olayları bana anlatıyordu. Aramızda bir bağ oluşmuştu ve giderek daha da ısınıyordum arkadaşıma.


Erkeklik muhabbetinden gençlik anılarına kadar yaşadığı olaylar babasına kadar herşeyi anlattı. Bana ısınmıştı. Bende ona ısınmıştım herşeyi anlatıyordu ve birçok benzer olaylar yaşadığımızı gördük. Ben sorunlarımdan bahsettikte yaşadığım olayları bir başkasından dinlemek gerçekten hoşdu. Bana lisedeki kız arkadaşından bahsetti. Bu hikayeyi dinlerken gerçekten çok gülmüştüm. Gecenin bir yarısıydı. Lisede benim hikayeme benzer bir olay yaşamış onun için herşey yapmış. En akla gelmicek şekilde sevdiği kızla çıkmaya çalışmak için elinden geleni yapmış. Lise 1'in ilk dönemi böyle geçmiş hep onun peşinden koşmuş. Ama kız hiç yüz vermemiş. Neyse 2.ci dönem'de aklını başına toplayıp demiş olmuyor. Bende vazgeçtim dedi. Ben olsam asla yapamam çünkü haklı nedenlerim var dedim. Neyse okulların kapanmasına 1 ay kala bu kız gelip arkadaşımla konusuyor çok hata yaptım faln artık ayrı kalmayalım birlikte olalım diye işde 1 ay çıkıyor sonra okullar bitiyor. başarılı bir şekilde 9 zayıfını vererek 10. sınıfa geçiyor. Tabii bu durumu herkes şaşırmış hiç kimse beklemiyormuş böyle birşeyi. Sonra 10.cu sınıfın başalangıcında okulu bıraktı. Daha sonra babasından vazgeçti. Okulundan vazgeçti. Sevdiği kızdan vazgeçti. Sigarasından vazgeçti, Arkadaşlarından vazgeçti. vs.


Verdiği bütün örneklerden görmemi istediği buydu. Olaylar karşısında sorunlardan kaçmamamı istiyordu. Beni vazgeçmeye teşvik ediyordu adeta. Hak veriyordum aslında ne zaman bir olayla yada zorlukla karşılaşsam onunla konuştuğum zaman benim farkedemedğim ama onun farkettiği bir şey vardı. Ben olaylar karşısında zor bi durumla karşılaştığımda kaçtığımı göremiyordum Oysa o çok net bir şekilde görüyordu.


Sorunlardan sürekli kaçdığımı bana gösteren değerli arkadaşıma çok teşekkür ederim..

Evet geçmiş zamanda ve yakın zamanda hala yapmakda olduğum şey aslında sorunlardan kaçmak. Görmemi istiyordu. Kaçmanın kendime yararı olmayacağını, sorunun peşimi bırakmayacağını görmemi istiyordu. Beni vazgeçmeye teşvik ediyordu. Vazgeçmeye vazgeçmeye... Sürekli kaçıyordum sorunlardan çözüm bulduğumda bile erteliyordum sorunları, sorularımı, kendime vakit ayırmıyordum. Kendimi değersiz gibi hissediyordum. Bir yandan da değer görmeyi istiyordum..

Hala kafamda soru işaretleri var. Neyi nasıl yapacağımı bilemez bi durumdayım. Vazgeçmek bu kadar kolay mı nasıl vazgeçebilirim ? vs.

Sorunlardan kaçmayı değil artık kaçmaktan vazgeçmeyi seçiyorum.. Çünkü böylesi benim için çok daha iyi olucağını biliyorum. Sevgilim abim bana ikisi arasındaki farkı gösterdiği için ona çok teşekkür ederim. :)


İyi yada Kötü ne düşünüyorsunuz ?

[sweeet]

Sorunlardan kaçmak da bir sorundur. Arkadaşın güzel bir bakış açısı kazandırmış olabilir sana. Kendine dışarıdan bakma fırsatı yakalamışsın bir nevi ayna olmuşsunuz birbirinize. Vazgeçmek yeri geldiğinde kaçmaktan iyidir. Ama sorun yine karar verme sorununa dayanıyor. Çünkü her vazgeçiş de bir karardır. Ama her şeyden vazgeçmek de insana sıkıntı verir. Neyden vazgeçip neyin peşinden gideceğine iyi karar vermek gerekir. Bir çoğumuzun en büyük sorunu hayatımızla ilgili ya karar verememek ya daverdiği kararlardan emin olamamak değil mi? Bence öyle.

Sevgiler.

[heromaster]

Kaçmak hiçbir zaman çözüm deyildir.. Sadece sorunları ertelemeye yarar....:)

En kötü karar bile kararsızlıktan iyidir...:)

Sevgi ve huzurla..:)

[ßyKuS]

:) haklısın sweet birçoğumuzun ortak sorunu karar verememek olabilir. Bu konuda Zihinsel Detoks'a rastlamıştım sanırım onunla kararsızlıktan kurtulabiliriz. Bir arkadaşa tavsiye etmiştim. Tabikide herşeyden vazgeçmek çok saçma olurdu. Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bilmeliyim.

Heromaster kaçmanın bana bir yarar getirmeyeceğini anladım. En kötü karar kararsızlıktan iyidir. Onuda biliyorum ama verilen düşüncesizce bir kararın hayatına nelere mal olucağını nerden bilebilirsin ki.

[heromaster]

Verilen düşüncesizce bir karar senin yaşayabileceğin en iyi şeydir. Yani sen daha iyisini yapamiyosun demektir....:)

Hayatta herkes düşünceleri kadar güzeldir ve herkes düşünceleri kadarını yaşar...

Sevgi ve huzurla..:)

[ßyKuS]

:) :) karar verememizin nedenini hiç merak ettiniz mi ? :D Peki karar veremememizin nedeni Değişmeyi Yeterince istemememiz olabilir mi ?

Bu konuyla ilgili bir alıntı... Işık İşçileri - DEĞİŞMEYİ İSTEMEK


''Hepimiz hayatımızın değişmesini, daha kolay ve iyiye doğru git...mesini istiyoruz, ama yeter ki biz değişmek zorunda olmayalım. Çevremizde bizi rahatsız eden herkes ve her şey değişsin ama biz değişmeyelim. Dış dünyamızda değişim olmasını istiyorsak, önce biz "içimizde" değişmeliyiz. Düşünme biçimimizi, konuşma biçimimizi, kendimizi ifade etme şeklimizi değiştirmeliyiz.
Değişime en çok direndiğiniz şeyler, değiştirmeye "En çok ihtiyacınız" olan şeylerdir.
Direnç gösterdiğiniz konuyu bulun, aynanın karşısına geçip, gözlerinizin içine bakarak "Değişmeyi istiyorum" deyin ve ne hissettiğinize dikkat edin. İçinizde bir direnç varsa ya da gözlerinize bakmakta zorlanıyorsanız, kendinizi suçlamadan bu inancınızın nereden geldiğinizi düşünün. Tekrar aynaya bakın, gözlerinizi kaçırmadan boğazınıza dokunarak yüksek sesle "....bu konuyla ilgili tüm direncimi yenmeye istekliyim." Aynda gözlerinizin içine bakarak olumlama yapmak bana göre sonuca ulaşmak için en hızlı yol.''

ne kadar değerli bir bilgi bulmuşum böyle. :)

Kaçmanın doğru bir karar olup olmadığı hakkında sabit bir fikre sahip değilim.
Fikirler sürekli gidip geliyor. Sürekli değişiyor. Kendimle çelişiyorum.

Sanırım şu anki fikrim kaçmanın bazen gerekli olduğu. Problemlerle biz zayıfken yüzleşemeyebiliriz. Kaçıp kuvvetlenmek için kendimize şans tanıyabiliriz.

Gerekliyse kaçabiliriz. Bu korkaklık değildir.

[ßyKuS]

kendimi senin yerine koyduğumda haklısın ve çokda mantıklı ama kaçmadan da sorunlarla yüzleşebilirsin. Kaçmak korkaklık değil sorunlarla yüzleşebilme cesareti gösteremeyip hazır olana kadar hep bir sonraya ertelemek. Tekrar söylüyorum korkaklık değil. Durum çelişkili gözüküyor olsada değil işde ama sorunlardan kaçmadan da çözebilirsin. Yeter ki sorunlarını çözmek için yeteri kadar istekli ol.

Benim kaçdığım birşey vardı ve bende senin gibi düşünüyordum.Hazır değildim güçsüzdüm bir sorunla karşılaşmıştım. yeterli değildim ve problemime çözüm arıyordum. Sonuçta kaçıyordum sorunlarımdan, sorunuma çözüm arayarak. Bu olay böyle 9 ay devam etti. Aslında sorunun basit bir yöntemi vardı. Azıcık cesaret... ne yazıkki bunu biraz geç anladım.

Kaçmanın bize hiçbir yararı yok. Kaçmaktan vazgeçmeyi öğrenmeliyiz. Kim bilir belkide yüzleşmekten korktuğumuz bilinçaltımızda yatan bir neden vardır.

Elbette, neden olmasın?

Tek bir çeşit insan kişiliği olmadığına göre: tek bir tepki biçimi de olmamalı.

[ßyKuS]

"İnsan ne kadar gelişmiş olursa olsun, bir fikir bir de karşıt fikir her zaman vardır." aynen öyle :)