[ipekibrisim]

* * *
Merhaba arkadaşlar, burada dr. Ozan Tunçay'ın Zayıflama Dietleri Çöpe adlı kitabınlar bölümler aktarmaya çalışacağım.
istifade edebilmeniz dileğiyle....

UYGULAMADA NELER YAPACAĞINIZI BAŞTAN BELİRLEYELİM:

➢ Acıkmayı tekrar öğreneceksiniz
➢ Acıkmaya uymak için çaba göstereceksiniz
➢ Doymanın farkına varmaya çalışacaksınız
➢ Doymayı tekrar öğreneceksiniz
➢ Doyduğunuz noktanın yakınlarında durmaya
çalışacaksınız
➢ Bunu yapabilmek için, doymayı aşmayı öğrenerek...
bariyerleri ayağa kaldıracaksınız
➢ Acıkarak başlanan ve doymayla sonlanan yemekleri
sosyal yaşamınızın içine oturtmaya çalışacaksınız
➢ Yemeğe ulaşabildiğiniz saatlerde karnınızın acıkmasını
sağlamak için çaba göstereceksiniz, acıkma, doyma,
tokluk sinyallerini kendi yaşamınızın ritmine
oturtacaksınız
➢ Tokken yemek yememeyi öğreneceksiniz
➢ Tokken yemek yiyebilmeyi de öğreneceksiniz

Ağırlık dengeleme yeteneğini bir daha geri kaybetmemek
ve böylece zayıflamanızın ve sağlıklılığınızın kalıcı olması
için gerekli alt yapıyı oluşturacaksınız...

[ipekibrisim]

ACIKMA DUYUMU EN BÜYÜK DOSTUM...

Acıkma sinyalini tekrar eksiksiz olarak öğrendiğimde, kilo ...
sorunumun çözümünde en büyük adımı atmış olacağımı hissediyorum.
Yemeğe acıkarak başlamak demek, bir önceki yemekte aldığım
enerjinin tamamının organizmam tarafından tüketilmiş olduğu anlamına
geliyor... öyleyse? Acıkıp yemeğe başladığımda, bir önceki yemekten
bu yana enerji stoklamış, şişmanlamış olma ihtimalim yok... bunu bilmek
beni rahatlatıyor... o zaman? Bundan bir sonraki yemeğe de acıkarak
başlayabilirsem, aldıklarımı harcamış olduğum için, yine stok mtok
artmayacak demektir...
Acıkarak yiyeceğiniz daha ilk yemekten başlayarak,
besinlerin bu koşulla size nasıl keyif vereceğini, nasıl
lezzetli geleceğini gözlemlemenizi öneririz. Doğa, enerji
ihtiyaçlarının karşılanmasını hatırlatmak için, acıkarak
yenilen yemeğin başlangıcına zevk ögesini koymayı
unutmamıştır.

[ipekibrisim]

NEREM ACIKACAK? ACIKMAYI NEREDE HİSSEDECEĞİM ?

Karnım... tabii ki karnımda hissedeceğim... nerede olacak başka ...
Burnumun ucunda değil ya! İnsanın dizinin, serçe parmağının, bileğinin...
veya tövbe tövbe... şey, kulağının acıkmayacağını biliyordum, ama
nedense benim karnımın değil, kafamın acıktığını fark etmemiştim.
Acıkıyor musun?... Tabii ki acıkıyorum, yoksa niye yiyeyim?... Emin” ...
misin?... Şeyy... Neren acıkıyor, elinle gösterir misin?...” elim havaya
kalktı ve asılı kaldı... arkadaşımdan utanmasan beynimin tam orta
yerini gösterecektim... “Galiba bilmiyorum...”
...Öğrenmem gereken karnımın acıkması, bir anlamda fiziksel bir his ...
Bundan önce kafam açtı, gözüm açtı, belki de ruhum açtı ve ben acıkıp
acıkmadığımı bile kendime sormadan, yememeye çalıştıkça daha çok
yiyordum...
Biraz düşündüm, gidip kontrol edeyim, dedim. Hiç kilo sorunları ...
olmayan, diyet falan da yapmadıklarını bildiğim birilerini bulup bir
“araştırma” yapmaya karar verdim. Kendimi hazine peşinde zehir
hafiye gibi hissediyordum. Punduna getirdim, öğle yemeğinde
masalarına oturdum. Lafı biraz döndürüp, “yahu sizin nereniz acıkıyor,
bir gösterir misiniz?”deyince, kocaman kahkahalarla birlikte, elleri
tereddütsüz karınlarına gitti. “İşte burası! Hem de şimdi öyle bir
acıktı ki, biraz daha saçmalayıp, yememi engellersen nasıl guruldadığını
bile duyacaksın...”
Karın bölgesinde hissedeceğiniz acıkma sinyalini farklı
bireyler, farklı sözcüklerle dile getirebilmekte... kimi
“kazınıyor”... kimi “içim kıyılıyor”...kimi “karnımın ortasında
bir boşluk oluşuyor” demekte... kimi “içe doğru bir
çekilme”den söz etmektedir... tüm hisler gibi sözcüklere
dökülürken, ifadeler farklı olabilmektedir. Çevrenizde
“acıkmasını iyi bilen” dostlarınızla kendi anlatımınızı
karşılaştırmanız... acıkmayı tanıma çabanızı
kolaylaştıracaktır.Bizim gözlemimiz, acıkmalarını lokalize etmeleri
istenenlerin... karın bölgesinde işaret ettikleri noktanın da
farklılık gösterdiğidir.
Bazıları daha çok yemek borusunun izdüşümünü hatırlatırcasına yukarılara çıkmakta... bazıları tam aksine acıktıkları “nokta”yı, daha aşağılarda göbek çukurunun altında göstermekte... kimileri ise daha yaygın bir bölgeye elleri ile sıvazlayarak işaret etmektedirler. Ne sözcükler, ne de lokalizasyonu bir saplantı haline getirmeden... kendi acıkma duyumunuzun... size nasıl haber verdiğini hatırlamakta, ya da yeniden öğrenmekte gecikmeyin!
Ağırlık Dengeleme Yeteneği'nin mekanizmalarını harekete geçirebilmenin başka hiçbir yolu mevcut değil.

[ipekibrisim]

TAMAM, BİR ŞEYLER HİSSEDİYOR... VE 2 KEZ ACIKMA
ALIŞTIRMASI YAPIYORUM. ACIKMAMI SADECE 2 KEZ
BEKLETİYORUM!

Acıkmamı ilk hissetmeye başladığımda... hemen yemek yerine ...
“bekletiyorum”. Ya iyi öğrenemez, yeterince gözlemleyemez de başka
şeylerle karıştırırsam, kaygısıyla 2 kez karnımın ilk belirtileri
verdiğinde yemeğe yönelmek yerine... biraz bekliyorum. Kendimi
yıpratmak niyetinde değilim. Yarım saatten fazla sabretmeme gerek
yok... yarım saat boyunca neler olup bittiğini, karnımda neler
döndüğünü... bedenimi ve kendimi dikkatlice dinliyorum...

Acıkma sinyalinden bir süre uzak kalmış kişiler için, bu
duyumu yorgunluk, uykusuzluk... gibi hallerin yarattığı
fiziksel belirtilerle karıştırma ihtimali mevcuttur.
Böyle bir riski ortadan kaldırmanız “acıkmanızı 2 kez bekleterek” kolaylıkla mümkün olacaktır. İki kez yarım saat
beklediniz mi, bu sürede karnınız guruldasın, guruldamasın... acıkmayı bir daha başka şeylerle karıştırma olasılığınız kalmaz.
YANİ, ilk belirtileri alır almaz yemeyin... 30 dakika bekleyin
ve bu süre içinde kendinizi, karın bölgenizi gözlemleyin...
neler oluyor, farkına varmaya çalışın... AMA lütfen,
bekleme süresini artırmaya kalkışıp... ya da “demek ki
bunu sık yapmak gerekirmiş” deyip gereksiz sıkıntılar
çekmeyin.
Hedef kendinize eziyet etmek değil, nefsi terbiye hiç değil!
“Diyetsiz kalıcı zayıflama” uygulamasında size en büyük
yardımı sağlayacak “acıkma haberini” bir daha
unutmayacak şekilde öğrenmeye çalışıyorsunuz.
İstiyorsunuz ki, göstereceğiniz bu basit çabayla, elden
geldiğince kısa sürede, acıkma sinyali, tereddüte yol
açmayacak şekilde duyumlarınız arasında yerini alsın.
Kalkıp, “ben her sefer karnımı guruldatayım ki, hata
yapmamayım” derseniz, ya da acıktığınızı hissetmeye
başladığınız halde, “ne kadar beklersem, o kadar çok kalori
yanar... zayıflamam da hızlanır” diye düşünürseniz...
bedeninizle barışmakta gecikir, kıtlığın bittiğini ilanda o
denli zorlanırsınız.
Unutmayın! Ne bir kez, ne de üç!... Ne de yarım saatten
fazla!...

[ipekibrisim]

ACIKMAYI ÖĞRENİRKEN NELERLE BESLENMELİYİM ?

Yanıtımız hiç tereddüt etmeden sevdiğiniz besinlerle
olacaktır. Eğer ilk andan başlayarak “kıtlığa ve kıtlık
ihtimaline” kalıcı darbeler vurmak istiyorsanız,... ağırlık
dengeleme yeteneğinizin geri kazanılmasını kolaylaştırmak
istiyorsanız... gözünüzü, nefsinizi... ruhunuzu ve tabii bu
arada karnınızı doyuracak besinleri zaman yitirmeden
yeniden sofranıza taşıyın... bakıp yalanmak için değil,
oturup afiyetle, zevkle yemek... dostlarınızla paylaşmak
için,... yediklerinizin ve hayatın tadını çıkarmak için.
Serbest(!) yani şişmanlatmadığına ya da zayıflattığına
inanılan besinleri yiyerek, yemeye çalışarak verilen
kiloların... koşa koşa ve fazlasıyla geri geldiğini artık
biliyorsunuz. Yasak besin- serbest besin şemasını kurmanın
hem yasağından, hem de serbestinden fazla (yani
ihtiyacınızın ötesinde) yemekle sonuçlanacağını bildiğiniz
gibi...
Sevdiğiniz besinlerle karnınızı doyurmanız, diyetsiz kalıcı
zayıflamanızın sağlam temellerini oluşturabilmenin
vazgeçilmez koşuludur.
Hiçbir besin grubunu dışlamadan, diyetçilerin “sağlıklı
eşittir zayıflatan gıda” tuzaklarına düşmeden... kendi
ekonomik koşullarınızın elverdiği, mümkün olan en keyifli
mutfağı, mümkün olan en kısa sürede tekrar oluşturmanız
sizi gerçekten ve kalıcı olarak zayıflatacaktır.
Bedeninizin yeniden ağırlığı dengeleme ve gereksiz
fazlalıkları “eritme” görevini üstlenmesini ancak sevdiğiniz
besinlerle beslenerek sağlayabilirsiniz.

[ipekibrisim]

NE KADAR SÜRECEK BU ACIKMAYI ÖĞRENME İŞİ ?

Gerektiği kadar! Yani, acıkmayı gerçekten öğrenmiş
olduğunuza... başka bir şeyle karıştırmayacağına siz emin
olacak, bir sonraki adıma geçmek için kararı siz
vereceksiniz.
Hadi, bizden biraz cesaretlendirme:
En hızlı öğrenenler... 3-4... birkaç gün içinde takip eden
aşamaya geçmeyi kararlaştırdılar!

[ipekibrisim]

BİR TOPARLASAK...

...Bir toparlasak, hiç fena olmaz ...
Bu evrede, hedefiniz acıkmaya uymak değil,
harcamalarınızla, yedikleriniz arasındaki ilk bağlantıyı
tekrar kurmak... bedeninizin size enerji gereksinimi
olduğunu haber verebilmesine fırsat tanımaktı. Kimileriniz
hızlı, kimileriniz daha yavaş bu ilk hedefinize ulaştınız (ki
devam etmek istiyorsunuz).Acıkma sinyalini net olarak tanıdığınızdan emin olmadan
ikinci adıma geçmeyin!
Bazılarınız için frene basmak durumunda kalırsak... bizi
hoş görün! İkinci adımda ilerleyebilmenizin temel dayanağı
yeniden tanıyabilir hale gelmek için uğraşıp didindiğiniz
“acıkma sinyali” olacak. Emin değilseniz, ya da acelecilikle
“haydi hop... ikinci adıma zıplayıvereyim” tasarlamalarında
iseniz... “ııh!, bir işe yaramayacaktır” uyarısında bulunmak
zorundayız.
Eğer tanımadığınız, tanımlayamadığınız, gelip gelmediğini
bilemediğiniz, sizin için uzak bir ülkenin ilk defa
duyduğunuz dilinden daha fazla bir anlam ifade etmeyen
bir “acıkma sinyali” ile yola devam etmek niyetindeyseniz,
“yapmayın! Başa veya biraz daha geriye dönün... adımınızı
sağlam basın” deriz.
Zorluklar olmadı değil. Bazen yıllardır doğru diye kabul
ettikleriniz frenledi sizi... cesaret gösterdiniz, üzerine
gittiniz... kuşkularınızı, çevrenizde yaptığınız gözlemleri akıl
süzgeçlerinizden geçirerek dağıttınız.
Bazen de, çevrenizdekiler sizin için geride kalmaya
başlayan “öğrenilmiş inanışları” ile sizi yargıladılar, etki
etmeye çalıştılar... böyle yersen... bu saatte yersen... gibi
cümlelerle sizi tekrar “doğru diyet yoluna” çekmeye
çalıştılar... Direndiniz... kâh sabırla ne yapmakta, nasıl
yapmakta olduğunuzu anlattınız... kâh canınızı sıktılar,
“aman ne halleri varsa...” deyiverdiniz.
Diyette olsunlar, olmasınlar... kilo sorunlu olsunlar,
olmasınlar “diğerlerini” anlama çabasının size aslında kendi
beslenmenizi... kendi geçmiş sıkıntılarınızı anlama fırsatı
verdiğini fark ettiniz, sizi “bekledikleri gibi” beslenmediğiniz
için yargılayanları siz yargılamadınız... “kilo sabotajcılarım”
diye etiketlemediniz...
Birçoğunuz, belki de kısa bir süre önce hiç aklınıza
gelmeyecek bir şeyi hayata geçirerek, acıkmanızlatanıştınız... barıştınız. Devam etmek arzusunda olduğunuza
göre, aslında acıkmanın sizi hiç de fazla yedirmediğini de
fark etmeye başladınız.
Biliyoruz... tahmin ediyoruz, hızlı gitmek, bir an önce
“iyileşmek”, zayıflamak istiyorsunuz. Bizse gelin bu işi
tadını çıkara çıkara, sofrayla, yaşamla barışmanın zevkini
yaşaya yaşaya, ağır ama emin adımlarla yapalım deriz...

[ipekibrisim]

EVET, ARTIK ACIKMAM NETLEŞTİ...
“Zayıflamak”... sayfa 134
Karnım konuşuyor! Acıktın, diyor. Tatlı tatlı başlayıp, giderek ...
güçlenen bir sesle... hatta yanıtlamakta gecikirsem, sanki biraz
kızıyormuş gibi yaparak bana haber veriyor. Şaşırmıyor değilim:
saatler biraz saçma sapan... Beklediğim, daha önceleri yemeye
alıştığım saatlere, kendimi yemeye programladığım zaman dilimlerine
pek uymuyor “zillerin çalması”... bazen hazırlıksız bile
yakalanabiliyorum...
Tek tek kağıda dökmeye kalksak, her birinizin farklı
sözcüklerle anlatacağı bir şekilde... aynı haberi, acıktığınızı,
yeniden enerji depolarınıza takviye yapmak gerektiğini...,
hiçbir kalori hesabı yapmak zorunda kalmadan
“duyuyorsunuz”... Evet, artık sinyal geliyor ve tarafınızdan
anlaşılıyor...
Bu ikinci adımda acıkmaya uymak için çaba gösterecek
ama bir yandan da “doyma”nın, doğanın sizin için de fazla
yemenizi engellemek için “bariyerler” öngörmüş olduğunun
farkına varmaya çalışacaksınız...

[ipekibrisim]

KARNIMI ŞİŞİRMEDEN DE, DOYDUĞUMU FARK EDİYORUM

Doymak benim için karnımın iyice bir şişmesi, gerilmesi demekti ...
Kendimi ramazan davulu gibi hissetmeden, “eh, şükür, bu sefer de
doydum” diyemiyordum. Yarış arabası hızıyla yemeğe başlıyor, jet
tayyaresi gibi devam ediyor... sonunda da duvara çarpmadan
duramıyordum. Sonra da gelsin “ahh’lar, uff’lar”... sağıma yattım
olmadı... soluma yattım soluyamadım... bir daha mı böyle yemek, tövbe,
deyip ertesi gün aynı terane... yenecekler bitmeden... tumba şişmeden
ne dur ne de durak!
Acıkarak yemeye başladığımdan bu yana, bana bir haller oldu... dün
ailecek restorandayız, ben tabii alışkanlıkla bir buçuk iskenderi
çekmişim önüme... karnım da acıkmış, afiyetle başlamışım yemeye...
sonra laf lafı açtı, kızın üniversite imtihanı, oğlanın araba sevdası...
derken garson sırtımda bitiverdi, beğenmediniz mi der gibi bir edayla
“ısıttırıp getirmemi ister misiniz?”... İskender’ciğimin yarıdan fazlası,
tabakta soğumuş bana bakıyordu... “Teşekkür ederim, doydum”
demişim. Dün gece rahat uyudum.
Kafanızdaki kısıtlamaları bitirdiğiniz, kıtlığı ihtimali ile” ...
birlikte sildiğiniz andan itibaren... acıkarak başladığınız her
yemekte, doyma sinyali burnunun ucunu gösterecek, sizi
enerji ihtiyacınız doğrultusunda durdurmaya başlayacaktır”.
“Doymak” karnını şişirmek değildir... Yenecekler bittiği için
durmak da değildir...
Doyduğunuza “diğerleri durduğuna göre, benim de
durmam gerekir herhalde” diyerek karar veremezsiniz...
Sizin doyduğunuza “yaşına, boyuna, vücut tipine, kan
grubuna...burcuna... göre hesapladık, bu kadarla doyman
gerekir” gerekir diyenler hiç karar veremez...
Dün yeten miktarlar, bugün sizi doyurmayabilir... yarın
fazla gelebilir...
Doyduğunuzu size söyleyebilecek yeterlilikte tek merci
bedeninizdir.
“Ağırlık kontrolü mekanizmaları” hiç durmadan çalışmakta,
alınan ve harcanan her bir kalorinin hesabını hiç
yanılmadan yapmaktadır. Bedeniniz enerji stoklarının
durumunu yaşamınızın her bir anında kalorisi kalorisine
bilmekte ve bu stokları ustalıkla idare etmektedir.
Size düşen sadece, bu muhteşem kalori-sayar’ın size haber
vermesine olanak sağlamak, ve dediklerini “dinlemek”tir.
Kendinizi ve bedeninizi kandırma ya da açlığa mahkûm
etme sevdalarına kapılmaz, yapılamazı yapmaya
kalkışmazsanız... bedeninizin “normal programı” doğanın
sizin için öngörüp, genetiğinize yazdığı “doğal ağırlığınıza”
sizi döndürmek için gereken her şeyi yapacaktır.
Doyma sinyali bu programın “durdurma ögesi”dir. Enerji
ihtiyaçlarının “bir süre için karşılandığını” gören
organizmanın, “şimdilik yeter” deyip, bunu size haber
vermesidir.
Acıkmayla yemeğe başlamayı, beslenme davranışlarınızın
temel direği haline getirip, basit ve “kendiliğinden” bir
alışkanlığa dönüştürmeye başladığınız bu adımda...
doymayla ilgili hedefiniz, sadece varlığının farkına varmak,
“bariyerlerin” sizin için de mevcut olduğunu kavramak.

[ipekibrisim]

DOYMAYI TEKRAR ÖĞRENİYORUM... UYMAYA
ÇALIŞIYORUM... GELİŞMELER HIZLANIYOR!

Heyecanla karnımın acıkmasını bekliyorum. Sevimli ziller çalmaya ...
başladı mı... doğru sofraya. Keyifle, iştahla yemeye başlıyorum. Ama
sonra, çatalım yavaşlamaya başlıyor... masadakiler ilk dakikalardaki
kadar cazip görünmez oluyor gözüme. Yemeye devam ediyorum... tam
doyduğum anda durduğumdan emin değilim... ama “kendi anladığımkadarıyla” doymadan sofradan kalkmamaya çalışıyorum...
...İşin asıl zevkli kısmı sonrası... saatlerce aklıma yemek gelmiyor ...
eskiden hayatımın bir parçası haline gelip canıma okuyan, bütün
günümü ve beynimi istila eden “nasıl yapsam da yemesem”
düşüncelerinden ise hiç eser yok! İşime gücüme bakıyorum...