Ortaya egosunu değil, yüreğini koyan bir insanı herkes çok sever

[bird of paradise]

Kazancı tevâzuda arayınız.Alçakgönüllülük ve iç huzuru birbirlerinden ayrılmaz bir bütündür. Kendinizi başkalarına kanıtlamak için ne kadar az çaba harcarsanız, içinizde huzur bulmanız o kadar daha kolay olur.Kendini kanıtlama çabası tehlikeli bir tuzaktır.

Sürekli kendi başarılarınızı göstermek, böbürlenmek ve ne kadar değerli bir insan olduğunuza başkalarını inandırmak için muazzam bir enerji harcamak gerekir. Oysa, insan böbürlendiği zaman başarısının veya gurur duyduğu bir şeyin yaratacağı olumlu duyguları sulandırmış olur. Daha da kötüsü, siz kendinizi kanıtlamaya çalıştıkça diğer insanlar sizden uzak durmaya bakarlar, arkanızdan konuşup sizin güvensizlikten kaynaklanan övünme ihtiyacınızı eleştirirler; hatta, sizden nefret etmeleri bile mümkündür.

Oysa, ilginçtir; insan takdir görmeye ne kadar az düşkün olursa, o oranda daha çok beğeni toplar. Sessiz bir özgüven sahibi olup, kendilerini her an haklı ve iyi gösterme kaygısı duymayan, kimsenin başarısını çalmaya kalkmayan insanlara da, herkes hayranlık duyar.

Övünme gereği duymayan, ortaya egosunu değil, yüreğini koyan bir insanı, herkes çok sever.Gerçek tevâzu pratik yaparak geliştirilebilir.

Bu çok güzel bir şeydir, çünkü karşılığı sakin bir huzur duygusuyla hemen gelir. Bir daha karşınıza böbürlenme fırsatı çıktığında, bu dürtüye karşı direnin.

Dr. Richard Carlson

YouTube - Yansımalar - Serkan Çağrı - Ateşbaz

[ebruliii]

.Kendini kanıtlama çabası tehlikeli bir tuzaktır çok doğru
ancak nedense böyle yapanlar insnlar bir türlü farkına varmazlar ve böbürlenmeyedevam ederler .herkesin kendilerini sevdikleri zannnedeler.aslında kimse sevmez ve arkalaarından konuşurlar onlarda seviliyormuşum edasına kapılıp sevinirler .!

[bird of paradise]

dogru söze söylenecek bişey yok haklısın :)

[papatyagibiyaşamak]

Gerçek tevazu pratik yaparak geliştirilebilir mi gerçekten?..

[Roader]

''insan takdir görmeye ne kadar az düşkün olursa, o oranda daha çok beğeni toplar. Sessiz bir özgüven sahibi olup, kendilerini her an haklı ve iyi gösterme kaygısı duymayan, kimsenin Başarısını çalmaya kalkmayan insanlara da, herkes hayranlık duyar. ''

Tevazu sahibi kişi genelde özgüveni tam olan kişidir, böbürlenen ise kişiligini tamamlamamış özgüveni olmayan kişidir..

[bird of paradise]

papatyagibiyaşamak Nickli Üyeden Alıntı

Gerçek tevazu pratik yaparak geliştirilebilir mi gerçekten?..

Olumlama yapmak bir nevi pratik yapma sayılabilir gibi geliyor bana, o halde neden olmasın

[bird of paradise]

cömertlik ve yardım etmede akarsu gibi ol.

şefkat ve merhamette güneş gibi ol

başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol

hiddet ve asbiyette ölü gibi ol

tevazu ve alçakgönüllülükte toprak gibi ol

hoşgörürlülükte deniz gibi ol

ya olduğun gibi görün ya göründüğün gibi ol...
"Ya oldugun gibi görün
Ya göründügün gibi ol"

"Biz güzeliz sende güzelleş, bizim huyumuzla
huylan, başkalarinin huyunu birak.
Cevher madeni olmak istiyorsan, gönlünü aç,
göğsünü deniz haline getir."

"Gene gel! gene gel! her ne isen gene gel!
Kafirsen, atese tapiyorsan, puta tapiyorsan da, gene gel,
Bu bizim dergahimiz umutsuzluk dergahi degil,
Yüz kere tövbeni bozmussan da gene gel!"

"Cömertlik ve yardım etmede akarsu gibi ol,
Sefkat ve merhamette güneş gibi ol,
Başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol,
Hiddet ve asabiyette ölü gibi ol,
Tevazu ve alçak gönüllülükte toprak gibi ol,
Hosgörülükte deniz gibi ol,
Ya oldugun gibi görün, ya göründügün gibi ol."

"Gönül güzelliği geçmez güzelliktir.
O güzelligin devleti Ab-i Hayatın sakışıdır."

Hz. Mevlana


alıntı...

[bird of paradise]

Bir şarkı yaşanan anı ateşleyebilir.

Bir ağaç bir ormanın başlangıcı olabilir.

Bir kuş, baharın müjdecisi olabilir....

Bir gülümseme bir dostluğu başlatabilir.

Bir tokalaşma moralinizi yükseltebilir.

Bir yıldız, denizde bir gemiye yön gösterebilir.

Bir tek kelime, büyük bir ideali anlatabilir.

Bir oy, ülkenin kaderini değiştirebilir.

Bir huzme güneş ışığı, bir odayı aydınlatabilir.

Bir mum, karanlığı yırtabilir.

Bir gülüş, hüznü fethedebilir.

Bir dua, bir kelimeyle başlar.

Bir umut ışığı ruhumuzu besleyebilir.

Bir dokunuş, ne kadar önemsendiğinizi hissettirebilir.

Bir ses, bilgelikle konuşabilir.

Bir yürek, gerçek olanı anlayabilir.

Bir yaşam, çok şeyi değiştirilebilir.

Görüyorsun ya… Her şey sana bağlı!.

Ne kadar önemli olduğunuzu asla unutmayın!…


Margo Daniel

[bird of paradise]

Kendini Kabul Etme Cesareti

Kendini kabul etmek, kendini anlamanın kapılarını açar. Kendini kabul edebilmek, kendine olduğun gibi bakabilmek seni özgürleştirir.

Kendini kabul eden insanlar, kendilerinden kaçmazlar, kendilerini yargılamayı bir yana bırakırlar, onun yerine kendilerini anlamaya, farkında olmaya başlarlar. Ve mucize şudur ki, bir kez sen kendini olduğun gibi görüp kabullendiğinde kaçacak bir şey kalmaz.

Kimse kendinden kaçamaz, sadece başka yöne bakmaya çalışır, öncelikle anlaşılması gereken budur.

Ego bir kurmacadır, egonun çok çeşitli oyunları vardır ve ölüm kapını çalmadan önce hâlâ kendini bulamıyorsan hayatın ziyan olmuş demektir. Dünya, ziyan olmuş hayatlarla doludur ve ne zaman ziyan olmuş, ıstırap içinde bir insan görseniz, bu diğer insanları, çevresini de olumsuz etkiler.

Kısa bir an için özgür olduğun anlar vardır ve sen kurguyu fark edemediğin için, egoyu da ferk edemezsin ve egoyla bütünleşirsin, kendini bir süre sonra ego sanırsın.

Egoyu sürekli desteklemek, canlı tutmak, arzuyla dolup taşmak zorundasın. Oysa hakikatin, gerçek özünün böyle bir oyuna, kurguya, tepkiye ihtiyacı yoktur, o zaten senin özündür.

Ne zaman maskelerinden soyunsan bastırılacak, yasaklanacak, utanılacak bir şey kalmaz, rahatlarsın, gevşersin. Zoru seçmek yerine, kendini aktivitelerle oyalamak, zihnini gereksiz bin bir şeyle meşgul etmeye çalışmak yerine, gerekli olan eylem neyse onu hayata geçirirsin: Tepkiler yerine yanıtlar vererek.
Daha az zihin, daha çok kalple...

Ama insan sürekli kendiyle kavga halindedir.
İnsan kendini reddetmeyi, kendini suçlamayı, kendini kabul etmemeyi tercih ettiği zaman, kendi karmaşasını sürdürmeyi de tercih eder. Bunları hayatına çeker. Ve çoğu insanın tüm hayatı boyunca yaptığı da tam budur: Kendini kurmaca sanıp, egoyla bütünleşip, hakikatini unutmak.

Sessizliğin kendine özgü bir derinliği, güzelliği vardır, sessiz bir zihin meditasyon halindeki bir zihindir.
Saf eylemle hareket eder, enerjini birbirinden gereksiz aktivitelere harcamadığın için ne zaman eylem zamanı gelse coşkuyla, sevinçle hareket edersin. Ancak o zaman her eylemin bir minnet, bir şifa, bir bütünlük olur. Ancak o zaman gerçekten bir yaratıcı olursun.

Kendini olduğun gibi kabul etmediğin sürece, kendini yargılamaya, kendinden kaçmaya devam edeceksin.

İdealleri, hedefleri unuttuğunda gevşersin, ne hissetmen, ne düşünemen gerektiğini değil gerçekten ne düşündüğünü, ne hissettiğini anlarsın.

Sen anın içindeysen, sen şu andaysan ve farkındaysan, merkezindeysen, izliyorsan, tanıksan, her şeyi olduğu gibi, çıplak halde görmeye başlarsın.

Gerçek ilerleme budur, özüne doğru.
Örneğin sen uykuya daldığında ego erir, tüm kurmacalar sona erir, kendi özünle baş başa kalırsın. Rüya yokken, saf uyku halindeyken, ego yoktur.

O zaman güne başlayaşın bile daha değişiktir, daha tazedir.

Ne zaman derin uykudan rüyasız uykuya geçsen, ego kaybolur. Egonun kaybolması ile sen canlanırsın, tazelenirsin. Ego eridiğinde sen bilincin içinde Tanrı olma deneyimini tadarsın.
Başkan olmak, ünlü olmak, yönetmek, zenginlik, saygınlık yeterli değildir.

Onların arzularının bir sonu, bir sınırı yoktur.
Eğer sen kendini kabul edersen, egoyu fark eder ve onu geride bırakırsan senin için sadece temel ihtiyaçlar söz konusudur.

Sen o güne kadar farkındalığını sürekli perçinle, tüm algıların, bedenin, zihnin ile uyanık olmak için çaba sarf et.

Öyle bir an gelir ki artık çaba sarf etmene gerek kalmaz ve o an gerçekleştiğinde sen bir vecd hali içinde ilahi olanı deneyimlersin. O zaman ego kaybolur, bu kayboluş senin egodan arınışın ve sonsuz oluşundur.

Hakikat senin kim olacağınla ilgilenmez, hakikat senin şu an kim olduğundur.

______ALINTI_____

[bird of paradise]

BEN OLMAYI SEÇTİM....!!!
Susmayı öğrendim çok konuşanlardan...
Alçak gönüllü olmanın erdemini tattım çok bilmişlere inat...
Gerçekten bilenlerin az konuştuğuna şahit oldum sessizce...
Çok da güvenmeyin kimselere, kimse göründüğü gibi değil!...
Çok da inanmayın verilen sözlere, hiç söylenmemiş gibi oluverirler günün birinde!
Ama insansınız neticede, eğer hata eder de inanmış olursanız bir gün verilen sözlere, takılan maskelere;
Değmeyecek birine boş yere ömrünüzden bir nefes eksiltmeyin!...
Her yaşananın sadece bir deneyim olduğunu kavradım, gidenin arkasından küfür etmemeyi!
Değmeyenlere çok anlam yüklemenin ruhuma verdiği zararı keşfettim...
Kendim olmayı seçtim başkalarından alınmış parçalardan oluşmayı değil...
Kendi hayatlarını YÖNETEMEYENLERİN;
Diğer hayatlara müdahelelerine güldüm sadece!!...
Kokuşmuş zihniyetlerin yalan gülümsemelerin içinde yer almaktansa,
Uzaktan onlara seyirci kalıp İNSANLIĞIMI korumayı öğrendim..
Varlığımı hakedenleri hayatıma dahil etmeyi,
Haketmeyenlere HOŞÇAKAL demeyi,
Bu uzun yolda yalnız yürümeyi öğrendim..
Yok, hayır!
iyi insan olmanız için falan söylemedim!
ÖĞRENDİM BENİMLE BEN OLMASI GEREKENLERİ ...


ALINTI