tavsan

Bir tavşan bir gün bir çakalla karşılaşır. Çakal, tavşanı düşünceli görünce sorar: “Hayırdır tavşan kardeş, ne düşünüyorsun?”
Tavşandan hiç beklenmedik bir cevap: “Hayır hayır… Bugüne kadar çakallar hep tavşanları yerdi. Ben de bir tavşan çakalı nasıl yer onun hesabını yapıyorum.”
Çakal celallenir: “Güldürtme beni, dünyada hiç görülmüş müdür tavşanın çakal yediği. Alt tarafı bir tavşansın.”
Tavşan yumuşacık bir ses tonuyla, “Gel o zaman bizim eve, bir tavşanın çakalı nasıl yediğini bir göstereyim sana” demiş.
Önde tavşan, arkada çakal tavşanın evine giderler.
Bir süre sonra evden tavşan çıkar, çakal yok.
Tavşan, evden çıkıp meydanda yürürken bu kez bir tilki görür. Tavşan aynı numarayı ona da çeker. Tilki basar kahkahayı. Ama yine de eve giderler, evden tavşan çıkar, o kurnaz kurnaz kahkahalar atan tilki de yok…
Bu kez sırada bir kurt var. Tavşan, profesyonelleşmiştir artık… Kurdu da 2 dakikada ikna edip evine götürür. “Bugün de karnımı doyuracağım” hesabını yapan kurt da tavşanın evine girip bir türlü çıkmayınca herkes merak içinde kalır. Beklerler beklerler evden çıkan yok…
Sonunda tavşan; çakal, tilki ve kurdu avlamanın gururuyla kapıda görünür…
Ama hemen ardından da elindeki kürdanıyla dişlerini karıştıran bir aslan!