Bu Yazı Sana...

[Işıldayan Safir]

Bu yazı, içinde kendini bulan ve okuyan herkese ithaf edilmiştir.

Yani sana...



Biri sana sarıldığında, önce onun kollarını gevşetmesini bekle...

Seni Sevmek, sevmek sadece. Böyle bazen içim şişer benim. Sarılasım gelir tüm sevdiğim ve özlediklerime. Bu duyguyu severim. Güçlendirir beni, yüreğimi genişletir. Herşeyde bulurum sonra seni. Güneş doğarken bulurum, batarken bulurum, kahve fincanından aldığım bir yudumda, uykumda, hatıralarımda, konuşmam bitince telefonumu kapattığımda. Suratsız komşularımla asansör sohbetlerini anlatırım sana, alışverişe gittiğimde neyin güzel ve ucuz olduğunu anlatırım, okuduğum kitabın cümlelerini duyururum sen duymasan bile, kahvemi içerken yanıma oturturum ve bol bol gülümserim sana. Aldığın hediyeye bakarken hatırlarım seni, bazen hiç olmadık zamanda düşersin aklıma. Bazen yüzünü bilmem ama hatırlarım bana hissettiklerini. Severim seni.

Yüzüne–cismine, paylaştıklarımıza değil, isminin yanına dostluk, arkadaşlık, sevgililik, tanıdıklık koymadan, sadece içimdeki varlığınadır sana olan sevgim. Hissettiklerim büyür, başkalarına yayarım senden sonra. Sonra herşeyi severim böyle böyle... Sen bunu bilmezsin belki de...

Seni sevmek, varlığın için teşekkür etmektir. Varlığını bildiğimde, güçlü olduğumu hissetmek ve herşeyi güzellikle başarabileceğimden emin olmaktır.

Seni sevmek, güzeli çirkini–iyiyi kötüyü bir bulmaktır. Hepsi aynıdır, hepimizin aynı olduğu gibi aslında...

Seni sevmek, kocaman yüreğinde yerimi almaktır. Mutlu olmaktır orada mırıl mırıl, sütünü bekleyen kedi gibi...

Seni sevmek, karşıdan karşıya geçerken elimi tut istemektir. Sen buna şaşırıp, 'ben yanımda biri olmadan, karşıya geçemiyorum' sansan da...

Seni sevmek, dinlemektir seni sadece. Anlamaktan ve hak vermekten ziyade, karşımda, olduğun ve hissettiğin gibi kendinle konuşmana tanıklık edebilmektir sessizce...

Seni sevmek, gönlünde misafir olarak ağırlanmaktır. En rahatından, en keyiflisinden ve kendini en evinde hissettireninden...

Seni sevmek, “bunu sana yaptım” “bunu sana aldım” derken, seni de mutlu etmek için delirmektir. Kendimi mutlu ederken, seni de kattım demektir.

Seni sevmek, başka bir katmanda tanıdık olduğumuzu bilmektir. Zamanların üstünde sevmektir sadece.'Kardeştik belki de' diyebilmektir.

Seni sevmek, konuşmalarımızın arasında aslında hiç söylenmeyeni keşfetmektir bazen. İçimi dolduran, yüreğime dokunan ve sözcüklere dökülemeyecek kadar gerçek olan...

Hatrımı sorduğunda, merak edildiğimi bilmektir. Seni sevmek, sadece sevmektir, senin öğrettiğindir bana.

Seni sevmek, çokca özlemektir, sen hiç bilmesende özlendiğini. Eğer hissedersen bil ki, kollarım her zaman açıktır sana aslında..

Seni sevmek, sana saygı duymaktır ve bazen önünde eğilmektir. Ruhunun öğrettiklerine, kişiliğine ve özündeki güzelliğe...

Seni sevmek, zamana bakmadan sevmektir bazen. Yıllara bakılır “bıktım senden” denir şakadan, ama her yeni gün, yeni başlanır sevgiyle, özenle arkadaşlığa...

Bazen o zaman kısacık gelir, ama tanışıklığımız kısadır sadece. Biz birbirimizin hayatında yokken bile, sevmişizdir birbirimizi sanki...

Seni sevmek, masallarında dolanmaktır beraber. Kime benzediğini bilmeden, belki de yanından geçtim az evvel...

Seni sevmek, çocuklaşmaktır çokca. Seviyorum seni, yine gülümsettin beni demektir attığım kahkahada... Başım okşanır, verdiğin bir cevapla...

Seni sevmek, boynundaki incileri sevmektir. Onların sana ne kadar yakıştığını bilip, o diziden bir inci olmak ve seni izlemektir tüm günlük koşturmanda...

Seni sevmek, gülerken üzerine düşerek, omzuna kafamı yaslayabilmektir. Senin kahkahanı da katmaktır kahkalarımın arasına...

Seni sevmek, kokunu hatırlamaktır. Bazen “o bunu çok severdi” diyebilmektir.

Var olduğunu bilmekten mutlu olmaktır. Orada bir yerde, ekranın başında, bir adım yada kilometrelerce uzakta, bazen de kelimelerin arasında...

Mutlu olduğunu bilip daha çok mutlu olmaktır adına. Aklıma düştüğünde, iyi dileklerimi yollamaktır alacağını bilerek, gülümseyerek...

Zamansızlığından yakınırken, yapabileceğim birşey olup olmadığını sormaktır. "Benim elimi, senin elin say" diyebilmektir, ellerimi-zamanımı- aklımı sana vermekten mutlu olmaktır rahatlaman adına...

Sana kısaltma isim takmaktır bazen, bazen de sana özel bir sevgi cümlesi uydurmaktır. İçimdeki isimsiz sadeliğine ulaşana kadar saçmalamaktır bazen. 'Canım' ve 'hayatım'dan başka...

Sarılarak gösteremem, anlatarak gösteremem, öperek gösteremem sevgimi... Bu kadar sevgi, gösterilemez bunlarla...

Seni düşününce, gülümserim ben. İçim ısınır, yüreğim genişler. Gözlerim dolar bazen. Varlığına şükrederim, güçlenirim. Hep orada ol dilerim, bir gün olur da orada olmazsan bile teşekkür ederim, yine de seni sevmeye devam ederim.

Seni sevmek, bu yılda – sonraki yıllarda da, yeni tanışmış yada tarih çok eski olsa da hep aynıdır aslında... Sevgi bitmez, bir kez yaşanıldıktan sonra...

Şimdi teşekkür ediyorum sana...

Varlığın içimi doldurdu ve yine gülümsetti beni şu anda...

Kocaman sarılır, sen bırakana kadar da bırakmazdım seni.

Eğer olsaydın burada...


Alıntı: Brajeshwari

[bartun06]

Teşekkürler, paylaşım için

[Işıldayan Safir]

Ben teşekkür ederim arkadaşlaaarrr. Kalpppp

[Alexandra]

Ah Zerynthia,

Beni buradan aldın bambaşka bir gezegene götürdün sanki. Kilitlendim bu yazıyı okurken. İçim doldu doldu taştı, öte yandan yandı kavruldu. Geçen seneleri gezdirdin bana. Sayfa sayfa açtım baktım fotoğraflara. Bir de şimdi hissettiklerimi yokladım. Ne kadar değişmiş sevdalarım. Çok şükür ki sevdim, seviyorum ve seveceğim. Nefes aldığım her anımı severek, sevda ile geçireceğim. Ben isimleri, sıfatları çıkarttım galiba sevdalarımdan. Karşılık beklemeden seviyorum artık. Kendim için, yaşamak için, yaşadığımı hissetmek için seviyorum.
Bazen elinin uzanabileceği kadar yakın bazen dokunamayacağın kadar uzak sevdam. İçimde büyüttüğüm hasreti bile gözümden sakınmayı öğrendim. Onu ben var ettim, ona sarıldım, ona tutundum. Onunla yeniden varoldum. Temize çektiğim her sayfanın içine işledim. Dokunmadan, kırmadan, sözlerimle yıldırmadan seviyorum. Gözlerimin önünde bıraktığı anlardan seyrediyorum. Gözlerimde bıraktığı bakışlarına dalıp gidiyorum hala. Günümün ışığı, beynimin derinlerine kök salmış pür-u pak sevdam benim...

Ah Zerynthia ahhh,

Çok fena bir yerimden yakaladın beni bugün.

[Bale]

Şimdiye kadar okuduğum en anlamlı yazılardan birtanesi :) güzel ve ruha bu kadar dokunan bir yazıyı paylaştığınız için içtenlikle teşekkür ederim :)

Ve ben seni sevmeyi çok seviyorum...

Yüreğime dokundun , paylaştığın için çok teşekkürler , iyi ki varsın.

[Işıldayan Safir]

Teşekkürler arkadaşlar.

Ben de yazıyı ilk okuduğumda benzer duyguları yaşadım.

Bluepebbles, karşılıksız sevgiyi artık tanımlayabiliyorum sanırım. Bu tanımlama ile yazdıklarını görünce evet işte koşulsuz seven bir insan diyebildiğim için de ayrıca mutlu oldum. Sevgiyi ucuzlaştırdığımız zamanlar olmuştur elbette. Ancak biz dünyaya sevmek için gönderildik. Bunun ne kadar farkında olursak o kadar iyi anlarız koşulsuz sevmeyi. Ve sevginin kıymetini. Eeee zamanla öğreniyoruz işte. Seçimimiz bu... Nasıl öğrenmeyelim? Değil mi? :)

Valla harikasın ne diyim.

Balecim ben teşekkür ederim.

bigokyanuscum, teşekkür ederim. Sen de iyi ki varsın.

Bu güzel sözlerinizin üzerine ben de msjımı konudan minik bir alıntıyla bağlamak istiyorum:

"Varlığın içimi doldurdu ve yine gülümsetti beni şu anda...

Kocaman sarılır, sen bırakana kadar da bırakmazdım seni.

Eğer olsaydın burada..."

İyi ki varsınız, iyi ki böyle sevgi dolu bir ailenin parçalarıyız.

Sevgiyle kalın, sağlıkla nefes alın.

[Alexandra]

Selam Zerynthiacım,

Yazdıkların beni çok mutlu etti. Gerçekten karşılıksız sevgiyi öğrenmek zorlu bir süreç. Elbette çeşitli aşamalardan geçiyor insan. Düşe kalka öğreniyoruz, çok şükür ki bunun daha doğru bir yol olduğunun farkına varıp içimize sindirebilmişiz. Bir ömür bunu göremeden mutsuzluğa düşen insanlar var. Anlaşılmak güzel şey. Bir kısım insan benim budalalık yaptığımı düşünüyor. Dediğin gibi, "Sevmek ve hissedebilmek için geldik bu dünyaya".

Ben de Nazım Hikmet'ten bir not bırakıyorum buracığa;

"Sevdiğin müddetçe ve sevebildiğin kadar, sevdiğine her şeyini verebildiğin müddetçe, verebildiğin kadar gençsin"

Sevgiler canımcım:))

[yelda_k]

"iyi ki böyle sevgi dolu bir ailenin parçalarıyız.."


bole bır cumleye daha nedenırki..çok içtenn sıcak bı yazı gercekten ..

[Işıldayan Safir]

Bluepebbles Nickli Üyeden Alıntı

Selam Zerynthiacım,

Yazdıkların beni çok mutlu etti. Gerçekten karşılıksız sevgiyi öğrenmek zorlu bir süreç. Elbette çeşitli aşamalardan geçiyor insan. Düşe kalka öğreniyoruz, çok şükür ki bunun daha doğru bir yol olduğunun farkına varıp içimize sindirebilmişiz. Bir ömür bunu göremeden mutsuzluğa düşen insanlar var. Anlaşılmak güzel şey. Bir kısım insan benim budalalık yaptığımı düşünüyor. Dediğin gibi, "Sevmek ve hissedebilmek için geldik bu dünyaya".

Ben de Nazım Hikmet'ten bir not bırakıyorum buracığa;

"Sevdiğin müddetçe ve sevebildiğin kadar, sevdiğine her şeyini verebildiğin müddetçe, verebildiğin kadar gençsin"

Sevgiler canımcım:))

Evet o kadar doğru bir noktaya değinmişsin ki. Bu arayışımızı eleştiren bizi hayal dünyasında dolaşanlar olarak gören çok fazla insanlar var. Aslında ben bu gibi durumlarda onlara acıdığımı farkettim. Bu da öğrenilmiş çaresizlik işte...

Düşünsene sevgiyi bulmak için, içimizi daha çok sevgi ve huzurla doldurmak için çırpınıyoruz. Ama işte ne deniyor, marketlerde satılsaydı alırdın ya da huzur mu? mezarda zaten huzura ereceksin gibi soğuk espiriler yapılıyor. :)

Huzuru mezara bırakmak ne kadar doğru bir yaklaşım bilemiyorum. Malesef trajikomik huzura ermek için ölümü beklemek. Bu dünyada hiçbir şeyi çözümleyememişken, değil insanlara kendine bir faydan dokunmamışken, herkes kavga dövüş halindeyken, koca ömrüm heba oldu inançlarıyla yaşlanıp ölen insanlar mezarda nasıl huzura erecek onu da bilemiyorum. Ancak bildiğim bir şey var o da şu: Bu ruh bu bedendeyken yakalayabilmek önemli sevgiyi, huzuru, mutluluğu... Öldükten sonra napıyım. :))

Sevgiyle kal, sağlıkla nefes al.