AK KAPLI DEFTER..

[cansuyu]

her seviye.. her ilşkiye.. her beraberliğe başladığımda...
en baştan itibaren ayırmazdım kara kaplı defterimi zihnimden..ve doldururdum elimden geldiğince hızla kimseye belli etmeden..

çünkü en baştan.. gideceğimi bilirdim..ve gideceğim ana hazırlanırdım için için..

dar zamanlarda anlatmak zor bunu.. ama benliğimin sürekli kapıya yakın duran bu parçasına EFTELYA .. ve en büyük güç olduğuna inandığım vazgeçebilme gücüme de EFTELYA GÜCÜ derdim..

belki hala böyle düşünüyorum :)

oysa kalmak da bambaşka bir güç gerektiriyormuş..

O nla karşılaştığımda kalmak ya da gitmek.. kolay yoktu..tutunabilme gücü arıyordum ve anlamlandıramadıklarımla dolarken kara kaplı ciltler.. anlamlı anları da raflara sokuşturmaya başlamıştım. kapıdan uzak durabilmek için..bazen tek bir an içeren bir beyaz bir sayfayı raftan alıp kendime yenilmemek için..



hani NLP de de keyifli bir an la bir obje yi örtüştürürsünüz ve sonra o obje ya da an da aynı keyfi amaçlarsınız ya..


ne kimseden gitmek umurumda şimdi ne kalmak.. çünkü ne olursa olsun geride kalansın..anladım...

EFTELYA köpük olmayı seçse de başka yaşamlardan... kendi yaşamına sıkı sıkı tutunmak zorunda..

ve gerektiğinde rafa uzanıverip yaşanılası anlara bakmak istiyor..

hepimizin vardır.. yaşamda en güzel anlar diyebileceğimiz.. hadi rafları dolduralım..

bir an hatırlıyorum mesela.. uzunca bir depresyondan sonra ilk kez rüzgarı saçlarımda tenimde hissettiğim anı.. yeniden hissedebildiğim içinm şükrettiğim..


yaşamdaki güzellikler derelim demet olsun mu birlikte..


ben ilk sıraya rüzgarı hissetmeyi koyuyorum

cansuyu

[cansuyu]

böyle bir an dır yaşam ın rafa konulası bazı karşılaşmaları..

JE T'AIME - LARA FABIAN LIVE " NUE -2002 " - YouTube

lara fabian - je t'aime'i söylemek için sahneye çıkıyor.piyanist introyu çalıyor.birden binlerce seyirci lara fabian'dan önce şarkıya giriyor ve şarkıyı söylemeye başlıyor.hem de doğru tondan giriyorlar(!).lara fabian şok oluyor, gözleri doluyor,piyanist de kısa bir duraksamadan sonra seyircilere piyanoyla eşlik etmeye başlıyor.lara önce şarkıyı söyleyen seyircileri şaşkınlıkla dinlemeye başlıyor. gözlerindeki pırıltı çok enteresan, doğal ve samimi.

[hatiicee]

cansuyu Nickli Üyeden Alıntı

her seviye.. her ilşkiye.. her beraberliğe başladığımda...
en baştan itibaren ayırmazdım kara kaplı defterimi zihnimden..ve doldururdum elimden geldiğince hızla kimseye belli etmeden..

çünkü en baştan.. gideceğimi bilirdim..ve gideceğim ana hazırlanırdım için için..

dar zamanlarda anlatmak zor bunu.. ama benliğimin sürekli kapıya yakın duran bu parçasına EFTELYA .. ve en büyük güç olduğuna inandığım vazgeçebilme gücüme de EFTELYA GÜCÜ derdim..

belki hala böyle düşünüyorum :)

oysa kalmak da bambaşka bir güç gerektiriyormuş..

O nla karşılaştığımda kalmak ya da gitmek.. kolay yoktu..tutunabilme gücü arıyordum ve anlamlandıramadıklarımla dolarken kara kaplı ciltler.. anlamlı anları da raflara sokuşturmaya başlamıştım. kapıdan uzak durabilmek için..bazen tek bir an içeren bir beyaz bir sayfayı raftan alıp kendime yenilmemek için..


cansuyu

Ellerine,yüreğine sağlık cansuyu..

Aynayla yüzleşmek gibi oldu bu.Sanki satır satır kendimi okudum:((

[lifosea]

lara fabian
klibi ve şarkı yıktı abi beni...

[cansuyu]

gecenin bir yarısı sotede kendimden saklamyı becerdiğim bir çikolata bulduğum an :)

[cansuyu]

bir veda gününde sevgi yumağı olduğunuz an

[cansuyu]

erkenden gözümü açıp da haftasonu olduğunu hatırladığım an :))

[cansuyu]

Bugün; bütün ağaçlar yüreğimdeydi.
Bütün çiçekler gözlerimde.
Güneş, ışıklarını dudaklarıma kondurmuştu.
Neydi kanımı kaynatan bu güzelliğin adı?
Mutluluk muydu?

Bugün,
Ne varsa hüzünden yana
denize fırlattım az önce.
Sanki beklermiş gibi hepsini,
hop hop hoplatıverdi dalgalarında.
En güzel maviliğiyle oynaşıp durdu.
"Bak" dedi "fırlattığın hüzünlerine…
İşte; onların bendeki hükmü sadece bu!"

Sonra, şakalaşırcasına
bir kaç tuzlu damlasını
sıçratıverdi yüzüme.
Gülümsedim mahcup mahcup,
onun bu neşesine…
Duruldu.
Bir deniz yıldızı bıraktı avuçlarıma.
Yoksa mutluluk bu muydu?

Herkes kalabalıkken,
içimdeki yalnızlığı
alıp, gidiverdi sihirbaz martılar!
Bir de arkasından o bildik
şen kahkahalı bağırışmalar!
Hiç bu kadar güzelini görmemiştim.
Beyazmış meğerse
beni, onlarla bütünleştiren mucize!
Kanat çırpa çırpa,
yüreğimdeki isyanları uçurdular…
Yaşamaktan aldığım tad; işte buydu!
Yoksa mutluluk bu muydu?

Az önce;
ağaç oldum,
çiçek oldum,
güneş oldum,
deniz oldum,
martı oldum,
ölümsüzleştim…

Meğerse, hep
yanıbaşımdaymış
bu güzel resim!
Ben çizdim. Adı umudum'du!
Yoksa tüm umutlarım
beni hiç terketmeyen
mutluluğum muydu?



Mutluluk,
hepimize sadece
kendi çizdiğimiz resimler
ve uzaklıklar kadar
yakındır!

[cansuyu]

yeğeninin karne hediyesini açarken sevinç çığlığı attığı an :))

[cansuyu]

finaller sonrası eve girdiğimde kızımın valizini holde gördüğüm an :))