ÖZGÜRLEŞMEK

[cansuyu]

Özgürlük insanın en temel ihtiyaçlarından biridir. Yaşamın içinde kaybolduğumuzda, kısıtlamalarla karşı karşıya kaldığımızda, dilediğimizce hayatımızı yaşayamadığımızda özgür olmadığımızı düşünürüz.

İnsan yaşamın içinde kendi sınırlarını kendi çizer ve bu sınırlar onun yaşam alanı olur. Bazen bu sınırlara başka insanların girmelerine ve hatta onların bu sınırlara müdahale etmelerine izin verir.. Başka insanlar bu sınırlara kuralları ile gelirler ve sınırlar aşılması zor duvarları oluşturmaya başlar. Birkere izin vermişsinizdir geriye dönemezsiniz. Bazen başka türlüsünün olamıyacağı inancı bile oluşur insan zihninde. Başlangıçta insan bunu sevgi adına , fedakarlık adına yapar ama giderek bu durum onu acizleştirir. İkili ilişkilerimizde, iş ilişkilerimizde, aile ilişkilerimizde, arkadaşlarımızla olan ilişkilerimizde bu sistem hep aynı şekilde işler. Taki biz özgürlüğümüzü kaybettiğimiz duygusunu içimizde duyana kadar. İşte kaos bundan sonra başlar.

Değişim için uyanış başlamıştır zihinlerde. Kişi önce kendini sorgulamaya başlar, sonra çevresi ile iletişimini irdeler. Sürekli vermiş, neredeyse hiç almamıştır. Alış veriş tek taraflı olmuştur kimilerine göre. Gösterdikleri onca sevgi karşılık bulmamıştır kimileri için. Yaşam adeta kurallar sinsilesi haline gelmiştir . Bu kurallar kalkmalı,yaşam dilediğince yaşanmalıdır kimilerine göre.. Bazıları için para kazanmak önemlidir. Para özgürlük kapılarını açacaktır. Bu noktada kişiler eşlerinden ayrılırlar, sevgililerini terkederler, işlerini değiştirirler, bazıları daha marjinal bir hayatı deneyimlemek isterken ,kimileri kendilerini geliştirmeye yönelir, Sonuçta insan evvelce yapamadığı şeyleri yapar hale geldiğinde kendini özgür hissedecektir.

Yeni süreç başladığında kişi başlangıçta kendini daha özgür, daha mutlu hisseder. Evet yaşamında bir şeyler değişmeye başlamıştır da. İstediği yere gider, istediği kişiyle birlikte olur, parası varsa dilediğince harcar. Kurallar onun için bir şey ifade etmemeye başlar yada en azından artık kurallarla başedebilir hale gelmiştir.

Peki gerçekten özgürlük bu müdür? Tüm bunları yapabiliyor olmak bizi gerçekten özgür mü kılacaktır? Yada yaşamımızda yeni sınırlar mı çizilmeye başlanmıştır? Farklı içeriklerle, farklı algı ve isteklerle. Yoksa yeni bir kaosun başlangıcı mıdır bu yenilik?

Evet; asıl gerçek, özgürlük kelimesinden de anlaşılacağı üzere öz’ün gürleşmesi, güçlenmesidir. Biz özgürlükle ilgili farkındalığımızı dış dünyaya çevirip çözümleri yine orada ararsak bir başka yaşam biçiminin tutsaklığı içine gireriz. Özgürlüğü ararken, bulduğumuzu zannederken yeniden kaybediveririz. Aslolan içimizdeki özün farkına varıp onun ortaya çıkmasını sağlamaktır. İçimizdeki kalıpları kırabilmektir. Gerçek özgürlük burada başlar. İnsan kendini tam anlamıyla ifade edebilir hale gelir. Yaşamında istemediği bir durumda karşısındakine hayır diyebilme gücüne sahiptir. Dengeleri korur ve özünün isteklerini dile getirir. Karşısındakini kırmamak adına istemediği bir şeyi yapmaz, etraf ne düşünür diye davranışlarını kısıtlamaz. İçinde sırlarını barındırmaz, yaşadıklarını tüm çıplaklığıyla ifade edebilme gücüne sahiptir. Davranışlarını dengeler içinde yaptığında, sorumluluklarının farkında olup, onların ardında durabildiğinde gerçek özgürlüğü yaşıyor demektir ve karşısındaki insanlar onu anlarlar. Kaosun ortasında, kendi içsel gücümüzün, yapabilirliklerimizin farkındalığıdır özgürlük. Sahip olduğumuz tüm duygularımızı hissedebilmek, onları yaşayabilmektir. Tüm dünyayı olduğu gibi kabul edebilmek ve koşulsuzca sevebilmektir.

Özgürleşmek özgürlük olabilmektir.

Sevgiyle kalın

[nurbanu25]

'ınsan nasıl ozgur olur,kendısını neyın esır ettıgını bılerek'... Bence ozgurluk ıcsel ozgurluktur.bagımsız bır kısılık,saglam bır karakter.maddıyatla ıstedıgını yapmak,ıstedıgın yerde gezmek tozmak,egonun esırı olmak asla ozgurluk degıldır...

[cansuyu]

..ve insan.. özgürleştirerek.. azat ederk özgürleşir..

[cansuyu]

kendimiz olmak için kendimizden de mi özgürleşmeliyiz?


sorusunu yöneltmişim kendime okuduğum son kitaptan yola çıkarak..

bana öyle geliyor ki ÖLÜM İÇİN YAŞAM inanışı kadar YAŞAM İÇİN YAŞAM ı kabullenemediğimiz sürece yaşam direncimiz zayıf kalmaya devam edecek ; güvenli yaşamı daha iyisi için savaşmaya tercih edecek ve sımsıkı sıktığımız yumruklarımızın içinde ne kayda değer bişey tutabilecek ne de masaya vurabileceğiz


ve ÖZGÜRLÜK olmadan gerçek anlamda, kendi kendimizin efendisi olamayız ama efendiler olacaktır her zaman

ve tüm bireylerin ait olma gereksinimi üç temel gereksinimin hemen sonrasında sırabaşıdır.. onaylayalım ya da onaylamayalım sistemin bir parçası olmak da bu gereksinimizin başlıca besinidir..


özgürlüğün temel şartı bana göre BENCİL olmak..BENlerin kabuğunu kalın tutmak bana göre.

ve daha önce de söylediğim gibi..

BİREY OLMAYI YADSIYAN SÜRÜ OLMAYI ONAR

cansuyu :))

[cansuyu]

Ego bir kurmaca olduğu için ondan özgür olduğun anlar vardır. O bir kurgu olduğundan sadece sen onu desteklediğin sürece var olabilir. Kurmaca bir şeye çok özen göstermek gerekir. Hakikatin hiçbir çabaya ihtiyacı yoktur, hakikatin güzelliği budur. Fakat bir kurmaca? Sürekli onu boyamak, ona şuradan ya da buradan destek olmak zorundasın. Ve o buna rağmen sürekli çöker. Bir tarafı desteklemeyi başarana kadar, diğer taraf çökmeye başlar.

Ve insanların tüm yaşamları boyunca yapmayı sürdürüp durdukları şey budur: Kurmaca olanı hakikatmiş gibi göstermeye çalışmak. Çok paraya sahip ol, o zaman daha büyük bir egon olabilir, yoksul adamdan biraz daha katı bir ego. Fakir adamın egosu incedir; o kalın bir egonun bedelini ödeyemez. Bir ülkenin başbakanı ya da başkanı ol ve senin egon en uç noktaya kadar şişer. O zaman ayakların yere basmaz.

Tüm hayatımız, güç, prestij, para, şu ve bu arayışımız bir şekilde bu kurmacayı sürdürebilmek için yeni bir destek arayışı, yeni bir payanda arayışından başka bir şey değildir.

Ve her zaman sen ölümün geldiğini biliyorsun. Ne yaparsan yap ölüm onu yok edecektir. Fakat yine de kişi umuda karşı umut beslemeye devam eder; belki diğer herkes ölebilir ama sen değil.

Ve aslında bir anlamda bu doğrudur. Her zaman sen diğer insanları ölürken görmüşsündür, asla kendini ölürken görmemişsindir. Bu yüzden o, doğruymuş, mantıklıymış gibi gözükür. Şu kişi ölür, bu kişi ölür ve sen asla ölmezsin. Sen her zaman onlar için üzülürsün, sen her zaman onlara elveda demek için mezarlığa gidersin ve sonra yeniden eve dönersin...

OSHO

[cansuyu]

Bütünüyle özgür olmak için, bir kimsenin bütünüyle farkında olması gerekir çünkü bizim esaretimizin kökleri bilinçsizliğimizin içindedir; o, dışardan gelmez.
Meditasyon seni kendi saflığına taşır. Senin saflığın tanıklık etmek, izlemek, farkında olmaktır.
Seninle gerçeklik arasına sözcüklerin girmesine izin vermemelisin. Daha az sözcük daha az engel demektir; sözcük olmazsa engel de olmaz. O zaman gerçeklikle doğrudan karşı karşıya kalırsın; o anda yüz yüze kalırsın.
Meditasyon yap, önce kendi merkezini bul. Bir başkasıyla ilişki kurmadan önce, kendinle ilişki kur; bu, yerine getirilmesi gereken temel gereksinimdir. O olmadan, hiçbir şey olanaklı değil. Onunlaysa, hiçbir şey olanak dışı değil.
Hayat öylesine bir gizemdir ki onu kimse anlayamaz ve kim onu anladığını iddia ederse, o sadece cahildir. O ne dediğini bilmiyordur, o ne saçmaladığını bilmiyordur. Eğer sen bilge isen anlayacağın ilk şey şudur: Hayat anlaşılamaz.
Ego bir buzdağıdır. Onu erit. Onu derin sevginin içinde erit, böylelikle o kaybolsun ve sen okyanusun parçası haline gel.
Sevgi güçtür, en saf ve en büyük güç. Sevgi Tanrıdır. Hiçbir şey ondan daha yüce olamaz.
Meditasyon, sen ile ile varoluş arasında duvar yaratan tüm sınırları kaldırmaktan başka bir şey değildir.
Özgürlük, sadece sen özgür olmanın sorumluluğunu alabilecek kadar bütünleşmiş olduğunda mümkün olur.

OSHO

[cansuyu]

“İnsanın içinde ne kadar çok şey varsa, başkalarından o kadar az şey ister.”

Schopenhauer

[cansuyu]

Azat ettiler köleyi, kırdılar zincirlerini...
Gene de her zaman olduğu kadar köleydi.

Zincirlenmişti hâlâ köleliğe,
Kelepçelenmişti hâlâ gevşekliğe ve tembelliğe,
Bağlıydı hâlâ korkuya ve hurafeye,
Cehalete, şüpheye ve vahşiliğe...
Köleliği zincirlerde değildi,
Fakat kendisindeydi...

Sadece özgür insanlar azat edilebilir...
Ve buna da gerek yoktur:
Kendilerini azat eder özgür insanlar.

James Oppenheim

[cansuyu]

korktukça tutsak, umut ettikçe özgürsün..

[cansuyu]

“Sahip olduğun her şeyi kaybetmeden asla özgür olamazsın.”
Tyler Durden(Fight Club )

oysa kayıplar yeni iyelik gereksinimlerini durduramaz diye düşünürüm ben. bana göre gerçek özgürlük.. sahip ve ait olma gereksiniminin bittiği yerdir

ve benim düsturum..

ÖZGÜRLÜK AİTSİZLİKTİR..

cansuyu