Avrupa Birliği

[bluemoon24]

AET 1958'de üye devletlere ortak bir

pazar oluşturmak ve mal, personel ve hizmetlerin serbestçe taşınması amacıyla

kuruldu. Euratom da 1958'de kuruldu, amacı atom enerjisinin barışçı amaçla

kullanımını sağlamaktır. Başlangıçta her örgütün de altı üyesi vardı; Belçika,

Fransa, Federal Almanya, Hollanda, Lüksembourg ve İtalya-Altılar Avrupası.

Aynı altı ülke Avrupa Birliği'nin de üyelerini oluşturuyordu. Avrupa Birliği

kendisini oluşturan kuruluşların amaçlarına uymaya sürdürdü ve kendi uzun vadeli

hedefi olarak, ECSC, AET ve Euratom'um ayn ayn başarabileceğinden daha geniş

kapsamlı uluslararası politik işbirliği sağlandı.1 Ocak 1973'te

İngiltere, İrlanda ve Danimarka, Avrupa Birliği'ne üye oldular. Yunanistan 1

Ocak 1981'de Avrupa Birliği'nin onuncu üyesi oldu. İspanya, Portekiz ve

Türkiye'nin ileride üye olabilmeleri için görüşmeler sürmektedir. Şu anda üye

devlet sayısı 12'dir.Kuruluşu2. Dünya Savaşı'nı izleyen yeniden

kalkınma döneminde ortaya çıkan Avrupa işbirliği düşüncesi, başlangıçta

Doğu-Batı arasındaki anlaşmazlıktan geniş ölçüde etkilendi. Doğu bloku

ülkelerinin karşı çıktıktan Marshall Planı'nı uygulamak için 1948'de Avrupa

Ekonomik İşbirliği Örgütü (EEC), 1949'da Avrupa Konseyi kuruldu. Bunları 1952'de

ESCS izledi; bu tek tek hükümetlerden bağımsız olarak karar verebilen ilk

uluslararası kuruluştu.ECSC'nin baransı pek büyük olmadı. Özellikle

Fransa'nın geniş kapsamlı uluslararası güçlere karşı olması ve örgütün çelik

endüstrisindeki kartellere karşı durabilecek kadar güçlü olmaması yüzünden, öncü

niteliğinin getireceği sonuçlara ulaşılmadıysa da ekonomi politikası alanında

işbirliğine yönelik ilk adımlar atıldı ve 1957'de Roma'da AET ve Euratom'un

kurulmasını sağlayan anlaşmalar imzalandı.AET, 1970'den önce bir ortak

Pazar ve ortak bir tarım politikası gerçekleştirmenin yollarını aradı, tam bir

ekonomik bütünleşmeye 1970'li yıllar içinde varılacaktı. ECSC ile kazanılan

deneyimlerin ışığı altında, uluslararası olma niteliği bir ölçüde sınırlandı.

Yürütme organı olan komisyon, karar verme süresi içinde hazırlık çalışması

yapacak ancak, san kararlar Bakanlar Konseyi tarafından verilecekti. Bu durum

1967'de Avrupa Konseyi'nin kurulmasından sonra da geniş ölçüde

sürdürüldü.ÖrgütlenmeBakanlar Konseyi, karar verme ve yasama

görevini yürüten organ olarak genel ekonomi politikasını düzenler ve üye olmayan

devletlerle anlaşmalar yapar. En yüksek yargı organı, Avrupa politikasının ana

çizgilerini belirlemek için yılda üç kez toplanan devlet yöneticilerinin yan

resmi görüşme organı olan Avrupa Koııseyi'dir.Konseye ve Avrupa

Parlamentosu'na sunulan öneri ve kararlar Avrupa Birliği'nin etkin yürütme

organı olan Avrupa Komisyonu'nca hazırlanır. Komisyon'un, konsey kararıyla

belirlenen çerçeve içinde bağımsız karar verebilme yetkisi vardır. Yunanistan'ın

da katılmasıyla komisyon, üye devletler tarafından önerilen ve 4 yıl görevde

kalan 14 üyeden oluşmâktadır. Görev dağıtımı komisyonun kendi içinde

yapılır.Avrupa Birliği'nin sürekli bir merkezi yoktur, toplantılar

Brüksel, Lüksembourg ya da Strasburg'ta düzenlenir. Avrupa Parlamentosu ayda bir

kez Strasburg ve Lüksemburg'da toplanır. 1979'dan bu yana doğrudan seçimlerin

yapıldığı parlamentonun 410 üyesi vardır.Ulusal devletlerden Avrupa

Birliği'ne geçen yetkilerin çoğu konseyde ve komisyonda toplanır; hiçbir yasama

yetkisi olmayan yalnız danışma ve denetleme işlevi olan parlamentonun yetkisi

oldukça azdır. Bununla birlikte parlamento, komisyonu istifaya zorlama ve

konseyin hazırladığı bütçeyi geri çevirme yetkisiyle baskı uygulayabilir.

Parlamento bu yetkiyi 1979'da kullanmıştır.Avrupa Birliği'nin

Lüksembourg'da adalet mahkemesi biçiminde bir yargı organı bulunur. İki gruba

ayrılan mahkeme, Avrupa Birliği'nin yaptığı anlaşmaların uygulanmasını denetler

ve topluluk içindeki kurumlar, üye devletler ve bireyler arasındaki

anlaşmazlıklarda karar verir. Mahkeme üye devletleri Avrupa Birliğinin

kararlarına uymaya zorlayabilir. Önemli kararların alınmasında çoğunlukla fikir

birliği gerekir, ancak bazı durumlarda, bu durumda yetkili olan çoğunluğunun

oylama gerek vardır. Fransa, Federal Almanya, İngiltere ve İtalya'nın onar,

Hollanda ve Belçika'nın beşer, Danimarka, Yunanistan ve İrlanda'nın üçer,

Lüksembourg'un iki oy hakkı vardır.Çok uzun süren toplantılar artık

normal süreye inmiş ve çoğunlukla uzlaşma yoluyla sağlanan kararlar güç de olsa

alınabilmektedir. Avrupa Birliği'nin, ekonomik yapılan oldukça farklı olan 10

üyesi arasında karar verme işleminin giderek daha da zorlaşacağı ve fikir

birliği ilkesinden vazgeçmek zorunda kalınabileceği sanılmaktadır. Bu durumda

üyeler arasındaki birliğin korunup korunamayacağı belli

değildir.İşleyişİngiltere'nin Birlik'e geç üye olması en büyük

iki üye devlet olan Fransa ve Federal Almanya'nın etkinliği kendilerinde

toplamalarına yol açmıştır. İki ülke birlikte, Avrupa Birliği üyelerinin

toplamının üçte ikisini ellerinde tutuyorlardı ve aynı zamanda ekonomik yönden

en güçlü olan ülkelerdi.Federal Almanya ve Fransa arasındaki anlaşma

öteki ülkeleri pek çok konuda oldu bit tiye getiriyordu. Bu durum, küçük

devletler arasında geniş ölçüde huzursuzluğa neden oldu. İngiltere topluluğu

katıldığında, büyük güç olma niteliğini çoktan yitirmişti ve Federal Almanya ile

Fransa'nın üstünlüğünde önemli bir azalma olmadı.Tarım

PolitikasıDeğişik ekonomik sektörlere gösterilen ilginin ölçüsü

konusunda Avrupa Birliği kendi İçinde çelişkilere düşmektedir. Avrupa Birliği

bütçesinin dörtte üçü, işgücünün %10'undan azını karşılayan tarım sektörü için

ayrılmıştır.Tarım politikasının amacı, yeterli üretim değişmeyen

fiyatlar, yiyecek sağlanması ve çiftçiler için uygun bir gelirdir. Bu amaçlara

ulaşmak için Avrupa Birliği belli ürünlerin taban fiyatlarını dondurmuştur.

Bununla birlikte belirlenen düzeyler gerekenden fazla üretim yapılmasına neden

olmaktadır. (tereyağı üretiminde olduğu gibi)Başka bir olumsuz etken de

paylaştırmadaki eşitsizliktir. Az sayı da küçük çiftçi ve belli ürünlerin

alındığı verimli geniş çiftlikler. Bu tarım politikası, 1970'e kadar Avrupa

işbirliği alanında bir başarı olarak nitelendirildi. 1970'lerde ortaya çıkan

ekonomik durgunluk görüntüyü değiştirdi. Akaryakıt ve gübre fiyatları

yükselirken, tarımdaki fiyatlar düştü. Ürün fazlasından ve fiyatlardaki düşüşten

kurtulmak için getirilen önlemler yeterince başarılı olmadı.Avrupa

Birliği bütçenin tarım politikası, ekonomik politikanın büyük bir bölümü,

ekonomideki öteki alanların zararına tarım politikasına ayrıldı. Avrupa

Birliğinin iflas etmemesi için tarıma ayrılan payın azaltılması

zorunludur.Komisyon, tarım harcamalarının artışını durdurmayı ve böylece

artacak parayı yöresel fona ve artan işsizlik gibi toplumsal sorunlar karşılama

fonuna ayırmayı istemektedir. Bu politikanın uygulanması bakanlar konseyinin

etkisiyle büyük ölçüde engellenmektedir. Üye ülkelerin tarım bakanları kendi

tarım ödeneklerini azaltmadıkça, Avrupa Birliği tarıma ayrılan büyük

harcamalarının azaltılması için çok az şey

yapılabilir.VergilerOrtak bir pazar kurulması için dışalım

vergilerini kaldırmak ve birbirine benzer ulusal bir vergi düzenlemesi getirmek

gerekiyordu. 1968'de AET içinde yapılan ticarette gümrük vergileri tümüyle

kaldırıldı ve aynı zamanda AET dışı uygulanacak bir gümrük tarifesi

getirildi.Vergi konusu daha da zordu. En akla uygun önlem Fransız vergi

iadesi ya da katma değer vergisi sisteminin getirilişiydi. Uygulanan oran

değişmekle birlikti, bu 1972'den beri bütün üye devletlerle

geçerlidir.Davranış ÖzgürlüğüMalların serbestçe taşınması

konusuyla ilgili sınırlı da olsa bir ilerleme sağlandı. Ülke içi gümrük

vergileri ortadan kalkmakla birlikte gümrükle ilgisi olmayan çok sayıda engel

vardır. Tüm üye ülkelerde serbest yerleşme hakkı yasal olarak kabul edilmişti

ancak, burada hala mesleki niteliklerin farklı ülkelerde kabul edilme durumu

gibi pek çok sorun vardır.Serbest yolculuk olanakları ve herhangi bir

üye ülkede çalışma hakkı ile birlikte kişilerin hareket özgürlüğü de vardır.

Avrupa Birliği'ne üye ülkelerde yaşayanlar, her yerde işsizlik sigortası, vergi

ve sağlık konusunda yasal olarak aynı haklardan yararlanır.Sermayenin

serbestçe yer değiştirmesi henüz bir kuram aşamasındadır. Avrupa Birliği'nin

henüz gerçekleşmemiş amaçlarından bir olan ekonomik ve mali işbirliği

kurulmasını sağlamak amacıyla üyeler kambiyo kurları konusunda işbirliğine

varmak için çalışmaktadır. Özellikle, sermaye yatırımlarının kar sağlayan birkaç

alanda toplanacağı ya da değersiz dövizlerle spekülasyon yaratmak için

kullanılacağı endişesiyle sermayenin serbestçe yer değiştirmesi

engellenmektedir.Bölgesel PolitikaAvrupa Birliği içinde belli

bölgeler bazı yönlerden gelişmemiştir. Bu yüzden Avrupa Komisyonu 1975'te

işlerlik kazanan bölgesel fonu kurmuştur. Fondaki en büyük pay İtalya'nındır.

Özellikle İtalya'nın güneyinde yoksulluk, yüksek oranda işsizlik, kötü yerleşme

koşullan ve yanlış gelişmiş yapı sıkıntısı çekilmektedir.Fonun para

kaynaklarının dağılımındaki çarpıcı özellik, Fransa ve İngiltere gibi oldukça

zengin ülkelerin, Yunanistan gibi gelişme yönünden geri ülkelerden daha büyük

paylan olmasıdır. Buna benzer bir soruna, daha da büyük ölçüde, Avrupa

Birliği'nin tarıma yönelik desteklemelerinin bölgesel dağılımında

rastlanır.1980'de Paris Havzası, Kuzeydoğu Almanya ve Güneydoğu

İngiltere'dekiler gibi gelişmiş tarım alanları, Kuzeydoğu İtalya ve Güney Fransa

gibi alanlarda %60'ın üzerinde Sicilya'dan %100'ün üzerinde daha fazla destek

görmekteydiler.Genel Görünümİngiltere'nin topluluğa katılması

ülkede geniş tepkiyle karşılandı. Norveç halkı ise yapılan oylamada üyeliğe

hayır deyince bu ülke topluluğa katılmadı. Sol görüşlü ülkeler, örgütün büyük

kapitalist ülkeler için bir araç olduğunu ileri sürerek Avrupa Birliği'ne karşı

çıkmalarının yanı sıra, ulusal etkinliğinin sınırlanacağı ve eski ulusal

geleneklerin yok olacağından korkan sağ görüşlü ülkeler de örgüte karşı

çıkmaktadırlar.Yunanistan'daki muhalefet, güçlü Avrupa ekonomileriyle

birleşmenin zayıf sekt6rlerde işsizliğe yol açacağından korkmaktadır. Ulusal

hükümetler etkin çıkar gruplarına, özellikle çiftçi birliklerine karşı her zaman

duyarlı olmuşlardır. Tarım konusunda daha fazla önemi olan bazı ülkelerin

üyeliğe alınması bunu daha da büyük bir sorun durumuna getirecektir.Batı

Avrupalı şarap üreticileri ve sebze yetiştiricileri Türk, Yunan, İspanyol ve

Portekiz ürünlerinin rekabetinden korkmaktadırlar. Genelde, 1970'lerde başlayan

ciddi ekonomik bunalım Avrupa Birliğinin görev yapmasını daha da

zorlaştırmaktadır. 1980'de Avrupa Birliği içindeki toplam işsiz sayısı 8 milyona

ulaşmıştır.Enflasyon, yüksek faiz oranlan ve artan uluslararası rekabet,

ekonomik durgunluğu artırmaktadır. Bu durumda hükümetler, Avrupa'nınkinden çok,

kendi ulusal çıkarlarına yönelme eğilimindedirler. Ne ölçüde olursa olsun,

Avrupa Birliği için destek fonları kısa dönemde hazır olmayacaktır, bu da

tarımdan çok öteki ekonomik sektörleri özendirmeyi amaçlayan politikanın pek

başarı şansı olmadığı anlamına gelir.Avrupa'da ekonomik birleşme ulusal

ekonomilerdeki durgunluk nedeniyle yavaşladı. Avrupa Birliği içinde ekonomik ve

politik bir birlik oluşturulması her zamankinden daha uzak görünmektedir. Avrupa

Birliği, ekonomik bir güç olarak yalnız Avrupa'da değil, aynı zamanda Üçüncü

Dünya Ülkelerinde de giderek önem kazanmaktadır.Doğu Avrupa,

İskandinavya, Akdeniz ülkelerinin çoğu ve gelişmekte olan birçok ülkeyle

ilişkiler korunmaktadır. Değişik ülkelerle ortaklık anlaşmaları, serbest ya da

öncelikli ticaret anlaşmaları gibi çeşitli anlaşmaları yapılmaktadır.



Afyon Jeotermal Merkezi Isıtma Sistemi, Ekonomisi Ve Hava Kirliliğini Önlemedeki KatkKserofitlik Ve Su Ekonomisi ÖkofizyolojisiFloresanların EkonomikliğiVarlık Vergisi1987-1993 Türkiye Ekonomisi1983-1987 Türkiye Ekonomisi1980-1982 Türkiye Ekonomisi1923-1980 Türkiye Ekonomisi19 Şubat KriziSermaye Piyasası Kurulu (SPK)İMKB PazarlarıİMKB'de Kote İşlemiMilli Korunma KanunuAltın Kurallar5 Nisan KararlarıElliot Dalga KuramıDow KuramıDirectional MovementDikdörtgen FormasyonuDestek ve Direnç