Hamalsan iki şey önemli oluyor senin için: Yük ve yol...

Ancak sırtına aldığın yükle bu mesafeyi aşabilirsen, ücret mevzu bahis

oluyor. Aksi olursa, cereme çekiyorsun! Bunu düşünüyordum.

Yanımdaki hamalla yola çıktık. İhtiyardı. Kendinden

büyük bir yük almıştı. Benim sırtımda ise birkaç bavul vardı sadece,
onunkinin çeyreği... Diyordum ki içimden "Çok gitmeden kıvrılırsa
titreyen bacakları, yüklenirim sırtındaki yükün yarısını!.."
Nitekim çok geçmeden dedi ki: "Mola vakti. Gel biraz dinlenelim!...

"Ne molası, dedim ona hayretle. Ben daha terlemedim!..."

Sözüme aldırmadı. Durdu. Çöktü. Salarken yükünün ipini "Sen de dinlen

hadi" dedi. Benim canım sıkılmıştı bu işe. Genç olduğumu, ondan kuvvetli

olduğumu, bunun gibi bir bunakla yola çıkmamın ne büyük hata olduğunu

düşünüyordum. O ihtiyar, bir bacağını azıcık uzatmış halde sessizce
dinleniyorken, ben huzursuz bir şekilde ayakta dolanıyordum. Bir saat
kadar sonra yine durdu, oturdu, dinlendi. Ben kızgınlıkla dolandım
etrafında... "Yükünü indirip sen de dinlen", demesine aldırmadım, ona daha çok
kızdım... Sonra yine durdu. Bana da "dinlenmemi" söyledi yine ama
dinlenmedim. Yarım saat sonra "dinlenelim mi" diye sordu, aksi aksi
başımı salladım... Kaçıncı molasıydı hatırlamıyorum, birden bire
dizlerimin bağı çözüldü. Kafamın içinde uçuşan kara karasinekler sustu, çöküp kaldım.
Kayış kolumdan çıktı, sırtımdaki bavullar kaydı. Ne kadar zaman
geçtiğini fark etmedim.

Uyumuştum da uyandım mı, yoksa bayılmıştım da ayıldım mı

anlamadım... Baktım kendi kocaman yükünün üzerine benim bavullarımı da

bağlamıştı. Küçük tasına birazcık su koyup dudağıma dayadı, içtim.

Sonra koluma girerek;

"Hadi kalk, dedi. Bana yaslan. Ağır ağır gider ve bir süre sonra gene
dinleniriz.

" Dediğini yaptım. Omzundan güç aldım, ama asıl anlattıkları

iyi geldi bana. "Ben yılların hamalıyım, dedi. Nice pehlivan yapılı

adamlar gördüm. Çoğu, dinlenmek istemediklerinden yükleriyle birlikte

kendilerini de toprağa serdi sonunda...

Yolda gördüğümüz saçılmış kuru kemiklerin çoğu, anlattığım bu insanlara

ait...Halbuki bir yükü "taşımak" bizim işimiz,"altında ezilmek" değil!.

Unutma ki bir yük taşıdıkça ağırlaşır. Dinlenerek sen yükünü

hafifletiyorsun! Belki günün birinde hamallığın şekli değişir. Belki o

günleri ben göremem. Ama sen kavuşursan o zamanlara, aman ha, kafanın

içinde de sakın yük taşıma... Akşamları bırak ve hafifle...

Sabah dinlenmiş olarak yeniden tekrar taşırsın yükünü. Bizim işimiz,

bugünü yarına taşımak, bugünün altında yok olmak değil. Çünkü

yarınlarda bizi bekleyenler var, taşıdıklarımızı bekleyenler var...

Okumanız bitince işi-gücü bırakın ve 10–15 saniye düşünün; bu kadar çırpınmanın sonunda çevremizde bir kişiyi dahi mutlu edemiyorsak bir sorun var demektir. Bazen bize küçük gelen ayrıntılar; karşımızdakini ömrünün sonuna kadar mutlu edebiliyor....

alıntıdır.

vavvv cok etkileyici tsk ederiz paylasimin icin...

çok hoşuma gitti gerçekten, bazen insanları mutlu etmek için(veya kendimizi mutlu etmek için) en iyisini en güzelini en mükemmelini yapmaya çalışırken bir anda o kadar acele ediyoruz ki yarı yolda kalıyoruz... sabır çok büyük bi erdem... her ne kadar ben daha tamamıyla sabırlı olmayı başaramamış olsam da

roxie Nickli Üyeden Alıntı

çok hoşuma gitti gerçekten, bazen insanları mutlu etmek için(veya kendimizi mutlu etmek için) en iyisini en güzelini en mükemmelini yapmaya çalışırken bir anda o kadar acele ediyoruz ki yarı yolda kalıyoruz... sabır çok büyük bi erdem... her ne kadar ben daha tamamıyla sabırlı olmayı başaramamış olsam da

evet gerçekten sabırlı olmak başka bişey.kişiliğimizin bir parçası bana göre.bende bazen çok sabırsızımdır.eşim çok kızar böyle sabırsız davrandım mı.ben de ona kızarım çok rahatsın diye :) öyle yaşayıp gidiyoruz işte.

sevgilerimle...

[Metalwarrior]

Mükemmel bir öykü .