kabulde ki huzur..

[shamanic]

kabuldeki huzur




birisi istemedigimiz bir sekilde bir sey yapiyor veya yapmak uzereyse ve bunu kabul
edemezsek, kizariz.

halbuki birisi istemedigimiz bir sekilde bir sey yapiyor veya yapmak uzereyse ve
bunu kabul edebilirsek, toleransli oluruz.

birisi bizde olmayan birseye sahipse veya birisi bizim elde edemedigimiz sonuclari
ortaya cikarabiliyorsa ve biz bunu kabul edemezsek, kiskaniriz.

birisi bizde olmayan birseye sahipse veya birisi bizim elde edemedigimiz sonuclari
ortaya cikarabiliyorsa ve biz bunu kabul edebilirsek, ilham aliriz.

birisi dusuncelerimizdeyse ve fakat fiziksel olarak yanimizda degilse ve bunu kabul
edemiyorsak "seni ozluyorum" deriz.

birisi dusuncelerimizdeyse ve fakat fiziksel olarak yanimizda degilse ve bunu kabul
edebiliyorsak "seni dusunuyorum" deriz.

duygusal denklem oldukca basittir:

birsey + kabul = pozitif duygu
birsey + filtrelenmemesi (kabulsuzluk) = negatif duygu

dolayisi ile kendimizi pozitif veya negatif hissetmemize neden olan "birsey" veya
"birisi" degildir. o birsey veya birisini kabulumuz veya kabul etmeyisimizdir.

dunya degil ama dunyaya verdigimiz tepkidir (kabul veya kabulsuzluk) duygularimizin
kalitesini tespit eden.

bir dahaki sefere negatif bir duygu ile rahatsizlik hissettigimizde kimin veya
neyin bizi rahatsiz ettigini sormak yerine, kime veya neye gosterdigimiz direncin
(kabul edememe) icimizdeki rahatsizliga neden oldugunu arastiracagiz. direncin
yerine kabulu koyacagiz ve negatif duygu pozitif bir duyguya donusecek.

duygularin idaresi, birseyi veya birisini suclamaktan vazgecip, hayata "kabulle"
yanit verme sorumlulugunu almaya baslamakla olur..

sevgi ve kabulde kalin,

alinti: internet
ceviri: lale kulahli

sevgiler..

[içimdekiben]

uzun düşünceler sonucunda ben de aynı tesbiti yaptım: kabullenmek.
ama kabullenmenin hemen yanında "artık kendin olamamak tehlikesi" yatıyor,
bilmiyorum belkide benim beni rahatsız eden şeyleri kabullenmemek için ürettiğim bi bahanedir.

[shamanic]

buradaki kabulleniş boyun eğmek.. kendi farkındalığımızdan ödün vermek anlamında değil..

sık sık bahsettiğimiz debby ford un ışığı arayanların karanlık yanı adlı ve
nil gün ün gölegelerden aydınlığa kitabını fırsatın olduğunda okumanı öneririm..

olan bir duruma karşı içsel direniş göstermek olanı değiştirmediği gibi
geçmiş noktasında takılı kalmamıza ve benzer durumları tekrar tekrar yaşamamıza sebep olur..

bu kısır döngüyü kırmak için sorunun içinden akmak gerekir..
aynı şekilde mutluluğun ve çözümün içindende akmak gerekir..

kabullenmenin hemen yanında olan şey aslında gerçek anlamda kendimiz omaktır..
örneğin yalancılıktan nefret eden biri aslında kendi yalanlarından korkuyordur..

sürekli sevgiden bahseden biri belki kendi sevgisizliğini kamufle etmeye çalışıyordur..

korkak kullanmadığı cesaret duygusunu hatırlattığı için cesur olanları reddeder..

duygularımızı ve yaşadıklarımzıı iyi analiz ettiğimizde kendimizi çok daha iyi tanır yaşamımızı daha farkında olarak şekillendiririz..

biz kendimiz olmak yolunda ilerledikçe kendimiz gibi olanlarla bir arada oluruz..

sınırlarımızı dışarıdan gördüklerimiz değil içsel dünyamızda yüzleşemediğimiz duygularımız belirler..

biz biriz.. birliğin içinde her şey var..
ben katil değilim diyemem çünkü potansiyel olarak öldürmekde benim içimde var..
avlanmak bile bunun bir örneği.. yapıyormuyum hayır ama anneme kardeşime eşime bir saldırının olduğu ortamda bu duygumun aktive olmayacağını kim garanti edebilir ki..

aynı şekilde ben potansiyel yalancıyım.. potansiyel kıskancım.. potansiyel deliyim.. potansiyel çirkinim..
potansiyel akıllıyım.. güzelim.. inatçıyım.. pasaklıyım..düzenliyim..

önemli olan hangilerini besleyerek yaşadığım..
içimde olanları yakaladığımda verdiğim tepki.. kendimi geliştirmem..



örneğin bir çocuğa tecavüz eden bir kişiyi kabullenirmiyiz..
bunun kabulundeki huzur nerededir..

o kişiyi öldürmek istermiyiz çoğunluğumuz evet diyecektir.. ( ki içimdeki kuvvetli ses bana da aynısını söylemekte amaa... ??)
peki tetiği biz çekebilirmiyiz..

o kişi o noktaya nasıl ve niçin gelmiştir..
ya çocukluğundan itibaren tacize tecavüze ve benzer bir çok duruma maruz kaldıysa..
ya yaptıkları beni kurtarın ın sessiz çığlıklarıysa..

ben kontrollü bir şekilde tedavi edilmesi gerektiğini düşünüyorum..
o kişiyi öldüren kişinin psikolojisi ne aşamada acaba..
ya da o nu öldürdükten sonra kaldığı yerden yaşamı normal devam edebilecekmi..

kişiyi öldürerek hapse girmek yerine incitiği insanları topluma kazandırıp yaşadığı travmalardan kurtulmasına yardımcı olmak için uğraşmak
yeni rahatsızlıklar oluşturacak durumları önlemeye çalışmak bu durumda daha yararlı olmazmıydı..
tersindeki tabloda kişi öldü ben hapisteyim tacize uğrayanlar yaşadıkları travma ile başbaşa kaldı..


bir durumu bir olayı kabullendiğimizde olaya hakveriyor yada yada yanlısı oluyoruz anlamında değildir..
bu durumu potansiyel olarak kendimizinde gerçekleştirebileceğinizin farkında olmanın farkındalığıdır..
farkettiğimiz yanlışlıklar üzerinde çalıştığımızda kendimizden başlayarak olayı içerisine alan herkezi ve
her şeyi şifalandırmaya başlamış oluruz diye düşünüyorum..


sevgiler..

[içimdekiben]

çok teşekkürlershamanic...
pratik bi soru sorup bu konuda ne gibi tutum sergileyeceğinizi öğrenmek istiyorum
bu soru benim bugünkü meselem...
başkalarıyla birlikte tatil yapmaktan, gezmekten, birlikte takılmaktan hoşlanmıyorsunuz. özgürlüğünüze düşkünsünüz. birilerinin size ne yapacağınızı öğretmelerinden hoşlanmıyosunuz.
buna rağmen bu tatile birlikte gitmek zorunda kalsanız ne yapardınız
kabullenmek mi
bi şekilde bu tatilden sıyrılmak mı
ve nasıl
sevgiler...

[shamanic]

ne gibi tutum sergileyeceğimi net bir şekilde anlatabilirim aslında..
çünkü benzer durumlarla bir çok kez karşılaştım..

evli olduğum için kendi tercihim olmayan grupların içerisinde ki faalietlerde de bulunduğum oluyor..

özellikle bu bir tatil olduğunda grup oluşumuna aykırı olmasada kendi şahsi sınırlarımı çizerim..
tatil benim için hiçbir zaman reddedilemeyecek harika yerleri keşfetmem için sunulmuş fırsatlardır..
olaya bakış açım bu olduğu için kimsenin bu lüksümü elimden almasına izin vermem..

istemediğim bir şeyler yapacaklarsada kibarca konu harici kalırım..

yanımda okuyacak bolca kitabım olur..
bireysel olarakta keyifli vakit geçirebileceğim için heleki tatilde istemediğim şeyleri yapmak konusunda asla kendimi zorlamazdım..

karşımdaki kişi yada kişiler alınacak diye sevmediğin şeyleri yapmak zorunda değilsin..
bunları kibarca reddeder söylenenleri duymazlıktan gelir kendi bildiğin şekilde tatilinin tadını çıkartırsın..

böylelikle o gruptakiler bir sonraki tatil planlarını yaparken ya seni dahil etmezler yada dahil etseler bile bilirlerki tatil yapma tarzlarınız farklı onun için seni zorlamazlar..

her halukarda kazançlı çıkan sen olursun..

aslında grup etkinlikleri kişileri analiz etmen için bulunmaz fırsatlardır...
bunun için konuyu kendin için en karlı hale getirmek senin elinde..

kendi alanını belirle ve insanlara bunu dikte ederken güleryüzle yap..
ya kabul göreceksin sen rahat edeceksin..
ya o gruptan dışlanacaksın ki sende onlarla olmaya bayılmıyorsun zaten..

o kadar uzaklardan örnek vermeme gerek yok aslında;
eşim ve benim tatil anlayışımız bile okadar farklıdır ki..
yinede en uygun yeri bulur tadını çıkartırız..
ben havuz kenarında kumlanmadan soğuk suyum kahvem ayağıma gelecek şekilde sessiz kitap okumayı severken
o deniz kenarında olmayı tercih eder..

ilk 3-5 gün neredeyse birbirimizi görmeyiz...
tatilin sonlarına doğru bir günü deniz kenarında bir günü havuz kenarında geçiririz..


eşim sabahları erken kalkmayı ben gece geç yatmayı severim..
o sabahları güneşin doğuşunu seyretmek ister ben gece ayın doğuşunu..

benki eşimle 8 yıldır mutluysam sen arkadaşlarını rahatlıkla idare edersin .. yeterki iste canım..

arzu ettiğin şey onlarla birlikte bir tatil yapmak değilse de bunu açıkca belirt..
anlayabileceklerine innaıyorsan açıkca nedenlerini söyle..
belkide sen anlattığında onlar sana olan sevgilerinden davranışlarını değişitrecek ve senin istediğin gibi olacaktır her şey..

henüz seni anlayacaklarına inanmıyorsan o zaman başka bir planın olduğunu söyle..
tatile çıkmak için keyfin olmadığını söyle ve iptal et..

kendi açından olduğu kadar onlar açısından da düşünerek hareket et..
farzetki bu tatili organize eden sendin ve arkadaşlarından biri senin düşündüğün gibi hissediyordu..
o arkadaşının ne yapmasını isterdin..



bazen durumlara karşı taraf açısından bakınca değişik çözümler üretebiliriz..



sevgiler..

[maxim]

güzel bir yazı olmuş sağol......

[içimdekiben]

aslına bakarsanız biraz garip ama ben tatil de olsa normal bigün de olsa eşim ve benim dışında başka birilerinin daha olmasını istemiyorum.
bütün yılı onunla evde oturup onunla dışarda gezerek geçirsem yinede kimseyi aramam. böyle ilginç bi bağımlılığım var. düşünün kendime arkadaş bile edinmiyorum bu yüzden. okuldan eve evden okula... bunda eşimle arkadaş gibi olmamızın da rolü var. isteyip de yapamadığım hiçbir şey yok onunla... belki bu yüzden belki benim duygularımdan kaynaklanıyo bu durum.
ilginç olan hayatımda bi erkek yokken kişiliği çok güçlü, arkadaş çevresi geniş, insanlara bağımlı olmayan biriydim.eşimi tanıdıktan sonra bu garip huylar ortaya çıktı bende. dusun
demek istediğim bu durumda ben her halukarda yalnızca onunla baş başa olmak istiyorum, evde yada tatilde...
yani eşim dışında birilerinin daha bizimle olmasının sözkonusu olmasına bile dayanamıyorum.
tuhaf ama böyle hissediyorum işte. henüz iki yıllık evliyim ilerde belki daha makul olabilir duygularım diyorum ama onu başka sekilde sevebileceğime de ihtimal vermiyorum doğrusu.sıkıntılar biraz da burdan kaynaklanıyo
sevgiler...

[izmirli035]

bende kabullenme ile ilgili bir ornek verecegim.
eskiden arkadaslarimdan biri , birden bire çok fazla kazanmaya basladi. ben de epey kiskanmistim. hatta ona kizip gorusmek bile istemiyordum. ama sonunda baktim olacak gibi degil, kabullenmeyi seçmissim farkinda olmadan. içimden hep, onun kaderi oyleymis, çalisti çabaladi sonunda haketti diyorum. benim de bir sekilde yolum çizilmistir. diye dusunuyorum.simdi daha pozitif dusunuyorum; kizmakla hiçbir sey geçmiyor elime!!!
herkese iyi geceler

[ekinoksal]

kabule giden yol çok azap verir ama sonunda bir yaz akşamı sahilde güneşin batışını tek başınıza izlemek kadar huzurludur. bende ilk başta kabullenmekte çok zorluk çektiğim sıkıntıları hatırlıyorumda , zaten sıkıntılısınız ve birde durumunuzu kabullenmemenin verdiği ağırlık sizi sıkıyor. Kabullenmek bir anda tamam kabullendim demekle olmuyor; gerçekten değirmenin dişlilerinde öğünmek kadar incitiyor insanı ömründen ömür gidiyor belki ama sonunda onunla bir önceki kabullenmeden daha kolay kabullendiğini anlayabiliyorsun. Yani zordan kolaya giden test gibidir. Sabırla kabullenmek.

[GökyüzüMavisi]