90'a, 10'un Sırrını Keşfedin

[Işıldayan Safir]

90'a, 10'un Sırrını Keşfedin

Bir örnek verelim. Ailenizle kahvaltı yapıyorsunuz. Çocuğunuz, kahve fincanına çarpıyor. Ve bir fincan kahve gömleğinizin üzerine dökülüyor. Bu olay üzerinde hiç bir kontrolünüz yok.

Sonradan olacaklar ise sizin davranışınıza göre belirlenecek. Lanet ediyorsunuz. Kahveyi üzerinize döktüğü için kaba bir şekilde çocuğunuzu azarlıyorsunuz. Çocuğunuz üzülüyor ve ağlamaya başlıyor. Çocuğunuzu azarladıktan sonra eşinize dönüyor ve kahve fincanını masanın kenarına çok yakın koyduğu için eleştiriyorsunuz. Bunu kısa bir sözlü tartışma takip ediyor. Öfkeyle üst kata çıkıyor ve gömleğinizi değiştiriyorsunuz. Aşağıya indiğinizde çocuğunuzu, ağlamaktan dolayı kahvaltısını bitirememiş ve okul için hazırlanamamış bir halde buluyorsunuz. Çocuğunuz otobüsü kaçırıyor. Eşinizin ise gitmek için hemen çıkması gerekiyor. Hemen aceleyle arabanıza koşuyorsunuz ve çocuğunuzu okula bırakmak üzere hareket ediyorsunuz. Geç kaldığınız için, hız sınırlaması olmasına rağmen, hızlı gidiyorsunuz. 15 dakikalık gecikmeden ve hız limitini aştığınız için ödediğiniz trafik cezasından sonra okula ulaşıyorsunuz. Çocuğunuz size "hoşçakal" demeden binaya koşuyor. İş yerinize 20 dakika gecikmeyle geliyorsunuz ve evrak çantasını evde unuttuğunuzu anlıyorsunuz. Gününüz korkunç bir şekilde başladı! Devam ettikçe, kötüleşiyor, daha da kötüleşiyor sanıyorsunuz. Eve gitmeyi dört gözle bekliyorsunuz. Eve ulaştığınızda eşiniz ve çocuğunuzla olan ilişkilerinizde araya sıkıştığınızı sanıyorsunuz.

Neden? Neden kötü bir gün geçirdiniz? Sabahleyin nasıl tepki verdiğinize bağlı olarak!

A- Kahve sebep oldu.
B- Çocuğunuz sebep oldu.
C- Polis sebep oldu.
D- Siz sebep oldunuz.

Cevap "D" şıkkı.

Kahvenin dökülmesinde sizin bir kontrolünüz yoktu. Sizin gününüzün kötü geçmesine, o 5 saniye içindeki davranışlarınız sebep oldu.

Olabilecek ve olması gereken ise şöyleydi.

Üzerinize kahve sıçradı. Çocuğunuz ağlamak üzere. Siz nazikçe "tamam tatlım, bir dahaki sefere biraz daha dikkatli olman gerek" diyorsunuz. Havluyu kaptığınız gibi üst kata çıkıyorsunuz. Gömleğinizi değiştirip, evrak çantasını aldıktan sonra aşağıya iniyorsunuz ve aynı anda pencereden kızınızın otobüse bindiğini görüyorsunuz. Çocuğunuz geri dönüp el sallıyor. Siz ve eşiniz ise gitmek için birlikte çıkmadan önce öpüşüyorsunuz. 5 dakika önce işe geliyorsunuz ve çalışma arkadaşlarınıza neşeli bir şekilde selam veriyorsunuz. Patronunuz ne kadar güzel bir günde olduğunuz hakkında konuşuyor.

Farka bakın! İki farklı senaryo. İkisi de aynı başladı. İkisi de farklı bitti. Neden? 90/10 sırrı inanılmazdır! Çok azımız bunun farkındadır. Sonuç? Pek çok insan gereksiz yere stresten, dertlerden, problemlerden ve baş ağrısından acı çekmektedir. Bu sır nedir?

Hayatın %10'u, sizin başınıza gelenlerden oluşur. Hayatın diğer %90'nına ise, sizin bu başınıza gelenlere nasıl davrandığınızla karar verilir. İnsanlar anlamsız şeyler söyler ve yaparlar. İnsanlar hasta olurlar. Arabalar bozulur. Uçaklar geç kalır ve bütün planlarınızı alt üst ederler. Trafikte bir sürücü canınızı sıkabilir v.s. Bu %10'luk kısım tamamen sizin kontrolünüz dışında gerçekleşir. Diğer %90'lık kısım farklıdır. Diğer %90'lık kısımı, siz belirlersiniz....

Nasıl? Olaylara yaklaşımınızla! Nasıl tepki verdiğinize bağlı olarak. Olanların %10'unda hiç bir kontrolünüz yok. Diğer %90'ı ise sizin tepkinizle belirlenir ki; bu tepkinin şekli de sizin seçiminizle oluşur.

Verdiğimiz tepkilerin, kontrolümüz altında olduğunu hep hatırlayalım!

Alıntı: Evrenin Hediyesi

[kuzusu]

cok güzel bi paylasım böyle olduguna cok inanıyorum ben de bazen bu tür seylerden dolayı pişman oldugum cok oldu

[KusadasiComputer]

bende kahvedir. :) espri canım :) paylaşım için teşekkürler

bence kahve sebeb oldu o olmasaydi dökülmicekti:)))

[nazendem]

Gerçekten güzel bir yazı.Ama hayata geçirmesi bir okadarda zor.Çok kolay sinirlenmesemde sinirlenince eser gürlerim .Sinirlenince tam sinirlenirim yani.Sonradanda pişman olurum.Çünkü çok sinirlenince söylediklerime hakim olamıyorum.Artık Allah neverdiyse..açarım agzımı yumarım gözümü :)

[varonburak]

konu çok iyide beğenen sayısı nedense az Evet bende öyle düşünyorum herşeye iyi niyetle yaklaşmalıyız :):)

[rüyaprensesi]

çok güzel bi paylaşım olmuş teşekkürler...ne kadar doğru 90/10 bunu hiç unutmıycam
"Gerçekten güzel bir yazı.Ama hayata geçirmesi bir okadarda zor.Çok kolay sinirlenmesemde sinirlenince eser gürlerim .Sinirlenince tam sinirlenirim yani.Sonradanda pişman olurum.Çünkü çok sinirlenince söylediklerime hakim olamıyorum.Artık Allah neverdiyse..açarım agzımı yumarım gözümü :) "

nazendeme katılıyorum aynı durum bendede var.Çünkü çok sinirlenince söylediklerime hakim olamıyorum.Artık Allah neverdiyse..açarım agzımı yumarım gözümü

[comte]

Aslında, daha derin boyutta düşünecek olursak, bir kahvenin dökülmesine o kadar tepki vermek, içeride sağlam bir direncin, birikmiş bir öfkenin olduğunu gösterir.

O sadece bir patlama olur. Yıllarca biriktirilen duygular, öfkeye dönüşür ve 1 damlacık sudan patlayabilir.Halk arasında ceviz kabuğunu doldurmaz diye bir tabir var.Tartışmalarda, kavgalarda hatta cinayetlerde, bu öfke patlamasının enerjisi geçer ve bunu yapan kişiler çok pişman olurlar.Çünkü o an aklı kenara iten müthiş bir enerji patlaması olur ve beden bu patlamayla birikmiş duyguları bilinçsiz olarak akıtır.Sonrasında, "aslında bir şey yoktu ceviz kabuğunu doldurmaz bir sebeple tartıştık sonra kendime hakim olamadım" gibi ifadeler kullanırlar.Hepimizin başına ufak tefek bu tür olaylar gelmiştir. Dışardaki olayda hiç bir şey yoktur aslında. Küçücük bir olay, patlamayı bekleyen o birikmiş duygunun tetiğini çekiverir ve beden hakimiyeti ele alır.

Bir diğeri de, eğer kahve döküldüğünde, sinirlenmemiş gibi yaparak gayet sakin görünmek de başka bir bastırma ve öfkeyi içe atma hali olacaktır.Aslında sinirlenmişizdir.Ama eylemsiz kalarak ve hatta numara yaparak onu yokmuş gibi saymış olacağız.Bu da, içimizde zaten birikmiş olan duyguya bir yenisini daha eklemiş olacağız.Başka tetikleyici küçük bir olay da aynı sonucu doğurabilir.

Her öfkenin altında bir acı, ve her acının altında bir direnç bulunur.Direnç olanı kabullenmemekten, acı, bedende birikmiş dirençten, öfke de bu ikisinin arasındaki çatışmadan kaynaklanır. Bütün bunlar, duyguları zamanında ifade etmemiş olduğumuzla alakalıdır.Ayrıca egoyu sağlamlaştıran ve adeta dokunulmaz kılan da bunlardır.Ego, bunlarla beslendiği için, en ufak bir eleştiride, ya da eleştiriyi bile ima eden bir durumda, şaka niyetli bir sözde, yaşanan sıradan bir olayda, birisinin bize ters bakmasında bile, ego tehlike alarmı verir ve tetiği çektirir.

Öfke çok normaldir, ama kontrol altına almak için her öfkeyi uygun bir şekilde bedende biriktirmeden atmak gerekir.Birikmediği için de her öfke küçük bir enerji olacaktır.

Bunun için, dirençlerimizi bulmamız gerekiyor. Hangi olaylarda nasıl dirençlerimiz var, neyi ya da hangi tür olayları kabul edemiyoruz.Zihinsel ve duygusal kalıplarımız neler.Küçük bir olay, basit bir sözcük, bize yapılan bir saldırı mı, yarattığımız, sahte benliğimiz olan ve dışarıya o şekilde göründüğümüz egomuza yapılan bir saldırı mı. Çoğu, egomuzun, tehdit edilmesiyle alakalı çıkacaktır. Sahte benliğimize yaptığımız yatırımın tehlikeli sonuçları olabileceği ve her an olmaya hazır olduğu gerçeğiyle yüzleşmemiz ve olanı olduğu gibi kabul edebilmemiz, hem daha rahat olmamızı hem de büyük pişmanlıkların önünü kesecektir..

[zahiri]

şahane bi rpaylaşım ve şahane bir bakış açısı.. konu sahibine ve by m.ç. ye bol teşekkürler

[newroses]

Kesinlikle bakış açımızı değiştirmemizi sağlayan hikayelerden biri..Teşekkürler Cnm Zerynthia