Saç Koparma Bozukluğu Video

[hayatimdegisti]

[youtube=425,350]ivY25YKfscA[/youtube] [youtube=425,350]Z-OI7NvgZbM[/youtube]
Saç ve Kirpik Koparma Bozukluğu

[cnb]

Triotillomani, benim de 10 yıldır muzdarip olduğum bir hastalık, uzun süren ilaç tedavisinden sonra toparlanmaya başladım. Şunu belirtmem gerekir ki ,hiç de hafife alınmayacak bir hastalık. Ortaya çıkma nedenleri : Özellikle gelişim çağında ruhsal açıdan aşırı derecede yük altına girme, öfkeyi dindirememe vs. Tırnak yeme, sivilceleri sıkma, deri koparma vs. niteliğinde bir rahatsızlık olmakla birlikte, hastaların en çok rahatsız olduğu konu ,bu belirtmiş olduğum hastalıklar gibi doğal karşılanmamasıdır.Depresyon eşliğinde seyreden bir rahatsızlık olmasının en belirgin nedeni belki de budur. Hastalar bu rahatsızlıklarını paylaşmak konusunda her zaman çekimser olurlar. Hele bir de bayansanız, hastalığı saklamak da, paylaşmak da büyük bir yük haline gelir. Hastalığın kendisiyle baş etmeye çalışmaktan çok, onu saklamaya çalışmak ve sorulara cevap vermek yıpratıcıdır.Çünkü kazara birileri öğrenirse, deli olduğunuz bile düşünülebiliyor maalesef.
Bu rahatsızlıktan muzdarip olan varsa, ben az çok alt etmiş biri olarak deneyimlerimi zevkle paylaşabilirim.
Sağlıcakla kalın

[cnb]

Trikotillomaninin başlıca özelliği, göze çarpar derecede saç kaybı ile sonuçlanacak kadar, kişinin yenileyen biçimde saç yolmasıdır. Saç yolma bölgeleri olarak en yaygın bölgeler kafatası, kaşlar ve kirpikler olmakla birlikte, vücudun kıl büyüyebilen herhangi bir bölgesini de kapsayabilir (koltukaltı, kasık ve makat çevresi bölgeler dahil). Stres saç yolma davranışını arttırabileceği gibi aşırı dalgın hallerde de (mesela televizyon seyrederken veya kitap okurken) saç yolmayı arttırabilir. Saç yolma davranışından hemen önce hafif bir gerginlik hissedilir, davranışın yerine getirilmesiyle bir gevşeme ve rahatlama olur.



Kimlerde görülür?

Çocuklar arasında kadın ve erkekte eşit oranda görülür ama erişkin dönemde kadınlarda erkeklerden daha fazla görülmektedir. Yakın zamanlarda yapılan araştırmalar öğrencilerin %1-%2 oranında halen süren veya geçirilmiş trikotillomanisi olduğunu göstermektedir. Yapılan aile çalışmalarında trikotillomanisi olan 19 çocuğun 5’inde ailesel hikaye saptanmıştır. Birçok birey sıkıntı dönemlerinde saçlarıyla oynarlar. Bu durumun ve çocuklardaki ‘’alışkanlık’’ diye nitelendirilebilecek halin ayrımında mutlaka psikiyatrist kanaati alınmalıdır.



Nasıl sonlanır?

Küçük çocuklarda geçici saç yolma dönemleri, kendini sınırlayan iyi huylu bir ‘’alışkanlık’’ olarak kabul edilebilir. Ancak erişkinlik dönemlerine kadar devam etmesi kronikleştiğini gösterir. Hastalığın seyri hakkında kesin bir şey söylemek zordur mutlaka takip gerektiren bir durumdur. Bazı vakaların 20 yıl kadar sürdüğü belirtilmektedir. Fiziksel olarak görüntüyü bozabileceği gibi, koparılan kılların yenmesi (trikofaji) kansızlık, karın ağrısına neden olabilir. Hatta yutulan bu kıllar sindirim sisteminde birleşerek barsak tıkanmasına neden olabilir.



Tedavisi mümkün müdür?

Trikotillomani tedavisi zor bir hastalıktır. Psikiyatrist ve Deri Hastalıkları Uzmanının birlikte çalışmasını gerektiren bir hastalıktır. Tedavisinde antidepresif ilaçlarla birlikte antipsikotik ilaçlar da kullanılabilir. Ayrıca duygudurum düzenleyici ilaçlarında tedavide faydalı olduğu yönünde yayınlar vardır.



İlaç dışı tedaviler arasında davranışsal tedaviler, hipnoz trikotillomani tedavisinde başarıyla kullanılmaktadır


Kaynak : www.pedatem.com.tr

[akik]

ben bundan bahsettiğini biraz önce gördüm, ama hangi başlıkta gördüm hatırlamıyorum. kurtulup kurtulmadığını sormuştum ama galiba bu başlıkta sormam gerekiyormuş:)
bende sanıyorum yaklaşık 10 yıldır var. saçlarımı koparıyorum. çocukken çok kıvırcık saçlarım vardı, ilk olarak kesildikten sonra düzleşti. sonra orta sona doğru tekrar dalgalanmaya başladı. ben de bulduğum kıvırcık telleri koparmaya başladım. niye bunları bilmiyorum, çünkü saçlarımın dalgalı olmasını seviyorum, hatta belki hoşuma giden tek yerim saçlarım:) (sonra gittikçe düzden tekrar tamamen dalgalı saçlarım oldu.) önceleri çok nadiren koparıyordum. sadece çok kıvırcık olanları. gittikçe artmaya başladı, ama hep aynı yerden koparıyordum, zamanla o kısım, bozuk para kadar bir daire düşünün, açıldı. saçlarımla örtüyordum, bir gün babam farketti, döküldü filan diye geçiştirdim, sonra tabi dikkat çekince ailem ikidi bir kontrol etmeye başladı, annem yerde her saç bulduğunda kızıyordu vs. sonra beni psikoloğa götürdüler. pek hazetmiyordum o zaman psikologlardan (hala da çok etmem), kadının bana ulaşmasına dair tüm çabalarını engelledim, sonuçta psikoloğum bıraktı tedaviyi:) üç dört sene kadar önce kendi isteğimle psikiyatrik tedavi görmeye başladım depresyon için, oldukça iyi iletişim kurabildiğim bir doktorum vardı, depresyonu hallettik bir şekilde. ama saçlarımla ilgili özel bişi yapmadık, bunun depresyonun "amca oğlu" olduğunu söylüyordu. ama depresyon geçtiyse de ben saçlarımı koparıyorum hala. üstelik şimdi herkes biliyor, annem ikide bir kontrol etmek istiyor, müsaade etmiyorum, yılda bir veya iki kere saçımı kestirmek için kuaföre gidiyorum kırk saat sorgu sual, üstelik başka zaman bakamadığı için annem de gelip izliyor veya ben gittikten sonra kuaföre gidip durum raporu alıyor:)
başımın tam üst kısmından kopardığım için, orasının zamanla kelleşen veya seyrelen bir bölge olduğunu söylemişti sıklıkla gittiğim kuaför, illa yolacaksan ensene doğru yol, orası kolay açılmaz dedi. zamanla kalıcı olarak kelleşir mi sorusu oluştu, sanırım bu yüzden farklı yerlerden de koparmaya başladım. şimdi o bozuk para kadar alan genişledi epey. eskisi kadar seyrek değil ama daha geniş. üstelik adamın dediği gibi bazen ensemden falan da yoluyorum.
elimin oraya gittiğini farketmiyorum bile genelde, bazen sadece kalın ve kıvırcık olan telleri bulup oynuyorum, çekiyorum, dibi sızlarsa hoşuma gidiyor sanırım, ama yukardaki bölge kopara kopara duyarsızlaştı sanırım. bazen koparmıcam diye kendimle dakikalarca mücadele ediyorum, sonra bi an dalıyorum ve saçı koparmış olduğumu görüyorum.
insanlara kontrolüm dışında yaptığımı anlatamıyorum. yapma, niye yapıyorsun, diyorlar. oysa ki elimde değil. kontrol edebilsem yapmıcam zaten. önce anlayışla yaklaşmaya ve yapmamam gerektiğini anlatmaya çalışıyorlar, sanki ben bilmiyorum. sonra sabırları tükeniyor ve gördüklerinde kızmaya başlıyorlar. ben de onlara kızıyorum elimde olmadığını anlamadıkları için. sonra saklama evresi geliyor, farkettirmeden koparmanın bi yolunu buluyorum, yerde biriken saçları açıklamanın bi yolunu buluyorum, elin niye hep saçında açıklamanın bi yolunu buluyorum. arada farkedip kızıyolar ama napayım.
başka yerimle uğraşmıyorum, sadece saçımla uğraşıyorum. yalnız kendimi bildim bileli, yani çok küçücük çocukluğumdan beri, dudaklarımın kuruyan kabuklarını yolarım. şimdi eskisi kadar değil sürekli krem falan sürerek kuruyup kabuk tutmasını engelliyorum, o zaman yolmuyorum, ama önceleri parmaklarım yarıya kadar kan içinde kalıncaya kadar koparırdım. acısı hoşuma gittiği için değil o kabuğa dayanamadığım için. alakası var mı bilmiyorum.
ayrıntılı açıklamaya çalıştım belki birşey önerebilirsiniz diye. sadece hafifletsem bile çok mutlu olurum.

[etterna_]

Küçükken ilkokul yıllarında ben de bu alışkanlığa tutulmuştum ve kafamın üzerinde daire şeklinde büyük bir delik açılmıştı neredeyse..Çok kötü bi durum.Ama nasıl bıraktım bilmiyorum.Sanırım görüntüden rahatsız olup bıraktım.

[cnb]

arkadaşlar o kadar yoğunum ki siteye değil yazı yazmak girmek bile neredeyse mümkün değil benim için. ancak ara sıra girip kim gelmiş, kimler na alemde az çok izleyebiliyorum.

sevgili akik arkadaşımın mesajını yeni fark ettim.
ben de bu konuyla epey uğraştım, zor olduğunu biliyorum ama imkansız değil.

akik'ciğim
yazdıklarını okudum ve emin ol kat kat fazlasını ben de yaşadım,
kuaföre gitmek benim için resmen ölümdü, bi ara toplum içine çıkamaz oldum, peruk kullandım vs. ama geçti sayılır, şimdi son nefeslerini veriyor

naçizane tavsiyelerim olacak, bana ulaşırsan özelden daha detaylı bilgi verebilirim.
öncelikle evet depresyon bu sorunun kardeşi, kesinlikle kendini sevmek ,kendine saygı duymak gerek.
ikincisi : bunun bir hastalık olduğunu ,tedavisinin mümkün olduğunu mutlaka idrak etmeli. zaman zaman saç koparma nöbetleri geçirmen /geçirmem doğal, önemli olan zaman içinde azalıp azalmadığı. yani her saçkoparma nöbetinden sonra pişmanlık duymak yersiz, bizi sadece daha fazla sıkıntıya sokar.
üçüncüsü : bu süreçte bize yardımcı olcak olan şey, bizim kendimizi tanımamız. örneğin benim adet döneminden 10 gün ve 1 gün önce (şimdi bile) saç koparma nöbetim gelir. ben bu günleri mümkün olduğunca rahatlayarak geçirmeye çalışırım. benim için rahatlama demek spor yapmak, hareketli ortamlarda bulunmak, enerji atmak demektir ki bu kişiden kişiye değişir.
dördüncüsü : bu sorununu mutlaka paylaşmalısın ama en çok güvendiğin, bu olayın doğal olduğunu anlayabilecek kişilerle, böylece o kişiler de kendini tanımana yardımcı olacaktır.
.
.
.
bu listeyi uzattıkça uzatmak mümkün.
gelelim benim nasıl iyileştiğime. ben yaklaşık 6-7 doktor değiştirdim ve bir o kadar da ilaç. ama en sonunda şimdiki doktorumu buldum (kendisi adana'da) gerçekten çok etkili bir ilaç verdi. 6-7 ay kullandıktan sonra faydasını görmeye başladım. şimdiki doktorumun tedavisi 2,5 yıldır sürüyor ve artık kendime gelmeye başladım. nöbet geldiğinde fark edebiliyorum ve kendimi durdurabiliyorum, adet öncesindeki 10. ve 1. günler biraz zorlanıyorum sadece.

daha konuşulacak anlatılacak ,öğreneceğim, belki öğretebileceğim o kadar çok şey var ki bu konuda.. aklıma ilk etapta bunlar geliyor işte. ama aklıma yeni şeyler gelince yazacağım mutlaka. bu sorunu yaşayan, atlatan arkadaşlar da lütfen paylaşımda bulunsun.
hatta bu hastalığa hiç yakalanmamış olan arkadaşların bile çok büyük katkısı olacağına inanıyorum.
herkese sevgiler

[bugdaysarisi]

evet bende sürekli saçımı yoluyorum ve nasıl kurtulacğımı bilmiyorum

[hava-hoş]

BENDE KOPARIYORUM YAAA,,çok kötü ve çok rahatsızım bu durumdan
tam tapayi para şekline getirdim
ilk sigarayı bıraktığımda tanıştım bu işle....ama hala devam ediyor yanlız kafamın başka bir bölgesindede yine -yolmadığım halde kellik gördiüm 5 ykr büyüklüğünde
cildiyeciye gittim bu nedir diye..hadi orayı anladı yolduğumu ama burası için de stresten dökülmüş dedi ve hemen bir psikyatr a gitmemi söyledi
28 sübata randevu aldım.
gideceğim ama ne yapacak dr ne diyecek çok merajk ediyorum..ilaç kullanmadan başedemezmiyim

[cnb]

Maalesef arkadaşım,
ilaçsız veya doktorsuz atlatılamıyor.
ilaçları mutlaka günü gününe almak gerekiyor.
epey bir yol almış olmama rağmen,
zaman zaman tekrar ortaya çıkıyor bu hastalık.
dilerim rahatsız olan herkes bir an önce iyileşir.
gerçekten insanın özgüvenini ve kendine olan inancını derinden sarsan bi hastalık

[yusuf_tugba]

evet arkadaşlar bende de var bu hastalık yaa. en sonunda kafamı kazıttım şidi de yolmayı bıraktım sanırım ama bu seferde kaş ve kirpiklere gidiyor elim. çok illet bir hastalık bu.. ben de etrafımdakilere koparıyorum diyemiyorum. "deli" olduğumu düşünürler.. vitamin eksikliğinden falan seyrek diyorum.. ama sanırım saç yolma mücadelemi tek başıma kazandım.. mutluyum geriye kirpik ve kaşlarımı kurtarmak kaldı.. onları da yolmamak için elimin boş durmamasını sağlıyorum bir seylerle mesgul oluyorum .. kaş ve kirpiklerime susam badem yağı gibi şeyler sürerek dokunmamı önlüyorum.. ama sonuç iiyiye gidiyor tavsiye ederim. istedikten sonra ne psikiyatr ne ilaçlar tek başına hallolunabiliyor.. demek gözümüzde büyüttüğümüz kadar da imkansız ve korkunc değilmiş. nasıl her güzel şeyin bir sonu varsa. her kötü şeyin de elbette sonu var.. bu da geçecek İNANIN...