[Işıklı yol]

Sevgili arkadaşlarım, sizinle bu başlık altında çokta özel olmayan başkalarının önünde tartışabileceğiniz bazı duygularınızın tespiti üzerinde çalışalım. Böylece çekirdek inançlarınızı ve döngülerimizi fark etmiş olabiliriz. Birlikte çözüm arayışlarımız olsun bu sayfa. Bakalım niyet ettim ne kadar başarabiliriz. Bir nevi açık terapi gibi. Ortak konuları olan arkadaşlarda bundan faydalanabilirler. Ne dersiniz?

[Işıklı yol]

Mesela şöyle soracağım. Hep tekrarlayan olayları, farkında olduğunuz olayları ve neden yaşıyorum dediğiniz olayları yazacaksınız. Ve cevabını bulmaya çalışacağız. İnşallah başarırız. Değilse sweeet'in ellerinden öper söyleriz siler:)

[annie hall]

İyi düşünmüşsün, merakla takip edicem bu başlığı

[Işıklı yol]

annie hall Nickli Üyeden Alıntı

İyi düşünmüşsün, merakla takip edicem bu başlığı

Teşekkürler anniecim yalnız şu var ki arkadaşların açık olması ve sorulara cevap vermesi gerekiyor. Birde buradan bazı çalışmalar yapabiliriz. Benim öğrendiğim. Diyelim ki içine sıkışıp kaldığınız bir duygu var. Sizi öfkenlendiren bir duygu, bu duygunun kaynağına ulaşmak hem farkındalığı sağlar hemde o duygudan özgürleşmeyi ve o duygunun kurbanı olmak yerine o duyguyu serbest bırakırsınız.

[Işıklı yol]

Sizin daha çok yakın çevreniz böyle hissetmenize sebep olur. Mesela arkadaşlarım diyorlar ki ben konuşmak istiyorum ama konuşamıyorum. Neden konuşamıyorsun? Konuştuğunda ne oluyor? Ne olur yada? Şöyle söyleyebilirler konuştuğumda bana güleceklermiş gibi hissediyorum. Öyleyse bunu öğrendikleri bir zaman dilimi vardır. Çok küçükken bir şey söylemişsindir ve seninle alay etmişlerdir. İşte bu en dipteki inançtır. "Ben konuştuğumda bana gülmüşlerdi, benimle alay etmişlerdi. Yine konuşursam, yine benimle alay edebilirler. Öyleyse susmalıyım." Yada konuşmak istediğinde elleri titrer boğazı kurur, kalbi güm güm atar sesi titrer. Konuşamaz, konuşsa da gerçekten batırır. Çünkü o an ne doğru düşünebilir ne kelimeleri toparlayabilir nede kendini ifade edebilir. Bir dönem şöyle bir şey yaşıyordum. Konuşurken, neden bahsettiğimi unutuyordum. Düşünsenize o kadar kişi, siz bir cümleye başlamışsınız ve biranda neden bahsettiğiniz hakkında hiç bir fikriniz kalmıyor. Konuyu tamamen unutuyorsunuz. Öylece kalakalırdım. Ne diyordum, neden bahsediyordum, ne anlatıyordum hiç bilmiyorum. Çok defa utandım bununla ilgili. Yine çok çok nadir olmak üzere olur ama ben yine de artık bunu pek yaşamıyorum. Sanırım daha çok özgüvensizlik ve kafa karışıklığı buna sebep oluyordu bende. Benim hitabetim çok kuvvetlidir. Dakikalarca konuşabilirim. Galiba bilgide önemli. Birde bence kelime hazinenizin çok olması size bu kolaylığı sağlıyor. Yani çok okumak, okumak ve araştırmak. Ve yazmak tabi ki. Yazarlarsa arkadaşlarım kendini ifade yetenekleri gelişir. Düzgün cümleler kurabilme kabiliyetleri gelişir. Ve tabi ki bu konuda ki çekirdek inanaçlarını bulma çalışmalarını buradan yapabiliriz. Bir saat belirler ve o saatte burada buluşur ve bu konuyu konuşuruz. Yazık ki şu aralar çok meşgulüm.Taşınma telaşım var. Ve her zamanki gibi yalnızım bu konuda yardım eden yok yani(!) Mesela bu bile bir inanç. Bana kimse yardım etmez. Ben başımın çaresine bakmak zorundayım. Yine yalnızım gibi. Öncelikle bu duygumun kaynağını bulmalı, bundan özgürleşmeli ve kendimi yardıma açmalıyım. Ve mükemmeliyetçilikte engel olabilir yani kimse benim kadar iyi yapamaz. Bunu nasıl tespit ederim. Kendime sorular sorarak.

[Işıklı yol]

Neden bana kimse yardım etmez? cevap bulun bunu çok düşünmeden yapın. Soruya hızlı cevaplar vermelisiniz. Ki uydurmayın gerçekler su yüzüne çıksın. Bize lazım olan gerçekler zaten. Hiç bir maske kabul etmeyin. Kurban rolü oynayan ego, buna onlarca maske takmıştır. Siz kendinize isteseniz bir konuda onlarca bahane bulabilirsiniz. Ama bize bahaneler değil gerçekler lazım. Ve art arda sorun sorularınızı ve çabuk cevap verin.

[papatya_27]

ışıklın yol ilk araştırmayı benden başlayalım o halde..çünkü yine bu durumla karşıkarşıyayım..
eşimle ailem arasında her seferinde aynı olayla karşılasıyorum artık bişeyleri söylerken iyice düşünüyorum kasıyorum kendimi gerçek duygularımı gizliyorum ve eşimle paylaşırken o kadar tedirgin çıkıyor ki sesim tabi bu arada beynimde yine aynı cümleler eşim yine yanlış düşünecek gibi..ve sonunda da öyle oluyor zaten..bunu ben eşimle konuştuğumda ise aileni ben çok seviyorum hatta çok özlüyorum ama köprü görevi göremeyen sensin diyor..aramıza mesafeyi koyan sensin diyor..düşünüyorum o mesafeyi ben nasıl koyuyorum diye..çünkü en çok ben istiyorum ailemle eşimin arasının çok iyi olmasını hani bundan kastım beraberken sıkılmasınlar bir aile gibi olsunlar ama ben çok isterken nasıl ben neden oluyorum bunu çözemiyorumm

[Işıklı yol]

Ana cümlelerin altını çizelim o halde
gerçek duygularımı gizliyorum
yine yanlış düşünecek
köprü görevi göremeyen sensin
mesafeyi koyan sensin
beraberken sıkılmasınlar bir aile gibi olsunlar

[mehtap1606]

sen eşinle ailen arasında köprü olduğunu düşünüp eşin böyle düşünmüyorsa belki de eşin bişeyleri senin üzerine yıkmaya kendi sıyrılmaya çalışıyordur, ne dersin?

[Işıklı yol]

Şimdi bunu irdeleyelim.
Her zaman düşüncelerini gizler misin?
Hep yanlış mı anlaşılırsın?
Anlaşılmak konusunda sıkıntıların mı var?
Başkalarının adına düşünme ve onları yönlendirme huyun mu var?
Aslında senin olmayan görevleri üstlenme huyun mu var?