[bluemoon24]

*



Durum özünde çocuk kavramına bakışla alakalıdır. Çocukların ruhları bedenlerine büyük gelirmiş, o yüzden bir türlü enerjileri bitmezmiş.



bu enerjiyi bazen beden yer, bazen beyin bazen kalp



bu evreleriyle çocuk aslında üç türlüdür!







kimileri içindeki çocuğu çocuksu hareketleriyle tanımlamaya çalışır. yani bazen ekranda ve etrafta da görürüz o tipler



hani yaş olmuş 45 saçlar böyle cıvır saçı hesabı, abuk subuk cıvık tavırlar. Sorsan içimdeki çocuğu öldürmüyorum der. Aslında öldürmediği içindeki denyodur.







O tipler enerjileri kaslarına harcananlardır. zira hoppa bir çocukluk, umursamaz bir ergenlik ve tıraş bir gençlik yaşarlar

ikinci evre benim içinde bulunduğum evredir.



Bu evredeki çocukların enerjileri kalplerine gider. Çocukların kalbi çıt diye kırılır. Ters bir bakıştan. Ama hoş bir gülüşle ya da minik bir hediyeyle ölesiye sevinirler.







Benim gibi çocuklar bir gün büyüdüklerinde kalpleri kocaman ve enerji doludur. Onların içindeki çocuk ölmez. Onlar hep sevgi veya daha ziyade his üzerine sorular sorarlar.



O soruların cevaplarını ararlar.



Kısacası aklın bulamayacağı aşk onlarda doğuştan vardır. bu nedenle hayat onlara gerçek anlamıyla sevgiyi sunmakta çok zorlanır.







Çoğu lotus gibidir. Onları koparamazsın çünkü kökleri seni boğar. Onları koklayamazsın yılanlar seni ısırır. ama onları izlediğinde kalbin yerinden çıkacakmış gibi olur



Allah kokulara seslere de can vermiş nihayetinde.



kalbi yaşayan çocukların o canlılığı hep durur...

Üçüncü evre en bahtsız evredir



bu çocuklar, bu odayı kaç bozuk para doldurur, burdan uzaya kadar kaç katlı ev yaparsak yetişiriz, gölgede çalışan araba yapsam güneş doğunca ışık hızına çıkıp zamanda gezebilir miyim, anne bana saçlarını ver lazer yapıcam çocuklardır [img]/images/smilies/smile.gif[/img])







Uzunca zaman etraftakiler onların salak olduğunu zanneder



çoğu bu yargıyı kıramadan ölür



enerjileri beyinlerine akmıştır. beyinleri yeteri kadar büyükse dahi, küçükse meczup, orta boysa denyo olurlar







O sebeple bahtları yoktur. çok sevilseler de düşünmekten sevmeye fırsatları olmaz. hep en basiti düşünürler



işte bu çocuklar öldürülür



o zaman dahi kabuğunu kırar. Yoksa hayatı sorulara mahkum ve karanlık geçer, kalplerini eğitmek çok zor olur







kısacası ben şanslı taraftayım [img]/images/smilies/smile.gif[/img]))







Çünkü emsallerimin çoğu ilk grupta bundan eminim [img]/images/smilies/smile.gif[/img])



çocuk dediğimiz, kilitlenip yutan, absorbe edip sindiren canlıdır



aynı zamanda oynayıp gülen, canlıdır...







Hayat bizleri ruhlarımıza dokunmadan terbiye eder !







Sunay Akın dan bir şiir







Ne kadar aradıysam



suyunda bulamadım tak'ları



zaman denilen kuyunun



yüzümde bu yüzden



yalnızca tik'lerini taşırım



çocukluğumun







Yarısını tuttum



çocuk doktoru



olmamı isteyen anneme



hasta yatağında verdiğim sözün



doktor olamadım ama



çocuk kaldım







İki çocuk



rahatlıkla oturduğumuz



kapının eşiğine



kendi başıma zor sığıyorum bugün



büyüdükçe insan



yalnız mı kalıyor ne?







hep çocuk kalabilen herkese saygılar...







yaşam sevinci verir...içinde birazda olsun cocuksu bir yanın warsa,gözlerinin içi hep güler...parlar..güzellik verir..hem ruhuna hem gözlerine..







Her yaşta korunması gereken bir özellik.







Kaynak:Antropoloji