[bluemoon24]

*



yurdum insanının '' eşortman ''ı. [img]/images/smilies/smile.gif[/img]







cicili bicili süslerle bile süsleyip günlük yaşamın neredeyse her karesine soktular da bir adını tam öğrenemediler gitti.







süpermen gibi bir kahraman o da. rahatlığıyla ün yapmış, dünya yıkılsa kıçını kaldırıpda bişey yapmaz. belkide bu yüzden ünlenemedi... [img]/images/smilies/smile.gif[/img]







Birkaç yıl önce ellili yaşlarında, çok dolu çok hoş ve beni çok etkilemiş olan mühendis bir hanımdan dinlediğim çok hoş bir anıyı hatırlattı bana



Yanılmıyorsam 1950 li yılllarda büyüük bir deprem yaşanır Çanakkale'nin Yenice ilçesinde... Neviye hanım Yenice'de yaşayan bir çocuktur o yıllarda... Ev sahiplerinin tamamına yakını ölür bu depremde.. Ve onların bir erkek evlatları kalır. Neyiye hanımın babası çocuğu eve getirir ve evlat edinir.. Evdeki diğer çocuklardan büyüktür ve hepsi abi diye hitap ederler...



Bundan sonrasını hatırladığım kadarı ile Neviye hanımın ağzından yazayım..



- İlk eşofmanı abimde gördüm ben



demişti..



Mutfakta üzerinde gördüm ve anneme sordum



-Abimin üzerine giydiği ne?



-Eşofman deniyor dedi annem



-kim almış



-baban



-bize niye almamış yalnız ona almış..



- o abiniz de ondan...







'échauffement' ısınma/ ısıtma anlamlarına geliyor fransızca da.



'şofben' aynı kökten mesela.



asıl kullanış hikmeti



kış mevsiminde dış kıyafetin altına giyilişi olsada



farklı moda tasarımlarıyla günlük hayatta giyilen bir kıyafet oluvermiştir.







rahat insan aksesuarıdır.







"abi, düğüne eşofmanla gideceğim " haddine getirirler ki, eşşeğin palanını kar suyuyla yıkatacak kadar rahattırlar !







içi astarlı olanları vardır ki, çıkartırken yerde break dans figürleri yapmak zorunda kalırsınız. çıkartamayınca da sinirle tekmeleyip yırtarsınız. nasıl olsa yırtık astar görünmüyor, diyede dikmezsiniz.







bir müddet sonra, astarın yırtılan yerindeki açıları hesaplayarak giyip, çıkartmaya başlarsınız ki ' aha başparmağım yırtık yere girdi! tüh lan iyi falso veremedim ' gibi içmonologlarla, keyif almaya başlarsınız.







hafta sonları ohh ne rahat...sahilde yapılan yürüyüşler,kahvaltı sofraları(deniz kenarında yere rahat oturmak için) ayriyeten uzun otobüs yolculuklarının vazgeçilmez kıyafeti...bir de memurlara serbest olsa,nöbetlerde canım.))) (bencillik yaptım,kendi işyerim için istedim de.)







beden dersinde giydiğimiz kıyafet. eşofmanı giymekde çıkarmakda ayrı bi dert olurdu okulda.hatırladıkça tüylerim diken diken oluyor.



evde giymek rahatlık tabe.







rahatlık



pazar sabahı yürüyüşleri



sporcu üniforması.







Kaynak:Antropoloji