[bluemoon24]

*



kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?



şüheda fışkıracak toprapı sıksan,şüheda



canı,cananı,bütün varımı alsında Huda,



etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.







...............



Çanakkale Yolu'nda!







Bir haziran sabahı bindim anka kuşuma



Gönlümü seriverdim Çanakkale Yolu'na! ..................1



Kaf Dağı'nın ardına uçar gibi yol aldım



Avrupa kıtasından Asya'ya kanatlandım!







Korudağ'dan geçerken içtim çam kokusunu



Adilhan'ın yanında Saroz'un dokusunu......................2



Koruköy Çeşmesi'nden su içtim doya doya



Saroz'un mavisini gönlümde duya duya!







Bolayır'ın içinde biraz tarih topladım!



Burdaki yiğitlere bir kaç dua yolladım!



Açıldım dolu dizgim Şehitler Diyarı'na.....................3



Gözlerimi bıraktım Saroz'un koylarına!







Baktım ki yol boyunca diz çökmüş papatyalar



Sarı bir dantel gibi denize sarkmaktalar



Saçları zümrüt yeşil karakucak gür çamlar..............4



Birbirinin üstünden boynunu uzatmışlar.







Süzülen kuğu gibi geçişirken vapurlar



Yemyeşil gözleriyle onlara bakmaktalar.................5



Bir anda çocuk oldum, hayat doldu içime!



Doyamadım Boğaz'ın mavi-yeşil rengine







Atatürk'ün evine selam verip te geçtim.



Dönüşte geleceğim diye haber ilettim......................6



Hayalimde canlandı Conkbayır...Kocaçimen



İstedim ki bir anda orda olayım hemen!







Bayıldım kıyılara oturmuş yazlıklara!



Uzatmışlar elini Boğaz'ın sularına! .............................7



Boğaz'ın mavi suyu böyle miydi hep bilmem



Beyaz bir martı olup uçmak geldi içimden!







Durdurdum Toros'umu Marmara eteğinde!



Boyadım ellerimi mavinin göbeğinde!



Bir kaç tane taş atıp izledim halkaları..........................8



Gönlümü alıverdi denizin dalgaları!







Gönlüm söz dinlemiyor, dalgalarla ilerler



'Kilitbahir önünde feribottayım 'gel! ' der.....................9



Bir yarış pisti gibi uzayıp giden yoldan.



Geçtim normal bir hızla Eceabat Bulvarı'ndan.







Sol yanım mavi deniz, sağ yanıp Kilitkale



Karşımda destan destan o güzel Çanakkale! ...........10



Yüzyıllar öncesinden bir selam verir gibi



'Dur yolcu! ' dizeleri bir tepenin üstünde







Birdenbire köpürdü denizin dalgaları!



Beynimde şekillendi bir devrin anıları:.........................11



Boğaz'a dizilince düşman donanmaları



Nasıl da eritmiştik o demirden dağları!







Sonra mart! .. sonra nisan! .........................................12



915'in tüm ayları..



Cennetten bir bahçeye



çevirdik buraları!







Conkbayır...Mustafa Kemal.........................................13



57.piyade alayı...



Yahya Çavuş! ..Seyit'ler



Ve tüm kahraman Mehmetler..



Canlandılar gözümde, herbiri birer birer!







Seni anlamak için bir kere görmek yeter!



Senin için boşuna can vermemiş Mehmetler!



Düşüncelerim gibi akarken ak köpükler.......................14



Arkamda kalıverdi destanlaşmış tepeler!







Vapur gider su gider, vapurda ben giderim



Boğaz'ın sularında dillenir türkülerim.



Meltemlerinde tüter iki kıta kokusu..............................15



Dağlarda-bayırlarda yeşilin en koyusu







Marmara'dan Ege'ye akarken mavi deniz



Bir tarih nasıl kokar ah! bir görmeliydiniz! ....................16



Cennetten bir bahçeydi Boğaz ve Çanakkale!



Böyle kutsal bir diyar verilir mi ellere!







Her zerre toprağına gülleler yağsa yine



Bu millet kurban olur sana ey Çanakkale! ....................17



O kadar haklıymış ki sana canını veren



Bir değil bin can olsa verir seni her gören!



................................[].............................







Saros'dan Gelibolu'ya Bakarken!







Ne zaman



Saros'dan baksam Gelibolu'ya



Gelincik gelincik tepeler görürüm!



Düşünürüm Çanakkale Savaşları'nı



Mehmetçik'imle övünürüm!







Ne zaman Saros'dan baksam



güneşe, aya..



Mart ayında, nisanda, mayısta, ağustosta..



Kanlısırt'ta.. Kocaçimen'de.. Bombatepe'de...



Uçan şahinler görürüm!







Ve öğretmen Ethem'in armut ağacında,



gamlı bülbülleri dinlerim!







Binerim martıların kanatlarına!



Gülle gibi ağır günlere giderim!



Kumkale'de..Anafartalar'da.. Arıburnu'nda...



Siperlerde gülleler eritirim!







Yahya Çavuş olurum Seddülbahir'de!



Bir avuç askerle üç alay düşmana direnirim..



Mustafa Kemal'le birlikte,



Conkbayırı'nda



Bir ölür bin dirilirim!







Ne zaman Gelibolu'ya baksam



Saros Kıyıları'ndan



Mecidiye'den..Erikli'den..Yayla'dan...



Tek tek koylarında gezerim Gelibolu'nun!







Kirte'de,Sığındere'de...Alçıtepe'de



Düşmanla göğüs göğüse cenk ederim!







Bir bakarım Mecidiye Tabyası'ndayım!



Edremitli onbaşı,



Seyit Mehmet'in yanındayım!



Kaldırıp kaldırıp dev gülleleri



Bouvet'i..Agemomnon'u vurmaktayım!







Ne zaman Saros'dan baksam Gelibolu'ya



Kanlısırt'ta Tekçam Tepesi'ndeyim!



Oturmuşum tek çamın altına



memleket türküleri söylemekteyim!







İşte böyle, her yaz ben,



Gümüş yaldızlı bu sahillerden



bakarken Gelibolu'ya



O destan günlerinde gezerim!







Ve ikiyüz ellibin şehidin kabirlerini okşarken



bronz tenli ellerim



'Dünya' denen bu bahçede



Tek tek çamların orman olduğu



savaşsız günleri özler



Katmer katmer gonca bir gül gibi



mavi denize bakan



çılgın gözlerim!







Ali Koç Elegeçmez







Çanakkale Kahramanları!







Eşref-i mahlukatın o çirkin- kirli yüzü



Yıl 1915'te düştü yine Boğaz'a!



Anadolu Türkü'nü toptan yok etmek için



Saldırdı hayvan gibi düşman Gelibolu'ya!







Yok etmek istediği sanki insan değildi



Halı kadar toprağa düştü binlerce mermi



Doğduğu topraklarda yeniden doğmak için



Göğsünü kalkan yaptı Anadolu Mehmet'i







Binlerce mermi düştü bir günde topraklara



Bir günde, bin destan yazıldı bu sırtlara!



0rtalama bir güne bin tane şehit düştü



0nbeşliler 0nbeşte toprağa böyle düştü!







Kimi Yahya Çavuş'tu, kimi Seyit Onbaşı



Çoğunun düşmemişti gözüne sevda yaşı



Kimini oğlunu bekler, kimini sevdalısı



Biçilecek buğdaylar beklerdi kimini de..







Göz kırpmadan verdiler canlarını vatana



Yazdıkları mektubu atamadan gittiler



Hayatın baharına veda ederken erken



Bizlere bu vatanı bırakan yiğittiler.







Conkbayır...Bombatepe...Kanlısırt.. demediler



Her tepenin önünde dev gibi dikildiler.



Bu vatana adanmış kınalı keklik gibi



'Öl! ' emriyle tarihe yeni bir yön verdiler.







Her biri aslan idi! Her biri melektiler!



Kanatsız gelmişlerdi, kanatsız yükseldiler!







Ali Koç Elegeçmez







Onbeşliler! (Çanakkale)







Dünyaya sen gösterdin nasıl korunur vatan!



İmanlı göğüslerle çelikten daha sağlam



Aşılmaz bir duvarı nasıl örermiş insan!



Bu cennet vatan için nasıl verilirmiş can!







Dünyaya sen gösterdin şehit olmak ne demek!



Yar'e candan bir buse verir gibi can vermek!



Canını versen bile hiç ölmemek ne demek!



'Ölümlerden öteye ölmeye koşan Mehmet! '







Dünyaya sen öğrettin, Mehmet demek ne demek!



Komutanın emrine nasıl uyar bir Mehmet!



Kıpkızıl akşamların o ölüm sağnağında



'Ölümlerden öteye nasıl uçar bir Mehmet! '







Yıl 1915' ti...



Bademler açmaktaydı...



Zaman Boğaz'da durmuş, Mehmet'e bakmaktaydı!



Vatan için Mehmet'e onur veren o ölüm



Emperyal gemilerden o yıl sırıtmaktaydı!







Kırkında..otuzunda..onbeşinde gençtiler.



Emperyal orduları kovmaya gelmiştiler.



Kimi muvazzaf asker, kimi gönüllü bir er



Bir öğretmen...öğrenci...ya da bir rençberdiler.



Düşmanı durdurmaya birlikte and içtiler!







Zamanı deler gibi düştü gökten mermiler!



Sanki kıyamet idi, ölüm kustu gemiler!



Kırlarda bahar söndü! İnsanlık burda öldü!



Boğaz'ın sularına pis salyalar döküldü!







Kudurmuş kurtlar gibi saldırdılar bir anda



0 gümüşi sahili kirlettiler kanlarla



Bu bir savaş değildi, vallahi bir soykırım.



Yılar mı Mehmetçik'im, haykırdı: 'Hücum! Hücüm! '







'Allah, Allah! ' sesiyle inledi yerler gökler!



Boğaz'da matem vardı, ölüm kusarken günler!



Hangi düşman dayanır imanlı göğüslere



Mehmetçik'in önünde dümdüz oldu tepeler!







Bir kere sarsılmadan atıldılar ileri



Düşmanın üzerine göz kırpmadan gittiler.



Şaşırdı kaldı düşman! ..Açıldı gözbebekler!



Dere-tepeyi aşıp, uçarken Mehmetçik'ler!







Bu ne harb idi ya Rab! Bu nasıl bir harb idi!



Çarığı- çapasıyla Mehmet şahlanmaktaydı!



Vatana, ekmeğine göz diken düşmanını



Denize dökmek için kanatsız uçmaktaydı!







Ceplerinde ya mektup, ya da bir mendil vardı.



Burada mağlup olmak onlar için bir ar'dı!



Ya şehit olacağız, ya gazi demiştiler



Alay alay gelmişler bir avuç dönmüştüler!







İmanlı göğüslerle tarihe yön verdiler



İşte bu Mehmetlere 'onbeşliler' dediler!







Vatan nasıl korunur gösterdin be Mehmet'im!



Mertliğini sunarken bir gül gibi dünyaya!



Yarım kalan işleri bırakıp torunlara



Ebedi bir yaşama kanatlandın Mehmet'im!







Ali Koç Elegeçmez







der ki bir türküde:



vatan bugün bizden razı olacak nefer şehit ordu gazi olacak....







mekanları cennet, ruhları şad olan ve asla unutulmayacak olan vatanı için gövdesini,ailesini,geleceğini siper etmiş olan kahramanlar.







Dur Yolcu!



Çanakkale son şehamet idi.



Şehamet, 'zeka ve akılla birlikte bulunan cesaret' demek. Bu kelimeyi artık kullanmıyoruz, hatta bilmiyoruz da. Ama 18 Mart 1915'i tarif edecek tek kelime işte bu şehamettir. Çünki orada, 18 Mart ve sonrasında, Anadolu evladının yiğitliği harmanlanır, kanı ırmaklar olup denize koşar.



Çanakkale müdafaası bir hayat müdafaasıdır. Kanlı ölüm, yahut şanlı hayat arasında! .. Orada Türk, Çanakkale'yi yaşamak için müdafaa etti.



Çanakkale İstanbul'un müdafaası idi, başkentin, bir milletin ve dinin müdafaası...



Çanakkale bir gençlik müdafaası idi. Fikir ile ahlakın birleştiği her noktada mekteplerinden cephelere koşan zabit, küçük zabit, onbaşı ve neferlerin müdafaası...



Çanakkale bedenin fenne, kemiğin kurşuna mukabelesiydi sonunda Türk'ün azmi zafere erdi.



Çanakkale inadın inada mukabelesiydi, Türk'ün seciyyesi galip geldi.



18 Mart'ta Bahr–i Sefîd (Akdeniz) sularına kanlarını akıtanlar ölmek için ölmediler... Onlar fazilet, haysiyet ve namus için öldüler. Tarih için öldüler. Şairler destanlarını yapsınlar, ressamlar tablolarını çizsinler, muharrirler öykülerini yazsınlar...

iskender pala..







O kadar güzel şeyler yazılmışki, bir Çanakkale'li olarak ayrıca gurur duydum.



Onlar bizim için canlarını verdiler, çok şey borçluyuz onlara. Lütfen arkadaşlar, özellikle son zamanlarda birlik ve beraberliğe çok ihtiyacımız var. Tek yürek olabilmemiz için böyle savaşların yeniden yaşanması mı gerekiyor? . BİZ HEPİMİZ KARDEŞİZ...







Kaynak:Antropoloji