[bluemoon24]

*



Kimliğimdir benim, tüm insan kalpleri



İşte bundan, alın pasaportumu!







diyen, Filistinli derin şair..







'(...) çocukluğum, tüm halkımın dramıyla ilişkili olarak, kişisel dramımın başlangıcı oldu. 1948 yazının o gecesinde, dingin bir köyde atılan mermiler ayırım gözetmedi. altı yaşındaydım, zeytinliklere, sonra dağlara koşar buldum kendimi, bazen yalınayak, bazen yere kapaklanarak. korkuyla ve susuzlukla geçen kanlı bir geceden sonra, lübnan denen ülkede bulduk kendimizi.'







Nefret etmem insanlardan hiç kimseye saldırmam / Ama aç kalınca yerim etini toprağımı gasp edenin / Kolla kendini kork benim açlığımdan / Kork benim öfkemden...







filistinli şair mahmud derviş 2006 yılında nobele aday olmuş... köyü yakılınca lübnan dağlarına sığınmak zorunda kalan şair çok kez hapse girdi yazı ve şiirlerinden dolayı... bir ara akşam beşten sabah beşe kadar evden çıkması yasaklanan şair şiirlerinin büyük çoğunluğunu hapishanelerde yazdı... 2003 yılında nazım hikmet şiir ödülünü alan derviş e ait bir şiir...







KİMLİK KARTI







Kaydet arabım kartımın numarası belli değil



Çocuklarımın sayısı sekiz



Dokuzuncusu da yolda



Yazsonunda burda



Kızıyor musun







Kaydet arabım taş ocağında çalışıyorum



Emekçi yoldaşlarında



Çocuklarımın sayısı sekiz



Giysilerini defterlerini



Taştaş çıkarıyorum ekmeklerini



Sadaka bekleyecek değilim kapında



Konağının önünde küçülecek değilim



Kızıyor musun







Kaydet arabım adım var yalnız yoktur soyadım



Bu diyarda öfke kazanında yaşayan



En sabırlı insanım



Zamanın doğuşundan daha eskiye



Yılların bilinmesinden daha eskiye



Selvilerden, zeytinlerden daha eskiye



Uzanmıştır köklerim







Karasaban süren bir ailedendir babam



Soylu efendilerden değil



Ve dedem bir çiftçiydi



Ne neshebi belliydi ne seceresi



Kitap okumadan önce



Güneşin yükselişini öğretirdi bana



Evim bir koruyucu kulübesi



Dallardan ve kamışlardan



Rahatlattımı seni bu durumum



Adım var yalnız yoktur soyadım







Kaydet arabım saçlar kömür karası gözler kahverengi



Ayırıcı niteliklerim



Başımda kefeğimin üstünde bir kan



Ayalarım sert mi sert kaya gibi



Tırmalar neyi tutsa



Adresim sokakları adsız



unutulmuş bir köydenim silahsız



taş ocağındadır tarladadır tüm erkekleri



kızıyor musun







Kaydet arabım sen yağmaladın bağlarını atalarımın



Sürdüğüm çocuklarımla sürdüğü toprağı



Sen yağmaladın



Bana ve torunlarıma hiçbir şey bırakmadın



Şu kayalıklardan başka



Ve diyorlar ki hükümetiniz bunları da alacakmış



Öyle mi







Öyleyse kaydet



Kaydet birinci sayfanın en başına



Nefret etmem insanlardan hiç kimseye saldırmam



Ama aç kalınca yerim etini toprağımı gasp edenin



Kolla kendini kork benim açlığımdan



Kork benim öfkemden kolla kendini







Üstümüze kapanıyor dünya



Son boğaza gelene değin



Ve koparıyoruz uzuvlarımızı, geçebilmek için.



Unufak ediyor bizi dünya



Tanesi olaydık bi,



Ölebileydik ve doğabileydik yeniden.



Anamız olaydı dünya,



Sevecen davranaydı bize.



Resim olaydık kayalarda



Düşlerimize, taşımak için ayna diye.



Gördük yüzlerini, savuracakların,



Çocuklarımızı, penceresinden bu son barınağın.



Aynalar asacak yıldızımız.



Nereye gitmeliyiz son sınırdan sonra?



Nerde uyumalı bitkiler, son soluklarından sonra?



Kızıl buharla yazacağız adlarımızı.



Keseceğiz elini şarkının, etimizle bitecek olan.



Öleceğiz burada, burada son boğazda.



Burada ve burada yetiştirecek kanımız, bir zeytin ağacını.







Mahmut Derviş / Üstümüze Kapanıyor Dünya



Çeviren: Ulaş Başar Gezgin







Kaynak:Antropoloji