HAYATA DAİR CÜMLELER sizce ne demek, HAYATA DAİR CÜMLELER size neyi çağrıştırıyor?
 

*



Göz kaptırdığım renkten, kulak verdiğim sesten,



Affet senden habersiz aldığım her nefesten...







N.F.K.







herzaman sadece doğruyu söyleyeceksin ama her doğruyu heryerde söylemeyeceksin...







Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın



Dünya sizin için dönmesini durdurmuyor.







aslında köken olarak derin anlamlar ihtiva eden bu kavram, ağızda sakız yapıldığı için laçkalaşmıştır. tıpkı hayat felsefesi gibi. anlamın bile idrakine varmakta güçlük çektiğimiz bu çağda büyük laflar ediyoruz: çünkü bilmiyoruz bilmediğimiz oranda büyük görüyoruz kendimizi







bknz yazık







dağılmaları topladığım bir zaman dilimindeydim ve vakit geceydi...kendi halinde bir yalnızlığa sermiştim tüm hikayemi...bir mutluluk penceresiydi baktığım ama, bir sis perdesinin arkasında seçmeye çalıştığım..hayattı önümdeki ve ben ara sırada olsa kör kuyulara düştüğüm demlerdeydim..sevdam, huzurlu olmaktan yanaydı, hani şu bir tarafı hep eksik huzur..bazen şarkılar mırıldanırdım ha hüzzam, ha kürdili hicazdan..serde her dem kasvetmi vardı, neydi bu..düşlerin en derin yerindeydim..sırılsıklam.! .şiirler geçiyordu sakil akıldan,.dizeleri karmakarışık, sanki bir yerlerden bir ses, aç gözlerini, sırala dizeleri ve adın övgü olsun diyordu..



vaktin bir yeriydi açtım gözlerimi..huzur yanıbaşımda,dostlar sislerin önünde ve ben şiir dizelerindeydim..etrafımda çılız ama kulaklara hoş seda bırakan minicik yürekler vardı.mutlu olmak kadar mutlu etmeninde önemini farkettim..



ve ben sakuralar yerleştirdim ince bellilere,papatyalar dizdim saf saf sıralara,ve ben yıllarımı verdim geleceklere..



o dem kaç vakti harcadım hayatımdan kimbilir..! !



zaten kör kuyulara düşmek hiç düşmemişti ki akla



ip merdivenler örülsün saba makamında..



ve benim özlemlerim vardı bir yuvadan yana..şimdi huzurun tamamındayım..düşlerim gerçek,ben gerçeğim..



mutluyum....



kurduğum küçük dünyamın içinde başroldeyim..



dedimya kendi halinde bir yalnızlığa sermiştim hikayemi, kendi kalabaığımda..



ve ben şiirlere döktüm tüm hikayemi...







beyazdır hayat, başlarken



inanç düşer, leke düşer, kan düşer



doğan ağlar, güldürür çevresini



sayfalara sonradan, gözyaşı düşer...



gül ve zehir, birlikte aynı ağaca düşer...







sanırsam bazılarımız hayattan çok şey istiyolar. iyi emme bakalım hayat her istenen şeyi dörtdörtlük garşılayabilecekmi?



yane kıssaca umduunuzla deel bulduunuzla idare edersiniz....... )







Hayat, bazen bizim de üzerimize abanir.







(Ne bazeni, çogu zaman.)







Toz toprakla örtmeye çalisanlar çok olur.







Bunlarla basetmenin tek yolu, yakinip sizlanmak degil, düsünüp silkinmek ve kurtulmak, aydinliga adim atmaktir.







Kör kuyuda olsak bile...







ALINTI







aranmadan ansızın akla gelen düşünceler çoğunlukla en değerli olanlardır ve bu yüzden korunmalıdırlar, çünkü nadiren tekrar gelirler.







gelirse not et hayatının bir yerine.







Kaynak:Antropoloji