yavuz bulent bakiler

[bluemoon24]

* türkçe aşığı, şair, yazar, has anadolu insanı...







Bir gün baksam ki gelmişsin..



Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yar.



Gözlerinde bir bitmez,bir tükenmez güzellik



Saçlarında ilkbahar..



* dilde sadeleşme çabalarını arapça farsça olanlar kalsın ecnebice olanlar gitsin şeklinde algılayan , sanırım türkçeyi değil de osmanlıcayı sadeleştirmeyi amaç edinmiş birey.genelde ingilizce ve rusça sözcüklere bulaşır. daha fransizca bir sözcüğe müdahale ettiğini görmedim. ama niye etsin ki lisan-ı osmani arabi,farsi ve frengi dillerinden müteşekkildir diyenlerden olsa gerek.



* aşağıdaki dizelerin sahibi olan türk ve türkçe sevdalısı kişidir.







Azerbeycan







Kuşluk vaktine kadar geceler boyu



Savrularak okuduğum yine Şehriyar



Ala ceylanlara benzer hep Azeri türküler



Dinlediğim tar







Ayrılmaz başımdan,bırakmaz beni artık



Selamsız sabahsız bir efkar



Ve yüreğim bin yıllık destanlarla tutuşur



Büyür Azerbaycan kadar







Azerbaycan



Dedem Korkut şafağı



Mübarek dilimi süt gibi sağar



Bazen rüzgar olur iliklerimde



Bazen yağmur gibi üstüme yağar







Götür beni Aras, Al beni Hazar



Oğuz'u Oğuzdan başka kim anlar



Yaram derin merhemim yok, vaktim dar



Bir destan yazar gibi yaz beni Hazar



Duy beni Bahtiyar



Duy beni Şahmar







Geçen zaman üstüne, dökülen kan üstüne



Kılıç - kalkan üstüne



Ve ağzı köpüren, yeleli atlar üstüne



Benim bir yeminim var



Azerbaycan yüreğimde bir şahdamardır



Ben Yakup gibiyim uzun yıllardır



Onda Yusufumun kokusu vardır



Ve hasreti, gönlümde, büyük Türkistan kadardır



Ayettir kitabımda,bayrağımda rüzgardır



Azerbaycan yüreğimde şahdamardır







Şimdi Azerbaycan'da mevsim bahardır



Türküleri yine,baştanbaşa efkardır



Düşlerime yağan kardır



Boynu bükük bir diyardır



Yardır



Ağzı köpüren atlar üstüne yeminim vardır



Azerbaycan yüreğimde bir şahdamardır



* özel bir televizyon kanalında türkçe üzerine güzel bir program yapardı eskiden. yaptığı bir programda mahsun kırmızıgül'ün belalım yaban çiçeğim... diye devam eden sözlere sahip şarkısını söyleyiş şeklini eleştirmiş ve "allah belanızı vermeden şu belalım kelimesini doğru söyleyin" diye bağırmıştı ekrandan.



* gozlerin istanbul oluyor birden in şairi.



* sivasın bir başka yürekli adamı...



* stv'de bir program sunardı eskiden. hala sunar mı bilmiyorum. türkçe aşığı ve bu duyarlılığı konusunda takdir edilesi, beğenilesi insan. ancak bir programında türk alfabesinde öz türkçe olmayan harfleri sayarak ve bu şekilde alfabenin yarısını ortadan kaldırarak dumura uğratmış şahsiyettir. büyük ihtimalle de haklıdır.



* fethullah gulen'in telkiniyle samanyolu tv'de bir zamanlar turkce üzerine program yapan osmanlica hayranı kişi.



* yavuz bulent bakiler







Zannedildiği gibi osmanlıca hayranı falan olmayan, "dilde sadeleşme çabalarını, arapça farsça olanlar kalsın ecnebice olanlar gitsin şeklinde" de algılamayan dil aşığı.







Onun osmanlıca aşığı olduğunu veya Fransızca sözcüklere müdahale etmediğini söyleyenler ya art niyetlidir ya da yazılarını okumamışlardır.







yavuz bülent bakiler'in görüşleri, en basit ifadeyle "türkçeleşmiş türkçe" olarak özetlenebilir. Şöyle ki,







1. yüzyıllar önce dilimize yerleşmiş ve artık türkçeleşmiş olan, tüm toplum tarafından yaygın bir şekilde kullanılan arapça ve farsça kelimeler kalmalıdır. çünkü o kelimeler artık türkçenin malıdır. zira her dil bir başka dilden kelime alır, başka dillere de kelime verir. mesela "kalem", "kitap", "ders" gibi kelimeler arapça kökenlidir fakat türkçeleşmişlerdir ve artık dilden atılamazlar. Oysa üçgen yerine "müselles", açı yerine "zaviye" demenin de bir anlamı yoktur.



2. başka bir dilden -çok gerekiyorsa- kelime alınabilir, fakat başka bir dilden gramer kuralı almak Türkçeye ihanettir. mesela, "muhterem zât" demek varken, tamlamayı arapça kurallara göre "zât-ı muhterem" şeklinde kurmak yanlıştır.







3. güzelim "şeref" kelimesi dururken fransızcadaki "honneur" dan bozma "onur" kelimesinin kullanılması dili katletmektir.



daha bir çok misal verilebilir. fakat anlamak isteyen için bunlar yeterlidir. Yavuz bülent bakiler, asla osmanlıca hayranı değildir. arapça ve farsça kelimelere kıyak geçip sadece ecnebi kökenli kelimelere savaş açtığını söylemek de yalandır, safsatadır.







bir fikir adamı hakkında atıp tutmak kolaydır, ne var ki onu eleştirmeden önce bir zahmet yazılarına göz atmak, ne dediğini iyi anlamak lazımdır. sen aç televizyonu, kanallar arasında dolaşırken yavuz bülent bakiler'in programına tesadüf et, konuşmanın başını bilmeden ortasından biraz dinle, sonra sıkılıp kanal değiştir, ondan sonra da de ki "yavuz bülent bakiler programında şöyle saçmaladı, böyle saçmaladı..." hayır arkadaş, o saçmalamadı, fakat sen ortadan cımbızlanmış bir cümleyi yanlış anladığın için saçmalamış oldun. lütfen biraz dikkat! okuyalım, anlayalım, ondan sonra eleştirellim.



* ne hakkında atatürk düşmanlığından dava açılması ne fethullah gülen'e olan bağlılığı ne de faşizan fikirleri savunması tek kelimeyle bile umurumda olmayan şair dede. Nasıl ki ahmet kaya şarkı listemin daimi müdavimiyse işte bu amca da sıkıntılı gecelerimin biricik şairlerinden birisi! fikri, zikri osu veya busu gram önemli değil, aslolan şudur ki bu kadar duygusal ve olağanüstü mısralar döktürebilen birisi kesinlikle kötü bir insan olmaz, aynen nazim hikmet veya necip fazil'ın olmadıkları gibi...







sözde senden kaçıyorum



dolu dizgin atlarla



bazen sessiz sedasız



ipekten kanatlarla







ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla



karşıma çıkıyorsun



en serin imbatlarda



adını yazıyorum



bulduğun fırsatlarla



yüreğimin başına noktalarla, hatlarla



başbaşa kalıyorum sonunda heyhatlarla



sözde senden kaçıyorum



dolu dizgin atlarla







ne olur bir gün beni



kapından olsun dinle



öldür bendeki beni



sonra dirilt kendinle



çarpsam kara sevdayı



en azından yüzbinle



nasıl bağlandığımı



anlarsın kemendinle







kaç defa çıkıp gittim



buralardan yeminle



ama her defasında



geri döndüm seninle



hangi düğüm çözülür



nazla, sitemle, kinle



ne olur bir gün beni



kapından olsun dinle







şaşırdım kaldım işte



bilmem ki nemsin



bazen kız kardeşimsin



bazen öp öz annemsin



sultanımsın susunca



konuşunca kölemsin



eksilmeyen çilemsin



orada ufuk çizgim



burda yanım yöremsin



beni ruh gibi saran



sonsuzluk dairemsin







çaresizim çaremsin



şaşırdım kaldım işte



bilmem ki nemsin!



* gozlerin istanbul oluyor birden







Seninle bir yagmur basliyor iplik iplik,



Bir güzellik doguyor yüregime siirden.



Martilar konuyor omuzlarima,



Gözlerin Istanbul oluyor birden.







Aksamlardan, gecelerden, senden uzagim



Siirlerim rüzgardir uzak daglardan esen



Durgun sular gibi azalacagim



Bir gün, birdenbire çikip gelmesen.







Sarkilarla geleceksin, duygulu, ince



Yalniz gözlerime bak diyeceksin.



Ellerim usulca ellerine degince



Kaybolup gideceksin







Bir elim seni çizecek bütün pencerelere



Bir elim seni silecek.



Kalbim: Ebemkusagi günde bin kere



Senin için yeni bastan can kesilecek.







Ne güzel seni bulmak bütün yüzlerde



Sonra seni kaybetmek hemen her yerde



Ne güzel binecegim vapurlari kaçirmak



Yapayalniz kalmak iskelelerde.







Seninle bir yagmur basliyor iplik iplik,



Bir güzellik doguyor yüregime siirden.



Martilar konuyor omuzlarima,



Gözlerin Istanbul oluyor birden.



* cebeci istasyonu ve sen en harika şiiridir. osman oztunc yorumuyla daha bir muhteşemdir.







cebeci istasyonunda bir akşam üstü



incecikten bir yağmur yağıyordu yollara



yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi



sıcak bir kara sevda



yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu



acımsı, buruk.



mühürlenmişti ağzımız bir sessizlik içinde



sessizliği üstümüzden atamıyorduk



bir saçak altında kararsız, yorgun



saatlerce duruyorduk



kimse görmüyordu bizi







cebeci istasyonunda bir akşam üstü



yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi



cebeci istasyonunda bir akşam üstü



bir başka türlüydü bu insanlar



sen bir başka türlüydün



gözlerin yine öyle bir bilinmez renkteydi



gözlerin gözlerimde erimekteydi



bir mermer heykel gibi yanımda duruyordun



beni bırakma diyordun







meyhane sarhoşları gibi sırılsıklam



bir yalnızlık duyuyorduk



ağlıyordun, ağlıyordun...







cebeci istasyonunda bir tren



nefes nefese soluyordu



gerilmiş bir keman teli gibiydik







ankara kalesi'nde bir eski çalar saat



bilmem kaça vuruyordu



bir yağmur yağıyor inceden ince



içimizdeki binbir düşünce



harmanlar misali savruluyordu



islanmış bir ceylan yavrusu gibi



tiril tiril titriyordun



gitsek gitsek diyordun.







yüreğimin atışından deli gönlümce



sırıl sıklam, paramparça, permeperişan



türküler söylüyordum



ağlıyordun, ağlıyordun...







şimdi, şimdi seni düşünüyorum



cebeci yollarında rüzgarlar esiyor, serin



paramparça düşmüş gönül ufkuma



iki yıldız gibi gözlerin



gel ey ciğerime saplanan hançer



gel ey yüreğime oturmuş kurşun



göçmen kuşlar gibi çok uzaklardan



gel artık



ne olursun