[bluemoon24]

* rivayet edilir ki insan cartayi cektiği vakit 21 gram hafiflermiş. hatta bunun adinda bir film yapmişlardi hatirlarsiniz.







tabiki ben size 21 gram yahut 0,0021 kilogram hakkında izahat verecek değilim. girizgah cümlesi bulamadim ondan.







şimdi gelelim izahatimizin esas kısmına...







insanoglu ömrünün takvim yapraklarinin bir kus misali ucmasi misali azaldikca gibiymiş gibi yasamaya basliyor.







içinde deli dolu heyecanlarin sönmesinden mutevellit sahip oldugu bosluk ve mezar kokusundan dolayi hiç olmazsa yasiyormuş gibi yapmak için suni yollara basvuruyor.







hemen hemen herseyin boslukta yüzdüğü kara deliklerin üzerine yaldizli boyalar vurup gibiymiş gibi yapiyor.







işte her dogan yeni dogan günden keyif almak, en ince nüanslardan ve farklardan keyif aliyormuş gibi yapmak falan filan...







insanoğlu denilen mahlukat herşeyi kendisine yutturmaya muktebir oldugundan dolayi kendini gibiymiş gibi yapmayi elbette gibiymiş gibileri yutturur ve kendini kandirir.







gelgelim hilaflarin acida olsa biteceği gerceği yürürlüğe gireceğinden ötürü - aci ama gercek- çöküsü cok büyük olur.







ne gelecekten umut besler, ne bugunden keyif alir. mazi ne kadar boyasanda ve tahayyul etsende bir avuc külden baska bir şey değildir.







kasvetli bir grilik içinde bir ton bokun içinde kan ter göz yasi ile sulayarak büyütmeye calistiği goncalari sulamaktan vazgecer. aslinda vazgecmek değildir bu. o goncalari büyütmek ister ama bezginliği ve bikkinliği engeller. o goncalar bir an birakilirsa içinde olduklari boklarin içine karisir zati.







ne ugruna yasanilacak birşeyler vardir, ne de ugruna ölünecek...







yalanlar, hilaflar bitmiştir. yokus asagi bile gidilmez.







r etmek kişinin kanina dokundugundan ve din kitaplarinda yazdiğina göre ebedi ateslere gark olunmasina sebebiyet verdiğinden dolayi elbette yapilamaz. çünkü kişi istifa etmektense dehlenmeyi tercih eder. dehlenirse eğer hiç olmazsa bir tazminat alir.







sadece inatla yasar. ebedi susuzlugunu dindirecek olan serbeti getirmesini bekler siyah cübbeli iskeletin.







ölümün kücük kardesi uykuya sıgınmaktan baska bir şey yapmaz. uyanik oldugunda bile ace kokan carsafli yatağini düsler. dalgin, umarsiz, biraz bezgin cokca da koyayim böyle işin götüne tarzi sadece gün doldurmak için vade doldurur.







güneş dogar ve batar...







yillar gecer...







bosa atilan ruh vitesi neticesinde önce yasama sevgisi can cekisirken ruhunu teslim eder.







beden hantallasir ve gücsüzlesir.







gözler anlamsizliklarin pariltisini tasir.







eller catlar.







üst bas sadece örtünmek içindir, isiltisini kaybeder.







en sonunda sadece siyah cübbelinin ayak seslerini duymak için acilacak kulaklar kapanir.







kişinin ne parada ne pulda ne de dünya nimetlerinde gözü vardir artik...







can kafesinden can cikmadan kişi yasayan ölü olmustur artik.







gerisi sessizlik...



* yaşadıktan sonra gübre olacağını anlamakla aynı doğrultuda gerçekleşen olaydır.







--spoiler--



hayat bir şey değildir itinayla yaşayınız



--spoiler--



*