totem yenmez
 

* bu kimin duruşu, bu sizin en gülmediğiniz saatlerde



her cümlede iki tek göz, bu kimin



ya da kim korkuttu bu kadar sizi



bu nasıl sevişmek, üstelik bu kadar hızlı



ya da tam tersine



boş vermek öperken, severken boş vermek sevmelere



sulardan ürpermek gibi dokununca,



ya da ben kimi sarmışım böyle kollarImla



kime söz vermişim, biraz da unutmak gibi



denir mi, ama hiç denir mi, iş edinmişim ben



iş edinmişim öyle kimsesizliği



kendimi saymazsam - hem niye sayacak mışım kendimi -



çünkü herkese bağlı, çünkü bir yığın ölüden gelen kendimi



konuşmak? konuşuyorum, alışmak? evet alışıyorum da



süresiz, dıştan ve yaşamsız resimler gibi.







edip cansever