o bagimsiz daglarin
 

* ismet ozel şiiri.







bendim benim gölgelerimdi



yaklaşan dağlara ayaklarını satan



ve bakır kazanlardan taşarken roma



yorgun bir karanlığa ileten kendini



o acı çığlıkları güzle ağartan







ben ki sesimle coşturup al binitimi



bir koşu yetiştirdim o çılgın yaza



o zaman roma'ya tutuşurdu tanrılar



çocuklara unutulurdu savaş giysileri



ama kimlerdi durmadan seslenen bana



kimlerdi durmadan sarışın olanlar







kimdi o bilinmez yapının taşları sırtında



gece gibi geçti köprülerinden şehrin



silahı kendi dalgınlığına çarptı birden



büyük bakır kazanlarda inledi mevsim



yel çözdü saçlarımı örgülerinden







ben ki hala alnımda imparatorluklar



bezgin, yorgun yüzlü ve sarışın olanlar.