günebakan
 

yunan mitolojisinde tanrısal flora..



klytie, helios'u sever..fakat helios onu küçümser..yine de klytie zamanını gökte helios'a bakmakla geçirir..nihayet, hep güneşe dönen bir çiçeğe, günebakana* çevrilir..



yunan ve roma mitolojisi-colette estin, helena laporte)







ayçiçeği'nin diğer bir adı.izmir ve aydın yörelerinde bu bitkilerinin vermiş oldukları mahsule çiğdem denir. istanbul civarlarında ise çekirdek olarak karşımıza çıkarlar.

okeanosun kızı klytie'yi apollon bir gün dere kenarında görür. uzun boylu ve narin yapılı bu kızdan apollon çok hoşlanır. ne yapar eder onunla tanışmayı başarır. güzel bir delikanlı olan apollonda klytie'nin hoşuna gider, onu deliler gibi sevmeye başlar. fakat vefasız apollon kısa zamanda klytie'den bıkar. bazıları klytie'nin fazla sevgisinin apollon'u usandırdığını söyler. araları açılır, zavallı klytie ağlar, inler yakınır, yakarır ama fayda etmez. daha fazla bu acıya dayanamaz ve ölür. kendi sevgisi yüzünden mezara giren ve bir daha güneşin parlak ışıklarını göremeyecek olan klytie'nin naaşını apollon heliotropeyani gün çiçeğine çevirir. klytie apollon'a olan sevgisini hala gösterir, o ne tarafa giderse yüzünü o tarafa döndürür. aşkına karşılık bulamadığı için hala üzgündür, zavallı klytie apollon'un ışıkları çekilince boynu bükülür.



kaynak: klasik yunan mitolojisi

yeni türkü şarkısı.



evvel zaman içinde dostlar ağaçlara ev kurardık

tatlı bir düş içinde bir yere bir göğe bakardık

gönlümüz kuş gibiydi dostlar dünyaya kanat açardık

tutsak değildik zamana başına buyruk yaşardık



çocuklardık parlak yıldızlardık o zaman

ay büyülüydü yakamoz deniz

ardından koştuğumuz sonbaharlar

çocuklardık parlak yıldızlardık o zaman

artık dönemesek de geriye

ardından koştuğumuz son zamandır



o zaman bu zamandır dostlar ne ister neyi özleriz

denizini arayan akarsulara benzeriz

pencereler bırak açık kalsın geceleri yağmurlar yağsın

günebakan düşlerimiz yağmur sesiyle çoğalsın

hakan yeşilyurt'un çökertme albümünde seslendirdiği bir parça.



başımın kavak yelini

yollasam ıssız denize

dayanır belki yüreğim

yaralayan sözlerine



kime yine bu sitem kimedir

taş değil ezdiğin sinemdir



bu aşka eğdim boynumu

güne bakan yanım senindir



külde közüm senindir

iki gözüm senindir

ver hüznün benim olsun

gülen yüzüm senindir



***



kırda yaban gülüsün

başımda esen bir yelsin

rüzgarın savursan da

arı olsan balımsın



kime yine bu sitem kimedir

taş değil ezdiğin sinemdir



bu aşka eğdim boynumu

güne bakan yanım senindir



külde közüm senindir

iki gözüm senindir

ver hüznün benim olsun

gülen yüzüm senindir

güneşe bakıyorsa neden ayçiçeği diyoruz? sorusunu akıllara getiren hareketli bitki.

aydın fen lisesinin resmi yayın organı olan güzel dergisi.

geçenlerde kızılayda eski kasetlerin satıldığı bir tezgahta bulup çok cüzi bir rakama aldığım yeni türkü albümü. uzun zamandır kaset dinlemiyordum. öyle ki walkman imi tozlu dolabımdan çıkardım ve kasetteki şarkıları hiç atlamadan, ileri geri yapmadan dinledim. dinlemeye devam ediyorum. şarkı, sanat -artık her ne diyorsanız- budur. düzenlemesi mükemmel, emek verildiği besbelli ortada. kasedi bulunursa bir yerlerde denk gelirse mutlaka alınmalı. eski teknolojiden kaynaklanan ufak bir cızırtı ile dinleniyor şarkılar. bunun yanında derya köroğlu nun sesi nezleli gibi geliyor. tamamen kayıttan kaynaklanıyor tabi bu da. güzel olan şey şu ki mp3 lerde bilgisayarda beğenmediğimizde basıyoruz değişiyor. ama burada şarkı bitiyor sonra bir çıtırtı giriyor ve diğer şarkıya başlıyor. ve en önemlisi amaan geçeyim bu şarkıyı gibi bir hisse kapılmıyor insan. hepsi güzel. başa alıp tekrar dinliyorsunuz. sonra tekrar baştan sona albümü tekrar dinliyorsunuz. san'at budur. dinletebilmektir. iki şarkı yapıp gerisini ossuruktan şeylerle doldurmamaktır. iki şarkı için albüm aldırtmamaktır insanlara. hoş artık albüm alındığı da yok ya. emeğe saygılıyız velhasıl.

- günebakan çiçekler gibiyiz

- yalan yalan





Kaynak: İtüSözlük