korku objesi

[bluemoon24]

salt varlığı bile insanı tırsıtmaya yetebilecek obje/objeler

ankete dönüşmemesi dileğiyle bir örneğini vermek isteyeceğim kavram:



bkz. 01 plaka kahverengi murat 131)

benim için en sağlamı dan çın.



evet evet, zindan, ingilizcesi ile dungeon birçokları için bir korku öğesi olabilir.

lakin yine aynı dungeon fem-domdur sado-mazodur en kralından bir hayat tadı da olabilir.



benim için ise korkutucu olan zindan değil, sadece ve sadece melik duyar. melik duyar'la mega hafıza...

geceleri yastığa başımı koyduğumda karanlık, nemli ve buz gibi bir hücrede çatalla zindan parmaklıklarına vurduğumu görüyorum. oradan çıkan ses her daim paslı bir yankı içinde boğuluyor, dan çın dan çın...



korkuyorum, çünkü onca yıldır d&ampd oynamama rağmen dungeon'ı hala dan çın ile anımsıyorum.

korku objesi denince aklıma gelen obje 1959'dan beri oraya kimse gitmedi adamıdır yaklaşık beşbin yıldır aynı yerde oturup sallanan sandalyesinde bekleyen ve gelen geçeni sayan bu amca, artık bir suje değil bir obje haline gelmiş, guguklu saat moduna girmiştir.



bununla birlikte küçüklüğümüzde izlediğimiz chucky serisinden dolayı korku filmlerindeki oyuncaklardan, çocuklardan, küçüklerden de acaip tırsarım itici gelirler. hem ne gerek var çoluk çocuğun oyuncağın korku filminde canım.

gazete kağıdına sarılmış kutu biradır.



gazete kağıdına sarılmış kutu bira tutan adam yalnız değildir, kendisi gibi arkadaşları da aynı habitattadır, muhtemelen yandaki kayalıklarda düşen çakmağını arıyordur biri, diğeri de arkada otların orda işiyordur.



siz ise sessiz sakin ılık bir moda akşamında bir moda beyefendisine yakışır şekilde içecek yer arıyorsunuzdur. adamlar laf atar, cevap verirsiniz, adamlar bu kez kafa atar. korkunçtur bu gazete kağıdına sarılmış kutu bira, tüm kötülüklerin anasıdır.



bazen biz de sarıyoruz, kendimden korkar hale geliyorum.

çıkan gözlüktür.



çıkan gözlük masumiyetini çirkin bir korku hissiyatıyla mürekkeplemek isterse, liseleri seçer, canidir.

çıkan gözlük kavramının olduğu lise atmosferinde kavganın başlamasına saniyeler vardır.

gözlük çıkar ceketin iç cebine konur, ceket kenara atılır, kavga seri şekilde gelişir. ya da gözlük çıkar kankaya dönülür, abi gözlüğümü tut! denilir.



gözlük çıkarsa kan da çıkar.

yıllardır amerikan korku filmi endüstrisinin ısrarlı dayatmaları sonucu oluşmuş olan yapay korku kaynaklarıdır. mesela nedir?



ilk olarak örnek vermek gerekirse sisli ortam ve göl ikilisi. halbuki ne var bundan korkacak. muhteşem bir doğa olayı işte,yak cigarayı izleama yok. yıllarca öyle bir dayatılmış ki,olaya mistik hava katmak için sise öyle bir yüklenilmiş ki sisten tırsar olmuş insanoğlu. hele bir de göl kenarıysa değmeyin korkumuza. bu tip ortamlarda,yıllarca bize dayatılanlara göre o göle girmek,kıyıdaki sandala binmek ya da çıkan kabarcıkları merak etmek ölüm demektir.



bir de elektriklerin kesilmesi var. yahu türkiye'de yaşıyoruz,elektriğimiz ilgili firmada o gece vardiyada bulunan memurun eliyle dili arasında,her an kesilebilir. lakin bu elektrik kesintisi öyle bir işlemiş ki bilinç altınasanki 220v ile besleniyormuş da elektrik gidince yedek pil ünitesinden tüketiyormuşuz gibi hareketlerimiz yavaşlıyor,tedirgin oluyoruz. en yakın muma doğru giderken köşeleri yavaştan dönüyor,mumu yakmak için kibriti çaktığımızda karşımızda beyaz maskeli bir psikopat katil ya da uzun saçlı,beyaz ve uzun elbiseli bir kız göreceğimizi zannediyoruz.



yıllar önce izlediğim bir filmde katil,adamı kapının göz deliğinden bakarken göz deliğine dayadığı tabancayı ateşleyerek öldürüyordu. bu sebeple kapılarda bulunan ve orada bizim güvenliğimiz için var olan göz delikleri benim için bir korku objesi olmuştur.



kısacası bu korku objeleri yıllarca bize dayatılmış filmlerin ürünleridir. filmleri izlerken korkmamış olabilir,hatta sırf eğlencesine izlemiş olabiliriz. ama bir şekilde işliyor işte arkadaş. sanki yönetmen defalarca öldürülmüş de tecrübeliymiş gibi alttan alttan adamın tecrübelerine güvenir gibi bir hal oluşuyor. gereksiz tabi ki.

havalanan perde



perde minumun frekansta aheste aheste salınabilsin diye kırmızı halı kadar uzun perdeler seçilir. ve yine bu sayade perdenin arkasından gelebilecek tehlike maskelenmiş de olur. eğer filmde metafizik öğeler varsa perde yüzeyi kokutucu surat şekillerine bürünür yer yer. ama filmdeki kurban kişi bu yüzleri görmez, bizlerde kaç ulan kaç yarra yicen şimdi! deme isteği uyandırmak için. annem olsa keserdi bütün o perdeleri, yerlerdeki kiri tozu süpürüyo diye.

ses çıkartması için delinmiş egzoz



bu egzostun takılı olduğu araba hemen kendini belli eder zira unique bir sesi vardır. elbette sıradan bir eksozun delinmesi yanlıştır, delinmiş, ses çıkartan ekzos her zaman modifiye egzozdur. nerede delinmiş egsozlu bir araba görsem gözlerim pavlov'un köpeği gibi şartlı refleksle yandan yemiş neon ışıkları, kolpa nos stickerlarını ve kesik amortisörleri arar. peki böyle bir arabayı korkutucu kılan nedir? elbette içindeki, gazete kağıdına sarılmış kutu bira içen adamlardır.

damlayan musluktur..

evde bir şekilde yalnız kalan kişi için çin işkencesi ve/veya evde biri daha varmış hissi uyandırandır..halbuki ne yani su akıyor pıt pıt başka da bir halt yok...

çarpan kapı ve pencereler.

sıcaktır tüm pencereleri açarsınız illaki bir iki tanesi büyük bir gürültü ile çarparak kapanır. filmlerde çarpan kapı pencereler pek hayra alamet olmadığı için bilinçsiz bir şekilde ürperilir. zaten hiç bir şey olmasa bile sakin sakin otururken çarpan kapı, pencerenin sesi yeter korkmaya.


boş kafestir



iki türlü korku objesi olabilir boş bir kafes.

birinci türe jurassic park başta olmak üzere hayvanların başrolde olduğu envai çeşit filmde rastlayabiliriz. kahramanlarımız gezer, tozar, en sonunda rehberleri ahanda en taşaklı hayvanımız şu kafeste durur. der lakin kafesin kapısı kırıktır, parmaklıkları açılmıştır vs. olaylar gelişir.



ikinci tür ise daha bir bize ait. sanırsam kimse boş kafesin birinci halinden korkmasını gerektirecek bir macera yaşamadığı için boş kafesin daha değişik bir korkutucu yönüne değinmek isterim. çoğumuzun muhabbet kuşu oldu, elbette hepimiz o sevimli hayvanı elimize alıp sevmek, onunla oynamak istedik ve bu amaçla kafesinin kapısını açtık. peki ya sonra noldu? doğası itibariyle çevik olan muhabbet kuşu pır pır efektleri ile balkondan uçup özgürlüğe kanat çırptı*. peki bunun neresi korkunç dediğinizi duyar gibiyim. arkasından gelen anne terliği korkunçtur efendim.

ayna

çoğu korku filminde aynaya bakan kişi kendi suratını kanlar içinde görür, arkasında hayalet, yaratık veya katil görebilir. korkunç bir görüntü bir belirip bir kaybolabilir, bir canavar aynadan fırlayabilir, aynalar durduk yerde patlayabilir vs. işte bu yüzden insan özellikle geceleri aynaya baktığında hele bir de aynadan fırlayan bir şeyin olduğu bir film izlemişse ürperir, korkar. sanki arkada bir şeyler hareket ediyormuş gibi ya da her an kendi yüzünüzü korkunç bir halde görecekmişsiniz gibi gelir. bir de büyüklerin gece aynaya bakılmaz gibi hurafelerini duymuşsanız ayna çok korkutucu olabilir.

paranormal aktivite



evet, başta hollywood sineması olmak üzere tüm gerilim/korku temalı filmelerimizin olmazsa olmazı, demirbaş kıvamda parapsikolojik korkutma..en basit örneği hayaletler, ruhlar muhlar..genelde konunun bir türlü bağlanamadığı filmlerin sonunda veya gözünü para bürümüş senaristlerin ellerinde bir nevi oyuncak olarak karşımıza çıkar bu tarz korku öğeleri..böyle durumlarda tabiki de kaçınılmaz olarak sıkıcı bir konuma gelebilir ama verimli kullanıldığı zaman da altıma şıçtırtacak düzeyde korktuğumu da hatırlıyorum ben..



dediğim üzere, çok sık kullanıldığı için sabit bir örnek veremeceğim..biraz ring serisi, biraz the others, the sixth sense..bunlarda bu öğeyi görebiliriz..aklıma beyaz perdeden örnekler yazarken geldi..bilgisayar oyunları arasında da pek rağbet gören bu korkutma teması en iyi bir şekilde f.e.a.r. adlı fps tarzında beğeni kazanmış oyunda da çok başarılı bir şekilde kullanılmıştı..



Kaynak: İtüSözlük