[bluemoon24]

mehmet eroğlu'nun 2004 çıkışlı, adı kadar ilginç olmayan, bünyede hayal kırıklığı yaratmış kitap.

denize atladığımda karanlığın içinde onu bulamayacağımı anlayıp suyun üstüne dönmeye karar verdiğimde bir an için yönümü şaşırdım.çabalıyor ama bir türlü yukarısını bulamıyordum.işin bitti dedim kendi kendime.sıra hayatının gözlerinin önünden geçmesine geldi.boğulmanın eşiğinde beklemeye başladım.ne gördüm dersin?hiçbir şey.çünkü hayatım diyebileceğim bir şey yoktu.bomboştum.sanırım bu yüzden tekrar yüzeye çıktım.içi boş şeyler asla batmaz değil mi?

mehmet eroğlu'nun okuyanlar üzerinde kusma isteği uyandırdığı kitabıdır...





"hayat mutlu olmak içinmiş! benimki mutsuzluğuma alışmaktan ibaret. eğer hayat ölümümüze doğru akan, uzunluğu belirsiz bir ırmaksa, bana ait olana hiç bir kolun bağlanmadığını da söylemeliyim: dar kanyonların arasına sıkışmış, coşkusuz ve yatağını derinleştiremeyen cılız bir akıntı benimki... dışarıda nakarat gibi bir yağmur, penceredeyse insanı itirafa zorlayan, buyurgan bir loşluk var. cama gecenin kumaşından dokunmuş bir perde gibi asılmış bu belirsizliğin gerisinde, geçmişini yitirenlere özgü bir yalnızlığın koynunda ürperiyor ve telefona kurtuluşa uzanan, ırmağın üzerindeki yıkılmamış son köprüymüş gibi bakıyorum..."

'insanlık için en büyük tehlike zenginliktir ve yok edilmelidir.'diyen yazarın lafının altını doldurduğu eseridir.



Kaynak: İtüSözlük