omayra
 

* murathan mungan'ın kitabı ve şiirinin adı







cevabı ömür süren bir soru bıraktım sana



mendili kan kokan sevgili arkadaşım



usta bakışların keşfettiği rahatlıkla arkama yaslandım



elimde şah mat yüzüğümde tek taş siyanür



adınla bulanan bir aşkın, bir maceranın mecrasında



yolun sonunu söylüyordu



günahkar iki melek olan sağdıçlarım







al birkaç bulutlu sözcük



atlasını sırtında taşıyan çalınmış bir zaman



mekik, taflan, kar kesadı bir iklim



aşk mı, macera mı dersin bu uzun seferberlik



bu ilişkinin topoğrafyasını



mezhepler tarihinden bulup çıkardım



adanan boynunda o gümüş zincir



bilmiyorsun arması sallanıyor ucunda



işte yazgının kara zırhlısı!



kork! kutsal kitaplardaki kadar kork!



çünkü hiçtir bütün duygular



korkunun verimi yanında







benim ruhum nehirler kadar derin!



kızıl kısraklar gibi üstümden geçeceksin!







arı bir sessizlik duruyor



şiddetimizin armaları arasındaki uzaklıkta



gövdenin demir çekirdeği



kalkan teninin altında



sana okunaksız bana saydam giz



içindeki uğultunun izini sürüyorum



bir açıklığa taşıyorum ele vermez yerlerini



harabeler diriliyor



heykeller tamamlanıyor



kendi kehanetinden büyülenmiş gözlerimin önünde



başka çağlara gidip geliyoruz



aşk tanrısı için



seviştiğimiz ve uyuduğumuz sahillerde



aşkın kaplan ve yılan düğümüyle







öpüyorum seni boynundaki yaradan



iniyorum kaynağına



aydınlanmamış yanların ışığa çıkıyor



dokunuşlarımın parıltısında



düğümlü mendilin, gümüş zincirin



sımsıkı mühürlendiğin bütün kilitler



çözülüyor avuçlarımda







tılsım tamamlanıyor



ortaçağ kentlerinden geçiyoruz dönüşte



indiğim kaynakların mezhep değiştiriyor



zamanın ve uzamın kilitlendiği kara kutuda benim kelimelerim



tılsım tamamlanıyor



dudaklarımdan sızan erkek sütünün kara büyüsüyle



sevgilim, oluyorsun



uyuyor ve yıkanıyoruz ay ışığında



bakıyorum güneş iniyor yüzünün alacakaranlığına







adın yoktu tanıştığımızda



eksiğini de duymadık



bazen bir rüzgarı, bazen birkaç zeytini



adının yerine kullandık







adın yoktu tanıştığımızda



sonra da olmadı



çünkü başka biri oldun zamanla







şimdi adın var



şimdi ruhumun sislere sarılı derinlikleri



yükseliyor ve tehdit ediyor



kıstırılmış varlığımın bütün cephelerini



yüzümün pususunda geziyor



sularda bilenmiş bıçaklar



uyandırılmış acılarım, bulanmış sarnıcım



etimle ruhum arasında çelişen ilke



geri döndü bana



kendi ellerimle kurduğum kara büyüden



içimdeki tarih bitti



siliyorum bir aşkı var eden her ayrıntıdaki parmak izlerini



ve şimdi adın var



ve şimdi



ikimizin vaktinde



intikam saati geldi







omayra, bu adı verdim sana



ve mevsimleri bütün anlamlarıyla



iki çakılına bir deniz vereyim



hayallerine mavi buğday



dokuz yaşamın olsun tek tek öldüreyim



esmer ve çırılçıplak bir gecede



bütün düşmanların gelecek



koynumdaki cenazene







seni saran efsane çürüyüp toprağa karışırken



kucağımda başın



gümüş bir tarakla tarayacağım saçlarını



kendi enkazımın üstünde



kurtlar, çakallar gibi uluyarak ağlayacağım acıdan



öldürerek yaşatacağım seni kendimde







ocağın parıltısıyla aydınlanan yüzün



gücünden habersiz sakin gülüşün



kamçılıyor içimdeki bütün köleleri



ben ki hileli bir oyun,



birkaç kırık zar



ve kara muskalı tılsımlarla



almışken seni kaderinden, kıyasıya bağlamışken kendime



asıl sen tutsak etmişsin beni



dünyaya kapalı kapıların ardındaki



içi boş sessizliğine







sığlığın, sevgisizliğin



o sonsuz kendiliğindenliğin



dünyanın sana değmeyen yerleri



nasıl da çekici yapıyor seni



o kadar bağlandım ki



tutkusuz bedenine



ya öldüreceğim seni



ya tunç çağından heykeller indireceğim dökümüne







sayıklayan bir ağaç gibiyim omayra



uğultusu geliyor ta derinden



gövdemin geçtiği masalların



içimdeki deprem ayakta tutuyor beni



geri dönüp vuruyor çalınmış zaman



bak sana korkaklığımı veriyorum



var olmanın bütün varoşlarından



ben yenildim, işte silahlarım



tılsım tamamlandı



sonuna geldim çizgilerini sildiğim



bir büyük haritanın



aşkım ölümün sınırında omayra



olduğun yerde kal kımıldama!