garden state

[bluemoon24]

bir zach braff filmi. başrolünü natalie portman la paylaşıyor ki sormayın gitsin. göğüs kafesini ortadan ikiye yarıp sonsuz derinlikte bir kanyon oluşmasına sebebiyet veren bu şaheser, aynı zamanda da beni anlatır.
sıcacık bir film.. oldukça başarılı.. annesinin ölümü üzerine 9 sene sonra doğup büyüdüğü yere geri dönen andrew'in 4 gün içinde başından geçen olayları ve kendini bulma çabalarını anlatan bir hikayesi var.. zach braff ve portman'ın iyi oyunculukları ile birleşince ortaya şahane bir eser çıkmış.. öyle ki portman'ın oynadığı samantha karakterini böyle avucumun içine alıp, sıkıp ufacık yaparak kalbimin içine sıkıştırma isteği doğurmuştur bende..

ayrıca filmin içine zekice sıkıştırılmış harika espriler mevcut.. bunları farkedip eğlenmek size kalmış.. çok iyi..

nasıl olur da oscar'a aday gösterilmez dediğim filmdir ayrıca..ki şu anda film imdb de 8.2 puanla 174 üncü sırada..

ayrıca new jersey eyaletinin plakalarda görülen takma adıdır bu

önceden sinema seyircisi normal olarak adlandırabileceğimiz sahneleri gördüğünde sıkılır,büzülür,oturduğu koltukta bir o yana,bir bu yana hareket değişikliği yaparak çeşitli haller alır,içinden de derin bir of çekerdi.çünkü insanlar sinemaya görmedikleri şeyleri görmek için,hayal dünyalarını kuvvetlendirmek,iki kahkaha atıp gülmek,hatta oha falan olmak için gelirdi.fakat gelin görün ki amerikan bağımsız sineması şeklinde adlandırılan bi imaj bu tabuları yıkmış,hayatın kendisini sinemaya yansıtarak yeni bir akım yaratmıştır.işte garden statede bu akımın bir parçasıdır.



film tamamen basit bir senaryo üzerine oturtturulmuştur.süper bir kurgusu ya da senaryosu yoktur.fakat ne olmuştur?film iyi oyuncular üzerinden ön plana çıkmıştır kanımca.şöyle düşünelim:sanki film oyuncuların kısa film deneyimlerinin bir montajı gibidir.filmi izledikten sonra kendime sordum:bu kadar normal bir filmi,yani senaryosu olsun,kurgusu olsun,türü olsun gayet normal olan bir filmi neden bu kadar çok sevdim?çok sevdim çünkü oyuncuları iyiydi ve bununla birlikte film olağan,gerçek olaylardan oluşmaktaydı.zach braff filmde gayet normal delikanlı bir genci birebir oynamış.bir yanda neonun matrix reloadedda sergilediği uçan kaçar tekmelerini,havada süpermenlik yapışını düşünerek keanu reeves'in oyunculuğunu düşünelim,diğer yanda da zach braff'ın garden state filminde sadece sahnelerde görünmesine,mimiklerine,söylediği cümlelere göre oyunculuğunu düşünelim.demek ki neymiş?insanlar artık gerçek,birebir yaşamın içinden kopmuş karakterleri daha çok seviyor.hele bir de bunu güzel oyuncularla süsleyip film yaparsınız bayılıyorlar.hatta imdb denilen sitede bu filmleri top 100lere sokuyorlar.



garden state tabiki tam anlamıyla bir gerçeklik çemberi etrafında dönmüyor.filme biraz da komedi aşılanmış.ufak espriler çoğu sahneye serpiştirilmiş.bu espriler dahi hayattan kopma replikler.zach braff bi sahnede espri yapıyor,ordan natalie portman gülüyor,sonra birbirlerine bakışıyorlar...işte seyirci bundan etkileniyor.doğal,gerçekçi olayların hafif romantizm havasında önüne gelmesinden hoşlanıyor.sonuç olarak garden state zach braff'ın 4 gün içinde yaşadığı olaylar sonucunda kendine gelmesi,hayata karşı yeni bir bakış açısı kazanması ve natalie portman gibi bir güzelliği bu kısa sürede kapmasını anlatıyor bize kısaca.



not:film korsan vcd sektöründe gizli bahçe olarak türkçeye çevrilmiş.burdan her garden kelimesini görünce gizli bahçe yazan kalemlere teessüf ediyorum.yuh!

*

garden state soundtracki de çok başarılıdır kanımca..



coldplay'in beautiful world adlı şarkısının girişi ile tüylerimin diken diken olmasına sebep olmuş gerçek aşkı gösteren film.

insanın sımsıkı sarılası geliyo

zach braff filmin aynı zamanda senaristide, aslında filme başlarken elinde kendi hayatı ile ilgili küçük küçük hikayecikler mevcutmuş ama bunların birleşmesinden çıkan sonuç süper olmuş.

zach braff'ın dehası. yönetmenliği olsun, kendi seçtiği müzikleri olsun, senaryosu olsun inanılmaz. 80 lerde doğanların hayat hikayesi resmen. scrubsda severdim, şimdi saygı duyuyorum kendisine.

oyuncularıyla güçlü ama pek sürükleyici olmayan film..

otel çalışanı rolünde method man'i izleyebileceğimiz film.

soundtrack parçalarından özellikle let go adlı parçanın hastası olunmuştur. bence imdb deki listeye bakılıp hepsi indirilmeli ve tekrar tekrar dinlenmelidir. kaç aydır dinliyorum hala sıkılmadım.)

zach braff tan beklenmedik derecede iyi bir performans ve yönetmenlik başarısı, natalie portman'ın "şirin kız" tiplemesiyle "canım canım" dedirten harika film. "bir zach braff filmi" deyince karizmatik yönetmen ismi gibi "aa nerden tanıyoduk lan" düşüncesine kapıldım. genç ve çok iyi işler başarabileceğine inandığım birisi artık gözümde. frou froudan let go isimli parça filmin en can alıcı noktasında harika bir şekilde kullanılmış. bu şarkı fragmanda da baştan sona kullanılıyor, filmden sonra fragmanı izlediğimde tüylerim diken diken oldu. filmde bir "motherfucker" esprisi var ki, yarıyor.



"writer-director zach braff has a genuine filmmaker's eye and is loaded with talent" filme güzel bi eleştiri olmuş.

çok iyi olmayan ama çok sevdiğim film.hastanedeki bekleme salonunda new slang dinledikleri sahne en güzel sahnedir bence.müzikler kusursuzdur.zach braff samimiyetle sunmuştur..



Kaynak: İtüSözlük