istikbale umutla bakan insan

[bluemoon24]

ufuklara dalmış, dingin bir şekilde gülümseyen insanın sıfatlarından da anlaşılacağı üzere umutlu film karakteridir, gerçek olanları da görülmüştür. film karakteriyse genelde ona tapan mükemmel bir karısı ve tosun gibi üç çocuğu vardır ama buralara da kolay gelmemiştir, bin tane badire çıkar. acı dolu hikaye sonunda hayat sevince güzel naralarıyla karısına/ kocasına kavuşan kişi çocuklarıyla istikbale umutla bakar, erler film ve son. ama unutmaz ki bu iş burada bitmez, daha çocuklar büyüyecek, kira, mutfak masrafı, dershane parası, üniversite harcı, çocukların harçlıkları, maaş kesintisi, hastalıklar, hain evlatlar... bu yazı metin serezlinin çıktığı mesaj kaygılı olacak o kadar skecine dönse de vardır böyle insanlar, olsun da tabii. insanlar, insanlarımız...

bir başka versiyonu da yaz aylarında şort, askılı bluz sezonunun açılmasıyla beraber taksim'den tünel'e kadar istiklal'e umutla bakan insandır.



ayın en iğrenç girisi.)

istikbal olarak adlandırdığı önündeki yıllara yaklaştıkça üzülmesi olağan olan insan. o mutlu olacağını hayal ettiği yılları arkasında bırakınca hangi istikbal diye sorulur insana.



ilkokul ve ortaokul öğrencisidir.yıllar geçtikçe gelecekten beklenenler eskiden olduğu kadar güzel değildir çünkü hayatın gerçekleriyle tanışılmaya başlanmış ve umutlarından vazgeçmiştir.

-meraba bilader nereye bakıyorsun?

+istikbale!!

-hmm pek bir umutlu bakıyosun...

+evet abi istikbale güveniyorum.

-paran var mı?

+var abi.

-gel o zaman içeri, taksit felan bir şeyler ayarlarız, ne istersen var, kanepe, yatak, baza...

+eyvallah abi büyüksün vesselam, artık istikbale daha bir umutlu bakıyorum.

-tamam hadi uzatma gel.
bir şeylerin geleceğine umutla bakan adamlar çok sıkıcı insanlardır, hangi konu konuşulursa konuşulsun, ama ben gelecekten umutluyum, hala umudumu kaybetmedim, bu ülke bunları da aşacaktır, gençlerimize güveniyorum diye vik vik konuşan tiplerin ahmakça bulduğum iyimserliğine aslında bir kerecik olsun sahip olmak isterdim herşeye rağmen. yıllar daha yavaş ve ağrılı akardı herhalde, sürekli bir hayalkırıklığı içinde debelenir dururdum, birilerinin şimşeklerini üzerime çekerdim, birilerini bayardım, sıkardım ama en azından kısacık nokta vuruşu anlarda olsun gülebilirdim sanırım.

ulan ben bu istikbal'e ne hatun atarım be!



Kaynak: İtüSözlük