modern insanın dinlere gereksinimi yoktur

[bluemoon24]

hangi açıdan bakarsak bakalım gayet net olan cümle...

dinin asırlar öncesinde doğmasından bu yana gelişen süreci göz önünde bulundurulmadan salt içerdiği ritüellerden ve kişinin yaşamına katkısından yola çıkarak modern de olsa aslın ruh ve ihtiyaçları olduğu düşünüldüğünde anlamsal eksiklikleri olan derin bir yargıdır.

buna delil olarak dinlerin ortaya çıkmasından bu yana gelişen bilimin,teknolojinin bile şu an dünyada dinin yükselen trendine bir engel teşkil etmediğini verebiliriz.

diğer yandan bu düşünce de dinin toplumsal ve siyasal alanda çıkarlara alet edilmesi gerçeğini belirtmeden eksik kalır.

ezcümle,

birinin sonucu burda diğerinin nedenidir.

not:öyledir ya da değildir demedim.yalnızca eksiktir dedim.

bir yerlerden gelen ek:

gerçekleri kötüleyebilirsiniz ama bu şekilde onları değiştirmeniz mümkün değildir.



bir ek daha:evet başlık başıma kalmakla kalmayıp ,başımda patlamış görünüşe göre.

daha çok şey öğrenip, daha sofistike sorular ve sorunlar geliştirebilen bir hale gelmiş modernlikteki insanların bu sofistike soru ve sorunlarına dinde çözüm bulamamaları sonucu oluşan durumdur. dinden daha kapsamlı birşeylere ihtiyaç duyulmasına neden olur.

doğrudur. zira modernizm başlı başına bir dindir. takdisler, ayinler, ritüeller...

modernden kasıt eğitimli ise doğru olan cümledir.

modern insan gururludur. nasıl olmasın? o değil midir kıllı atalarından sıyrılıp iki ayak üstüne kalkan? o değil midir iki ayağını yere bağlayan güçlere meydan okuyup gökyüzünü fetheden? o değil midir ilim sahibi, atomun sırrını bile çözen? o değil midir kibriyle tanrıyı öldüren?



ama kördür de modern insan. göremez onu kıllı atalarından ayırıp eşref-i mahlukat yapanı. göremez fethettiği gökleri başının üstüne koyanı ve onu orada tutanı. göremez onca ilmi içinde alim-i mutlak olanı. göremez birgün ölüp öldürdüğü tanrıya döneceğini. siz söyleyin. kör insanın nesine gerek din?



din toplumların afyonudur, demişti karl marx. günümüzde bunun ne kadar doğru bir açıklama olduğunu daha iyi anlıyoruz. çünkü samuel huntington amcamızın medeniyetler çatışması diye ortaya attığı teorinin temelini din savaşları almaktadır. bu gibi emperyalistlerin hayali budur. sanki yeni bir şey keşfetmiş gibi söylüyorlar bunu hem de. oysa insanlar yüzyıllardır dini nitelikli savaşlar yaptılar. batı rahat olsun diye doğu kendini bitirmez artık. çin koca bir dev oldu. tibet' i saldılar başına. rusya çeçenlerle uğraşacak, iran türkiye suriye kürtlerle, oh ne güzel. abd ' de bop'u gerçekleştirip kendini garantiye alacak. dini dayatmalara böyle bakarım ben. dalay lama kim budist şeriatçısı, fethullah gülen kim abd imamı,... örneklere bak kimin yanıındalar. bunların savundukları din mi? ırak' ın başına yüzbinlerce bomba yağdıran abd' nin yanında müslümanlık savunulur mu? tabi ki hayır.



yoksa banane kim neye inanırsa inansın. ağaca da inanan bir , allaha da inanan bir bana göre. çünkü din reklamı yapılmadan kişinin kendi içinde yaşayacağı bir şeydir. toplum dinini yaşayamaz. birey dinini toplumda yaşayamaz. inandığı şekilde ibadet etsin bana ne! ama topluma dayatmasın. toplum bir dine göre düzenlenmesin. ben islamiyeti yaşamak istemiyorum. topluma ,islamı yaşayacaksınız diye dayatamazsınız. türkiye' ye islam devleti diyemezsin. olay budur benim açımdan.

modern insanın düşünmeyen insan olduğunu iddia eden söz öbeği, önerme, tavsiye etme.



eğer modern insanla kasıt hayatın gerçek anlamını, nefesin neden tüketildiğini anlamamak, sadece moda dergilerinden, ucuz imaj akımlarından etkilenerek trendlerin peşinden sorgusuz soğalsiz koşmaksa evet modern insanın dine de, sevgiye de, aşka da, ölüme de ihtiyacı yoktur.



din ruha huzur veren bir çeşit tablettir. sevgi de aynı şekilde. ve ölüm kötülüklerin boş olduğunun en büyük göstergesidir. barış akarsu vefat edince ajdar anık başlığındaki girilerimi bile silmiştim mesela, ölüm var ya, nasıl frenliyor bizi.



ama günümüzde suratsız burjuvaların, insanı ete indirgemiş hormon manyaklarının modern insan diye dayatılması, hatta modernizmin sadece bu alana daraltılması bu önermeyi haklı çıkartıyor. öyle insanların ruhu olmadığı için ruhu iyileştirme çabaları da olamaz. tabiki vicdanı olmayan insan vicdan ağrısı çekemeycek. doğuştan gözleri kör olan bir insanın gözlüğe ihtiyacı var mıdır ki modern insanın dine ihtiyacı olsun.



not: kimse alınmasın, modern insanla kastım kapitalizme kendini tamamen kaptırmış, para için insanlığını satmış, tvlerde modern adam diye bize gösterilenlerdir. yoksa medeni insana can feda. ha medeni insanın dini mi, benimkinden farklı olabilir yahut hiç olmayabilir. kendi bileceği iştir.

geçmiş çağlardaki insanlara beyinsiz damgası vuran, tarih bilgisi gayet yetersiz birisinden çıkması muhtemel son derece desteksiz ve gereksiz bir önermedir. insanlık var olduğu sürece dinler var olmuştur ve olacaktır. bunun nedeni de gayet basittir, insanın yaradılışında sonsuz güce sahip ulu bir varlığa tapma içgüdüsü vardır. bu içgüdü bazı küçük başarılar gösterip ukala moduna giren insanda pek görülmese de, büyük korku ve endişe anlarında en ateist benim diyen adamın bile içinde sığınma isteği belirir... bu içgüdüyü hiçbir bilim dalı henüz açıklayamamıştır ve açıklanması da muhtemel görünmemektedir. karl marks aslında kısmen doğru bir tesbit yapmıştır. halk için afyon vazifesi gören din kisvesi altındaki yobazlar ve aşırı muhafazakarlardır. çünkü onlar düşünmek ve tartışmak istemezler, zaten isteseler de kapasiteleri yoktur, dogmatik inanç çok daha rahat ve güzeldir onlar için. işte bu durumdaki inanç sistemi halka yayıldığında afyon gibi herkesi uyuşturur, birtakım açıkgöz din adamlarının piyonları haline getirir. bu hiç olmamış birşey değildir ancak bunun direkt sorumlusu dinin kendisi değildir. dinler insanlar için oluştururlmuş inanç sistemleridir ve her noktaso tartışmaya açık olabilir. zaten ancak bu şekilde en mükemmel din ortaya çıkarılabilir. zaten bu yüzden aslında islam dininde dogmatik sistem yoktur yüzyıllarca eğilip bükülen, binbir çeşit fıkıhçının elinden geçen islam dininde insan ruhuna ters gelecek hiçbir nokta bulunamamıştır. halbuki hristiyanlık defalarca rütuşlara girmiş, geniş halk kitlelerinin zaman zaman isyanlarına sebep olduğu görülmüştür. sonuca bağlamak gerekirse insanlık 1000 yıl sonda da dinlere inanacaktır, 1000 yıl önceki atalarımız gibi...

insanın tanrıya inanmasını veya tanrı kavramına ihtiyaç duymasını din kavramıyla özdeşleştiren ve bunun sonucunda dine ihtiyacı yoksa tanrısı da yoktur, tanrıyı da öldürmüştür diyenler için yanlış önermedir.

insanın dine ihtiyacı varsa,bu insanın birşeylere inanma,hayatını belli düzen ve prensipler çerçevesinde yürütme arzusundandır, boş inan ve körleşmiş gözlerle kendisine sunulan herşeyi sorgulamadan kabul etmesi şeklinde olmamalıdır.

modern insanın sorgulamaya gereksinimi vardır,modern çağın kaçınılmaz bir yükümlülüğü olarak.eğer bunun içinde dini sorgulamak ve bireysel tercih bazında reddetmek de varsa, o da onun bileceği iştir.

sonuçta kimsenin kimsenin imamı,dininin ibadetinin bekçisi olmadığı postmodern çağlar görmek dileğiyle.



çok önemli not: insanın tanrıya inanmak ya da yoktan birşeyleri var etmiş herhangi bir gücün varlığını kabul etmek için dine ihtiyacı yoktur.etrafınıza şöyle bir bakmak yeter.ha elbette tanrının varlığını kanıtlamak ve buna tapınmak için illa dine ihtiyaç duyanlar da varsa, tanrının dinlere gereksinimi yoktur.seri eksilerinizi bekliyorum.öpücükler,sevgiler.evet.

aslında modern insanın da dini -yine- vardır, yalnız bu din anlayışı sadece şekil değiştirmiştir günümüzde. din insanlara sığınacak bir liman, tutunacak bir daldır ve günümüz insanı da artık başka olgular ardına saklanmakta, çareyi umulmadık mecralarda aramaktadır. ancak şu su götürmez bir gerçektir ki günümüz modern insanı halen daha bir arayış içindedir.



doğru bir önermedir çünkü modern insanın ayakkabıya, yazlık elbiselere, güzel bir arabaya, kilo aldırmayan coca colaya, bankada birikmiş paraya, çocuğunu göndereceği özel okula, evinde kapısını bekleyen güvenlik görevlisine, haftada bir temizliğe gelen kadına, bir telefonla ayağına ev yemeği getiren yakınlarda küçük bir kafeye, en az iki çeşit diş macununa, mikrodalga fırına, bir günlük bir de gecelik bir çanta için bir de evde durmalık en az dört şişe parfüme, salonda duran göstermelik bir kitaplığa, kapıcıya, elini kaldırınca önünde duran taksiye, özel sağlık sigortasına, yazları gideceği doğal yemek yapan tatil köyüne, o şu bu kursuna, evde özel zamanlar için sakladığı pahallı bir şişe viskiye, wireless internet bağlantısına, incecik bir cep telefonuna, ipod'a, cool bir güneş gözlüğüne, arada sırada istanbul moderne gitmeye, dünyanın sonunun bir göktaşı çarpması ile mi yoksa küresel ısınma yüzünden mi geleceğini tartışabileceği genel bir bilgiye ve üstün körü bir hayal gücüne, organik ürünler bulabileceği tükkanlara, obama mı clinton mı tartışması yapmaya gereksinimi vardır. modern insanın namaza, kiliseye, tapınağa gitmeye vakti yoktur bir kere. tanrı ile arasındaki ilişki gündelik işler yüzünden geri plana düşmüştür. modern insan, aydınlandığı için değil, zamanı olmadığı için dini yaşayamaz. bu bir tercih, bilinçli alınmış bir karardan ziyade ortaya çıkan durumdur. modern insanın dini kapitalizmdir.

insanın tanrısına inanmak için dinlere gereksinimi yoktur.modernizmle ya da geri kalmışlıkla bağdaştırılamayacak kadar açıktır bu.

açın lutheri okuyun, deizmle ilgili kaynaklar bulun, felicienne challayein dinler tarihini okuyunuz.

mağarada yaşayan bir insanınki nasıl standardize edilemiyorsa,modern insanın beklentileri, gereksinimleri ve ihtiyaçları da standart kalıplara oturtulamaz ya da tektipleştirilemez.

iş bulmaya ihtiyacı olan, metropollerin kenar mahallelerinde yaşayan, iş bulmaktan, çocuğuna okul forması ya da ayakkabı almaktan başka kaygısı olmayan, belediyenin gelip bu arazi bilmemne şirketinin mülküdür diyerek evini yıktığı insan da güneş gözlüğü ve sağlık sigortası gibi elzem ihtiyaçları peşinde koşuşturup rezidanslarda yaşayanla aynı modern zamanın insanıdır.

alın buyrun size iki senaryo:

modern zamanın, modern dünyanın sınırlarında yaşayan insanın, adaletsizliklerin,haksızlığın, yoksulluk hatta açlık sınırının altında ücretlerle çalışan insanların, kendilerini bu halde bırakan ve bu sefaletin,adaletsizliğin karşısında zenginlerin iftar yemeklerinde adı anılan bir dine gereksinimleri yoktur.onlar dinlerinin terk ettiği,sırt çevirdiği, dinlerinin gereklerini yıllarca yerine getirdiği halde, hayırlısıysa olur,kısmet,allahın işine karışılmaz diyerek yaşadıkları koşulları, kayıpları, haksızlıkları sineye çektikleri halde, asgari ücretle köpek gibi çalıştırılan çocuklarıdır.

modern zamanın rezidanslarda yaşayan, yok bilemediniz orta halli yaşam standartları olan, kapitalist dünyanın düzenini özümsemiş, bu sistemin potasında eritilmiş, ve çocuklarını da bu sistemin kuralları doğrultusunda yetiştiren, gelen iktidarın dinle olan ilişkisine, patronun karısının baş örtüsüne bakarak tanrının ve dinin adını ağzına alan ya da almayan, iftar yemeklerinde zengin sofralarda oturup politika,ekonomi tartışıp allaha çok şükür diyen insanlardır.bunların dine gereksinimleri hakikaten yoktur, çünkü kaçınılmaz olarak tanrıları paradır.



modern zamanın insanlarının dinlere gereksinimi yoktur.kendilerini hayata bağlayan ve anlamlandırmalarını sağlayan bir inanç yeter.en azından bu, nabza göre şerbet verip dinine bağlı görünmekten,dini siyasete, kişisel ya da kurumsal çıkarlara alet etmekten çok daha dürüstçe olacaktır.





Kaynak: İtüSözlük