arkadaşın askerden dönmesi

[bluemoon24]

başlığı bile garip, üzerinden 2 ay geçmesiyle etkisini üzerimden anca atabildiğim olay. öznel bir durum yok efendiler gayet nesnel başınıza gelsin anlarsınız.

zaten herşey böyle de bir anım olacak diye iç geçirerek ipneyi askere göndeririken aklıma gelmişti: ''kurtulduk ama ya dönünce''.

ipnee diye diye göndermiştik arkadaşı, üzülmüştük aslında ama ne pembe tezkere vermişlerdi ne de ''bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim'' diyen bir parazit çıkmıştı meydane sevindiriciydi. aslanlar gibi 6 ay gel poşet git poşet vatani görevini tamamlamıştı.



ve döndü...



ailesinden önce biz sevgi pıtırcıklarını ziyaret etmek için ankara'ya gelmeye karar vermiş, iyi de etmiş. sivas'tan biletini aldığı gibi ''ciiik ciiiiikkk cik cik'' kapı zilimizi çalması bir oldu.

meğerse ne özlemişiz ipneyii. bağrımıza bağrımıza bastık, sarıldık, koklaştık ki aman allah'ım ayağının tozuyla, koğuşunun kokusuyla tam tekmil* gelmiş kardeşimiz. 2 oda 1 salon öğrenci evimizin tüm kuytu köşelerine sinmiş yumurta, kızarmış patates, sigara kokusunu bile bastıran aromasıyla haki çantasını salonun ortasına atıverdi. milleti askerlikten soğutmak, ikinci bir perihan mağden vakası için söylemiyorum ama gerçekten ağır bir koku. böyle ''kuru fasulyenin pilav üzerindeki anormal baskısı'' neticesinde burunda oluşan travmadan bile daha acı, ekşimsi.

neyse efendim çantayı balkona, sabık poşeti 2 kalıp hacışakirle banyoya attıktan sonra pencereleri açtık, evi havalandırdık.



banyodan sonra geldi elimizi öptü, yüzüne renk gelmişti. meğerse utanıyormuş, söyleyemiyormuş yüzü ondan al almış. temiz donu yokmuş ipnenin. işedikten sonra damla düşürmemesi şartıyla onu da temin ettim. bir sevindi bir sevindi.

borç yiğidin kamçısıdır diyerek vatani borcunu 6 ay vadeyle bile olsa poşet mertebesinde ödeyen, ''rahatımız iyiydi paşa gibiydik'' tesellisiyle gözlerinden mahsunluk taşan biri var karşınızda. hepsini geçtim temiz donu yok giyecek. sosyal hayattan bir kaç basamak geri inmiş olan bu kişi normal şartlarda askerlik yapmışsa sanırım bir ayda zor atar ''inzibatlarrr'' psikolojisini.



şimdi bu adamla ne konuşursun? üzerinden elli yıl geçse bile muhabbetin tıkandığı yerde askerlik anıları girmiyor mu devreye? bunun dimağı billur berrak. başladı anlatamaya ben bir gün nöbetteyken..., bir gün bir baktık sabunu delmişler...., bir gece koğuştan çıktım...nasıl bir koku... sabaha kadar giremedim....



uyuya kalmışız.. 7:30 da tv sesine uyandım bizimki çizgi film izliyor. tekrar daldım. 12 de tekrar bizimki internetten porno indiriyor. acıkmış. kahvaltı yapalım mı diyor. hazırladım, ekmei de ben aldım geldim, yedik. bulaşıkları da biz yıkadık..



5 gün böyle geçti. tanrı misafirimiz askerlikten kalma bir huyla emrivaki yapıp çay getir kahve yap ünlemlerinde bulundu, alttan aldık yazık alışır zamanla hayata dedik, iki etmedik..



bu 5 günlük zaman zarfında vize işlemlerini de halletti hollanda'ya gidecekmiş. biz de ailesinden önce bizi ziyaret etmesinin nedenini çözmüş olduk. anlamasaydık ''o şimdi asker canı neler ister'' sorusunun cevabını vermek için kendisine günübirlik bir bentderesi turu düzenlemeyi düşünüyorduk ama hakkını kaybetti.



hergün 7.30'da uyandı, hergün konulu ve konusuz olmak üzere en az 6 film izledi final dönemimizde rüzgar gibi geçti gitti.



kendisine başarılar diler adını sivil hayatta hiç unutmayacağımı belirtirim..



Kaynak: İtüSözlük