aşkın gözü kördür

[bluemoon24]

asıl anlamı aşık olan insanın sevgilisinin kötü özelliklerini görmediğini anlatmak olsa da bazılarınca benim gözüm aşktan kör oldu, senden başkasını gözüm görmüyor. gibi klişeleşmiş cümleler kurmaya da yarayan genel kanı. aşık olan insana göre karşısındaki insan dünyadaki en mükemmel, hatasız, güzel/yakışıklı, zeki,... ve daha ne kadar iyi sıfat varsa hepsine sahiptir. hiç ama hiçbir kötü özelliği yoktur. onun kötü özelliklerini anlatmaya çalışan arkadaş, en yakın dost olsa bile aşıkların gözünde mutluluklarını kıskanan, arabozmaya çalışan, kötü kalpli insanlardır. bunun nedeni aşk hastalığının vücuda yaydığı kötü hormonlardır. ne zaman ki aşk biter, insanın gözündeki sis perdesi kalkmaya başlar. önce tipiyle ilgili düzeltmeler gelir.

ya ben bunun neresini beğenmişim, şu surata bak be ıyyy.

sonra iş ciddiye biner karakteriyle ilgili düzeltmeler gelir.

off ya zaten çok sıkıcı bi adamdı, espiri bile yapamıyordu. yanında sıkıl sıkı, hep ben konuşmak zorunda kalıyordum.

en sonda da en can alıcı açıklama gelir

ben onu sevmemiştim ki, sadece sevdiğimi sanmıştım. zaten o da beni sevmiyordu.

ne yaptığınızı bilmez şuurunuzu kaybeder hale gelirsiniz.olayların üzerinden uzunca bir zaman geçince de kendinizi çok huzulu hissedersiniz

yaptıklarınızın doğru mu yanlış mı olduğunu bilmeden,düşünmeden yaşamaktır. dünya sadece onun etrafında döner. sadece onunlayken en güzel kahkahalar atılır,en çok onunla huzur bulunur...

saçmalıklarınızı ancak o sizi bırakıp gittiğinde anlarsınız,ama hala ona aşıksanız asla pişman olmazsınız...

bkz. aptal aşık)

bkz. aşkın gözü kör mü)

bu özdeyişin somut bir karşılığı aşağıdadır.

florida üniversitesi araştırmacıları, sıçanlar üzerinde yaptıkları deneylerle, beynin eski sevgiliyi bir türlü unutamadığını ve bu yüzden ayrılığın ardından hemen yeni bir aşk bulmakta zorlandığını tıbben kanıtladılar.



araştırma heyetinin başkanı brandon aragona, şunları söyledi: ‘beynine dopamin enjekte edilen erkek sıçan, aniden tüm diğer dişilere ilgisini yitiriyor ve tüm ilgisini seçtiği eşine veriyor. tüm zamanını onunla geçiriyor. erkek sıçanın eşi alınıp başka bir dişi yanına konulduğu zaman, ona ilgi göstermiyor ve kesinlikle tek eşli bir davranış ortaya koyuyor. yapılan testler, dopaminin beynin belli bir bölgesi tarafından üretildiğini ortaya koydu. bu bölge, insan beyninde de bulunuyor. bu da, insanın ayrıldığı eşini neden bir türlü unutamadığını bir şekilde kanıtlıyor.



hürriyet gazetesinin 6 aralık 2005 tarihli basımından alınmıştır.

kulağı sağır.

nedensizliktir. birine körü körüne hissedilen duygudur. aşkın gözü kör olmasaydı bir sebebi olabilirdi. ancak kimse falancaya şu nedenle aşığım diyemez. sevginin nedeni olabilir ama aşkın nedeni yoktur.



aşkın gözü kördür,kulağı sağır,aynı zamanda dilsizdir de.tedavisi de yoktur. ne yaparsan yap uzun yıllar azap veren bir kanser hücresidir aşk. ama patolojiden sonuçlar gelince anlarsın ki aslında zararı yokmuş çok fazla...ya da çoktan vermiş vereceği zararı...

evlenince açılır diye devam edebilen deyim.

aşkın gözleri kapalı olması durumu, en kısa tarifle hezarfen ahmet çelebi misali uçmayı hayal ederek boşluğa atlama cesareti gibidir. aşkın zaten normal bir durum olmadığı ya da "sık rastlanılan normal bir durum" olmadığı aslında herkesçe bilinir. ancak bunu bilmeyi göz ardı etmek, işte bu aşkın hastaneden kör raporu almasına en büyük nedendir. ve işte karşınızda kör bir âşık, kör bir aşk…



ancak yitip giden görme yetisinin yerine yaratıcı, başka duyargalar kazandırır insana. mesela evvela tam ortasından bir gönül gözü açılır, sonra sevdiğinizin kokusuna kilitlenirsiniz, yeni bir tanım girer bilgi işlem merkezine, o yanınıza yaklaşınca geldiğini sismik titreşimlere benzer bir şekilde kalbinizin atışlarından hissediverirsiniz. yani bu körlük götürdüğünün yanında aslında o kadar çok şeyi beraberinde getirir ki... meğer kör noktalarınız hayal ettiğinizden bile çokmuş. bunun için ise sadece bakan ama görmeyen gözlerinizin kör olması gerekirmiş. nede cilveli bir durummuş aşk birde cilveliymiş zaten. bıkıp usanmadan cilveleşirmiş. e bu kadar hissiyat az çok yan etkilerde gösterecektir haliyle. zira kimyasalın reçetesinde bunlardan bir bir bahsedilir de kimin umurunda. hapı yutmuşsunuzdur, artık reçeteyi gözünüz görmez, hiç bir bilimsel, legal ya da illegal uyarıyı takmaz olursunuz. bildiğim en güzel aşk hikâyesi tam da bu körlük üzerinedir. arada bir kendime söyler hatırlatırım belki bir işe yarar diye...



hikâyemiz, az buz yollardan geçmemiştir. zamanın ötesinde ya da berisinde bu onun için hiç fark etmez, hani yaşanılmış ya da yaşanılacak olması da o kadar önemli değildir. zira onu ayakta tutan kanıtlar değildir. kendine sadık bir dinleyen buldu mu değmeyin keyfine…

aşkın bileşenleri haliyle olmazsa olmazı, bir kadın ve bir erkek… bu hikâyede figüran yok, sadece aşk ve iki kör âdemoğlu. kimin âşık kimin mâşuk olduğunu bende bilmiyorum. anlatayım sizde karar verin.



işte o bahsettiğimiz olmuş ya da olabilecek zaman evresinde, bu aşka tutulmuş ve de en hızlısından körlüğe gark olmuş bir kadın ve bir erkek yaşarmış. ancak bu iki aşığın arasında bir engel varmış ki, görünürde engel olan şey bu gözü körlük sayesinde ortadan uçuverirmiş. siz deyin fırat ben diyeyim nil nehri… her neyse âşık erkek, aşka tutulduğu cins-i latife ulaşabilmek için her gün aralarındaki nehrin bu azman dalgaları ile boğuşup bir çırpıda geçmek zorunda kalırmış. bu istisnasız her gün sürer bir gün bile aksatmazmış. kadın erkek buluşur meşk ederler, kör ama iyi gören gözleri ile birbirlerini süzer de süzerlermiş. bu sevdaları öyle derinmiş ki, yaz, kar-kış, tsunami demez envai çeşit doğa engeline meydan okuyarak sonsuza dek sürecek bir ebed ile seyran edermiş. gönül seyran olunca tabiri caizse samanlık da o derece seyran hallerdeymiş.



ancak her güzel şeyin bir sonu var zımbırtısını malum biliriz. bu, bu hikâyenin de olmazsa olmazlarındanmış. hal böyle iken, efendim bir gün yine fedakâr aşığımız, yine o muhteşem dalgalarla cenk ederekten gelmiş sevdiceğinin yanına. bir iki hoşbeş derken gözü takılıvermiş o her gün bin bir güçlükle yüzünü görebilmek için yanına geldiği yârinin yüzüne. ama bu bakış diğerleri gibi değilmiş, bunu hatun kişi de anlamış anlamasına da susmuş. aslında ağzından çıkacakları beklermiş. sonunda bizim cengâver çıkarmış ağzından o malum baklayı. bu kez diğerlerinden farklı bir şekilde gözleri takıldığı yerden sevdiğinin yüzündeki o daha önce hiç fark etmediği bene takılmış ve "ey güzel yüzlü hatunum, çiçeklerden tatlı kokan yârim, senin bu yüzünde olan şey ne zamandan beri orada durmaktaydı." demiş. bunu söylemiş söylemesine de kadının içini bir korku kaplamış, o karşısında öyle dalgın, şaşkın bakadursun, kadın içindeki o bilinmez korkuyu yavaş yavaş çözüyormuş. gün onlar için bitmek üzere iken, kadın son bir kez derin düşüncelerle dolu, adamın gözlerine bakmış öte yandan o sırada aşkından zerre kuşkusu bile olmayan adam ise ona her zamanki gibi bilmeden de olsa veda bakışlarını atıyormuş. kadın bu kez düşüncelerinden sıyrılarak "gelme" demiş "artık bir kez daha gelmeni istemiyorum". adam şaşkın, ne diyeceğini bilemez halde "nasıl olur ben seni görmeden yaşayabilir miyim?" der ve devam eder: "bunu nasıl bana söyleyebilirsin?" kadın ise içi kanayarak "artık gözlerin açıldı benim kusurlarımı görür haldesin. bizi birbirimize bağlayan o kör edici aşk yok artık" ve sözünü şöyle bitirir. "sevdiğim sonsuza dek seveceğim adam, artık gelme, yoksa canından olacaksın" bu sözler karşısında ne yapacağını bilemeyen adamcağız, hem hüzünlü hem de tüm bunları kabullenemez halde, aşkına emin, bir daha ki gelişine bunu ona da göstereceğinden dolayı ümitli ama yinede bilinmez bir karışıklıkla oradan ayrılır.



hikâyenin sonunu tahmin edebiliyorsunuzdur. elbette aşkın gözü körlüğünü kanıtlar biçimde biter. tüm bunlara inanamamış ya da inanmak istememiş adam, her zamanki gibi gider o önceleri cesaretle geçtiği azgın nehir cılız bir çaya dönüşmüştür, öyle olmasına rağmen daha karşı tarafa geçmeden boğuluverir. bu hikâye de aşk gibi burada biter. biter bitmesine de o kadar çok şeyde derki bu kısacık hikâye. öyle ki bu aşk bu körlük olmasa, karşındaki cılız bir nehir olsa da geçemezmişsin sana cesareti veren körlük bittiğinde onu da alıp gidermiş. ama her şeye rağmen aşkı yaşamaya değer ve her gün milyonlarca insan unutamadıkları aşklarının arkasından "bu kalp seni unutur mu" der kimileri de "aşk bitti" diyenlere karşı inatla aşk hiç biter mi? diye sarılır bu uçsuz bucaksız körlüğe.

kolunda altı noktalı bant ve elinde bastonu olmadığı için önceleri anlaşılmaz kör olduğu. fark edince de iş işten geçmiş olur.

klasikleşmiş bir motto. doğrudur, kördür hakkaten de. ama aşkın gözü aşık olunandan başka herkese kördür. sadece onu görürsün, onu düşünürsün. çevrende ne olup bittiğinin farkına varamazsın bi' süre. mal mal gezinirsin öyle ortalıkta suratında aptal bi' ifade ile bi' seni seviyorum ile öleceğini sanacak kadar mutlu olarak. körsündür işte bilemezsin sonunun kötü biteceğini. bilemezsin kandırıldığını.. körsündür.



Kaynak: İtüSözlük