[bluemoon24]

doğruluğuna kesinlikle katıldığım ve fakat neden bunun böyle olduğunu yıllardır çözemediğim durum. aşktan, böceklerden, fallen angellardan, vapurlardan büyük bir melankoli ile bahsedip size bağlanır, sonra da karşılarına çıkan ilk fırlama ile dünyanın en yüzeysel ve vurdum duymaz kadınına dönüşüp sizi terk ederler.



durumu düşündükçe çıldırırsın. tamam, efendi değildin belki. ailesiyle iyi geçinen, bayramlarda dedesine el öpmeye giden o iyi beyaz adamlardan değildin ve hatta psikopatça zevklerin, eylemlerin, hayallerin, uçlarda seyiren düşüncelerin vardı, alkoliktin biraz da, biraz düşperest, efendi adam denmezdi sana, hiç kimse selim ışıkları efendi diye anmazdı, annelerin kirli genç hayatı dediklerindendi seninki. ama sevmesini, bağlı kalmasını, onu tanrıçalaştırmayı biliyordun en azından. hiçbir şeye göstermediğin saygıyı kadınlarına gösterdin. en karanlık gecelerde, en karanlık pencerelerden bakan adam efendi değildi ama, kadının ellerinde bir kediydi, huzur.



fakat her seferinde, tuhaf görünüşlü, cırtlak renkli ve pis sırıtışlı komik adamların gelip kadınlarını çalışını izledin.. her seferinde aynı şey oluyordu üstelik o kadınların o heriflerin yanında hiç olmadığı kadar mutluyken, anlamlandıramadığın bir yüzeysellik ve vurdum duymazlıkla bürünüp duymuyorlardı daha fazla seni.



acını kelimeye döktün, büyük yazarmışsın dediler, bunu roman yapalım dediler. sevinsen mi, üzülsen mi bilemedin. çarpılıp felç geçirmiş bir mona lisa gülüşü asılı kaldı zihninde.



dedim ki: öp beni, çok güzelsin

bunlar kesinlikle son günler



ellerimi kavradın ve tam içine düştük

bir gündüz düşü ya da havale geçirir gibi



bir sabah uyandık ve biraz daha aşağı düştük

kuşku yok ki bu ölüm vadisiydi



cüzdanımı açtım

kanla doluydu g.s.y.b.e.



Kaynak: İtüSözlük