osmanli devletinde arazinin ayrimi
 

* osmanlı devleti'nde arazinin mülk, mirî, mevkuf, metruk ve mevat olmak üzere beş kısma ayrıldığını biliyoruz.

mülk arazi, mülkiyetin kazanılma yollarından veya padişah tarafından şahıslara devlete hizmetlerine karşılık mülk olarak verilen yerleri ifade et*mekte*dir. bu çeşit arazide tam mülkiyet esasları geçerli olup malikleri dilediği şekilde bu taşınmazlar üzerinde tasarrufta bulunabilirlerdi. bu tasarruflar genelde şekle bağlı değildir. sadece ileride çıkması muhtemel anlaşmazlıkları önlemek için uygulamada bu tasarruflar şeriye sicillerine kaydedilmekteydi.

mirî arazi ise, kuru mülkiyeti



* devlete tasarruf hakkı şahıslara ait olan arazilerdir. gelirlerine göre has, zeamet ve tımar olmak üzere üçe ayrılır. bu çeşit arazi üzerinde tasarruf hakkı sahibi olanların, mülkiyeti başkasına devir ve temlik dışında tam mülkiyete yakın şekilde tasarruf etme imkanına sahip oldukları söylenebilir. sözgelimi kendisi ekebilir, başkasına kiraya verebilir ve borcuna karşılık vefâen ferağ edebilir ve zamanla oranları değişse bile mirasçılarına intikal edebilirdi. has, zeamet ve tımar sahipleri yerin sahibi



* sayıldıklarından tasarruf hakkı sahiplerinin bu hak üzerindeki tasarrufları ancak bun*ların huzuru ile gerçekleşirdi. bu gibi işlemlerde has, zaim ve tımar sahipleri yeni tasarruf hakkı sahibine kendi mühürledikleri belge



* leri verir*lerdi.

kaynak:

osmanli hukukunda taşinmazlara tasarruf şekli ve tasarruf belgelerinin günümüz hukukunda geçerliliği

yrd. doç.dr. osman kaşıkçı*

http://www.e-akademi.org/makaleler/okasikci-1.htm

Kaynak: EkşiSözlük