[bluemoon24]

ben yani şu aynada görünen yarı silik kişilik, nasıl olur da kendi kendime usulca ve kendimle çelişircesine seni sevmediğimi söyleyebilirim? aslında tam da ellerimiz hiç ayrılmamak üzere birleşmek üzere iken gelen bu şiddetli dalgalanma, bu derin kırılma, seni benden çok uzaklara attı biliyorum. tanıyamadığım ve belki de hiçbir anlam yükleyemeyedeğim hayaller koşuyor peşimde senin izlerini taşıyan şu köhne evin her köşesinde. rengi yarı gitmiş bir televizyondan acı ile sana dair haberleri dinliyorum boyuna. kendimle müthiş tartışmalara giriyorum sonra. ve hatta kavga ettiğim de oluyor ara ara. bir plastik yağ şişesini ortadan kesip içine yarıya kadar su koymak suretiyle yaşatmaya çalıştığın yetim çiçeğe küfür ediyorum boyuna. kitaplarımla konuşuyorum. en çok da senin bana hediye ettiğin elif şafak romanlarıyla anlaşamıyoruz nedense. oysa seninle ne güzel anlaşır birbirimize sunduğumuz taze meyveleri yerken şımararak derinliğine millet-memleket meseleleri konuşurduk. sabahlara kadar birbirimizde konaklardık. yorgun bedenler, şişmiş gözler ve birbirine geçişmiş duygularla taze zamanlara uyanırdık. usulca çıkarken kendi yuvamızdan arkamızda bıraktıklarımıza son kez bakardık hep.usulca ve mahrem bir varlığa bakar gibi gizlice birbirimizden.

ne kadar acı şimdi sensiz açmak bu evin kapısını. sensiz girmek salona. ayak izlerini filtreleyerek girdiğini görememek ardım sıra. ve sonra hemen girişte boynuma sarılmanı usulca eğilip yanağımdan öpmeni beklemek umutsuzca. sonra seyirtişini izlemek tatlı bir hayal olarak.

ne acı ki bugün burada, bir canlı ceset durmaktadır başkalarından çaldığı ayaklar üstünde. anlık çığlıklar atmaktadır kızarak yokluğuna. gizi silinmiş bir ayna karşısında, resmini bir şehit resmi edasıyla taşıyan gözyaşları akıtmaktadır öylece.

ben şimdi bu sefil ve başı yerden kalkmayan insana nasıl açıklayabilirim aslında senin bu aşkı reddettiğini? ve nasıl inandırabilirim ona aslında senin hiç olmadığını? bu evde gecelerce sokulup onun koynuna kalan kadının artık yaşamadığını? ben şimdi şu yarı deli adama hangi kelimeler eşliğinde onca değer yüklediği aşkının defnedildiğini söyleyebilirim?

sen güçsüz kaldın ve senden sonra ben kendi içimde güçsüz. zira ikimizi birbirimize bağlayan bu aşk artık ümitsiz. imkansız diyordun sen, ama inanmadım hiçbir kerre imkansız şeylerin var olabileceğine evrende.

redd-i aşk, kendinden korkan insanların sığındığı bir köpükten sığınak değil midir? olsun güzelim olsun ne olacaksa olsun diyor ya sevmediğin o şair ancak, -çok üzgünüm ama- ben sana redd-i aşk edemem gülüm zira sen daha güllüğüne doymamış narin bir tomurcuksun!



Kaynak: İtüSözlük