80 kuşağı

[bluemoon24]

apolitik gençlik,kayıp kuşak yani bizler

ilginçtir, mustafa inan da aynı şeyi söyleyen bir insandı kendi dönemindeki gençler için. "bizler ziyan olmuş bir nesle mensubuz." kuruluş döneminden bugüne kadar aradan geçen onlarca yıl boyunca hiçbir şey değişmemiş demek ki. halbuki biz 80 nesli olarak, kendi kimliksizliğimizin farkında olarak ve geçmiş nesillere öykünerek geçiniriz zamanımızı.

konu 80ler olunca dönemi ikiye bölmekte fayda var aslında. çünkü ben 80li yılların 2. yarısından sonra doğan nesli kaybolmuş olarak görmüyorum. en son kaybolan 80-83 arasındaki nesil gibi geliyor bana. 80 yılında doğmuş bir kişi olarak, trt zamanlarını hatırlayabiliyorum. o zamanlar çizgi filmler daha bir insani gibiydi sanki. voltran, lazerion, calimero vs. ile büyümüştük. ister istemez grup içi dayanışmanın önemini bilinçaltına işlenmiş bir çocukluktu bizimkisi. yine perihan abla ve bizimkiler gibi dizileri sadece televizyondan izlemezdik, aynısını yaşardık mahallemizde. şimdiki gibi, grup olsalar bile kendi egolarını tatmin etmek için yarışan çizgi karakterler yoktu o zamanlar.

müziklerde şimdiki gibi değildi. pop da kaliteliydi ve keyif verirdi, rock müzik de. her tür müziğin sözlerinde bir oto kontrol vardı, cıvıklaşmamıştı ve bir amaca yönelik yazılır gibiydi. en azından anlamlı bir bütün oluşturabilirdik şarkı sözlerinden, bir cümlesine takılıp saatlerce düşünebilirdik cümle üzerine.

fakat bunları yaşarken, değişimi de gözlemliyorduk aslında. önce magic box girdi hayatımıza. sonra devamı geldi. fakat yine de aile içindeydik ya da çevremiz mahallemizdeki insanlardan ibaretken farkına varmıyorduk çözülmenin. ne zamanki ergenlikle beraber kendimize ait ilişkilerimiz olmaya başlayınca ve herkesin yakınlarımızdaki gibi olmadığını anladığımızda farkına vardık bu yozlaşmanın. 90ların başlarında artık apartmandaki insanların bile birbirlerini tanımadıklarından bahsetmeye başladık. pop müzik patlamasıyla ortalıkta niteliksiz şarkıların dolaşmaya başladığı zamanlar da, 90ların başlarıydı. diyeceğim şu ki biz, 80-83 arası doğanlar, eskinin son güzelliklerini tadıp da, yeni şeylerden eskilerin tadını alamadığımızı hisseden son nesildik.

bizden sonraki 80liler yeni döneme uyum sağlayarak büyüdüler zaten. kişilikleri bu dönemde gelişti. hiçbir bocalama yaşamadılar belki de bu nedenle, kendilerini ait hissettikleri bir geleceğe sahip olduklarını düşündükleri için. onlar da 80 kuşağıydı, bizler de. fakat aramızda büyük farklılıklar vardı aslında.

sonra edebiyatta postmodernizm rüzgarı iyice güçlendi. bunun kötü bir şey olduğunu söyleyemem, çünkü değişim sürecini hatırlayan ve yeniyi tamamen benimseyemeyen kişiler olarak sığınak gibi gözükmüş olabilir. hiçbir şeyin kesinliğine inandıramazken kendimizi, toplumdan da uzaklaştık belki. bu nedenle apolitik olarak sınıflandırıldık ya da. toplumsal sorunları çözmek yerine, kendimizi çözümlemek için uğraştık çoğunlukla. benmerkezci bir birey olarak algılandık bu seferde. kavramların içinin boşaltıldığını gördüğümüzden, savunmaya değer olanlara da uzak kaldık sonra. yeni çıkan kavramlara da aynı soğukluğumuzu sürdürdük. iyice anlayıncaya kadar yorum yapmadığımızdan, boş, cevapları olmayan bir gençlik olarak gözüktük eski kuşaklara.

fakat 2. dönem gençliği ateşli şekilde inandı bunlara. onlar çoğaldı, biz yerimizde saymış gibi gözüktük bu nedenle. düşünmeden de olsa söyleyecek sözleri olanlar önde olduğu içinde, şu an içinde bulunduğumuz duruma geldik toplumca. bence 2020li yıllara doğru, 80lerin 1. nesil kuşağı olarak bazı cevaplarla ortaya çıkacağız ve başka bir dönemin başlangıcı olacak bu çıkış.

kaybolmuşluk ya da apolitiklik gibi yorumların da popilist ve üzerinde yeterince düşünülmeden yapılmış yorumlar olduğunu düşünüyorum bu nedenle. herhangi bir hazırlanma süreci olmadan, sağlam bir düşünce sistemi oluşturulamaz. biraz daha zaman geçmesi gerek. akışın içinde sürüklenirken, dönemin düşünce sisteminden ayrı ve özgün bir yorum yapmanın zorluğunun ve yetersizliğinin anlaşılması gerek önce. sonrası kendiliğinden gelir zaten.

bir kısmı şu sıralar itü sözlük diye bir yerde gönül eğlendiren nesil

şaşalı 68 kuşağına hep özenen, ama bir daha aynı ortamın yaşanamıyacağı zamanın bahtsız nesli

türk tarihinde ilk tiky'lerin doğduğu nesil

dünya tarihinin her bakımdan en iğrenç on yılı olan 80 lerde doğmuş ve büyümüş,iğrenç müzikler,rezil kıyafetler,darbeler,çifte sınavlarla hayattan bezmiş,psikopatlaşmış insanlar bütünü...

1980'li yıllarda çocukluk dönemini yaşayan , ya da doğmus olan kitle.80 nesli başlı başına sosyolojik bir tartışma konusudur.nasıl bir toplumun kabuk değiştirdiğinin ve de kendini kaybedercesine tüketim toplumu oldugunun , zihin ve de düşünce fakiri haline geldiğinin , dilini kaybettiğinin en güzel simgesidir 80'li yıllar ve de 80 nesli.

80 neslinin belirgin özellikleri , tv insanı olması , yeni herseye kesinlikle iyidir gözu ile bakması , yabancı kültür sevdası , amerikancılık hevesi , kısa yoldan şöhret olma , amerikan insanının en genel özelliği olan toplumun merkezi olma istegi , okumama , yazmama , görmeme , duymama , kısaca tüketmek ve de üretmemek felsefesi gütme.

aile arası tombalalı yılbaşlarının son örneklerini görebilmiş nesil

dayaktan bile anlamayacak kadar aptallaşmış 90 neslinin az tersevrimleşmiş hali.
gözlerini küçük amerika'da açan ilk nesil.

nam-ı diğer özal kuşağı. ilginç bir kuşaktır 80 kuşağı. darbeyle yaşıt, özal ve liberalizm kelimeleri arasında büyümüş, 68 ve 78 kuşakları tarafından sürekli apolitiklik ve özal kuşağı olmakla suçlanmış nesil. anne ve babalar tarafından sürekli apolitikliğe sevkedilmişlerdir. çünkü anne ve baba 68 ve 78 dönemlerinde çok acılar çekmişlerdir ve çocuklarının bu acıları çekmesini istememişlerdir ve fakat onların bu tutumu ortaya amacı olmayan bir nesil çıkarmıştır. bu kuşak hala o dönemlerin etkisini üzerinden atamamıştır. garip, biçare bir kuşaktır 80 kuşağı...



ülkenin yokluktan varlık içinde yokluğa, herşey bozukken daha da bozulmasına, ekonomide dışa açılma bunun hukuki ve sosyal altyapısı iyi hazırlanmadığından kaynaklanan yozlaşmaya tanıklık etmiş ve bunlarla büyümüş geçiş neslidir.



asıl endişeye düşüren nesil çocukluğunu 90'lar ve 2000 lerde geçirenlerdir.

yıl itibariyle 26 yaşının içinde bulunan, artık yavaş yavaş kartlamaya başlayan yaşlı nesil.


bugün belki de yozlaşmayı mahallenin köşesindeki bakkalın altına mıknatıs koyduğu kantardan daha hassas ölçebilen topluluk..

gaz yağı alabilen ellerini saklambaçda yüzüne sürdüğü için annesinin terliği ile haşir neşir olabilen sadık bir dost

belki de abilerinin siyasal düşüncelerini ve traji-komik aile kavgalarının fon müziği olduğu ve misafirler için yapılmış misafir odasında televizyon yayınının başlamasını bekleyenlerdi. kim bilir çoğu dahi babasının onu kumanda gibi kullanmasından hoşlanırdı..çünkü bu bir vazife düsturuydu..

insanların gözlerine bakabiliyorlardı çünkü bu bir bilinmeyen hüsumdu...

.

.



Kaynak: İtüSözlük