[emabel]

Belkide beni en iyi sen anlarsın.aynı kaderi paylaşıyoruz çünkü.toparlanamıyorum bi türlü be böyle biri değildim ne oldu bu kadar anlayamıyorum.hep kötü geçti şimdiye kadar hamileliğim.4 ay hiçbişey yemedim sadece serumlarla beslendim sonra şiddetli bir kanama günlerce yine hastanelerde....ve en sonunda da bu acı...çok üst üste oldu belkide ondan bu kadar yoruldum.artık ne hastane ne doktor görmek istiyorum.çünkü yine kötü bişeyler duyacakmışım gibi geliyor.ama tabi onlarsız da olmuyor.sıkışınca onlara koşuyoruz hemen.allh eksik etmesin.allah bizi çocuklarımıza eşlerimize bağılasın inşallah..

[baran1907]

selam dostum ben ailenin 2. cocuguyum benden büyük bir abim var.annem abimden önce 3 kardeşimi bakımsızlık yada cahillikten kaybetmişler.anneminde senin gibi çocukları kaybetmiş.
bu sorunu bi tek sen yaşamıyorsun yani.senin gibi yaşayan bir çok kişi var eğer kendini salıverirsen daha çok şeyini kaybedersin.onun için sımsıkı sarıl hayata sakın bırakma

[sem2008]

hiçbir kelimenin senin acını dindirmeye yetmeyeceğini düşündüğünü biliyorum ama inanki o küçük kızın sana,'' anne üzülme ben burdayım'' diyor bence ve diğer arkadaşlarında dediği gibi o özel bir bebek ve belkide ikiz eşi olarak dünyaya gelecek olan oğlun daha sonra yine senin hayatına girecek şu an belkide o tam sağlıklı bir bedende olamayacağı için gitti ve belkide bunu kardeşi ile konuştu kimbilir, ama onun daha sonra yine senin hayatına ,senin yine çok seveceğin oğlun olarak geleceğine eminim ben ve sen zaten o an geldiğinde bunu hissedeceksin,hayatta herşeyin bir nedeni var ve olumlu enerjiler olumlu ve güzel şeylerin ortaya çıkmasına neden oluyor bunu unutma!kendini toplaman ve gerekli güce sahip olduğunu hatırlaman yeterli, bak göreceksin herşey yoluna girecek senin yapman gereken kendini toplayıp kızının yüzüne bakacağın,onunda sana sevgi dolu gözlerle seni tanıyarak, sessiz kelimelerle ama bol tatlı gülücüklerle sana bakacağı ve onu kollarına alacağın günü düşünmek olsun düşüncelerini olumlu yönde tutmaya çalış olumsuz birşey aklına geldiğinde hemen ''iptal''de ve kendini sevginin yoğun enerjisine bırak!,göreceksin herşey yoluna girecek!

[hayat kadere inat]

merhaba geçmiş olsun siz çok doğru yerdesiniz burada olağanüstü bir paylaşım var kısa sürede bu acınızı hafifletecek sizin hayata sıkıca bağlanmanıza yardımcı olacak cesur yüreklerin yanındasınız.İnsanlar yaratılmadan önce ruhlar alemi yaratılmıştır.bizi yaradan böyle uygun görmüş bunun için kimi suçlayabilirizki?takdir ilahi bu açıdan arştırma yaparsan biraz daha rahatlarsın tekrar geçmiş olsun Allah karnındakine uzun ömürler versin dualar her kilidin anahtarıdır

[imran_06]

allah büyüktür

[pisimbat]

emabel Nickli Üyeden Alıntı

merhabalar herkese.siteye yeni üye oldum.çok zor günler geçiriyorum.28 haftalık hamileyim.bebeklerim ikizdi ve 4,5 aylıkken erkek olan karnımda öldü çok acı veriyor hala...kızımsa yaşıyor.ben o günden beri herşeyden kaygı duymaya başladım.hayatın boş bir kara delik olduğunu ve her geçen gün beni içine çektiğini düşünüyorum.anksiyete ve panik atağım var.mutlu olmaktan ,gülmekten,yemek yemekten herşeyden hatta hayal dahi kurmaktan çooook korkuyorum.hayata uyum sağlayamıyorum.bir an çıldıracağımı öleceğimi hissediyorum.ilaç da kullanamıyorum.hamileliğimden heyecan bile kalmadı bir an önce bitmesini istiyorum.çünkü heran bişey olacak gibi geliyor.diğer bebeğimide kaybetme korkum var.ne yapsam kafamı toplayamıyorum.kendimi kandırdığımı düşünüyorum.ne olur yardım edin...ne yapsam ne etsem bilmiyorum.sadece korkuyorum...ama herşeyden....

öncelikle geçmiş olsun diyorum size ,kötü bir olaya yaşamışsınız ,ama bunun yanında kızınız hala sizinle ve doğmak için günlerini sayıyor size anne diyeceği zamnaları düşünmelisiniz onunla parka giideceğiniz günleri ,belki ilerde ilk erkek arkadaşı için size dert yanacak allah bir kapıyı kaparsa diğerini açar bence çok tatlı bir kızınız olacak ,içinizdeki endişeler çok normal ama düşünceleriniz olumlu tutmaya çalışın sevgilerimle sitenizin si.

[gülpor]

emabel Nickli Üyeden Alıntı

merhabalar herkese.siteye yeni üye oldum.çok zor günler geçiriyorum.28 haftalık hamileyim.bebeklerim ikizdi ve 4,5 aylıkken erkek olan karnımda öldü çok acı veriyor hala...kızımsa yaşıyor.ben o günden beri herşeyden kaygı duymaya başladım.hayatın boş bir kara delik olduğunu ve her geçen gün beni içine çektiğini düşünüyorum.anksiyete ve panik atağım var.mutlu olmaktan ,gülmekten,yemek yemekten herşeyden hatta hayal dahi kurmaktan çooook korkuyorum.hayata uyum sağlayamıyorum.bir an çıldıracağımı öleceğimi hissediyorum.ilaç da kullanamıyorum.hamileliğimden heyecan bile kalmadı bir an önce bitmesini istiyorum.çünkü heran bişey olacak gibi geliyor.diğer bebeğimide kaybetme korkum var.ne yapsam kafamı toplayamıyorum.kendimi kandırdığımı düşünüyorum.ne olur yardım edin...ne yapsam ne etsem bilmiyorum.sadece korkuyorum...ama herşeyden....

slm arkadaşım,çok zor günler geçiriyosundur,zor günlerin geçmişte kalması dileğiyle...

[yurdahal]

Gerçekten zor ve üzücü bir olay yaşamışsın.

Fakat aldığın her nefes, aklından geçen her düşünce karnındaki o minicik yavrunun gelişiminde bir rol oynayacak. Zor da olsa, içinden belki şu an gelmese de kendini toparlamak zorundasın. Büyüme sürecinin anne karnında geçen dönemi, aslında en etkili dönem. Şu an hissettiklerini onun mayasına katmak istermisin bir düşün. Onun mayasını sevgi ile ve güzel düşüncelerle yoğur. Bu yüzden lütfen hayata sarıl ve karnındaki yarvuna güzel duygular yolla.

Diğer yavruna gelince, kısacık ziyareti için ona teşekkür et. Ona sevgini ve ışığını yolla. O nerede olursa olsun, onu sevmeye devam edebilirsin. Sana bir deneyim yaşatmak için zor olan bir görevi yüklenmiş yüce bir ruh olduğunu sakın aklından çıkarma.

sevgilerimi gönderiyorum
yurdahal