günlük böyle mi olur bilmiorum ama buda benim günlüğüm....

[alen]

duygu ve düşüncelerini tam ifade edemeyen,kelime hazinesi dar bir insan kendini ne kadar açabilirse o kadar anlatmaya çalışacağım beni...

merhaba :=) (Allahım ya on dakikadır nasıl giriş yapacağımı düşünüyorum) galiba hayatımı kategorilere ayırsam daha iyi olacak.

hah.şimdi mevzu derin hocam:=)

yok ya yazamadım bir şey...çünkü kafamda milyonlarca duygu var sanki..her an her saniye hissiyatlarım değişiyor...

yazıyorum lahn..aklıma ne gelirse yazıyorum

ben bu hayatı lise2'de sorgulamaya başladım.lise2'ye kadar hep eziktim .okulda hep popüler olmak istiyordum ama içimden birisi tutuyordu.delilik yapmak istiyordum,yapamıyordum.sevdiğim kıza teklif etmek istiyordum edemiyordum.kendimi ön plana atmak istiyodum,atamıyordum.her lise öğrencisi bir şekilde denemek maksatlıda olsa sigara içer ama ben içemiyordum..ama bunları hayalimde çok güzel başarıyordum..mesela hayalimde gidip sevdiğim kıza teklif ediyor,benim teklifi kabul ediyor kız...tüm okul beni konuşuyor bana gıptayla bakıyor gibi..bunları zihnimde çok güzel yapıyordum...yapamadığım şeyleri hep zihnimde yapıyordum,ruhumu böyle doyurmaya çalışıyordum.çok eziktim,topluluk karşısında,dershanede soru sormak istiyordum ama soramıyordum.içimden hadi hadi hadi.diyordum olmuyordu..sonra vazgeçiyordum.zihnimde canlandırıyodum herşeyi,zihnimde hocaya soru soruyor,cevap alıyordum...arkadaş ortamında hiç konuşamıyordum,en geriden ben yürüyordum...ama onlarla yürürken zihnimde hep onlarla konuşuyordum..kalabalık ortamlara girince herkesn bana baktığını sanıyordum..ya kırmızı ışıkta karşıdan karşıya geçince bile arabadakilerin bana baktığını düşünüyordum ben..----bütün bunların sebebi yetiştiğim ortam,ailemin bana karşı izlediği yanlış tutum ve belki doğuştan getirdiğim bir takım özellikler diye düşünüyorum.Ama şu bir gerçek anne ve babanın kişisel özellikleri onların yetiştirme tarzı bir birey için çok ama çok önemli..anne ve baba kişiye özsaygıyı öğretecek,anne ve baba kültürlü olacak.anne ve baba güçlü olacak.benim babam hiç bir zaman benim idolüm olmadı ama bu hayatta bir tek babama kin beslemedim..anneme bile ben kin besledim..hayatta en çok onu sevmeme rağmen...evet ya benim psikolojimi ailem bozdu..ama onlara artık kızmıyorum,annem ilkokul mezunu babam ortaokul.bana ne verebilirlerdi ki...beni ne kadar anlayabililerdi ki...hissettiğim duyguları,bir gencin isteklerini nasıl anlayabilirlerdi nasıl nasıll...hayır kızmıyorum artık onlara hayır hayır------

lise2'de bu hayata bir şekilde dur demem gerektiğini anladım.ve ilk kişisel gelişim kitabımı o zaman okudum..kitabın hepsini okumadım..ama kitaptaki altı çizili cümleleri sürekli okuyordum..ve onları benimsemeye çalışıyordum...evet yine hocaya soru soramıyordum,yine ruhumda eksiklik vardı ama o da ney??okulun en güzel kızları benim çevremdeydi artık..diğer sınıflardan tenefüslerde bizim sınıfın kapısına kızlar gelir..benle konuşmak için can atarlardı..ama ben çok korkardım...hiç pas vermezdim ama içim hep konuşmak isterdi onlarla...sonra lise2'de bir kız geldi bizim sınıfa..o geldikten sonra okulun en popüleri oydu artık.çünkü onun kadar güzel birisi yoktu okulda..o kız bile bana off ne süper erkek demişti..her tenefüs gelir benle konuşur ama ben hep utanır,kafamı eğer bir fırsatını bulup kaçmak isterdim...kızlardan yana herşey güzel gidiyordu...ama hafta sonları dershaneye gidemiyordum..hafta sonları kendimi çok çirkin,sevimsiz aptal biri gibi görürdüm.yine o eziklik ruhu bedenimi sarıyordu...evden dershaneye diye çıkar,en ıssız yerlerde gezerdim..kimseye görünmek istemezdim hafta sonu..ama hafta içleri tekrar okula gider bambaşka biri olurdum okulda.evdede sürekli yarı çöküntü içindeydim..garip gerçekten..bu durum lise3'tede böyle devam etti...sonra üniyi tabiki kazanamadım...ikinci sene yine kazanamadım..3.sene zar zor kazandım.:=)
çünkü dershane dönemimde artık bambaşkaydı...lise3'ten sonraki dershane dönemimde artık kendime biraz daha güveniyor okulda yaşadığım duyguları dershanedede yaşıyordum..bu sefer kızlardan dershanede teklif alıyor hepsini reddediyordum..sonunda birini kabul ettim...kız çok güzeldi ama sevmiyordum.. ama onla çok güzel vakit geçirmeye başlamıştıık.daha doğrusu kızla dershaneden hep kaçardık.sınavı nasıl kazanayım :=)

ve bu dönemde ailemin yanlış tutumları hep devam etti bana..evet dışarda belki biraz kendimi bazı konularda aşmıştım ama ailemin bu yanlış tutumları beni kahrediyordu...ve sonunda aileye isyan başladı...aileme sürekli bağırır bana karışmamaları gerektiğni söylerdim..geceleri böyle bağırdığım için vicdan azabından nasıl ağlardım anlatamam.ama gündüz maskemi takar psikopat rolü oynardım.bir gün bu rolün gerçeğe dönüşeceğini bilmeden..bir süre sonra aileme laf dinletmeyi bşardım..artık sözlerim etkili oluordu. içkiyede başlamıştım..geceleri eve geç gelirdim ailem bir şey demezdi..bütün bunları niye yapıyordum ben ya...offffff.. içim burkuldu şimdi ha.:(:(

ailemin bana karşı yanlış tutumlarını bastırdıktan sonra..büyük bir zihin savaşıda verdim tabiki..beynimde ailemin yaptıklarını unutyorum,onları takmıyorum gibi falan işte.ondan sonra ben artık bambaşka biriydim..artık kendime güveniyordum..espriler yapıyordum..aklınıza gelebilecek her türlü çılgınlığı yapabiliyordum..ülkemi çok sevmeme rağmen bir gün herkesin içinde istiklal marşı çalarken yürüdüm..birinin beni durdurmasını bekledim.yürüdüm yürüdüm..ve birisi durdurdu beni..niye durmuyon marşı duymuyonmu dedi bana..duyuyorum ne olmuş dedim ve 35 yaşlarındaki adama tekme tokat girdim...bunu niye yaptım onuda bilmiyorum..arkadaş ortaımında sürekli konuşuyordum kimse susturamıyodu beni..saçmalamakta üstüme yoktu..45-50 yaşlarındaki adamlarla içmeye başlamıştım..çok neşeliydim. çok uçuk davranıyordum.. ama suratımda hep bir kızgınlık ifadesi vardı neşeliyken bile kızgındım ruhum isyan ediyordu.ruhum önüne engel çıksada onu büyük bir hınçla ezse diyordu..üniye gittim,kendimi yine kötü hissetmeye başladım..arkadaşlarla kavga ettim.hoca bana bir şey dese hemen sert bir çıkışla ve bakışla susturuyordum hocayı..eğer korkunuz hiç yoksa neler yapabileceğinize inanamazsınız...bazı günler okula gitmiyordum..yemekhanede yemek yiyemiyordum..korkularım sanki yine başlamıştı..ve bu korkuları bastırdıkça psikopatlaşıyordum...

sonunda ablam, benim psikiyatrik tedavi almam gerektiğini söledi.ilk önce reddettim ama ailem benim için çok üzüldüğü için...kabul ettim..psikiyatriste gittim..bipolar affektif bozukluk teşhisi koydu..6-7 ay günde 3 tane hap içtim ..günde 16-17 saat uyuyordum...suratım balon gibi şişmişti.göbeğim çıkmıştı..sokakta yürürken gözlerimi açamıyodum..herkes bana bakıp gülüyordu..ama umrumda değildi..kafam rahattı o zaman..ruhum dingindi..sonra bir kızı sevdim ve hapları bırakmam gerektiğine karar verdim..bıraktım göbek eritmeye çalıştım bir süre..ama günde 5 mekik bile çekemiyordum..haplar gerçekten mahvetmişti beni..ve ben herşeye rağmen sevdiğim kıza teklif ettim o tipsiz halimle ve tabiki rettedildim..ve benim için hayatın sonuydu artık.hayata belki o kızla sımsıkı tutunabilirdim..güç kazanabilirdim onla ama olmadı...

evet ölmeliydim.aileme veda mektubu bile yazdım..ve gitim eczanelerde zehir aradım..aslında zehir bulmak falan kolaydı ama benim aradığım beni uykuya daldırır gibi öldürmesiydi..acı çekmeden ölmek istiyordum..eczacılara böyle hap aradığımı sölüyordum..onlar yok diyolardı..sonra eve geldim ve bu siteyi buldum...sorgusuz sualsiz tutundum bu siteye...bu siteyi bulunca ölmeyi erteledim çünkü çok başarılı olabilridim bu telkinlerle..ve benim sevdiğim kıza tekrar teklif edebilirdim..evet edeceğim tekrar sevdiğimi söleyecem..kabul edecek kendime aşık edecem ve tekmeyi basacam yada basamam bilmiorum ...

aslında 5-6 ay sonra böyle bir günlük açıp sadece değişimimi yazacaktım.ama şimdi yazdım işte..aslında herşeyi tam anlatamadım ama aklıma ne gelirse yazdım.aklıma gelipte yazmadıklarımda var...sana ara sıra uğrayacam günlük..benim duygularım çok oynak o yüzden bazen çok mutlu olduğumu bazen yerlerin dibinde olduğumu yazabilirim ama ne olursa olsun sana yazacağım içimi dökecem...biliyorum telkinlerde yeniyim ama bu telkinler işe yarıyor ve yaramaya devam ediyor..belki bu yazılarımı ilerde okur ve sadece gülerim...ben değişmek istiyorum...ben kinci bir insanım..bana yapılan söylenen sözleri evet unutamıyroum..bir şekilde hesap sormak istiyorum ama bunu yapamıyordum..telkinlerden sonra yeri ve zamanı geldiğinde dürüstçe,etkiki cümlelerle tepkimi koyabilmeyi başarabileceğime inanıorum..psikopatlaşmadan tepki koymayı başarabilirim....şimdilik hoşçakal...

günlüğün hayırlı olsun güzel değişimlerinle dolsun günlüğün

[MuminOKAN]

günlüğün hayırlı olsun alen.

eşikten dönmen çok büyük mutluluk bizler için.
bi ara bende r etmeyi düşündüm. hatta ediyordum, elimde o kadar harika bir fırsat var di ki anlatamam. işaret parmağımı oynatmam herşeyi değiştirecekti. fakat o 20 saniyeyi atlattım.
biliyor musun?
iyi ki atlatmışım.

bak... senle tanıştık super

iyi olmamış mı?

merhaba günlüğün hayırlı olsun burda olmakla hayatın değişime başladı diyebilirim güzel haberlerini bekliyoruz herşey gönlünce olsun

[sanemce]

sevgili alen

çok şanslısın çünkü buradasın ve değişim gelişim adına çıktığın yolda başarısız olman imkansız..
birçoğumuz geriye dönüp baktığımızda, haketmediğimiz şeyler yaşadığımızı görüyoruz ve neden diye sorguluyoruz..neden.neden.neden.
"neden" diye sorgulamak bize sadece zaman kaybettirir. hepsinin cevabı var aslında hoşlansakta hoşlanmasakta. bizim amacımız nedenleri bulmak değil tabi ki.. geçmişe bir kalem de çekemeyiz.. yaşadık onları biz.. yok sayamayız..
öfkelendik..hüzünlendik..mutsuz olduk.. mutlu da olduk bunların yanısıra.. tüm bunlarla yoğrulduk ve "biz" olduk..
bundan sonra yapmamız gereken önümüze bakmak.. bu günlerimizi yaşamak.. söyleyene kolay diyeceksin belki.. ben de yıllarca geçmişime yandım durdum.. bugünüme yansıttım, bugünümü de zehir ettim.. ne geçti elime?? koca bir HİÇ..
kim duydu üzüntülerimi... kim sildi gözyaşlarımı... HİÇ KİMSE.. olduğum yerde saymaktan başka hiçbir işime yaramadı tüm bunlar.. yürüyeceksin.. dimdik ve güçlü olacaksın hayata karşı.. seni senden başkası yıkamaz unutma..
başkalarına saygı duymalıyız tamam ama en çok kendimize saygı duymalıyız.. en çok kendimizi sevmeliyiz ki, kişilerden sevgi bekleyebilelim..
bu forumda okuduğum ve çok hoşuma giden bir söz var.. küçük dağları ben yarattım, büyükler miras kaldı diyeceksin..
telkinleri dinle, buradaki engin bilgilerden faydalan ve küçük dağları ben yarattım edasıyla çık yola.. gör bak neler olacak..
başkalarını şaşırtmakla kalmayacaksın, kendinde şaşıracaksın değişimlerine..
yalnız değilsin.. sen izin verdiğin müddetçe yanındayız..

saygılı sevgiler

[bigci]

öncelikle günlügün hayırlı olsun

önce sunu diyim psikologun faydasını sonradan sonraya varıyorsun bende ilk baslarda gitmek istemedim polis zoruyla götürdüler :d insan bi evde esrar içerken yakalanınca illa zorla ameteme yatırıyolar bende kullandım senin kullandıgın ilaçları ama faydasını gördüm vee diyorumki şimdi keskee her sey dunyamı yıkmadan sorunlarım en basındayken ailem bana git dedigi zaman gitse idim ve bazı anlar geliyoki insan hayatında icinden cıkamıyo psikolojik yardım istiyo

ve ölüme gelelim ölmek çaremi ? al ben 3 kere denedim 3 ündede ölmedim ama birileri öldü kimmi? ailem ölüp ölüp dirildiler bunu onlara yapmaya hakkım yokdu

bence sende kendine ceki düzen ver ailene sım sıkı tutun her seyden herkezden önce özellikleee bir kızdan önce anne ve babana sahip cık onlara tutun

mutlu ve sevinçli haberlerini bekliyoruz saglıcakla kal

DÜNYANIN EN CESUR GÖRÜNEN KORKAĞI BENİM

türlü ümitlerle atölye açtım..artık benimde atölyem ve işçilerim vardı..hemde şehrin göbeğinde..herkesin günü 24 saattir ya ..benim günlerim 36 saatti...uyurken bile yatağa değil koltuğa yatardım en rahat edemeyeceğim şekilde, rahat yatağa yatarsam çok uzun süre uyumaktan korkardım..çok çalışmam lazımdı.atölye açmam lazımdı..açtım atölyeyi..ne büyük bir tatmin..allahım..istediğim bir şeyi başarmış olmak..harika
yine çok çalışıyorum, ablam yanımda...tüm dükkanlar kapanır....çarşı boşalır..biz iki kardeş ertesi gün işçilerin dikeceği malı keserdik..saatler gecenin ikisini, üçünü bulur..bazen eve gitmez.kesim masasının üzerinde uyur, bazende bir kaç saatte olsa rahat yatağımızda uyumak için eve giderdik o, saatte, o saatte, çerşıda daima korkutucu insanlar olurdu..biz korkmazdık canım..korkuda neymiş..birbirimizden gizli atölyedeki en büyük makasları cebimize koyardık..yürüken ayak seslerimiz sokaklarda çınlardı..hani gecenin o saatinde orada olan insanlar varya..başka köşelere kaçarlardı..sanki önümüze çıksalar başlarına geleceği sezmişçesine...meğer ne kadar korkarmışız..bunu kendime çoook sonraları itiraf edebildim..ve şükür ettim...çok şükür, o günlerde, cesaretimi isbatlamak zorunda kalmadım hiç..

allanciğim günlüğün hayırlı olsun ablam..

[ametist]

günlük böyle mi olur demişsin ,evet bence tam da böyle olur .günlüğün hayırlı olsun,sendeki değişimi bizlerle bu günlük vasıtasıyla paylaşacağın için teşekkürler .bunu paylaşabilmen bile mücadelenin başladığının en açık göstergesi bence .intahar kötüdür mutlaka ama ,geçmişin muhasebesini yapmanı sağlamış.her kötü olay vs,çok daha iyi gelişmelere gebedir ,buna inanmak lazım sanırım.şimdi sen ,yaşamak istediğin hayat nerde?ve sen o hayatın neresindesin ,bunun tecrübesini yaptın .sen"ben değişmek istiyorum...ben kinci bir insanım..bana yapılan söylenen sözleri evet unutamıyroum..bir şekilde hesap sormak istiyorum ama bunu yapamıyordum"demişsin.iyi olduğunda eminim ki bunları bi kenara bırakıp,bu tecrübeler seni olgunlaştırdığı için yaşama onlara içinden teşekkür ediceksin içinden .bizi habersiz bırakma kişisel kurtuluş savaşından galip çıkacağına eminim ,herşeyin gönlünce olması dileğiyle .

[shamanic]

merhabalar alen..

sen beklemiyordun ama ben bekliyordum.. güzel bir günlük açmanı.. super

tam zamanında bence..

içindeki gelgitleri boşaltacaksın ki yerlerine yeni olmasını istediğin en iyi ve doğruları yerleştireceksin..

acı çekmek ölmekten daha çok cesaret ister der napoléon...cesaretinden dolayı seni tebrik ederim..
değişim bazen acıyla olur ama bu süreç geçicidir.. önemli olan bu durumun içerisinnden öğreneceklerimizi alarak.. yaşayarak çıkmaktır..

dünkü acılar bugünkü sevinçlerimizin kaynağı olmuştur pollok

kaynağında ki mutluklarını ve başarıyı en kısa sürede huzurla yaşaman dileklerimle..

sevgiler..

[alen]

bak işte lahn arkanda karakterli,güçlü insanlar var...hala neye yakınıyorsun...sen başarabilirsin evet ya başarabilirsin...hepinize teşekkür ediyorum..bir gün hepinizle tanışmak istiyorum...ve galiba sizleri seviyorum...

merhaba günlük, bugün meditasyon yapmam gerekiyordu...siteden çok iyi bir arkadaşının gönderdiği çekim yasası meditasyonunu 21 gün yapmam gerekiyordu..lahn sadece 21 gün ... ama bugün yapmadım..arkadaşların içmeye davet etti ve ben oraya gittim..aferin bana..içerken mutlumuydum..hayır tabiki...bir an önce kaçmak istiyordum ama olmadı..aferin tekrar...
ya zaferlere koşacan ya koşacan yada koşacan...koşacaaaaaaaaaaaaaaannnnnnnnnnnnnnnnnnnn n lahhhhhhhhhhhnnnnnnnnnnnnnnnnnnn...koşman lazım ...anlasana artık...zaman doluyor...sevdiğin kız belki başkasına vurulacak bir gün..anlasana lahn..bir ömür geçirebileceğin kız başkasıyla bir ömür geçirebilir..gerizekalı insan...hadi hadi hadi lahn..savaş ve başar hadi lahn...sarhoşta olsam meditasyonu yapmam gerekiyor galiba...ağla lahn ağla...kendine ağla...şu haline ağla...ayıp ya ayıp şu yaptıkların gerçekten utandırıcı... günlüğüm sana gıcığım ha biliyonmu...sana inat bu sayfaları tertemiz yazılarla dolduracam... hoşçakal....