Novosibir'ın günlüğü

[Novos]

Sevgili günlük merhaba. Bu vakitten sonra seninle hayatıma dair yaşadıklarımı, değişimlerimi paylaşacağım. Bismillah diyelim başlayalım.

güzel haberlerini okumak için sabırsızlanıyoruz....

[Novos]

Teşekkür ederim Asalett inşallah.

[ametist]

günlüğün hayırlı olsun caribbean.gelişmeleri takip edicez,burdan .sağlıcakla kal

[shamanic]

merhabalar caribbean..

değişim aşamalarını bizlerle paylaşma kararı aldığın için teşekkür ederim..

dilerim hedeflerine kısa sürede kolaylıkla ulaşırsın..

günlüğün güzelliklerle dolsun..

sevgiler..

[Novos]

kısmen teşekkür ederim ilgin için sen de sağol super . shamanic sana da teşekkür ederim iyi dileklerin için

[imported_terra]

Sf'li olduğumu bundan 3 ay kadar radyo programında öğrenmiştim. Hiç dert etmemiş geçici bir durum olduğunu düşünerek hayatıma devam etmeye başladım. Meğer bu sf hayatımı alt üst ediyormuş da hiç haberim yokmuş. Son iki senedir uyku problemlerim yaşamımı altüst etmeye başlayınca psikoloğa gitmeye karar verdim. İki ay önce randevu alıp gittim doktora doktorla görüştüğümüzde, ona sf'li olduğumu söyledim o da buna çok kızdı nereden biliyorsun da kendi kendine teşhis koyuyorsun dedi. Geceleri uyuyamadığımı, sürekli beynimde konuştuğumu, insanlarla, okulda arkadaşlarla iletişim kuramadığımı söyledim. Doktor da bana bazı tavsiyelerde bulundu konuş sen de başkalarıyla, senin ne eksiğin var başkalarından falan dedi. Bana iki tane antidepresan yazıp onları sürekli kullanmamı söyledi. İlaçları ne yazık ki 2-3 günden fazla kullanamadım. İlk kullandığımda sabah ilk defa kendimi zinde hissettim ve kafamdaki her zamanki ağrılık yoktu çok mutlu olmuştum. Sanırım artık düzeleceğim demiştim kendi kendime ama okula gittiğimde ilaç etkisini göstermiş ve uyuşuk bir hale getirmişti beni uyumamak için zor tutuyordum kendimi ve dersi rüyada gibi dinliyordum. Uyuşuk bir şekilde hiç bir şeyi anlamıyordum. Bu nedenle de ilaçları bıraktım. Sf hakkında başlarda geçici bir durum olduğunu düşünmüş, önemsememiştim. Ben hala eski bendim ve halimden memnun değildim. Okulun sonlarına doğru sf'yi araştırmaya başladım. Sf ile ilgili bir siteyi inceledikten sonra kafam dank etmişti. Orada yazanlar da benim gibi insanlardı. Yaşamları benim gibiydi. Halbuki ben sf'den dolayı yaptıklarımın karakterimin bir parçası olduğunu sanardım hep meğer bu sf benden neler neler alıp gitmişti . Yıllardır hayatımın siyah-beyaz film şeridi gibi aktığını o an anladım. Mesela yolda yürürken hep yere bakıyormuşum ben ama farkında değilmişim, o andan sonra karşıya bakmaya yere bakmamaya dikkat ettim. Sf'nin şifreleri yavaş yavaş çözülüyordu. Karşıma bakmaya başladıktan sonra kendime güvenim gelmeye başlamıştı. Sf sitesini incelememin 2 veya 3'üncü günü kendi kendime ağlamaya ağlamaya başladım . O an kendimi yeni yeni farketmeye başladım. Ağlamak gerçekten beni rahatlatmıştı yıllardır içimde kalanların adeta dışarı saçılmasıydı. İki gün boyunca site de okuduklarımdan etkilenerek ağlıyordum küçük bir çocuk gibi. Ankara'da yalnızdım bu süre içinde yalnız kalmam da çok etkili oldu kendimi bulmam da. Sonra ablama durumumu açıklamaya karar verdim. Kardeşin hastaymış sf'liymiş dedim. Sf ile ilgili araştırma yapmasını söyledim. O günün akşamı ablama mesaj çektim bu durumla ilgili o ana kadar fazla konuşmazdım ablamla, fazla mesaj da çekmezdim. Ablam da anlamıştı artık neler olduğunu, değişimin farkındaydı. Sonra ablamı aramaya karar verdim. Aradım ablamı ve bilinçaltımda kalmış beni yoran, sıkan, kafamı meşgul eden herşeyi anlattım hüngür hüngür. Bana kötülük yapan arkadaşlarımı ne yaptıklarını. Babamın annemin küçükken attıkları dayakları. Bunlar meğer açıklanmayı bekliyormuş kafamda durup beni yıllardır etki altında bırakmış. Annemi babamı artık affettim sonuçta ana baba yar oluyor. Hataları oluyor bazen işte. Annem küçükken çok yaramazlık yaptığım için, giydiğim elbiseyi toz toprağa bulanarak kirlettiğim için hep döverdi. Ben de hiç birşey olmamış gibi yine devam ederdim . Çocukken insan salak mı oluyor ne. İlkokulda köyde babam hem babam hem baba hem de öğretmendi. Grup çalışması yapılır herkes gruptaki görevine göre bir iş yapardı. Bana niye olduysa sözcülük görevi verilmişti. Bir konuyu ezberlemem ve anlatmam lazımdı. Anlatmaya sıra gelince ezberlediklerimin hepsini unutmuş ve hiç bir şey anlatamamıştım. Babam da beni yerlere yatırıp tekmelemişti. Çok üzülmüştüm yıllar boyunca bu olaya. Sanırım bilinçaltıma kazınmış ve hayatım boyunca beni etkisi altına almış. Ama şimdi rahatım. Çok fazla üzülmüyorum eskisi gibi. Babam da liseden beri dövmüyor. Hayatımdan artık bazı arkadaşlarımı şutlamaya başladım. Çocukluğumda bana kötü davrananları affetmiyorum. Ne halleri varsa görsünler. Ablamla konuştuğum akşamın sabahı uyandığımda mucize gibi bir şey oldu sanki bilgisayara format atmış gibi bilinçaltıma yeni bir şey yüklendi. Uyandığımda sf ile okuduklarım tekrar etmiş beynime telkin edilmişti. Farklı hissediyordum kendimi zinde kalkmıştım başımdaki o müthiş ağırlık gitmişti. Kendime yenibir rota çizdikten sonra hayatım değişmeye başladı. Küpe taktım kulağıma ve evde bayat ekmek vardı. Ekmeği güvercinlere vermek için evin yakınında ki bir parka çıktım. Sokakta şarkı söylüyordum, önüme değil karşıma bakıyordum dünyaya meydan okur gibi. Güvercinlere ekmekleri bölerken bir amca geldi yanıma geldi. Çok iyi yapıyorsun, sevap yazıldı hanene dedi. 2-3 dakika konuştuk amcayla. Kendime güvenim gelmeye başlamıştı. İkinci gün kitapçıya gittim kitaplara bakarken bir kıza kitaplar çok pahalı dedim kız sadece başını salladı. Başka bir kız the secret'ı inceliyordu. Ona da bu secret nasıl bir kitap diye sordum. O da şöyle dedi Evrene ne verirsen sana onu verir. Yani evren hakkında ne düşünürsen o da dönüp dolaşır sana gelir dedi. Maksat bir şeyleri aşmak değil mi sordum işte. Kendime güvenim daha da gelmeye başlamıştı. Okulda kütüphanenin girişinde merdivenlerde otururken daha önce bir kez gördüğüm bir kız geçiyordu. Kitabımla ayaklarını engelledim. Çok mutlu oldu. Aaa nasılsın dedi. Sınavlardan falan konuştuk 1-2 dakika. Daha sonra voleybol sahasında arkadaşlar varmış oradan geçerken gelsene dediler. Birlikte oyun oynadık tanımadığım bir kaç kız vardı ama hiç çekinmeden onlarla oynadık. Kendime güvenim gittikçe gelişti böylece. Artık hiç çekinmeden tanımadığım insanlardan bir şeyler sorabiliyorum. Başkalarının düşüncelerini de önemsemiyorum. Kafamdaki ağrılı ağırlık yok 3 haftadır. Hayatımdeğişti sitesini de sf sitesinde ki linkten buldum o günden beri de telkinleri dinliyorum. Telkinler müthiş derecede gelişmemi sağladı. Otopilota bağladı sanki beni çekinmiyorum hiçbirşeyden söylüyorum gitsin. Arada bazen sf yoklamıyor da değil bugün de kapımı çaldı ama şimdi iyiyim çok şükür. Kafam ağırlaştığında bir şeyler yiyorum. Özellikle domates yiyorum sanırım seratonin var domateste hemen düzeltiyor. Kola içmemeye gayret ediyorum çünkü kola, gazlı içecek içtiğim zaman kafam ağırlaşmaya başlıyor. Baya uzun oldu ama bir şeylerin yazılması lazım. Geliştikçe yazmaya devam edeceğim.

çok güzel değişimler yaşıyorsun çok sevindim artacağına eminim

sevgili carbbean tebrik ederim ablam uzun uzun yazıp bizi aydınlattığın içinde çok teşekkür ederim..yazdığımız her şey bizleri takip etmek değişim yaşamak isteyen arkadaşlarımıza rehber oluyor..saygılı sevgiler

[imported_terra]

Teşekkür ederim hayal hanım. İnşallah oluyor yavaş yavaş.