cemboli ve sevgili günlük

[cemboli]

merhaba arkadaşlar bugün hayatımda hiç olmadığım kadar kötüydüm ya anlatamam bunu o kadar durgunum ki bakışlarım falan çok acaip uyuşturucu bağımlılarına benziyorum sanki biri beynimi uyuşturuyor.kafaya çok takıyorum ya nasıl bunları aşıcam loütfen yardımcı olun bana.bu kitapla filan olucak iş diil fiziksel bişiler var.hipnoz falan mı gerekiyo bana? mutlu olunca deli gibi oluyorum mutsuz olunca uyuşturucu bağımlıları gibi oluyorum.bugün arkadaşım bana kusura bakmayın ama yazıcam sen **** yemişsin olum dedi.aqrtık yani benden ümidi kesmişler.o kadar pasifim ki anlatamam.telkinleri 25 gündür filan dinliyorum gerçekten çok mutsuzum istesem de mutlu olamıyorum çünkü kendimle ilgileniyorum devamlı bu çok kötü bir durum içimden hiçbişe gelmiyo şimdilik bundan kötüleri de vardır diye yetiniyorum..kendimle ilgileniyorum derken hareketlerimi sorguluyorum devamlı benim doğal olmam gerek arkadaşlar..bu ilaçlar dengesiz hareketlerimi engellediği gibi bu sefer beni çok mutsuz ve durgun yapıyor.bizim burda uyuşturucu kullanan biri var hap içiyo devamlı hapı bırakırsa belki düzelecek ama ondan ümit kesildi acaba ben de böyle miyim.ben hap falan kullanmıyorum ama aynı onun gibi hissediyorum tabi ki onun gibi değilim ama biri bana onun gibi olduğumu söyledi.burada fiziksel bişey var arkadaşlar telkinler bu ilaçları bırakmadan etki etmeyecek gibi çünkü bu ilaçlar uyuşturucu gibi gerçekten.tabi ki bırakmıcam ilaçlarımı doktorumun bırak demesini iple çekiyorum kendi başıma hareket etmek istemiyorum.insanlar bana acıyor gibiler.tek tesellim ettiğim dualar ve diyorum ki bu dünya geçici allah bana sevdiği için bela veriyor diyorum.ama bu sadece teselli.bu dünyadan fayda yok öteki de şüpheli arkadaşlar.bi çözüm bulmam gerek ama çok karmaşığım bulamıyorum.düşünüyorum bi çözüm buluyorum.sonra bu da olmuyor.şimdi benim bu durumuma bakarak ne dersiniz?.

[cemboli]

insanların bana acıyan bakışlarından nasıl kurtulucam ben?.herşeye inancımı yitirmiş gibiyim çırpındıkça batıyorum ve sanki boğulucam.artık kendimi değiştirmeye çalışmak istemiyorum sadece geliştirmeye çalışmak istiyorum.kendimi çok fazla sorguluyorum.dedim ya eroin bağımlılarına benziyorum halbuki esrar bile ağzıma sürmedim ben ilaç kullansam ayrı bi dert kullanmasam ayrı bi dert.ne yapsam bilemiyorum ki?

[cemboli]

bir de burada birşeye değinmek istiyorum
yılların verdiği güvensizlik suçluluk duyguları kendini değersiz hissetme gibi duyguların bir haftada telkinler sayesinde hemen düzeleceği kanısı var.ama bu bence yanlış eğer bir insan 1 haftadır dinliyorum ve çok mutlu hissediyorum diyorsa bu kesinlikle psikolojiktir yani sade bi mutluluk vardır.bence bu telkinleri en az 1 yıl sürekli dinlememiz gerekir.bu iş bir kerede olacak birşey değil.panik atağın bile tedavisi 2.5 yıl arkadaşlar.bu yüzden sabrediyorum.bu bendeki değişik bakışlar geçecek insallah herşey düzelir zamanla.
belki bu başka insanlarda da vardır ama ben düşünğyorum da seneler geçtikçe hep aşağı doğru çekiliyorum.bundan 1 yıl önce neydim şimdi ne odum arkadaşlar.çok fark var.ama o zamanlar kendi kafama göre bazı düşünceler yüzünden böyle oldum.herşeyi kendim çözmeye çalıştım.artık başkalarından yardım görme zamanı geldi hayatta tek doğru benim düşüncelerim değil.belki de çoğu yanlıştır düşündüklerimin.

[phantomm]

Bence de uzman biriyle konuşmak insana yok gösteriyor yeni ufuklar açıyor.Zaten bir konunun içinden yıllarca çıkamıyorsan farklı bakış açıları geliştiremiyorsun demektir, ama bunu göre göre hala kendin debelenip kurtulmaya çalışırsan iyice batıyorsun.Ama başka bir göz problemi farklı bir açıdan yakalayıp bir öneri sunuyor ve biraz da olsa yol almanı sağlayabiliyor.Bugüne kadar yanlış düşünegeldiğin(!) pek çok şey olabilir haklısın farklı kişilerle konuşman, ve önerilerini can kulağıyla dinlemen iyi sonuçlar verebilir.Ben bu durumu yeni yaşadım.Aylardır içinde debelendiğim problemime yaklaşık bir saatte farklı gözle bakabilmemi sağladı değerli bir dost:) Ve artık huzurluyum.


Görüşmek üzere:)

[cemboli]

artık benim insanları fazla önemsememem gerekiyor çünkü onları fazla önemsediğim zaman ne yapıcağımı şaşırıyorum.insanlara gereğinden fazla değer verirsen seni bırakıp giderler.allahım yardım et ne yapacağımı şaşırdım.hiçbir tekniği kullanamıyorum.bir ablam bana bikaç teknik verdi ama doğru kullanamıyorum.ben içimden ne kadar sakinim dersem o kadar heyecanlanıyorum şaşırıyorum.ya bu ne biçim bir haldir anlamadım.içime hangi telkini versem tersi oluyor.telkinleri dinlerken de daha kötü oluyorum 1 aydır dinliyorum.artık kendimle ilgilenmek istemiyorum.kimse beni anlamıyor.ben nasıl bir insanım anlamadım.ben böyle düşünmeye devam edersem hiçbir yere varamayacağımı biliyorum.ama kenidimi hep bunları düşünürken buluyorum farkında olmadan.benim yapım bu heralde insanlara fazla değer veren onların görüşlerini fazla takan bir yapım var bunu doktorum da söyledi.senin takıntılı bir yapın var dedi.ve bu düzelir mi bilmiyorum.insan 7 sinde neyse 70 inde de odur arkadaşlar.ben en iyisi sadece mutlu olmaya bakayım.kendi halimde mutlu olayım.insanlar beni eleştirdikçe batıyorum halbuki bunlardan motive olup kendimi düzeltmem gerekiyor.bir türlü çözüme odaklanamıyorum.millete çözüm düşün diyorum kendim düşünemiyorum.kimseye öğüt vermeye hakkım yok diye düşünüyorum.benim birsürü eksiğim var kendine güven eksikliği başta geliyor.
bir de ben sakinim dediğim zaman gerçekten sakin olmuyorum.telkinler, içinde bir şey varolan insanlara etki eder bana değil.ben küçükten beri böyleyim herşeyi takan bi insanım bu yüzden bu durumlara geldim bir daha nasıl çıkıcam bilmiyorum.içimde bir duygu var o duyguyu hiçbir düşünceyle yok edemiyorum.ben beynimi değil de beynim beni yönetiyor sanki.nlp de tam benim sorunlarımı giderecek şeyler varmış ama 2500 dolar diyorlar parasızlığın gözü kör olsun.bu dünya zenginlere çalışıyor.ben burda birşeyler falan yazıyorum ama beni tanuısanız gerçekten sevmezsiniz.dersiniz ki bu çocuk bi garip.biz bundan uzak duralım.eğer yakınlaşmya çalışsanız bile yapmacık yaparsınız bunu.benim çok durgun ve soğuk bir yapım var insanlar bana acıyarak bakıyor.herşeyden ümidi kestim ve gerçekten ben iflah olmam arkadaşlar.ben 2 hafta önce hiç böyle diildim.2 haftadır böyleyim.ama şunun farkındayım ne zaman insanlara önem vermeye başlarsam hep mutsuz olmaya başlıyorum.içsel bir şey var yani adı üstünde bilinçaltı ben farkında olmadan hareketlerimi kontrol ediyor.bana yardım edin demiyorum çünkü ben düzelmem artık.bir hafta iyim bir hafta kötü.mutlu değilim hiçbir zaman hatta 2 hafta önce bile tam mutlu dğildim.
şimdi diyeceksiniz ki her insan iniş çıkışlar yaşar.tamam ama benimki çok farklı benim temelim zayıf.kötü giden zaman iyi giden zamandan fazla.beynim hep olumsuz çalışıyor.nlp cd leri dinledim ilk seferde psikolojik etki yaptı sonra gitti.bu telkinleri dinliyorum ilk seferde güzel etki yaptı sonra gitti.çapa falan attım kendime onun da etkileri gitti.artık aciz bir insana döndüm.sanki elim ayağım tutmuyor.hep kendimi öteki dünyayı düşünerek motive ediyorum.ama allaha da dua ediyorum hem bu dünyada hem öteki dünyada mutlu olmayı nasip et diye.
hayatımda bir istikrar yok bir mutluyum bir mutsuz.bakıyorum kimsede böyle bişey yok başkaları 1 2 saat mutsuzlar sıonra gene normale dönüyorlar.anlayacağınız çırpındıkça batıyorum.bu hayat böyle gitmeyecek arkadaşlar kendinize iyi bakın sevgilerle...

[Vodoo]

Şimdi ben sana ne diyeyim cemboli

KENDİNE GELLLL....

Nasıl bir ruh hali içersindesin tahmin ediyorum.Ben sana benim büyük oğlummuşsun gibi konuşmak istiyorum ve söylediklerime kulak ver.

Bırak herşeyi herkesi kendini dinle.Kendini sev hemde çok sev.Senden bir tane daha yok ve bir daha senin gibi biri dünyaya gelmeyecek.Ne kadar özel ve önemli biri olduğunun FARKINA VAR artık.Herşey sevgi ile başlar,gelişir ve büyür.Sen nerden biliyorsunki seni tanısak seni sevmeyip senden kaçacağız.Sen bizim duygularımızı bilme yeteneğine sahipmisin.Ben seni SEVİYORUM hemde çok seni tanmama gerek yok böyle hissediyorum.Çünki YARADILANI SEVERİZ YARADAN DA ÖTÜRÜ.Zamanı gelincede birbirimizi yüzyüze görüp tanışacağız.

38 Yaşındayım ve hala büyüyorum ve öğreniyorum.Çok inişler , çıkışlar yaşadım .Yılmadım ,dibe vurdum demedim.Az şükretmişim onun farkına vardım.Ne yumuşaklık bulmak kolay ne de dinginlik.Sakın düşme.Hiç birimize yaşam kristal basamaklar sunmuyor.Aldığın her nefese şükret canım oğlum.Başaracaksın,kendini çok ama çok sev,daha çok uzun yolun var,çok mutlu olacaksın....

SENİ SEVİYORUM CEMBOLİ

[cemboli]

saol vodoo abla bu iniş çıkışlardan gerçekten ben de bıktım.ne yapıcam bilmiyorum.

[phantomm]

Merhaba cemboli,
Yazdıklarını okurken şu an ben de bunları söylüyor olabilirdim olabilirim dedim.Çünkü bilmiyorum, belki de benim depresyona hüzüne melankoliye yatkınlığım çok fazla.Sanki birşey olsun da üzüleyim diye bekliyorum.Yani bekliyorDUM.Gördüğüm kadarıyla sende de paralel şeyler var.Teşhis koyamam şöylesin diyemem tabi ki net bir şekilde ama benzer şeyler gördüğümden birşeyler yazamadan edemedim.

Öğrendiğim bir şey var.GEÇMİŞE BAKMAMAK!!


Şimdi düşün.Kaç kere gün içinde durup geçmişteki mutluluklarını hatırlıyorsun???Samimi bir cevap ver kendine.Ben vereyim mesela..Bİr kaç kere ya da hiç!Ama üzüntüleri,kederleri,''aaa hep böyle olurları'',''neden hep ben!!''leri döner döner, döner döner yaşarız.

Birinin yanına gittiğinde konuşmak isteyip konuşamadığında mesela, hemen geçmişe dönüyor musun?'Ya bak yine yapamadım!!'' diyor musun kendine?Benim hep böyle oluyor mesela.Yani oluyorDU.


Ama yazık yaaa..Yazıkk..Bu hayata daha kaç kere gelicem ki?Neden geçmişe dönüp duruyorum öyleyse?Ya da illaki geçmişe döneceksem neden hep 'mutsuzluklara' ve 'başarısızlıklara' odaklanıyorum?Böyle yaptığımda elime geçen nedir?Bir dahaki düşüşümde yakınmam için aklıma gelecek bir olumsuzluk daha yaratmak!


Geçmişimi unutuyorum,(affediyor,kabul ediyor ve onaylıyorum) evet o benim ama ben O DEĞİLİMMM!!Artık geçmişe bakmak istiyorsam mutlu ve başarılı olduğum günlere dönüyorum.Onu her an bir yük gibi,ayağıma bir zincir gibi düşünmüyorum.

Her sabah yeniden doğdumu varsayıyorum.Tertemiz bir sayfa.Geçmişten sadece mutluluk ve huzur kalmış ne güzel!!!Hadi az da yalan söyleyelim kendimize yaaa!!!''BAk yine yaptım yaaa,süperim,her zaman başarırım böyle..''

Geçmişteki başarısızlıklara ve mutsuzluklara odaklanmak şu an ve gelecekte mutsuz olmamın yüzde bir milyar(!) garanticisi.Yeterince korkunç değil mi?Şu an kendini kötü hissediyor olman için geleceğini gözden çıkarmış olman gerekiyor.


Hani bana demiştin yaaaaa..Eylem...Hareket..Hadi bakalım sıra sende..

Geçmişte mutsuzDUK belkiii,hastayDIK belki,umutsuzDUK belki..

Şimdi mutluyUZ,sağlıklıYIZ ve umutluYUZ..


Neden böyleyim?Niye başaramıyorum diye diye düşünerek harcadığımız enerjimizi mutlu olmak için kullansaydık ki eminim çok çok daha az enerji gerekirdi, şimdiye ooooooooooo..O yüzden bu gidişata bir dur demek lazım.Ben başladım:)


HADİ BAKALIMMM..


Sevgiler..

[cemboli]

teşekkürler phantomcum çok güzel yazmışsın .artık bundan sonra kendimi başkalarıyla kıyaslamıyorum.önceden hep bak o güzel bişey söyledi ben de bunu yapmam gerek derdim.ve en önemlisi bir şeye ben bunu yaparım diye yaklaşmak.geçen gün basket oynarken bi deneyeyim dedim gerçekten ben bunu yaparım dediin zaaman yapıyor musun diye.ve içimden dedim ben bunu yaparım.yapacağım şey de şuydu.topu kafayla potaya atmak.ben bunu yaparım dedim ve yaptım.ve artık içimden hep ben bunu yenerim diyorum.ben zannediyorum ki olumsuz düşününce olgun gözükücem ama böyle değil yanlış tespitler insanı yanlış yollara sürüklüyor.biraz bilgi ve araştırma gerekiyor.günlüğüme ilgilenip birşeyler yazdığınız için sizlere teşekkür eiyorum.karamsar olmamak lazım.sevgiler...

[phantomm]

Ne demek Cemboli..Aslında birilerinin günlüklerine birşeyler yazarken tereddüt yaşıyorum bazen, ben ne biliyorum ki diyorum ama burda insan ister moderatör olsun ister o gün katılmış yeni bir üye olsun her yorum yapandan birşey öğreniyor.Bu yüzden küçükte olsa yorum yapmaktan alıkoymamalıyım kendimi diye düşünüyorum.Ve sende de bende olan şeyleri gördüm.





Mesela bugün yazdıklarında da.

Sürekli kendimle ve başkalarıyla yarış içerisindeydim.''O yaptı ama ben yapsam daha iyisini yapardım, hmm idare eder işte,ya ben bu kadar iyi olabilirmiydim nasıl yaptı acaba ben neden yapamıyorum!!:( '' gibi sürekli çöküntü veren içsel konuşmalar yaşardım.Ya da kendi performansımı sürekli eleştirirdim.

Sana da tıpatıp aynısı olmuyor olabilir ama aynı şeyleri yaşıyor olabilirsin.

Ama bu insanı gerçekten yoruyor be cemboli öyle değil mi?

O yüzden bıraktık bu durumu:)

Şimdi yine aynı düşünceler yokluyor beni.Ama artık diyorum ki bak çevremde başarılı insanlar var , ne kadar güzel, örnek alabilmem ve daha iyiye gidebilmem için mükemmel bir fırsat bu!!Ya da işte benim arkadaşım yaa..Ona güveniyorum onun iiçin mutluyum gibi şeyler söylüyorum kendime.

Ya da insanları sevmiyordum.Mesela minibüs kuyruğunda yanımda arkadaşlarım olsa ben de onlarla konuşur gülerim belki o an çok komik birşey olur gülme krizine bile girersin.Kendimde bunlar normal gelir bana ama başkalarının böyle şeyler yapmasına tahammül edemezdim.Tahammülsüzmüşüm ben yaaa!!''Şunlara bak derdim, ne biçim insanlar üfff, naptıklarını zannediyolar ki!!'' Belki de kıskanıyorum o an onları belki de gerçekten insanları hiç sevmiyordum.Belki de aşırı bencildim.Ama artık onlara böyle bakmıyorum.Şimdi artık bu yazdığım duruma maruz kalsam mesela, ''ne güzel gülüyorlar, ben de olsam aynısını yapardım,insan olmak güzel'' gibi olumlamalar yapıyorum,özdeşim kurmaya çalışıyorum ve gerçekten işe yarıyor.

Ya da bugün kalabalıkta yürürken her zaman rahatsız olduğum kalabalığa 'heyy ben de sizlerden biriyim diye içimden haykırarak eşlik ettim.Ben de bu kalabalığın bir parçasıyım.Evet içlerinde farklı bir rengim ama yine de onların bir parçasıyım diye düşündüm ve bu gerçekten çok güzeldi.Herzaman bir nevi 'tiksindiğim' ve içlerinden kaçmak için uğraştığım insanlara karıştığımı hissettim bugün..Harikaydı.


Bence sürekli kendini izleme.''Onu yaparım bunu yaparım, ben işte böyleyim,ben şöyle değilim ki''ler yoruyor insanı.Ben de hala bundan tam anlamıyla kurtulamadım.Ama bilinçaltım birkaç gün iiçerisinde ya da en azından bu yıl içerisinde:) bunu çözmenin anahtarını da verecek bana eminim:)
Birşeyler yaparken ki izlenme hissim hareketlerimi kısıtlıyor sanki, ama bunun da kendimi aşırı kontrol etme isteğimden kaynaklandığını düşünüyorum artık.Kendimi akışa bırakmayı öğrenmeliyim bunun da bir yolunu bulucam:)

İki gündür kendi günlüğüme yazıyormuşum gibi senin günlüğünü işgal ediyorum kusura bakma.Bugünde yine burda döktüm içimi benim günlüğe yazacak şey kalmadı yahu:)

Başarıyoruzzz:)Yaşasınnn çok eğleniyors öyle değil miiii.Hayat bizim oyun bahçemizzzz:)

İnan ki üç dört gün öncesinde hergün zırıl zırıl ağlıyordum yemin ederim.Kendimi aciz ve çaresiz hissediyordum.O phantomm da benim şimdiki de ben.Sürekli yakın yakın nereye kadar dedim kendime ve eyleme geçtim.O günkü şartlarla bugünkü şartlarım arasında hiç bir fark yok inan ki, ama mutluyum huzurluyum artık.Çünkü artık gerçekten mutlu olmayı istiyorum.Ve mutluluk ya da mutsuzluk kesinlikle bir tercih meselesi.Kesinlikle bunu anladım.


Ayy yine çenem düştü.:P Sen bunları bilmiyorsun diye yazmıyorum yanlış anlama.Kendimi pek bi sevmeye başladım galiba, neler yapabildiğimi mi kanıtlamaya çalışıoum kendime ne:P


Hayyydii sevgilerimle..