[comte]

Devamını diliyorum cembolicim.

Daha yolun başındasın. Bir çok şeyi kavrayacak zekaya sahipsin. Ne mutlu sana.

Yaşın o kadar müsait ki, birkaç yıl içerisinde istediğin gibi birisi olacaksın inş.

Ne güzel ki, erkenden sorunlarının farkına varmış ve geliştirmeye çalışıyorsun kendini.

İstikararla ve azimle ilerlemeye devam.super

[cemboli]

çok teşekkürler mehmet abi insanlardan bunları duymak gerçekten güzel.
üzerimde hala bi mayhoşluk var beynim uyuşmuş gibi sanki ama geçer inş.bazen şöyle düşündüğüm oluyo:depresyon geçirenler bir daha eski haline dönemezler gibi geliyo sanki ilaç kullananlar bi aptallaşıyo gibi.bilinçaltı ile ilgili bazı şeyler okuduktan sonra bir de bende şöyle bi düşünce oluştu.şuan yaptığım herşey bilinçaltıma kazınıyo eğer bi kötü bişey duyarsam yandım diyorum.kendimi zayıf hissediyorum.biri bişey deyince hemen üzgünleşiyorum.bişeyleri çok fazla kafaya takıyorum galiba.takmassam da bakıyolar morali iyi hemen bozalım moralini diyolar.

[comte]

Bilinçaltındaki nesneleri fazla büyütme. Onlara değiştirilebilir gözüyle bak.

Onları oraya yerleştiren de sensin, büyütüp orada devasalaştıran da.

Sorunlarının resimlerini küçült bilinçaltında. Depresyon dediğin kısa süreli bir yoğun üzüntü hali cembolicim.

Sen o kadar büyütmüşsün ki gözünde, bilinçaltın da çok kötü bir şey olduğunu söylüyor.Kağıda, bir kendi gücünü, bir de yanına depresyon figürünü çiz. Sen kocaman, depresyon ise küçük bir şekil olsun.

Herkes, hayatında bir kere de olsa depresyona girer. Bunun normal ve geçici olduğun kodlamasını gönder oraya.super

[cemboli]

doğru söylüyosun mehmet abi kendime güvenim çok azaldı ne yapacağımı bilemiyorum çoğu zaman üzerimde bi durgunlukvar ama çok fazla bi durgunluk tam herşey iyi oldu derken gene mutsuzluk çöküyor.bugün ilaçların yan etkilerine baktım iyi geldi bana biraz yaptıklarım benim suçum değil konsantre olamıyorum meslea bu yan etkiymiş kendimi fazla suçluyorum karamsarlaştım çok insanların dediklerini çok takıyorum tabi ki takmak gerekir fakat benim gibi yapmadan.inşallah ilaçlarım bittiğinde gerçekten iyi olacak doktorum inşallah biran evvel bıraktırır.bırakınca çok iyi olurum ama doktorun demesiyle tabi.bütün sorunlar halloluyo.
bugün kuzenimdeyken çok kötü oldum sanki bana her an bişey sölicekler gibi.sanki arkamdan bu çocuk çok kötü oldu diyolar gibi.çok üzgünüm ama nedeni yok bilmiyorum.insanlarla uyum sağlayamıyorum hep kendimi düşünüyorum.ben bi soru sorayım eroin kullananlar çok antisosyal insanlar oluyo ve değişik hallere giriyo.ben de kendimi öle hissediyorum.onlar gibi olmam mümkün müdür?

[cemboli]

ne zamandır giremiyorum siteye şmdi yazayım hayatımda çok değişiklikler olmadı.en büyük sorunum hala konuşmayı becerememem insanlarla oturup güzel sohbet edemiyorum kendimi ifade etmekte zorlanıyorum kendimi devamlı haksız hissediyorum.kendime güvenim kalmadı ben bir erkeğim ve çalışmak istiyorum ama kendime güvenemiyorum artık adam gibi bi işimin olması gerekiyor.düzenli bir hayatım yok.devamlı bir gelirim olsa buralardan gidip kendime bi ev kiralıcam tek başıma yaşamak istiyorum.onu da becerirsem çok güzel olucak.internette uğraşıyorum araştırmalar yapıyorum inşalah dvamı gelir bunların.insanlar çok eleştiriyor beni bu da benim hatam zaten kabul ediyorum.bu aralar çareyi ölümde arar gibiyim.ölürsem düzelir ancak diyorum.inşallah ölmeden düzelir hayatım.herşeyin benim elimde olduğunu düşünüyodum ama baktım ki çabalayınca olmuyor çaresiz kaldım.yazacaklarım bu kadar sevgilerle kalın...

[MuminOKAN]

http://www.hayatimdegisti.com/forum/...tml#post463398


muhakkak okumuşsundur fakat yeniden okumanı tavsiye ederim.

[cemboli]

bu aralar yaşamın yükleri bir bir omzua koyulmaya başlıyan zamanlar.bi yandan turizm sertifikasını aldım işe girmeliyim,bi yandan askerlik,bi yandan da öss de açık öretim tutturdum ona gitmeliyim.havanın sıcak olmasından da olabilir geçen gün bayıldım.hala üzerimde bi sersemlik var başım dönüyo.inşallah geçer sağlıcakla kalın...

[ßyKuS]

ilk defa bir günlüğü başından sonuna kadar okudum ve iyikide okumuşum diyorum. Cembolide benim gibi depresyonda tabi şimdi aradan 3 yıl geçti.. Merak ediyorum şimdiki durumu nasıldır ? Umarım daha iyidir...

cembolinin sayesinde nilgün'ün nlp çalışmalarını keşfettim. cembolinin sayesinde bir sorunumu saptadım. o da en yakın arkadaşının bir kız için cemboliyi satması.. Düşündüm bi an olsun ve aklıma bir yaşadığım olay geldi aynı hızlada gözlerim doluyordu . Ağlayamıyorum her zaman yaptığım gibi biri görür diye ağlamamak için göz yaşlarımın akmasını engelliyorum..

neyse 6 veya 7.ci sınıfa gidiyordum o aralar kızlarla hiç vakit geçirmezdim ve o zamanlar daha aktif daha hareketliydim. Yine bir gün dışarı çıktığımda parka gidiyordum arkadaşlarım oradaydı. Arada bir kız vardı tabii selamlaştım arkadaşlarımla.. çok samimi olduğum arkadaşımın teki kızın yanında olur olmaz hareketlerde bulunuyordu. Sadece bu değil kızda o zaman birşey söylemişti. ne söylediğini hatırlamıyorum ama benimle dalga geçtiğini hatırlıyorum. Arkadaşlarım tabii böyle davranınca bende birisine patladım ve kavga ettim.

Bu olay işde benim gözlerimin dolmasının nedeni

Onlar bu olayı unutalı çok olmuştur belki ama ben hala geçmişin izlerini hayal kırıklıklarıyla yaşıyorum.. O günden midir bilmiyorum ama kızlara hep mesafeli duruyorum. Rahat olamıyorum kızların olduğu yerde kasılıyorum.

Evet hepimizin geçmişinde hayal kırıklıkları gizli ve affetmeyi bile dahi düşünemediğimiz olaylar. Yıllarca bunun için kendimize acı çektirdik nefret duygusu besledik. Ama bir kez olsun kendi adıma söyliyim şu son haftaya kadar hiç düşünmemiştim. Affetmediğimiz için acı çekiyoruz bir çok sorunumuzun nedeni belkide affetmediğimz için özgürleşemiyoruzz.. neden olmasın ?

Şuna inanıyorumki eğer gerçekten affetme çalışmasını yapabilirsem zamanla bilinçaltımda yumak haline gelen sorunlarımın çoğu ortadan kalkıcaktır.. Bunun için kendime çocukluğumdan itibaren yaşadığım tüm kötü deneyimlerimi bir deftere liste halinde yazıp her bir kötü deneyimim için Berna Hanım'ın ''affediyorum, özgürleşiyorum'' konulu affetme çalışmasını uygulucam..

Sevgiyle kalın..

[gereksizkisisel]

cemil'in ilkokuldan ve mahalleden en yakın arkadaşlarından biriyim. cemil 06.10.2009 tarihinde gece 02:00 sıralarında evden ayrılıyor ve ormanlık bir alanda sabaha karşı 07:00 sıralarında spor yapan bir kaç kişi cesedini görüp jandarmaya haber veriyor.
hayatımda tanıdığım en tatlı, en neşeli, en vurdum duymaz ve en yaramaz, haşarı çocuğun bu hale gelmesinin nedeni insanlar! çevresindeki o sahte ve kahrolası insanlar! o dünyalar iyisi annesi bile çocuğunun ölümüyle yanıp kavruldu içten içe.
psikolojisinin bu kadar bozulduğunu buraya anlatarak anlatmaya çalışmış kardeşim. aradan tam 5 yıldı geçti ve ben neden kendine kıyabileceğini araştırırken bu forumu buldum. bunu buraya yazmak için de üye oldum.
cemil gibi kendini çok kötü hisseden bir çok genç ya kötü yollara vuruyur kendilerini, ya da bu şekilde kolayını bulup canlarına kıyıyor..
lütfen duyarlı olun! psikolojilerini insanların başka yönlere yönlendirirken mahfetmeyin!
cemil artık aramızda yok ve o 19 yaşında, hayatının baharında aramızdan uçup gitti, canım kardeşim. mekanın cennet olsun... :(

ßyKuS Nickli Üyeden Alıntı

ilk defa bir günlüğü başından sonuna kadar okudum ve iyikide okumuşum diyorum. Cembolide benim gibi depresyonda tabi şimdi aradan 3 yıl geçti.. Merak ediyorum şimdiki durumu nasıldır ? Umarım daha iyidir...

cembolinin sayesinde nilgün'ün nlp çalışmalarını keşfettim. cembolinin sayesinde bir sorunumu saptadım. o da en yakın arkadaşının bir kız için cemboliyi satması.. Düşündüm bi an olsun ve aklıma bir yaşadığım olay geldi aynı hızlada gözlerim doluyordu . Ağlayamıyorum her zaman yaptığım gibi biri görür diye ağlamamak için göz yaşlarımın akmasını engelliyorum..

neyse 6 veya 7.ci sınıfa gidiyordum o aralar kızlarla hiç vakit geçirmezdim ve o zamanlar daha aktif daha hareketliydim. Yine bir gün dışarı çıktığımda parka gidiyordum arkadaşlarım oradaydı. Arada bir kız vardı tabii selamlaştım arkadaşlarımla.. çok samimi olduğum arkadaşımın teki kızın yanında olur olmaz hareketlerde bulunuyordu. Sadece bu değil kızda o zaman birşey söylemişti. ne söylediğini hatırlamıyorum ama benimle dalga geçtiğini hatırlıyorum. Arkadaşlarım tabii böyle davranınca bende birisine patladım ve kavga ettim.

Bu olay işde benim gözlerimin dolmasının nedeni

Onlar bu olayı unutalı çok olmuştur belki ama ben hala geçmişin izlerini hayal kırıklıklarıyla yaşıyorum.. O günden midir bilmiyorum ama kızlara hep mesafeli duruyorum. Rahat olamıyorum kızların olduğu yerde kasılıyorum.

Evet hepimizin geçmişinde hayal kırıklıkları gizli ve affetmeyi bile dahi düşünemediğimiz olaylar. Yıllarca bunun için kendimize acı çektirdik nefret duygusu besledik. Ama bir kez olsun kendi adıma söyliyim şu son haftaya kadar hiç düşünmemiştim. Affetmediğimiz için acı çekiyoruz bir çok sorunumuzun nedeni belkide affetmediğimz için özgürleşemiyoruzz.. neden olmasın ?

Şuna inanıyorumki eğer gerçekten affetme çalışmasını yapabilirsem zamanla bilinçaltımda yumak haline gelen sorunlarımın çoğu ortadan kalkıcaktır.. Bunun için kendime çocukluğumdan itibaren yaşadığım tüm kötü deneyimlerimi bir deftere liste halinde yazıp her bir kötü deneyimim için Berna Hanım'ın ''affediyorum, özgürleşiyorum'' konulu affetme çalışmasını uygulucam..

Sevgiyle kalın..