hülyaa,günlüğümsü gülümseme..

[hayatimdegisti]

Geçmişte ki olayları canlanması başlığı buradadırBenzer şeyleri diğer üyelerimiz ben dahil yaşadılar.

http://hayatimdegisti.com/forum/gecm...i-t1020.0.html

hülyaa Nickli Üyeden Alıntı

geçmişin sözde attığım sayfaları teker teker yenileniyor karşımda..manyadılar galiba...taa çocukluğumda olan ama beni çok inciten bir olay bile bu gün durduk yere aklıma geldi..şimdi kendi kendime sordum tabii..canım hülyacım derdin ne kuzum ne işin var senin bu eskimiş sayfaların arasında,dedim..içimden bir ses; sen bunu attın sandın ama atamadın..tek yaptığın rafa kaldırmaktı..düşünmemeye çalışmaktı..düşününce ağlayıp harap olmaktan korktuğun için,bu yöntemi kullanıyorsun..dedi...hımmm dedimm..peki ne olacak şimdi?günlerce, eskimiş püskümüş antik anılarla mı uğraşcam ben,yapacağım çok iş var,dedim..içsesimse;sen kendinde söyledin bak,antik anılar... antika olanlar nereye kaldırılır?müzeye dedim bende..sende müzende saklıyorsun işte..dedi...(arkadaşlar son zamanlarda içsesim baya mantıklaşmaya başladı..benle akıl yarıştırıyor sanki)
anlayacağınız kendimle yoğun bir mücadele halindeyim...elbette geçmişe gitmek beni eskisi kadar üzemiyor ama,kafamın içinde ki çoğul sesler dikkatimi dağıtıyor..tahminim bunlar gitmek üzere olan misafirlerin son sesleri..ama beni baya yordu doğrusu...yaklaşık 2 gündür böyleyim..telkinler,eft,reiki,meditasyon...vs..uğr aştıkça kapanan sayfalar yeniden açılıyor..ama ben nedenini biliyorum..olması gerekenleri yaşadığımı düşünüyorum...geçiş dönemi bu eee bunların olması gayet normal..bir arkadaşım bana,ben yıllardır bu işlerin içindeyim,yapmadığım uygulamadığım yöntem yok..ama hala ara sıra geçmişimde beni üzen olaylar karşıma çıkar ve beni yoklarlar,demişti..
neyse en kısa zamanda en zararsız haliyle bu dönemi atlatmayı diliyorum...Yaradanım yanımda...evrenim yanımda...çekimyasası tıkır tıkır işliyor..sizlerde yanımdasınız..ee daha ne olsuuun wave

[hülyaa]

teşekkürler Atakan bey...hiç farketmemiştim..gidip okusam iyi olcak... 44

[hülyaa]

http://www.youtube.com/watch?v=s-JGaVrH-34

+18 miş

[25emel]

hülyaa Nickli Üyeden Alıntı

+18 miş

ordaki köpeği bir an çakmadı ben fok gibi bişiydi ayıptır sölemesi ... yanlız şarkı resimlere uygun olmamış gibi

[shamanic]

bu ara içsel seslerinle çokça konuşuyo olman çok güzel aslında... zaten sende bunun farkındasın..
bu yazıyı okurken aklıma sen geldin paylaşayım istedim... içerisinde çoğumuzun bilidiği.. bilmeyenlerin öğrenmeye çalıştığı satırlar var..
tüm arkadaşlara sevgilerle..

ortak bilince bağlanmak/ kanallaşmak

her insan zaman, zaman içe dönerek, kendisi ile konuşmaya başladığında farkında bile olmadan birçok sorusuna çok yüksek cevaplar alır. kişi, bilinçsizce gerçekleştirdiğ i soru cevap ilişkisi ile, bütün var oluşu kapsayan ortak bilinçliliğe ait bilgi ile temas etmeye başlayabilir ve bu iletişimi son derece yükseltebilir. aslında bunu herkes bir seviyeden yapmakta, yani içsel benliği ile konuşarak sorularına kendi bilgi birikimi ve anlayış seviyesi karşılığı olan uygun cevapları almaktadır.

kişinin içsel benliğinden aldığı cevapların kalitesi, tutarlılığı ve yüksekliği, kişinin kendi bilgi birikimine, niyetine, sorduğu amaca, evrene baktığı pencereye göre değişir. daha önce sorduğu bir soruya karşı aldığı bir cevabı, bir zaman sonra yeniden sorduğunda zaman içinde değişen bilgi ve farkındalık seviyesi sebebi ile bu defa daha farklı alabilir. bu tıpkı daha önce okuduğunuz kitabı tekrar okuduğunuzda veya seyrettiğiniz bir filmi tekrar seyrettiğinizde, onu daha iyi anlayabilmeniz veya öncekinden daha farklı bir anlam çıkarabilmeniz gibidir.

içsel varlığınızın daha öz ve saf bir bilgiye ulaşması; sizin saf ve nötr duruşunuza, bilgi birikiminize, farkındalık seviyenize, sorduğunuz sorunun amacına ve kalitesine bağlıdır. gerek aynı soruyu birçok kişi kendi içine sorduğunda, gerek kişi aynı soruyu değişik zamanlarda kendine sorduğunda, her seferinde alınan cevaplar yukarıda saydığım nedenlre bağlı olarak an içinde değişir. hiçbir zaman alabileceğiniz cevap en doğru, en iyi, en etik, en yüksek bir son olmayacak ve sizin değişiminize bağlı olarak alacağınız cevaplarda her zaman değişecektir.

kendi rehberliğinizin/ potansiyellerinizin / içsel varlığınızın ortak bilinç kütüphanesinden bilgi alışverişi yapabilmesi, zihin dalgalarınızı daha üst titreşimlere taşıyabilmenize bağlıdır. bu konuda en üst derece çalışmalar, nefes teknikleri uygulayarak gerçekleştirilir. nefes teknikleri uygulayarak önce zihinsel sessiz ve sakinlik, saf bir farkındalık seviyesi, yüksek bir odaklanma oluşturarak, sorularınıza realitenizin izin verdiği en yüksek cevapları alabilirsiniz.

bu konuda kendini geliştirmek isteyenler günde iki kere 15- 20 dakikalık meditasyon / içe dönüş çalışmasına düzenli olarak başlamalıdırlar. içe dönüş çalışmalarının aynı yerde ve aynı zaman aralıklarında yapılmasında büyük faydalar vardır. çalışmalarda rahat kıyafetler giyilmeli, ısı, ışık, ses ve kokular başta olmak üzere hiçbir rahatsız edici etkinin olmamasına özen gösterilmelidir.

oturarak veya yatarak çalışma yapabileceğiniz gibi ayakta durarak da bu çalışmayı yapabilirsiniz. öncelikle gözlerinizi kapatarak nefesinize odaklanmanız gerekecektir. nefese odaklanmanın en basit şekillerinden bir tanesi; nefesinizi izlemek veya kendinizi burnunuzdan giren hava olarak imajine etmenizdir.

kendinizi, burnunuzdan giren hava olarak imajine / hayal edin. soluk borusunu takiben ciğerlere gittiğinizi, burada kısa süre kaldıktan sonra aynı yoldan geri çıktığınızı düşünün. bunu yaparken bütün dikkatinizi nefes alış verişinizi izlemeye verin. burnunuzun ucunu tükürüğünüz ile hafifçe ıslatmanız sonucunda nefesi çekerken serin, nefesi verirken de daha sıcak bir havayı soluduğunuzun farkına vararak nefese olan dikkatinizi çoğaltabilirsiniz.

yeterince dikkatinizi dışarıdan soyutlayabildiğ iniz de, nefes alışverişiniz üzerinden dikkatinizi ayırmadan yüz sayıdan geriye doğru, nefes alış verişinizi içinizden saymaya başlayın. gittikçe solunumu derinleştirip daha derin alış verişleri yapmaya çalışırken, nefes ritmini sabit tutmaya ve tempoyu korumaya çalışın. farkındalığınızın nefes alış verişinizinden uzaklaştığını, dikkatinizin dağıldığını, zihninizin farklı bir şeye kaydığını hissettiğiniz her defasında, nefesinizi saydığınız yüz sayısına en baştan başlamalısınız.

düzenli olarak uyguladığınız içe dönüş çalışmaları birkaç ay sonra sizi farklı bir huzur duygusuna taşımaya başladığında, rüyalarınız da daha anlamlı hale gelmeye başlar. içe dönüş çalışmalarında yavaşça uyuştuğunuzun farkına vardığınızda, içinizi kaplamaya başlayan derin mutluluk duygusuna izin verin. derin solunuma ısrarla belli bir ritim de devam ettiğinizde; önce elleriniz, ayaklarınız, dudaklarınız, yüzünüz daha sonra bütün vücudunuz uyuşmaya başlar. bu durumda bedeninizden ayrılma duygusu yaşayabilir, her çektiğiniz nefesle içinize sevinç ve neşe dolduğunu, bütün varlığınızın sevgi duygusuyla kaplandığını ve de içinizde hoşluk duygusu yaratarak bütün vücudunuzda gezinen elektriği hissedebilirsiniz.

bu aşamada vücudunuzda sallanmalar ve hafifçe dönmeler başladığında, baş veya bedeninin belden yukarısının dönme ve sallanmalarına hiç engel olmadan izin vermeli ve içinizden yükselen duygu ve düşüncelere dikkatinizi vermelisiniz. ilk başlarda ilham ve sezgi yüklü düşünceler, daha sonra içinizden gelen çok belirgin ve anlaşılır cümlelere dönüşecektir. dikkat ettiğinizde içinizden gelen bu cümlelerin daha önce merak ettiğiniz veya sorduğunuz soruların karşılığı olduğunu anlayabilir ve bu anda içinizden sorduğunuz sorulara yüksek seviyeli cevaplar alabilirsiniz.

mustafa kartal dan..

[hülyaa]

shamanicciğim çok teşekkür ederim..bu yazılanlar çok işime yaradı diyebilirim..aslında dediğin gibi bu konuları bir çoğumuz biliyoruz,ya da daha önceden buna benzer bir çok şeyi okuduk..sanırım sorun bunları yaşarken yaşadığımız andaki duygu ve düşüncelerimizin vermiş olduğu heyecana kapılarak,ne yapacağımızı o an bilemiyor olamamız.. dusun
kendi adıma söylemem gerekirse örn;bir şeye sıkıldım,üzüldüm ya da içsesimle durmadan konuşuyorum..bu durmları yaşarken aslında bildiğim şeyleri o anda,hımm tamam şimdi şunu yapmalıyım,haa ben bunu biliyorum hemen uygulayayım,dur bi sakinleşeyim,kendime sorayım neden böle oldu?şimdi ne oldu?ne düşünüyorum?v.b.soruları sormak bulunduğum o andaki duygusal hissleri yaşarken,üzgünken,kırgınken belkide ağlarken zorlaşıyor..yapabildiğim zamanlarda zaten etkilerini görmemek mümkün değil..ancak bunu her olayda yapabilme güçlüğü sanırsam sorunlardan o anda kurtulamamama neden oluyor..
her zaman kendime şunu söylerim;bilmek,öğrenmek ufkumu aydınlatan,geleceğime güvenle bakmamı sağlayan en büyük bilgelik...ancak öğrendiklerimi tatbik edemezsem,uygulayamazsam bana hiçbir faydasıda yok..bilinçaltımda ölesine bekleyen bilgi deposu halinde kalırlar..bilmek=uygulamak olmalı diye düşünüyorum..ama neden o an kendime hemen tatbik edemiyorum(her zaman olmamakla birlikte tabi)hatta bazen,aklıma bulunduğum huzursuz anlarda,hani deriz ya hep,bugün durduk yere canım çok sıkılıyor..bu gün pek iyi değilim...bu gün moralim bozuk..güne iyi başlamadım..sabah iyiydim,ama bir olumsuzluk oldu,şimdi iyi değilim...umarım ilerleyen saatlerde kendime gelirim..v.b...aslında bunları kendimize söylerken,hem söylediğimiz kelimelerin bize olan etkilerini biliyoruz,hemde kendimizi kendimizden başkasının mutlu edemeyeceğini..ama yinede bilgimizi kendimizle paylaşamıyoruz...şuan ben bunları neden o anda uygulayamadığımı düşünmeye başladım..
gün içinde o kadar çok sinyaller alıyoruz ki..evren bize bildiğimiz şeyleri yeniden hatırlatıyor..bir arkadaşımızın yazdığı yazılarla..tv.deki bir konuyla...bir telefondaki kelimeyle..ya da dalgın bir anınızda karşınıza aniden çıkan bir müziğin sözleriyle..hatırlatılıyoruz..
tüm bunlara rağmen bazen içsesimiz,amaan boşver şimdi bunlara kafanı takma,beynini yorma,bırak ağlayacaksan ağla,kızacaksan kız...der...bu gibi durumlarda da aslında neden belleğimizin böyle dediğinin farkındayızdır..eskiden oluruna bırakırdık(bilmeden önce)ve sanki herşey daha yolundaymış gibi görünürdü...çünki kafa yormazdık..nedenleri düşünmezdik..bu bir kader herşey bir kader..derdik belkide..oysa şimdi neleri değiştirebileceğimizin farkındayız..bu yorucu da olsa,biliyoruz ki her yokuşun bir inişi vardır..yokuşa çıkarken bu kadar dik olduğunu bilmiyorduk belkide..ama zirvede bizi bekleyen o kadar güzellikler var ki,onları görebilme umudu,yokuşu çıkmamıza,güzellikleri görüp almamız gerekenleri alıp, o yokuşun inişindeki vadide artık elle tutulur niğmetlerin varlığından haberdar olmakta,zorlukları aşmamızdaki en büyük etken diye düşünüyorum..
umarım bize sunulan bu güzellikleri görmek hepimize nasip olur..pes etmeden kendi dünyamızın keşfine tüm zorluklara rağmen varabiliriz..bulunduğumuz bu ortam bizim kendimizi keşifteki karanlık yolculuğumuzda,elimizde tutmamız gereken bir lamba diye düşünüyorum..bu lambayı yakıp yakmamakta bize kalmış..başta da söylediğim gibi,bize sunulan bilgileri bilmek tek başına yeterli değil,ışıksız kaldığımızda elimizdeki lambayı nasıl yakacağımızı bilmek asıl bilgelik diye düşünüyorum..yolumuz açık ve aydınlık olsun..sevgiler...

tam yedi ay olmuş telkinleri dinleyeli..bendede geriye dönük hatırlamalar oldu..zihnimdeki konferanslar..muhabbetler..artık adını sen ne koyarsan koy..benim hatırlamalarım bana yeni bir anlayış kazandırdı..haa neyi düzeltti dersen..yaşanan acısıyla tatlısıyla yaşandı zaten..sonradan hatırlayarak yaşadıklarım..olaylarla ilgili kişileri daha iyi anlamama yaradı, kendimide tabiii..hatırladıkça ağlamakmı..hüngür fışkırık canıııım ..ama son ağlayışlarım oldu...belkide arınma diyebiliriz..hayatım boyunca göğsümün üzerinde taşıdığım taş önce yumuşadı..sonra likit hale geldi akııııp gitti..yaş 49-50--yaşanmışlıklar fazla...telkinlerin hemen arkasından hatırladıklarım şifalandı..peki bittimi? eee tevellütü söyledik...şimdi hatırlasamda pek umurumda olmuyor... dur yalan söyleyip kendimi kandırmıyayım..belkide etkisi çabuk geçtiği için öyle yazdım birden..umurumda oluyor..canım yanıyor..ama gariptir..sonradan hatırıma gelse bile artık canım yanmıyor..

[hülyaa]

teşekkür ederim hayalablam..yaşanmışlıkların elbetteki zaman itibarıyla fazla..
yaşadıklarımın normal şeyler olduğunu sizlerinde yazılarıyla görebilmem beni bir nebze de olsa rahatlattı..bizler yaşadığımız hayatımızı başkalarından hep saklarız..neden?herkez bizim iç halimizi bilmesin ya da aman ayıplarlar,aman yanlış anlarlar,farklı düşünürler gibi yanlışları belleğimize aktardıkları için inanırız da bunlara..ama artık ben böyle düşünmüyorum..biliyorum ki hayatta herkezin yaşadığı o kadar çok zorluklar varki..kimse dıştan göründüğü gibi çok mutlu değil..günlüğüme ara ara beni üzen olaylarıda aktarmaya karar verdim..belki birileri de benim yazımı okur ve o an kendine şükreder..ben başka bir arkadaşımın sorununu dinlerken, kendi ruh halim yaşadıklarım en büyük bir sorun gibi görünsede,o an kendimi unuturum..kendi derdimi unuttuğuma bile şükrederim.. 96
geçmişimde kırıldığım ne varsa günde bir kaç kez hatırlatılıyor sanki..sinirlerim çok bozuldu..ağlamamak için kendimi bastırıyor olmam sanırım gerilmeme de neden oluyor..neden geniş olamıyorum?neden insanları olduğu gibi kabullenemiyorum?herkez benim gibi inanmak zorunda değil ki..ama olmazz illa ben neye inanıyorsam karşımdakini de inandırmak zorundaymısım gibi hissetmem beni fazlasıyla yormaya başladı..şimdi ben telkinleri dinliyorum ve faydasını görüyorum ya,istiyorum ki herkez bilsin,anlasın,inansın ve faydasını görsün..ama her kafadan bir sesin çıkması beni deli ediyorr...yaaa bir dinleyin uygulayın..ölür müsünüz?ölecek o kadar çok şey yapıyorsunuz ki?etrafımdaki insanların çoğunluğunun benden farklı düşünüyor oluşu,beni deli etmeye yetiyor..kendimle mücadele ederken birde anlamalarını sağlamaya çalışmak,harbiden insanı çook ama çokk üzüyor..en yakınım ateist..bense rabbimin varlığına inanan güvenen biri..hoş müslümanlığın vecibelerini yerine getirebiliyor musun deseler..susar kalırım herhalde..neyse konuyu dine getirmek istemiyorum..imanla para kimdedir bilinmez..anlatmak istediğim,üzülüyorum..inancımla dalga geçildi bugün..değerlerimle alay edildi..(artık bittiğini düşünüyordum oysa)inandığım ne varsa,bildiğim ne varsa,karşımdaki kişi tarafından sürekli alay konusu halini alıyor..şimdi soruyorum kendime;hayat bir aynaysa ve ben bu aynaya nasıl bakarsam,bana o yansırsa,ohalde ben insanların inançlarıyla alay eden birimiyim?aslaaa..yada başkalarını eleştirirken,önce kendini eleştirmeli insan,cümlesine itaat mı etmiyorum?o da değil..peki,sen nasılsan karşına da öyle insanlar çıkar..cümlesindeki gibi,acaba ben inançsız mıyım?hayır,o da değil..öyleyse ne?
o yüzden bu gün kendimi toparlayamadım..ben toparlayamadıkça,üzücü olaylar peşpeşe takip etti birbirini..bazen herşeyi bitirmek geçiyor içimden..çok uzaklara,kimsenin olmadığı bir yerlere gidip kafa dinlemek..ufffffffffffffffffff burada noktayı koymalıyım günlüğüm..ismini gülümseme koydum ki hayatın da hep gülümsemeler olsun ve okuyanlara keyif ve neşe ver diye..ama olmuyor arkadaşlar,hayat her zaman toz pembe olmuyor..olmaz demiyorum!olur!ama bu yaşımıza kadar öğretilmişlikler,egolar,ve vazgeçemediğimiz inançlar olmasa..doğduğumuz anda ki gibi olabilsek belki o zaman pembe olurdu dünya...

arkadaşımız, eşimiz, annemiz,kardeşimiz,babamız vs..zıt bir kutuptaysa..ilişkiyi sürdürmek gerçekten zor..hele birde sivri dilli ise aboooowww..bize olumsuz bir şey yaptıklarında bunu ne yaparak hak ettiğimizi düşünüyoruz..aynaladığımız falan..bunlar bir yere kadar doğruda ..ama birde şöyle düşünsek..o kişi sivri taraflarını gösterdikçe, bize ilişkiyi dengeleme fırsatı vermiyormu? kimse kimsenin düşündüğü gibi hareket etmek zorunda değil..kendini geliştiren taraf biz olduğumuza göre.( en azından biz buna inanıyoruz..ve bu doğrultuda yapmamız gereken herşeyi yapmaya çalışıyoruz..)dengeyi kurmak ve alıngan olmamak bize düşüyor..yaa birde şu var..yakınlarımızı değiştirmeye çalışıyoruzda..acaba o zaman tartışacak bir şey bulamadığımız için canımız sıkılmasın..her nekadar bıkmış bile olsak..biz zoru seviyoruz.. bebeğim...şöyle bir hayatlarımıza bakalım..kolay ne var..biz zoruz..bunu kabul edelim..düşünceme göre yaşadığımız şeyin püf noktası burada...işittiğimiz sözler değil aynaladığımız..kendimizin zor olduğunu biliyoruz...zoru kendimize çekiyoruz..belkide yanılıyorum..şimdilik böyle düşünmek beni daha tahammüllü bir insan yapıyor..( son zamanlarda bizim evde hemen hemen tüm politikacılar asıldı..hem yerliler hemde yabancılar..geri kalanlarıda ben zehirledim..) cumhurbaşkanı annem olacak..tek başına ülkeyi yönetecek..dikta yani...kendinizi hazırlayın..bende ikide bir kendisine karşı eylemler yapmayı planlıyorum..kendisiyle asla aynı politik görüşü paylaşamayacağımız..kesin..ama 1- 15 saatlik bir kavgayla türkiyeyi kurtaran bir annem olduğu için seviniyorum..yaşı yetmiş ve politik entrika dahil..her şeye aklı eriyor...milattan önce yaşanmış olayları bile hatırlayıp kelimesi kelimesine anlatıyor çok sinir oluyorum..ama onun .alzheimer olmayacağını görerek seviniyorum..

[hülyaa]

olaylara bu açıdan bakmayı denesem iyi olacak..zoru seviyorum...bu yüzden zoru çekiyorum..belkide bu şekilde hırs yapıp daha fazlasını öğrenmeye çalışıyorum..aslında buraya bu yazıyı yazdıktan sonra..yakınım olan kişinin de bu yaklaşımının nedenlerini öğrendim..itirafta bulundu,kendisi mutlu değil ve kendisini neyin mutlu edeceğini de bilmiyor..konuştuk...bu kezde ona üzüldüm..ya elimde bir sihirli değnek olsa ne olurdu sanki..insanlara bir dokunduru versem ve mutlu olsalar..aslında mutsuz insanlar,başkalarını mutsuz ediyolar...kendisi mutsuz olduğu için beni üzdüğünü biliyorum..iyide ben onun mutluluğunu istediğim için,bir şeyleri anlamasını sağlamaya çalışıyorum..kimsenin benim görüşümde olmasını beklemeden yapmalıyım bunu galiba..önceden bu kadar zor değildi benim için..çünkü ya zırlardım,ya susardım...beynim sanki uğraşmadığım için daha rahattı..şimdiyse çabaladığımın farkındayım..değişimin bu kadar zor olduğunu hiç düşünmemiştim..sanki benden iki ben varmış gibi..birtanesi yıllardır bu taht benim der gibi..diğeride bu tahtın ilk sahibi zaten bendim,diyen biri..kendimde devrim yapıyorum resmen..önceki halimle,şimdiyi kıyasladığım zaman bunu rahatlıkla görebiliyorum..en yakınımdaki kişiler bile bunun farkındalar..bişeyler var sende diyorlar...neler olacak gerçekten bende merak etmeye başladım...ama güzel şeylerin olacağını biliyorum..kendimi aşdığımı düşünmüyorum..hak ettiğim benliğimi,zaten ben olan beni,ilk doğduğum andaki beni bulmaya çalışıyorum..öğretilmişliklerin aksine,aslolan gerçek kimliğimi arıyorum...hepsi bu..bunu belki yaşamım boyunca arıycam,kova burcuyum özgürlüklerine düşkün,yenilikçiyim..ve bu eskiler beni çok sıkmaya başladı..silkinip vazgeçme günü çoktaan geldi de geçiyor bile..herşeye rağmen yinede seviniyorum..şükrediyorum..ya bildiklerimi bilmeyip,yaşantımın sonuna kadar eskiyi taşısaydım ne olacaktı?çekim yasası durmadan eskiyi,geleceğime taşıyıp duracaktı sanırım..bende olduğum yerde sayacaktım..hayat her şeye rağmen devam ediyor..ve her yeni günle kazanacağım yeni tecrübeleri merakla bekliyorum..büyümem için gerekli olan oyunlarda rol almaya bilinçli bir şekilde devam etmeliyim..kimbilir belki bir gün;başrolünü kendimin oynadığı hayatımda ki senoryolarımı,sadece mutluluk olarak yazabilirim..
saygı ve sevgiler..