Siyahça'nın Beyaz Sayfaları

[Siyahça]

dün muhteşem bir gün geçirdim..uzun süredir üzerimde baskı yaratan yıl sonu etkinliğini nihayet gerçekleştirdik...ve garip şey, eskisi gibi kendimi cenderenin içinde sıkışmış hissetmedim, aksine sahnede olmak hoşuma bile gitti diyebilirim..hatta bir ara, öğrencimin bacağına dolaşan mikrofonu kurtarmaya çalışırken mikrofonun ikiye ayrılması bile beni sadece güldürdü..eskiden olsa koca ilçeye rezil oldum diye ağlardım!

bu sitenin bana en büyük faydası, ne çekim yasasını öğrenmem, ne telkinleri keşfetmem ne şu ne bu...sadece ne yaşadığımın farkında olmamı sağlamasıdır!sırf bu fayda için bile ömrümün sonuna kadar teşekkür etmem gerek!ve farkettimki aslında içimde 32 yıldır taşıdığımı sandığım 'felaket tellalı' meğer ne kadar da gülmeye mutlu olmaya hazırmış!kendimi dinliyorum gün boyu, ve mucize!sürekli olumlu düşünebiliyorum!
dün gece aniden aklıma geldi, aslında ben küçücükken de doya doya gülebilmişim!annemle baba; bana sık sık şunu söylerdi: '..okunda boncuk mu buldun da gülüyorsun?!' (ailemin bu kadar rahat ifade becerileri olduğu için özür dilemeliyim..)
ve yine dün gece hafızam bir güzellik daha yaptı ve minik bir anıyı daha hediye etti bana:
ben pek sosyal bir çocuk değildim, az konuşur, çok hayal kurardım...eve gelen misafirlerden de çok hoşlanmazdım...bir akşam bu hoşlanmadığım misafirlerden bir demet evimizdeydi...ben de her nedense(!) koltuğun altındaydım...(eski sedirleri bilir misiniz?)
ve her nedense aniden elimi uzatıp kadının birinin bacağını tutuverdim!ve her nedense kadın çığlık atıp evden kaçtı!

annemi çok utandırmıştım, bunun için hem vicdanım sızladı hem de çimdiklenen kolum!
ama dün gece o kadınceğize içimden teşekkür ettim...tee o zamanki varlığıyla şu yaşımda yüzüme bir gülümseme hediye ettiği için...
çok mutluyum, hayat çoookkk güzel...herşey muhteşem bir düzen içerisinde...ve günümü güzelleştirmek için sürekli mucizeler meydana geliyor...çevremdeki insanlar sanki işlerimi kolaylaştırmak için koşturuyor...gülümseyişime herzaman karşılık bulabiliyorum...herkesi çok seviyorum ve onların sevgisi de bana doğru akıyor, bunu iliklerime kadar hissediyorum!

[teoman_]

mikrofon ortadan ikiye ayrılırken boyuna mı yoksa enine mi ikiye bölündü :)

telkinleri dinlemeye başlayınca hayatımda değişen en önemli şeyin kendime güven duygusunun geri gelmiş olması ve olumlu bir bakış açısı kazanmaktı. aynı şeyleri sen de yaşıyorsun anladığım kadarıyla
bol telkinli günler

[Siyahça]

teşekkür ederim uzayan arkadaşım..
(mikrofonun kordonu, gövdesinden çıktı, kordon bende kaldı, mikrofonun gövdesi de öğrencimin elinde!)

[Belgin ∞]

Anneni sevgiyle kucaklıyorum Anneme benzediği için. Gerçi annemin kelime haznesi çok geniştir benim, daha ne atasözleri deyimler vardır kendi çıkardığı. Yakında kitap yazıp bastırmayı düşünüyorum

Benim de çok ilginç misafir kaçırma taktiklerim vardı annemle birlikte otururken. Genelde gelmeden önce benim evde bulunmadığım zamanları tercih ederlerdi ama bazen şaşar beşerlerdi.

Hey gulu gulu günler heyyy :) Ben de hatırladım da özlemişim yahu, ne güzel günlerdi.

[Siyahça]

sen de misafir ayakkabılarının içine solucan, çamur (artık Allah ne yaratıcılık verdiyse!) koyar mıydın şeker arkadaşım?

bir seferinde de çatıya çıkıp oradan ceviz ağacının dallarından ceviz toplamış ve aşağıdan geçen negatif elektrikli garibanlara atmıştım! gerçi sonunda yerimi çabuk buldular ama olsun...
evet eğlenceliydi yaw! fazla arkadaşım yoktu ama kendi bahçemizde canım ağaçlarımla çok özgürdüm ben...uff bakıyorum da kiraz ağacından kiraz toplayıp yemenin tadını unutmuşum! :(
bizim ev kadın egemenliğindeydi...düşün; dört kız kardeşiz, tek oğlan var...beş tane teyze, iki tane hala...yeğenler...baba tarafı daha ciddi daha dindar insanlardı...tam tersine anne tarafı, yani teyzemler hayatın binbir sillesini yemiş ama yine de neşeli, bol müstehcen fıkralı, bir sürü komik anıya sahip insanlardı...baba dışarı gittiğinde teyzemler, ablamlar bir odaya doluşur yüksek sesle, kahkahayla saatler geçirirdik...
bunca kadın örneğin içinde yine de bir garip yetiştim ben...etraftaki akıllı uslu, takdir edilen kız modelinin tersine, tüm gün ağaçlarda gezinen, kızlardan çok erkeklerle oynayan, hayalci, mutfakla ev işleriyle alakasız, abisiyle balık tutma delisi bir kız çocuk...
bari bir erkek gibi güçlü, sert biri olabilseydim!fiziken erkek kuvveti vardı ama en küçük zorlukta kabuğuma çekilip ağlardım...
olsun kendimin o zamanki halini de seviyorum...

[Belgin ∞]

Ben değil de benim bir arkadaşım vardı o bir dolu haşaratı bulur, çakıl kum toprak artık ne bulduysa ikramlara katardı Ben değilim ama arkadaşım, gerçekten bak arkadaşım

Bazen direk kovma moduna geçerdi, anneee ne zaman gidicek bunlaaarrr diye bir odadan diğerine bağırırdı :) Bağırmak ne kelime resmen böğürürdü

Ana cadde gibiydi bizim ev, teras katında otururduk biz kocaaamaan bir terasımız vardı. Yazın çekyatlar atılır orada oturulurdu ailece. Bizim mahalle 2. sosyete yeriydi. Kızlar hafta sonu süslenir püslenir Tepe Gazinosu denen yere giderlerdi. O zamanlar şimdiki gibi ipsiz sapsızlar alınmazdı. Sosyete girerdi sadece. Bizim kapı önünden geçenlere artık bir kavanozun için çay, deterjan, yumurta, un, su, yağ elime ne geçerse doldururdum bocaaaaa E ben çıkamıyorum gece dışarı, çıkanlar benden kaçamıyor :)

Birde beyaz bir örtüm vardı, ucuna ip dikmiştim. Salıyordum onu balkondan aşağı. Dümdüz bırakıyordum yerle. Gece dönenlere hazırlık Biri yaklaştı mı yanına hop çekiyordum ipi, al sana hayalet

Ay ne gülüyordum ama ya, şimdi bile kahkahalarla yazıyorum. Çocuk olmak gibisi yok. Şimdikilerin ileride anlatacakları böyle hikayeleri bile olmuyor maalesef, bilgisayar başlarında geçiriyorlar ömürlerini.

İyi ki yaşamışım ama, damdan dama atlarken az kaza geçirmedim ama anlatacak bir dolu şey yapmışım

Çok güzel günlerdi çooook.
Siyahça sen beni güldürdün, Allah ta seni, aileni hep güldürsün.

Anneler günün kutlu olsun canımcım

[Siyahça]

teşekkür ederim canım arkadaşım! günlüğüm sayende ne güzelleşti bak...

seni sefüom ben!

[the desert]

harika ya yazılarınızı okurken bende cok guldum:d

[Siyahça]

bugünlerde tüüümmm çabamı kötü hisleri içimden uzaklaştırmaya çalışmak için harcıyorum...şimdilik iyi gidiyorum, depolama alanı bit(bildiğin bit) kadar olan hafızam sağolsun!
hani bazen çok canımı sıkıyor şu hafıza sorunum, ama ne yalan söyleyeyim hayatımın çok döneminde hep şükrettim bu kadar çabuk unutabilen bir hafızam olduğu için...

uzakta bir yerde, bana çok kızgın, gururu kırılmış ve fil hafızalı biri var...beni ve yanımdaki rengi (ben siyah, o beyaz ya hani) öldürmeyi ve bebişlerimi çalıp uzağa götürmeyi planlıyor! üstelik bebişlerime iyi bakmayacak, götürüp, kendilerini sudan çıkmış balık gibi hissedecekleri bir ovaya bırakacak! denizsiz yaşayamaz ki yavrularım...ya bensiz?

öyle uzun zamandır her kapı çaldığında yüreğim ağzıma geliyor ki...neredeyse unuttum mutlulukla kapı açmayı...
işin en zor yanı da korktuğumu belli etmemeliyim, varolan azıcık huzurumuz yerinde kalsın diye...

neyse bunu da atlatırım bir şekilde, neler atlatmadık ki...

asıl mesele benim tv alışkanlığımın ürkünç şekilde aniden değişmesi...önceden sadece 'canım ailem', 'elveda rumeli', 'avrupa yakası' gibi hafif dizileri takip eder, komedi filmleri ve animasyon dışında pek birşey izlemezdim...
şimdi yaklaşık 2-3 haftadır sürekli, gece-gündüz 'crime and investigation' adında bir suç-realite kanalını izliyorum! dizilerimi bile unuttum...bakalım mesela bu akşam avrupa yakasında irademi deneyeceğim...ama umutsuzum...elimde değil! Beyaz çok kızıyor bana, o da biraz bildiğinden çekim yasasını, kötülüğü üstümüze çektiğimi söylüyor!
acilen bundan kurtulmayı denemem lazım!

[Siyahça]

avrupa yakasının eski bölümünü koymuşlar ben de suç kanalını izledim!