defduru merhaba..
senin meleklerin bana ne kadar büyük bir tedavi uyguladığını biliyormusun..sıkıldığım zaman onların gülüşlerini seyrederek..içimi mutlulukla dolduruyorum...çocukların saflığı temizliği..her şeye özgüvenle yaklaşmaları..yüzde yüz sevildiklerini bilmeleri...bana hep yaradan katında onlardan bir farkım olmadığını hatırlatıyor..ne iyi yaptın bu fotoğrafı buraya koymakla ..çok teşekkür ederim...
babam vefat edinceye kadar benim annem ve babam hiç vefat etmiyeceklermiş gibi gelirdi bana..onların ölüm için çok genç olduklarını düşünürdüm...babam çok zor ve nefes nefese yaşadığımız bir süreçten geçti giderken...kan kanseriydi...devamlı kana ihtiyacı vardı..ben sürekli kan aramaktan öyle bir hale gelmiştim ki..bir gün hastaneye gidiyorum..karşıdan kanlı canlı biri geliyor...içimde alllaaaaah bundan kaç ünite kan çıkar kimbilir diye düşünürken yakaladım kendimi...ve vampirleştiğimi görüp utandım....3 hafta sonra gideceğini söyleyip eve gönderdiler..7- 8 gün içinde bacağı çürümeye başladı..tekrar hastaneye döndük...gitmezden 1 hafta önce bacağını kestiler..ben gideceği için babama kıyamazken..bildiğim tüm yöntemlerle şifa vermeye başladım...yaşadıkça her uzvu yavaş yavaş çürüyecekse lütfen bu acı onada bizede yaşatılmasın diye...sekerata girdiğinde ben başındaydım..bir yandan kuran okuyor..bir yandanda şifa gönderiyordum..baktım yolu açıldı gidecek ama tutunuyor..yaklaştım yanına babacığım eğer vaktin geldiyse yoluna çık..ama gelmediyse lütfen geri dön ben bu duruma katlanamıyorum dedim..ellerini yatağın iki tarafına sıkıştırmış..onları düzelltim..be sert bir şekilde ıııııh yaptı...ellerin acımasın diye düzelttim dedim..hııı yaptı..ben yine okumaya başladım ve yarım saat 45 dakika sonra sorunsuz bir şekilde gitti...BEN, ŞÜKÜR ETTİM, ve hala kendimden utanırım hatırladığım zaman..şükür ettiğim için..hayatıma AMA, FAKAT kelimesini sokmamaya çalışırım..fakat o günü hatırladığım zaman ama derim yaşasaydı her gün biraz daha çürüyecekti...babamın gittiğine çok üzüldüm..onun gölgesi yetiyordu..ama daha büyük acılar çekmediği için seviniyorum..işte ben o günden beri böyle ikilem içinde yaşıyorum..kendimi suçlayıp suçlamadığımı çok sordum, böyle düşündüğüm için, sanırım utancım bize öğretilen ayıp, yasak,günah terbiyesinin izlerinden dolayı.. ayrıca bunu bugün hatırladığıma göre sanırım artık bu duyguylada vedalaşmanın zamanı geldi..
babanın gitmesi beklenmedik bir durum olmuş senin için..hani derler ya helallık istemek fırsatı versin allah diye...eminim o sizlere hakkını helal etmiştir...hayatımızdan ilk gidenler hep, hayatı bize kolaylaştıranlar oluyor..ödevimizi tam yapalım diye bize fırsat vermek için gidiyorlar...şimdi gülü dikeniyle sevmeyi öğreniyorum...başaracakmıyım bilmiyorum.. başarmak istiyorum..belkide başaramam..artık döngüleri çokta umursamak istemiyorum...hayatımızın hiç bir günü boşa geçmiyor aslında...bizler öğreniyoruz...hayır demeyi, evet demeyi, denge kurmayı, hayatımızın her saniyesi bize başka farkındalıklar getiriyor...başkaları için yaptığımız her şey bize ne kadar bereketli ve verimli olduğumuzu gösteriyor...para konusunu halletmiştim ben...hemde borçların tümünü ödediğimi düşünerek...annem bende yaşamaya başladığı zaman ev ekonomisine katkıda bulunmaya başladı..ve hergün beş vakit BEN SİZE ŞU KADAR VERİYORUM DİYEREK..anında benim para kazanmam durdu..ve hiç olmadık yerden 10 bin lira borç çıktı..borcun aslı 2150 lira faizlerle o boyuta gelmiş...bütün bunlar nedenmi oldu..çünkü para almayı reddettim..borcumun olduğu kurum beni arayıp hatırlatma yapabilirdi...çünkü çok eski müşteriyim..ama ben para almayı reddettiğim için onlarda direkt avukata vermişler...bunun farkına varır varmaz...tekrar düşüncelerimi değiştirdim..şimdi biliyorum ki..farkettiğimiz her şey yoluna giriyor ama farkındalığımızı yitirdiğimiz an bir uyaran geliyor...düzeltip yolumuza devam etmek lazım...içine girip boğulmadan...
kendinin ne kadar şanslı ve güçlü olduğunu düşün...sen, ve eşin bu kadar güçlü olmasanız kimse size dayanmaz..zaten sizde buna izin vermezsiniz...başkalarına hayır diyemediğiniz için, ve durumunuzu anlatmadığınız için herkesin sizi zengin sandığını yazmışsın...ben tabiiki zenginsiniz diyorum..siz karı koca çok zenginsiniz...olmasanız..şikayet etmene rağmen herkese yetişemezsiniz..maddi ve manevi her açıdan...siz tıpkı benim gibi verdiğiniz zaman sizden gittiğine inanmak yanılgısına düşmüşsünüz benim gibi ..ben buna ek olarak..aldığım zaman gururumu kırmaları için fırsat yarattığımı düşünmüşüm...hayır verdiğimiz katlanarak bize dönüyorsa ki dönüyor...verdiğimizin , 20, 100, katlarını almaya kendimizi açmayıda öğrenelim..maddive manevi her konuda verdiğimizin fazlası bize dönüyor...verdiklerim helal olsun...banada helal yollardan fazlası gelsin..diyelim...ablam ço mu başını şişirdim bilmiyorum..sen üzülürsen meleklerin üzülür diye yazdım..dilerim onların gülüşleri solmasın,bakış açılarımızı geliştirdikçe daha başka bakış açıları geliştirmemiz gerekecek...sağlığımızı..maddi durumumuzu düzelteceğiz..başka düzeltecek durumlar yaşayacağız...bir sipiral düşün..alt ucu dar ve yükseldikçe genişleyen..bizim yollarımızda dar olan alt uötan başlıyor..farkındalık geliştikçe döne döne yükseliyoruz...meleklerine ve sana saygılı sevgiler..ne olur onları şöyle koklaya koklaya öp benim için..melek kokusunu özledim..