Ynt: nurhanza devam ediyor
 

clapping tebrikler yolunuz hep böyle güzellikle devam eder umarim.

Ynt: nurhanza devam ediyor
 

sevgili nurhanza çalışmalarınızda size başarılar dilerim alk78

yaptıklarınızla insanlara ve kendinize güzel birşeyler kazandırırsınız inşaallah mlk34

Ynt: nurhanza devam ediyor
 

olaylar, davranışlar, tepkiler
içim yanıyor, hemde nasıl yanıyor, çocuklarım gittiğinden beri, tüm sevgimi, yanlızlığımı, 2 kedim, 2 civcivim, ve köpeğimle paylaştım, içime su serpiyorlardı, emek veriyordum, ben emek verdikçe onlar daha sevimli, daha canlı oluyorlardı, dün oğlumun doğum günüydü, ona international çiçekçilikten bir kırmızı karanfil gönderdim, içine benim için anlamı çok olan bir yazı iliştirdim,
" vaktiyle 7 tepeli şehirden, 7 karanfilin biri balıkesire gider, artık dünyanın en güzel canları orada yetişir, annenin yüreğindeki bu karanfil sana hediyem olsun yavrucuğum"
size feda olsun canım yüreğim,
ve kızımla görüştüm ah öss, ah karneler, ah hasretlik, tüm mahallenin karne alan çocuklarını sevindirmeye çalıştım, civcivlerimi dükkanın önünde yaptığımız kümese koydum arada saldım onları, çocuklar ve gören herkes hayranlıkla bakıyordu, köpeğim sultanla aynı tastan yemek bile yiyorlardı, harika bir gündü, kadınlarla toplantı yaptık, erdal demirkıran için panele tam destek sözü aldık, kitap satışı için herkes kolu bacağı sıvayacak, gece saat 2 de kızımla telefonda görüştük bana söylediği sözcükleri anlatmaya cümleler yetmez, oldukça uzun bir süredir kızımın ağzından o cümleleri duymayı bekliyordum, karnesini aldıktan sonra artık lisede bitti, okulun bahçesinde oturmuş yerde gezen karıncaları izlemeye başlamış, aynı anda aynı hareketleri yapan karıncaları gördüğünde paganinin bir eserini duyunca karnında kelebeklerin uçuştuğunu hissetmiş, ve beni aradı akşam üzeri, epey konuştuk, öyle çok duygulandım ki, gece tekrar aradı saat epey geçti, bana benim kızım olmaktan dolayı ne kadar mutlu olduğunu karnımda olmaktan bu hayatı bu gözlerle görmekten dolayı bana nasıl teşekkür etti, allahım duygular duygular, hayat bu işte dedim, gece konuştuktan sonra onların kılına zarar gelmesin diye dualar ettim, sınavı kendisi için en hayırlı şekilde sonuçlandırması için, ve yanlarında olup onları koruyamasamda, kmlerce uzaktan elimden gelen herşeyi yapacağımı, canımı ve değer verdiğim herşeyi feda edeceğimi tekrarlayıp durdum, sabah işe geldim ve gece bir k 9 köpeğinin gelip kümesi ve civcivlerimi parçaladığını gördüm onları gömdüm, hala ağlamadan, ne zamandır büyük bir sevgi ile baktığım bu civcivleri çocuklarımın adına kurban verdiğimi tekrarlayıp onları kaybettim ama çocuklarım hala sağ ve selamette diyorum ama içim yanıyoor işte sabır yüreğim sabır

Ynt: nurhanza devam ediyor
 

Ynt: nurhanza devam ediyor
 

geçen yıl köpüşüm öldüğünde siyah bir kelebek beni mor bir güle götürmüştü, dün oğluma gönderdiğim kırmızı karanfilden sonra, az önce çöpe atılmış 3 tane kırmızı karanfil gördüm, onları alıp atölyeye getirdim, saplarından birazcık kesip suya aspirin atıp solmuş karanfilleri canlandırmak için suya koydum, masamdaki çiçeğe eğilmiş tomurcuklarla bana bakıyor şu anda, masamdaki çiçeğin adı ayşiim kızımın adı, karanfiller ayşime yaslanmış, duygularımı anlatmak istedim işte

Ynt: nurhanza devam ediyor
 

morgül, köpüş ve siyah kelebek : buda benim gerçek hikayem...
giden evlatların ardından yanan yürek aylarca hiçbirşeyden teselli bulamadı, dökülen yaşlar, alınan anti depresanlarda bir işe yaramadı. sokakta karşılaştığım kara kuru uyuz köpüş annesini emmek için tellerin arkasından nasıl çırpınıyor nasıl çırpınıyor, onu tellerin öbür ucuna annesinin yanına bırakmak lazımdı, annesine kavuşmak ve emmek için verdiği mücadeleyi, ancak yanan bir anne yüreği bilir, ertesi gün zavallı uyuz ve hasta anne köpek yanında köpüşle gözlerimin içine baktı, sanki al bu yavruya bak yoksa ölecek dedi,hemen çantamı boşaltıp uyuz yavruyu kaptığım gibi veterinere götürdüm,4 gün çalıştığım atölyede ona baktım, tüm elemanlar kokusundan rahatsız oldu, benden o köpeğe baktığım için iğrenmeye bile başladılar, sabah yanımda işe getirdim akşam eve kedilerim ve kuşumun yanına getirdim, hergün banyoda onu ilaçla yıkadım kuruttum, isveç şurubu bile kullandım, iyileşmeye başlamıştı, dükkanın önüne kocaman evini bile kurduk, herkes bana kızıyordu, bırak o sokak köpeğini diye, bir gün atölyeden elemanlar kettledaki sıcak suyu üzerine döktüler, köpüş baya ağladı, çıldırmış gibiydim, nasıl bir damlacık yavru bir köpeğe o suyu dökebildiler, ve karşısına geçip eğlenebildiler anlamıyorum, 2 gün içinde o iyileşmeye başlayan köpüş yemeden içmeden kesildi, hergün veterinere götürdüm, serum bile verdiler, dükkanın önündeki kulübesinde kalıyordu, iyileşeceğine okadar çok emindim ki, sabah öldü dediler, onu aradım sordum yerini bile söylemediler.tesadüfen çöpü dökmeye çıktığımda çöp tenekesinin içinde cansız bedenini gördüm, hemen çıkartıp onu ellerimle gömdüm, günler süren bir ölüm kalım savaşında hastalığa ve tüm zorluklara direnen başka hayatlara tanık oldum, bu süreçte, evlat hasretiyle yanan bir annenin son nefesinde evladının ağzından duymak isteyeceği tüm sözlere tanık oldum, öyle bir bakış gördüm ki, öyle bir anne bakışı, yoğun bakımda hareketsiz yatıp konuşamazken bile, gözleriyle bana neler anlattı, asla o bakışı ve bana uzatıp elimi sıkan elini unutamam, bir anda hayat karşıma öyle olaylar çıkarttı ki, zaten her yılında muhakkak ki enteresan olaylar hep olmuştur, ama bu yıl nasıl bir yılmış, tüm yıllarıma bedel oldu, onca yaşananların ardından soğuk kış günü gözümün önünden siyah bir kelebek geçti, öyle güzel ve büyük kanatları ve desenleri vardı ki başkası koşarmıydı peşinden bilemem ama bu güzelliği herkesin görmesini istedim, seslendim, bakın şuna bakın dedim, peşinden koştururken, beni köpüşümün ölüsünü bulduğum çöpün yanına kadar koşturdu, çöpte bir sürü gül dallarının içinden bir tomurcuk mor gül buruş buruş olmuş, bana bakıyor, hemen koca dalların arasından onu çıkartıp, vazoya koydum, aspirinde koydum suyuna nerdeyse 3 haftadır hala yaşıyor büyüdü güzelleşti, biliyorum yakında ömrü bitecek ama onu sevgili nusret kaya nın bana verdiği iyileşme kitabının arasına koyacağım, ve uzun yıllar kuru bir gül dahi olsa benle birlikte olacak, ve bu yılın en önemli hatırası olacak, köpüş, kelebek, anne, mor gül, ve ÖSS.....

Ynt: nurhanza devam ediyor
 

Sana söyleyecek şey bulamıyorum her seferinde yadıklarından çok etkileniyorum umarım çocukların ve senin için gelecek günler umut ve aydınlık getirsin .

Ynt: nurhanza devam ediyor
 

İmza kampanyası başlattık işte budur
EMEĞİNE VE EKMEĞİNE SAHİP ÇIK

Çıkarılan yasalarla, uygulanan sosyal ve ekonomik politikalarla kuru ekmeğe muhtaç bırakılan halkın şimdide ekmeğine göz dikildi.
Biz haklarımıza, emeğimize ve ekmeğimize sahip çıkmacağız,
· Zamların geri çekilmesini istiyoruz
· Üreticiye daha fazla devlet desteğinin sağlanmasını istiyoruz
· Belediyenin ekmek zammına itiraz hakkını kullanmasını istiyoruz
· Belediye ekmek büfelerinin çoğaltılıp üretilen ekmek sayısının arttırılmasını istiyoruz
Zamlara karşı sessiz kalmayacağız.

EMEĞİMİZE VE EKMEĞİMİZE SAHİP ÇIKMAK İÇİN BİR İMZA DA SEN VER!!!!!

Ynt: nurhanza devam ediyor
 

nurhanza imzayı nereye çakıyoruz ablam, link ver, stanlarmı var keşke daha fazla bilgi verseydin..

Ynt: nurhanza devam ediyor
 

henüz taze çıktı bu tasarıda, ekmeğin 70 kuruş oluşuna, oy benim halkım çok kızmış, kadınlara dedim varmısınız, varız dediler, bizde yazdık, ve inanmayacaksınız, metni ilk kaleme alan henüz fen lisesi 2. sınıfta okuyan bir kızımız, gurur duydum, gençlerimiz bile ses çıkartmak istiyor, ilk olarak hemen foruma koydum, bunun için bir web sitesine rica etmek lazım, mesela atakan bey kardeşim bir el atıver diyecem ama, forumumuz içerisinde nasıl olur pek kestiremedim, o yüzden günlüğüme koydum zaten, ama uygun görülürse foruma giren herkes ilk önce bunu görse ve bir imza çaksa pek kıyak olurdu dimiii, teklif var ısrar yok, bu imza kampanyası dalga dalga ülke genelinde yayılacaktır, başka bir ilde ben gibi biri kapınızı çalıp ver bir imza diyebilir ee atarsınız o vakit, canlarım benim, 22 haziran için bi yazı okudum ay du onu öbür başlığa ekliyim,