[Işıldayan Safir]

Merhabalar Pikachu,

Günlüğün hayırlı olsun. Gelişim ve değişimin daim olsun.

Mesajı 2. kez yazıyorum çünkü ilk yazdıklarım pc nin şarjı bitip kapanınca silindi ne yazık ki. O zaman ne yazmıştım tam hatırlamıyorum ama şimdi şunları söyleyebilirim.

Telkinlerin birçok faydasına göreceğine eminim. Genellikle telkinlerle ilgili beklediklerimiz çok somut etkiler. Ama aslında küçük gibi görünen ayrıntıların arkasında saklanmış bir sürü önemli değişim ve gelişimler yaşamımızda yer bulmaya başlıyor. Atakan beyin yazdıklarına özellikle dikkat etmelisin. Çünkü benim de çok önemli bir ayrıntıyı yakalamamı sağladı.

Biraz önce gelen bir pmi yanıtlarken diksiyonumun düzelmeye başladığını hissettiğimi söylemiştim. Konuşmalarımda kurduğum cümlelerin değiştiğini düşünüyordum. Ancak diksiyon konusu hiç aklıma gelmemişti. Bunu dediğim gibi pm yanıtlarken söyledim. Acaba bu şekilde düşünmeme ne sebep oldu diye sorarken kendimi senin günlüğünde buldum. Dolayısıyla bunu görmemi sağladığın için teşekkür ederim.

İyi ki varsın.

Sevgiyle kal, sağlıkla nefes al.

[Pikachu]

Teşekkür ederim Wampirella.....

O yazının üstündeki tavşanı çok beğendiğimi itiraf etmeliyim..

Atakan beyin söyledikleri harfi harfine aklımda...Değişimin bir süreç işi olacağının farkındayım...Aslında yine bişey itiraf edeyim mi..hepimiz herşeyin farkındayız..her şeyin elimizde olduğunu biliyoruz...karşımızdaki insanla samimi bi diyalog kurmaya küçük bir gülümsemenin yetebileceğini biliyoruz...Önce kendimizi kandırma hastalığımızdan kurtulmamız lazım...Kendimize sorsak mesela "sorunlarım içime atacak kadar büyük mü", "yaşamanın yegane yolu yapılması gerekenleri görmezden gelmek mi" yanıtlar aslında ABC kadar basittir...

Kafamda hep bi kafes var gibi hissederim ama onu oraya ben koymuşum kendimi kendi koyduğum kafese de bi güzel yerleştirmişim..şimdi çıkmaya çalışıyom...Hani olur yaa bazı çizgifilmlerde coyote roadrunner ı yakalamak için kayaya ip bağlıyorum diye kendi ayağına bağlar..onun gibi bişey..sanırım biraz da farkındalığımızı artırmamız lazım...

Bu lazımları biliyoruz da..bildiklerimizi niye uygulamıyoruz...ne var yani kafamızın içinde ne var da biz engellenmiş hissinden bi türlü kurtulamıyoruz...bunu çözsem kanatlanıp uçucam...

[Pikachu]

Uzun zaman zarfından sonra günlüğüme tekrar yazmak çok güzel

Bu süre boyunca öylesine çok şey araştırdım ki...farkındalık, çekim yasası, hooponopono, eft daha neler neler bi koşuşturmacadır gidiyordu...Ancak bir fikir artık zihnimi kaplamaya başladı...İnsanı mutlu eden ya da mutsuz eden, başarılı eden ya da başarısız eden..savaşın ya da barışın yegane kaynağı "sorular" dı..

İnsan kendine sebep bulma ile ilgili soru sorduğunda açıklama tarzında cevaplar gelir...Mesela "niye bu kadar şanssızım" diye sorulduğunda zihin ilk önce şanssız olduğunuzu "kabul eder!" daha sonra size bunu "meşrulaştırır!" İkinci bir tarz da şöyle sorabiliriz "ben şanslı mıyım" zihnimiz bu sefer bir "kıyas" yoluna gidecek ve zihninizdeki doğrulara göre diğerleriyle sizi kıyaslayacaktır ve buna göre cevap verecektir...

o halde herşey basit...sadece nasıl cevap almak istiyorsan öyle soru sor...ve şunu unutma cevaplar dışsallıkla ilgili değil, senin kendi içinle ilgilidir